Forgive, O Lord, my little jokes on Thee
And I'll forgive Thy great big one on me.
Συγχώρεσε, Κύριε, τα μικρά αστεία που κάνω σε βάρος Σου
Και θα συγχωρέσω το μεγάλο αστείο που κάνεις σε βάρος μου.
Ο Ρόμπερτ Λι Φροστ (Robert Lee Frost, 26 Μαρτίου 1874 – 29 Ιανουαρίου 1963) ήταν Αμερικανός ποιητής, ο διασημότερος της γενιάς του. Τιμήθηκε τέσσερις φορές με το βραβείο Πούλιτζερ και με πολλές ακόμη διακρίσεις.
Αν και το όνομά του είναι κυρίως συνδεδεμένο με τη Νέα Αγγλία, ο Φροστ γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια. Η μητέρα του Ίσαμπελ Μούντι (Isabelle Moodie), είχε σκωτσέζικη καταγωγή και ο πατέρας του, Ουίλιαμ Πρέσκοτ Φροστ ο νεότερος, ήταν απόγονος των Φροστ από το Ντέβονσαϊρ, που εγκαταστάθηκαν στο New Hampshire το 1634. Ο πατέρας του, πρώην δάσκαλος, που αργότερα έγινε συντάκτης της εφημερίδας San Francisco Daily Evening Post, είχε πρόβλημα με τον αλκοολισμό και τον τζόγο, και εφάρμοζε σκληρή πειθαρχία στα παιδιά του. Είχε πάθος με την πολιτική και ασχολήθηκε ενεργά με αυτήν, όσο του το επέτρεπε η υγεία του.
Ο Φροστ έζησε στην Καλιφόρνια μέχρι τα έντεκά του χρόνια. Μετά το θάνατο του πατέρα του από φυματίωση το 1885, μετακόμισε με τη μητέρα και την αδερφή του στην ανατολική Μασσαχουσέτη, κοντά στους προγόνους του πατέρα του. Η μητέρα του προσχώρησε στην εκκλησία των Swedenborgian και τον βάπτισε σε αυτήν, αλλά ο Φροστ την εγκατέλειψε ως ενήλικας. Μεγάλωσε ως παιδί της πόλης και το πρώτο του ποίημα δημοσιεύθηκε στο Lawrence της Μασσαχουσέτης. Παρακολούθησε μαθήματα στο Κολέγιο Ντάρτμουθ (Dartmouth College) το 1892, για λιγότερο από ένα εξάμηνο. Ασχολήθηκε με διάφορες δουλειές, όπως η διδασκαλία, η διανομή εφημερίδων και η εργασία σε εργοστάσιο. Το 1894 πούλησε το πρώτο του ποίημα, My Butterfly, στην εφημερίδα The Independent για δεκαπέντε δολάρια. Υπερήφανος για το επίτευγμά του, έκανε πρόταση γάμου στην Elinor Miriam White. Ήταν συμμαθητές στο Λύκειο και είχαν διατηρήσει επαφή μέχρι τότε. Αυτή αρνήθηκε, λέγοντας πως ήθελε να αποφοιτήσουν πρώτα από το Κολέγιο πριν παντρευτούν. Ο Φροστ απογοητευμένος, ταξίδεψε στο Great Dismal Swamp στην Βιρτζίνια. Επέστρεψε αργότερα τον ίδιο χρόνο και επανέλαβε την πρόταση στην Elinor, αυτή δέχθηκε και παντρεύτηκαν το Δεκέμβριο του 1895.
Εργάστηκαν και οι δύο ως καθηγητές σε σχολείο μέχρι το 1897. Μετά ο Φροστ φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ για δύο χρόνια. Αν και τα πήγαινε καλά, ένιωθε ότι έπρεπε να γυρίσει πίσω λόγω της υγείας του και επειδή η σύζυγός του περίμενε το δεύτερο παιδί τους. Ο παππούς του αγόρασε μια φάρμα στο New Hampshire για το νεαρό ζευγάρι. Ο Φροστ έμεινε εκεί για εννέα χρόνια και έγραψε πολλά από τα ποιήματα που αποτέλεσαν τα πρώτα του έργα. Η απόπειρά του να ασχοληθεί με την ανατροφή πουλερικών απέτυχε και αναγκάστηκε να δεχθεί τη θέση καθηγητή στην Ακαδημία Πίνκερτον.
Το 1912, ο Φροστ ταξίδεψε με την οικογένειά του στη Γλασκώβη, και αργότερα εγκαταστάθηκε στο Μπίκονσφιλντ (Beaconsfield), έξω από το Λονδίνο.
