Λιναριά..
Λιναριά........ο Άγιος Νικόλαος....
Η Σκύρος είναι το νοτιότερο νησί των Βορείων Σποράδων. Βρίσκεται ανατολικά της Εύβοιας, από την οποία
απέχει γύρω στα 35 χλμ και είναι το μεγαλύτερο σε έκταση νησί των Σποράδων (210 τετρ. χλμ.) με πληθυσμό 2.994 κατοίκων. Το νησί, κατά το μεγαλύτερο μέρος, είναι ορεινό κυρίως στα νοτιοανατολικά, όπου υπάρχουν τα όρη Κόχυλας (792 μ.), Κουμάρι, Πιριώνες και Φανόφτης. Το κλίμα του νησιού χαρακτηρίζεται από δροσερά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες με μέση ετήσια θερμοκρασία 17 βαθμούς Κελσίου. Στα δυτικά σχηματίζονται οι όρμοι Καλογριάς, Πεύκου, Αγίου Νικολάου και Τριστόμου. Στη δυτική ακτή βρίσκεται το λιμάνι του νησιού, η Λιναριά.
απέχει γύρω στα 35 χλμ και είναι το μεγαλύτερο σε έκταση νησί των Σποράδων (210 τετρ. χλμ.) με πληθυσμό 2.994 κατοίκων. Το νησί, κατά το μεγαλύτερο μέρος, είναι ορεινό κυρίως στα νοτιοανατολικά, όπου υπάρχουν τα όρη Κόχυλας (792 μ.), Κουμάρι, Πιριώνες και Φανόφτης. Το κλίμα του νησιού χαρακτηρίζεται από δροσερά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες με μέση ετήσια θερμοκρασία 17 βαθμούς Κελσίου. Στα δυτικά σχηματίζονται οι όρμοι Καλογριάς, Πεύκου, Αγίου Νικολάου και Τριστόμου. Στη δυτική ακτή βρίσκεται το λιμάνι του νησιού, η Λιναριά.
Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Σκύρος (ή Χώρα), που βρίσκεται στην ανατολική ακτή. Συνδέεται με τη Λιναριά με ασφαλτοστρωμένο δρόμο μήκους 11 χιλιομέτρων, έχει ειρηνοδικείο, σταθμό αστυνομίας, ταχυδρομείο και τηλεγραφείο, γυμνάσιο, λύκειο και δημοτικά σχολεία. Άλλοι συνοικισμοί της Σκύρου είναι τα Μαγαζά, η Λιναριά και το Λουτρό (αγροτικός συνοικισμός).
Η Λιναριά είναι το λιμάνι της Σκύρου.
Είναι αμφιθεατρικά χτισμένη, γραφική, λιτή, με έντονο το λευκό χρώμα και θυμίζει Αιγαίο. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη κοινότητα της Σκύρου μετά τη Χώρα της Σκύρου και έχει πολλές καφετέριες και ταβέρνες, μαγαζιά με τουριστικά είδη, άλλά και ξενοδοχεία όπου μπορείτε να διαμείνετε. (evia-guide.gr)
Είναι αμφιθεατρικά χτισμένη, γραφική, λιτή, με έντονο το λευκό χρώμα και θυμίζει Αιγαίο. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη κοινότητα της Σκύρου μετά τη Χώρα της Σκύρου και έχει πολλές καφετέριες και ταβέρνες, μαγαζιά με τουριστικά είδη, άλλά και ξενοδοχεία όπου μπορείτε να διαμείνετε. (evia-guide.gr)
Σε απόσταση 200-500m. από τον οικισµό, υπάρχουν οι προστατευµένες παραλίες, Αχερούνες, Καλαδί, Ποντικόνησο, Καλόγεροι, που περιλαµβάνονται εντός του ευρύτερου φυσικού όρµου του Αγίου Νικολάου. Το Λιµάνι συνδέεται προς βόρεια µε την Χώρα Σκύρου η οποία βρίσκεται σε απόσταση 10,5 χλμ. Το Λιμάνι αποτελεί ορμητήριο για εκδροµές µε σκάφη για περιήγηση και ψάρεµα στο δυτικό και νότιο τµήµα της Σκύρου.
