ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΖΑΡΑΝΗΣ ΕΥΔΑΙΜΩΝ " ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΟΤΣΑΛΟ! "

Καθισμένος στην ακρογιαλιά με τη ματιά ν’ αγναντεύει πέρα σκέψεις πολλές τριγυρίζουν στο μυαλό, καθώς το βλέμμα μου αγναντεύει την απεραντοσύνη της πολυκυματούσας! Μα… δε σου δώσανε μια μαργαρίτα για να τη μαδήσεις μήτε και μια κούπα κρασί να την πιεις μια αγάπη να την ταλαιπωρήσεις και μια ζωή να τη σκορπάς μόνο… σου δώσανε την δύναμη ν’ αρνηθείς το θάρρος για να σταθείς στητός και τη μοναξιά να σκέπτεσαι μα… εσύ δεν τα εκτίμησες διόλου! Καθώς αυτές οι σκέψεις διάβαιναν απ’ τον νου μου το χέρι μου χούφτωσε ένα βότσαλο και το πέταξα στη θάλασσα! Σαν έπεσε αυτό κάνοντας πουφ και φώλιασε στα σπλάχνα του βυθού οι κύκλοι ολοένα και χάνονταν καθώς το νερό ηρεμούσε! Συλλογίστηκα : - Έτσι σβήνουν και οι κύκλοι της ζήσης! - Και τι μένει; - Αναρωτήθηκα! - Ένα βότσαλο στο πυθμένα του μεταβλητού στοιχείου! – Τίποτα άλλο! Απλά κάτι μες το τίποτα! «Ευδαίμων Συριανός» Ζαράνης Παναγιώτης