Η πρώτη του ποιητική συλλογή, A Boy's Will, εκδόθηκε τον επόμενο χρόνο. Στην Αγγλία απέκτησε σημαντικές γνωριμίες, όπως ο ποιητής Έντουαρντ Τόμας (Edward Thomas) (μέλος της γνωστής ομάδας Dymock poets), ο T. E. Hulme, και ο Έζρα Πάουντ, ο οποίος ήταν ο πρώτος Αμερικανός που έγραψε ευνοϊκή κριτική για το έργο του Φροστ. Ο Φροστ συνέγραψε μερικά από τα καλύτερα δείγματα της δουλειάς του ενώσο βρισκόταν στην Αγγλία.
Ο Φροστ επέστρεψε στην Αμερική το 1915, αγόρασε μία φάρμα στην Franconia του New Hampshire και ξεκίνησε την συγγραφική του καριέρα, ενώ ταυτόχρονα ασχολήθηκε και με τη διδασκαλία. Από το 1916 ως το 1938 ήταν καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας στο Κολέγιο Άμχερστ (Amherst College). Ως καθηγητής, ενθάρρυνε τους μαθητές του να χρησιμοποιούν τον ήχο της ανθρώπινης φωνής στην τέχνη τους.
Κατά την τελετή εγκατάστασης του προέδρου Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι στο αξίωμα του το 1961, ο Φροστ απείγγειλε το The Gift Outright. Μερικά από τα πιο γνωστά ποιήματά του είναι τα Death of the Hired Man, Stopping by Woods on a Snowy Evening, Mending Wall, Nothing Gold Can Stay, Birches, After Apple Picking, The Pasture, Fire and Ice, The Road Not Taken, και Directive. Ο Φροστ τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ τέσσερις φορές, επίτευγμα μεγάλο για έναν ποιητή.
Από το 1921, και για τα επόμενα 42 χρόνια (με τρεις εξαιρέσεις), ο Φροστ κάθε καλοκαίρι δίδασκε στο Bread Loaf School of English του Κολεγίου Middlebury στο Ρίπτον, του Βερμόντ. Το Κολέγιο Middlebury έχει ακόμη στην κατοχή του τη Φάρμα του Ρόμπερτ Φροστ ως Εθνικό Ιστορικό Αξιοθέατο, κοντά στις εγκαταστάσεις του Bread Loaf.
Το 1961, ο 86χρονος αλλά θαλερότατος "πρύτανης των Αμερικανών ποιητών", Ρόμπερτ Φροστ, επισκέφτηκε την Αθήνα, δηλώνοντας ότι "ήθελε να γνωρίσει την πατρίδα ενός παλιού του φίλου που τον συντροφεύει στις μοναχικές του σκέψεις: του Σωκράτη".
Πέθανε στη Βοστώνη στις 29 Ιανουαρίου του 1963. Ο τάφος του βρίσκεται στο Παλαιό Κοιμητήριο του Μπένινγκτον, στο Μπένινγκτον του Βερμόντ. Ο κατάλογος αποφοίτων του Χάρβαρντ του 1965 τον αναφέρει ως απόφοιτο με τιμητική διάκριση. Ο Φροστ έλαβε επίσης πτυχίο με τιμητική διάκριση από το Κολέγιο Bates καθώς και από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Ενώ ήταν ακόμη εν ζωή, το σχολείο the Robert Frost Middle School στο Φέρφαξ της Βιρτζίνια, και η κεντρική βιβλιοθήκη του Κολεγίου Άμχερστ, πήραν το όνομά του.
To ποίημα του "Nothing Gold Can Stay" περιέχεται τόσο στο βιβλίο The Outsiders της S.E. Hinton, όσο και στην ομώνυμη ταινία (The Outsiders), του Φράνσις Φορντ Κόπολα που γυρίστηκε το 1983. https://el.wikipedia.org/
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΤΩΡΑ ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ - NOW CLOSE THE WINDOWS
Τώρα κλείστε τα παράθυρα και ησυχάστε όλους τους αγρούς:
Αν πρέπει τα δέντρα, άστε τα να θροΐζουν σιωπηλά·
Κανένα πουλί δεν κελαηδάει τώρα, κι αν υπάρχει,
Ας είναι η απώλειά μου.
Θα περάσει καιρός προτού οι βάλτοι ξανασχηματιστούν,
Θα μου πάρει καιρό προτού ξεμυτίσει το πρώτο πουλί:
Κλείστε λοιπόν τα παράθυρα και μην ακούτε τον άνεμο,
Αλλά κοιτάξτε τα όλα να σαλεύουν απ’ τον αέρα.