Καφενείο.......και στα αριστερά του, μικρό ξωκκλήσι.....Ετσι απλά!!
Τα σκυριανά σπίτια, καθένα και ένα μικρό μουσείο. Στο εσωτερικό οι οροφές καλύπτονται με δοκάρια και καλάμια - μόνωση θερμική και στοιχείο αισθητικής. Η διακόσμησή τους είναι αξιοθαύμαστη. Ξυλοσκάλιστα έπιπλα και άλλα αντικείμενα, κεραμικά σκεύη, υπέροχα υφαντά και κεντίδια.
Είναι κάτι παραλίες στην Σκύρο,ονειρεμένες χειμώνα καλοκαίρι....
Το σπίτι που κοιτάζει την θάλασσα κατάματα.......
Κάτι όμορφα σχέδια στους τοίχους που μοιάζουν με της Τήνου!!
Και μια καλαίσθητη λεπτομέρεια που την επιμελήθηκε ο αφέντης του σπιτιού,για να πλουτίσει το σοκάκι ...
Τα γειτονικά μας ενοικιαζόμενα δωμάτια...μια αυλή με ένα καθιστικό που μυρίζει καλοκαίρι και αρμονία στην χαλάρωση των ενοίκων τους....
Στον περιφερειακό παραλιακό δρόμο,το μπλε είναι παντού....
Τα “Μαγαζιά” θεωρούνται από πολλούς η παραλία της Χώρας, η οποία σκαρφαλωμένη πάνω στον ψηλό λόφο, δεσπόζει στον ορίζοντα και είναι εμφανής από κάθε σημείο της παραλίας.
Το τοπίο των “Μαγαζιών” έχει μείνει ανέπαφο από το πέρασμα των χρόνων, παρ’ όλη την ανάπτυξη η οποία συγκριτικά με άλλους οικισμούς είναι σε μικρότερη κλίμακα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να διατηρήσει ο οικισμός τον παραδοσιακό του χαρακτήρα και την αυθεντική του ομορφιά.
Το όνομα του οικισμού οφείλεται στις αποθήκες «μαγαζιά» μπαρουτιού που υπήρχαν εδώ κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας.
Ο γραφικός οικισμός Μώλος, γειτονεύει με τα “ Μαγαζιά” και λόγω της θέσης τoυ φαίνεται σαν η συνέχεια τους.
Με την ταυτόχρονη ανάπτυξη της περιοχής οι δύο οικισμοί τείνουν να ενωθούν σε έναν, αλλά παραμένουν μια γραφική και πανέμορφη γωνιά της Σκύρου, με τη Χώρα να δεσπόζει από ψηλά στο τοπίο τους ατενίζοντας τη θάλασσα.
Μώλος
 |
| Λιναριά |
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Θησέας πέθανε στη Σκύρο. O Νεοπτόλεμος, γιος του Αχιλλέα, ήταν από τη Σκύρο, όπως δήλωσε στο έργο του Σοφοκλή, Φιλοκτήτης (γραμμή 239).
Σύμφωνα με ένα μετα-Ομηρικό μύθο, η Θέτις έκρυψε στην Σκύρο τον γιο της Αχιλλέα, για να τον εμποδίσει να πάει να πολεμήσει στην Τροία. Ντυμένος σαν κορίτσι και με το όνομα του Πύρρα (κόκκινο ή ξανθό), είναι κρυμμένος ανάμεσα στις κόρες του βασιλιά Λυκομήδη. Αυτή η φορεσιά δεν τον εμποδίζει να αποκτήσει ένα γιο, τον Νεοπτόλεμο, με την πριγκίπισσα . Ο Οδυσσέας έρχεται στο νησί μεταμφιεσμένος σε μικροπωλητή και φυσικά όλα τα κορίτσια δείχνουν το ενδιαφέρον τους στους στα υφάσματα, τα αρώματα και κοσμήματα. Το μόνο «κορίτσι», που ενδιαφέρεται για τα όπλα είναι, φυσικά, η Πύρρα και ο Οδυσσέας αποκαλύπτει τον Αχιλλέα και τον πήρε μαζί του στην Τροία.
Αντιθέτως σύμφωνα με μια άλλη παράδοση, ο Αχιλλέας λεηλάτησε το νησί της Σκύρου για να τιμωρίσει τον Λυκομήδη για τη δολοφονία του Θησέα.
Το 475 π.Χ., ο Κίμων νίκησε τους Δόλοπες και κατέλαβαν ολόκληρο το νησί. Από την ημερομηνία αυτή, έγινε ένα μέρος της συμμαχίας της Δήλου, που αργότερα έγινε στην πράξη η Αθηναϊκή Αυτοκρατορία. Κίμων υποστήριξε ότι έχει βρει τα λείψανα του Θησέα, και τα διακόμισε στην Αθήνα. Το 340 π.Χ. οι Μακεδόνες κατέλαβαν το νησί και κυριάρχησε μέχρι το 192 π.Χ., οπότε ο βασιλιάς Φίλιππος και οι Ρωμαίοι το έθεσαν και πάλι υπό την ηγεμονία της Αθήνας.
Η Σκύρος βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο του Αιγαίου πελάγους και τοποθετείται στο νησιωτικό συγκρότημα των Σποράδων, αν και η απόσταση από αυτές είναι μεγαλύτερη σε σύγκριση με την απόσταση του νησιού από την Εύβοια, από την οποία απέχει περίπου 35 χλμ. ανατολικά (22 ναυτικά μίλια). Η έκτασή του εκτιμάται περίπου στα 210 τετρ. χλμ., ενώ ο πληθυσμός του είναι περίπου 2.600 κάτοικοι.
Η Σκύρος είναι στο μεγαλύτερο τμήμα της ορεινή, με δύο διακριτούς ορεινούς όγκους στο βόρειο και το νότιο τμήμα. Ανάμεσά τους υπάρχει μία ημιπεδινή και ημιλοφώδης έκταση, η οποία έχει διεύθυνση βορρά νότου, ανάμεσα στις βόρειες ανατολικές και τις νότιες ακτές του νησιού. Το βόρειο τμήμα καλύπτεται από πυκνό πευκοδάσος, ενώ στα διαδοχικά υψώματα και βουνά δεσπόζει η κορυφή Όλυμπος. Στο νότιο τμήμα κυριαρχεί ο ορεινός όγκος του Κόχυλα (792 μ.), ενώ τα βουνά είναι χέρσα και βραχώδη. Κατά μία έννοια, το βόρειο κομμάτι συγγενεύει με τα φυσικά τοπία που συναντά κανείς στις Σποράδες και τη βόρεια Εύβοια, ενώ το νότιο με τα τοπία της νότιας Εύβοιας αλλά ακόμα και των Κυκλάδων.Λιναριά
Γνωστή από τις παραδόσεις για το Βασιλιά Θησέα (λέγεται ότι πέθανε και τάφηκε εδώ) και τον Αχιλλέα (που η μητέρα του Θέτις έστειλε -μεταμφιεσμένο σε κορίτσι- στην αυλή του Βασιλιά Λυκομήδη, για να αποφύγει τα δεινά του Τρωικού Πολέμου). Η Σκύρος κυριεύτηκε από τον Αθηναίο στρατηγό Κίμωνα (470 π.χ.) που εγκατέστησε στο νησί Αθηναίους αποίκους. Καταλήφθηκε από τους Μακεδόνες (332 π.Χ.), με τη μεσολάβηση των Ρωμαίων όμως επανήλθε στους Αθηναίους (196 π.Χ.). Στους Βυζαντινούς Χρόνους χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας ισχυρών προσώπων. Το 1538 πέρασε στην οθωμανική κυριαρχία.
Η πρωτεύουσα Σκύρος, χτισμένη αμφιθεατρικά πάνω σε λόφο, είναι αθέατη από τη θάλασσα. Έχει 2.901 κατοίκους. Το λευκό κυριαρχεί στους τοίχους, τους δρόμους και τα σκαλοπάτια. Μόνο οι ταράτσες είναι σκούρες, στρωμένες με ειδικό αργιλώδες χώμα, το μελάγκι, που προστατεύει από τον ήλιο. Τα σπίτια, σαν μικροί κύβοι, συνθέτουν ένα ανάγλυφο μωσαϊκό, που διακόπτεται από τη Μεγάλη Στράτα, που οδηγεί στο Φρούριο. Στην έξοδο του χωριού η πλατεία και το άγαλμα της Αιώνιας Ποίησης (γνωστή ως πλατεία Μπρουκ) και η εκκλησούλα της Αγίας Τριάδας. Από εδώ θέα μαγευτική προς το Μώλο, τον Κάμπο και το Αιγαίο.
Η καλόγουστη "Καλυψώ"...πάντα εκεί περιμένει το καλοκαίρι να μας φτιάξει ένα από τα καταπληκτικά πρωινά της!.....εκεί που έπαιρνα πρωινό το καλοκαίρι του 1986..
Η θέα από το Κάστρο.....η πόλη της Σκύρου στα πόδια μας......
Οι ταράτσες δεξαμενές της Σκύρου που το πόσιμο νερό της προέρχεται από μια πηγή στους πρόποδες του βράχου στον οποίο είναι κτισμένη....Είναι ένα νερό πεντακάθαρο,αλλά βαρύ.... Το 1986 οι κάτοικοι το έπαιρναν από την πηγή με μπιτόνια για να πίνουν..τώρα έχουν κάνει παροχή στα σπίτια ...Το πότισμα γίνεται από τις στέρνες που γεμίζουν από την βροχή!!
Οι εκκλησίες σ’ όλο το νησί ξεπερνούν τις 150. Μέσα στη Σκύρο ξεχωρίζουν η Αρχοντοπαναγιά - των πλουσίων - η Παναγιά η Ελεημονήτρια - των τσοπάνων - η Αγία Τριάδα, η παλιά επισκοπή της Κοίμησης της Παναγίας - 9ου αι., πάνω στο Φρούριο - και η Παναγιά του Θοδωρή και των Ταξιαρχών - με ξυλοσκάλιστο τέμπλο.
Στη Χώρα ή Χωριό, πρωτεύουσα της Σκύρου υπάρχουν πολλές εκκλησίες και παρεκκλήσια, που εμφανίζονται μπροστά σας, καθώς περιδιαβαίνετε τα στενά καλντερίμια του χωριού. Η αγιογράφηση και η αρχιτεκτονική τους είναι εξαιρετικής τέχνης και η γραφικότητα τους αναδύει ηρεμία και γαλήνη.
Γυρίζοντας τη Σκύρο, θα συναντήσετε πολλά εκκλησάκια και ξωκλήσια, άλλα με εύκολη πρόσβαση και άλλα σε κορυφές βουνών, όλα όμως πολύ όμορφα και με ιδιαίτερη ιστορική σημασία, καθώς τα περισσότερα είναι της βυζαντινής περιόδου και αποτελούν μνημεία εθνικής κληρονομιάς.
Η μικρή και παμπάλαια εκκλησία της Αγίας Τριάδας κάτω από το Κάστρο....Από το 1650 κτισμένη...Απλά υπέροχη!!
Με το ζουμ στο τέρμα του,κάτω από την Χώρα η λήψη............το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο Κάστρο της Σκύρου......Άνοιξε μόνο για σήμερα παραμονές αποκριάς,αφού ανακαινίζεται ....από το 1992!!!
Το βυζαντινό φρούριο - με προσθήκες ενετικές – στην κορυφή του λόφου, χτισμένο στη θέση της αρχαίας ακρόπολης. Διακρίνονται κομμάτια από τείχος 5ου αι. π.Χ. Στην ακρόπολη έχουν διαπιστωθεί ίχνη κατοίκησης από την Πρώιμη και Μέση Εποχή του Χαλκού. Το καστρομοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Σκυριανού, μετόχι της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου ΄Ορους, χτισμένο πάνω στο φρούριο. Η θέα από δω πάνω συναρπαστική. Ιδρύθηκε το 962 από το Νικηφόρο Φωκά. Σώζονται σπάνιες αγιογραφίες.
Η Μονή Αγ. Γεωργίου Σκύρου, ιδρύθηκε αρκετά χρόνια μετά το 1016 και πολύ προ του 1447, κατά πάσα πιθανότητα στα μέσα του 13ου αιώνα. Αποτελούσε ανεξάρτητη μονή, υπαγόμενη στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Δεν είχε καμία σχέση με τη Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, η οποία από το 1016 είχε αποκτήσει στη Σκύρο τα βοσκοτόπια στο βουνό, τα οποία ήταν δωρεά της αρχόντισσας Γλυκερίας. Το 1447 (ίσως λίγο αργότερα) η ανεξάρτητη Μονή του αγίου Γεωργίου, εντάχθηκε ως μετόχι στη Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους.
Το τωρινό κτηριακό συγκρότημα της Μονής Αγίου Γεωργίου Σκύρου, είναι από τα χρόνια της Βενετοκρατίας και Τουρκοκρατίας. Κατά τον 19ο και 20ο αιώνα, έγιναν εργασίες διαρυθμίσεων στους εσωτερικούς χώρους της μονής καθώς και εργασίες ανακαίνισης και στήριξης. Ο τωρινός ναός του Αγίου Γεωργίου χρονολογείται μεταξύ 1599 - 1602 ( με βάση την σκαλισμένη πάνω σε μάρμαρο επιγραφή που υπάρχει πάνω από το καμπαναριό).
Μέχρι το 2001 το μοναστήρι ήταν σε πλήρη λειτουργία. Με τους σεισμούς του 2001, υπέστη ζημιές και για αυτό το λόγο ήταν κλειστό για το κοινό, μέχρι να ολοκληρωθούν οι επισκευές. Πρόσφατα ολοκληρώθηκαν οι εργασίες επισκευής του πρώτου επιπέδου της μονής, το οποίο έχει ανοίξει τις πύλες του στο κοινό. Από το μπαλκόνι της δυτικής πτέρυγας της μονής, μπορείτε να απολαύσετε την πραγματικά εντυπωσιακή θέα στη Χώρα.
 |
Η Μονή Αγ. Γεωργίου Σκύρου, ιδρύθηκε αρκετά χρόνια μετά το 1016 και πολύ προ του 1447, κατά πάσα πιθανότητα στα μέσα του 13ου αιώνα. Αποτελούσε ανεξάρτητη μονή, υπαγόμενη στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Δεν είχε καμία σχέση με τη Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, η οποία από το 1016 είχε αποκτήσει στη Σκύρο τα βοσκοτόπια στο βουνό, τα οποία ήταν δωρεά της αρχόντισσας Γλυκερίας.
Το 1447 (ίσως λίγο αργότερα) η ανεξάρτητη Μονή του αγίου Γεωργίου, εντάχθηκε ως μετόχι στη Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. Το τωρινό κτηριακό συγκρότημα της Μονής Αγίου Γεωργίου Σκύρου, είναι από τα χρόνια της Βενετοκρατίας και Τουρκοκρατίας. Κατά τον 19ο και 20ο αιώνα, έγιναν εργασίες διαρυθμίσεων στους εσωτερικούς χώρους της μονής καθώς και εργασίες ανακαίνισης και στήριξης. Ο τωρινός ναός του