Μετάφραση Κώστας Λιννός
❃ ❃ ❃ ❃
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΠΑΛΙΟ ΧΙΟΝΙ - A PATCH OF OLD SNOW
Υπάρχει ένα μικρό κομμάτι από παλιό χιόνι σε μια γωνιά
Που θα έπρεπε να έχω μαντέψει
Ότι ήταν μια παρασυρμένη εφημερίδα που η βροχή
Είχε φέρει για να ξεκουράσει.
Είναι διάστικτο με μουτζούρες σαν να το κάλυψαν
Μικρά τυπογραφικά στοιχεία·
Τα νέα μιας μέρας που έχω ξεχάσει−
Αν τα διάβασα ποτέ.
Μετάφραση Κώστας Λιννός
❃ ❃ ❃ ❃
Ο τρόπος που ένα κοράκι
Τίναξε κατά πάνω μου
Την άχνη του χιονιού
Από ένα κωνοφόρο δέντρο
Έχει δώσει στην καρδιά μου
Μια αλλαγή διάθεσης
Κι έσωσε κάποιο κομμάτι
Μιας μέρας που είχα μετανιώσει.
Μετάφραση Κώστας Λιννός
http://fractalart.gr/
❃ ❃ ❃ ❃
Φωτιά & Πάγος
Λεν ορισμένοι πως ο κόσμος στη φωτιά ίσως τελειώσει
Κι άλλοι στον πάγο πως θα λειώσει
Καθώς γνωρίζω από πόθο κι έχω νιώσει
Είμαι μ’εκείνους που μιλάνε για φωτιά
Όμως αν ήταν να χαθεί και δεύτερη φορά
Γνωρίζω κι από μίσος αρκετά
Ώστε να λέω πως για την καταστροφή
Είναι ο πάγος μια κατάληξη σωστή.
Μετάφραση Λητώ Σεϊζάνη
❃ ❃ ❃ ❃
Fire and Ice
Some say the world will end in fire,
Some say in ice.
From what I’ve tasted of desire
I hold with those who favor fire.
But if it had to perish twice,
I think I know enough of hate
To say that for destruction ice
Is also great
And would suffice.
http://peopleandideas.gr/
Ο Ρόμπερτ Φροστ σε αμερικανικό γραμματόσημο του 1974
❃ ❃ ❃ ❃
Σ’ ένα κιτρινισμένο δάσος ήταν ένα σταυροδρόμι, και εγώ
Λυπόμουν που να πάρω και τους δυό τους δρόμους δε γινόταν,
Γιατί ένας ταξιδιώτης ήμουν, στάθηκα πολύ καιρό
Και κάτω κοίταζα τον ένα ως το μακρυνό
Σημείο που έγερνε και μέσα στα χαμόκλαδα χανόταν.
Ύστερα, δίκαια κι ωραία, πήρα, αποφασισμένος,
Τον άλλο δρόμο, κι ίσως να ήτανε και τυχερό
Μια κι ήτανε απάτητος, χορταριασμένος·
Αν και εκεί μπροστά μου ήτανε φθαρμένος·
Στην αρχή τους ήταν όμοιοι και οι δυό.
Όμοιοι απλώνονταν μπροστά μου εκείνο το πρωί
Στα φύλλα επάνω ούτε βήμα δε φαινόταν να’ χει κάνει πίσω.
Ώ ! άφησα τον πρώτο για μια άλλη μέρα ! Επειδή
Όμως ήξερα πως ο ένας δρόμος σε άλλον οδηγεί
Αμφέβαλλα αν ποτέ μου θα μπορούσα να γυρίσω πίσω.
Σε κάποιο τόπο θα το λέω μετά από καιρό
Αναστενάζοντας χρόνια και χρόνια μετά:
Πως σ’ ένα δάσος ήταν ένα σταυροδρόμι, κι εγώ –
Πήρα τον δρόμο τον λιγότερο πεπατημένο, κι αυτό
Έκανε όλη τη διαφορά.
❃ ❃ ❃ ❃
Devotion - ΑφοσίωσηΑδύνατο η καρδιά να βρει
κάπου αφοσίωση πιο πολλή
απ’ όση έχει ο γιαλός στο κύμα·
χρόνια και χρόνια ακίνητος
ατέλειωτα και πληκτικά
ν’ ακούει την ίδια πάντα ρίμα.
Μετάφραση: Κώστας Βαλεοντής
❃ ❃ ❃ ❃
Στράφηκα να μιλήσω στο Θεό
για την απελπισία του Κόσμου·
χειρότερο έγινε, όμως, το κακό
σαν ένοιωσα πως ήμουν μοναχός μου.
Στράφηκε –μη γελάσετε θνητοί–
ο Θεός σε μένα να μιλήσει.
Βρήκε, όμως, ότι έλειπα από κει
(αν όχι όλος) τουλάχιστο ο μισός είχα αναχωρήσει.
Μετάφραση: Κώστας Βαλεοντής
https://poiimata.com/
Robert Frost's 85th birthday in 1959
Σταματώντας στο δάσος ένα χιονισμένο βράδυ
Ποιανού είναι τα δάση αυτά, θαρρώ πως ξέρω.
Αν κι είναι η κατοικία Του πέρα στο χωριό.
Δεν θέλει να με δει στα δάση του να στέκω
το χιόνι που πυκνώνει να θωρώ.
Αν κι είναι η κατοικία Του πέρα στο χωριό.
Δεν θέλει να με δει στα δάση του να στέκω
το χιόνι που πυκνώνει να θωρώ.
Παράξενα που τ’ αλογάκι μου θα νοιώθει
να στέκει – δίχως νά ’ναι φάρμα εδώ κοντά –
ανάμεσα απ’ τα δάση και την παγωμένη λίμνη
στου χρόνου την πιο σκοτεινή νυχτιά.
να στέκει – δίχως νά ’ναι φάρμα εδώ κοντά –
ανάμεσα απ’ τα δάση και την παγωμένη λίμνη
στου χρόνου την πιο σκοτεινή νυχτιά.
Τα κουδουνάκια από τα χάμουρα τινάζει
μήπως λαθέψαμε σαν να ρωτά.
Μόνο το σάρωμα ακούγεται του ανέμου
κι οι νιφάδες που στρώνονται απαλά.
μήπως λαθέψαμε σαν να ρωτά.
Μόνο το σάρωμα ακούγεται του ανέμου
κι οι νιφάδες που στρώνονται απαλά.
Ωραία, βαθιά και σκοτεινά τα δάση οπού ’ναι.
Μα έχω υποσχέσεις να εκτελέσω εδώ
κι ωσότου κοιμηθώ έχω να κάμω δρόμο
κι έχω να κάμω δρόμο ωσότου κοιμηθώ.
Μα έχω υποσχέσεις να εκτελέσω εδώ
κι ωσότου κοιμηθώ έχω να κάμω δρόμο
κι έχω να κάμω δρόμο ωσότου κοιμηθώ.
Μετάφραση: Μελισσάνθη
Ο φόβος του σπιτιού
❃ ❃ ❃ ❃
Το μάθημά τους το ’χαν μάθει, ήτοι
πάντα τη νύχτα όταν γυρίζαν σπίτι
πάντα τη νύχτα όταν γυρίζαν σπίτι
στην ερημιά, κι ήταν το σπίτι δίχως
φωτιά και φωτισμό, σαν σκέτος τοίχος,
φωτιά και φωτισμό, σαν σκέτος τοίχος,
ξεκλείδωναν την πόρτα δίχως βιάση
να δώσουν τον καιρό για να το σκάσει
να δώσουν τον καιρό για να το σκάσει
αν κάποιος ήταν μέσα, όταν σαν νύξη
θ’ άκουγε το κλειδί που πάει ν’ ανοίξει…
θ’ άκουγε το κλειδί που πάει ν’ ανοίξει…
Και προτιμώντας τα έξω τα σκοτάδια
από την μέσα σκοτεινιά (την άδεια;)
από την μέσα σκοτεινιά (την άδεια;)
μάθαν ν’ αφήνουν διάπλατη τη θύρα
ώσπου να βρούν ν’ ανάψουν τον λαμπτήρα.
ώσπου να βρούν ν’ ανάψουν τον λαμπτήρα.
Μετάφραση: Νίκος Φωκάς
❃ ❃ ❃ ❃
Αποσπασματικό γαλάζιο
Γιατί, έτσι αποσπασματικό το γαλανό
τόσο μας συγκινεί σ’ ένα άνθος στο λιβάδι,
ένα πουλί, τα δυο της μάτια, ένα πετράδι,
ενώ προσφέρεται άπλετο στον ουρανό;
τόσο μας συγκινεί σ’ ένα άνθος στο λιβάδι,
ένα πουλί, τα δυο της μάτια, ένα πετράδι,
ενώ προσφέρεται άπλετο στον ουρανό;
Αφού δεν είναι ουρανός (ακόμα) η γη,
αν και για μερικούς σοφούς έχει ήδη γίνει,
κι είναι ο ουρανός ψηλά, τόσο μακριά από κείνη,
ο πόθος μας γι’ αυτόν σ’ αυτά μας οδηγεί.
αν και για μερικούς σοφούς έχει ήδη γίνει,
κι είναι ο ουρανός ψηλά, τόσο μακριά από κείνη,
ο πόθος μας γι’ αυτόν σ’ αυτά μας οδηγεί.
Μετάφραση: Νίκος Φωκάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου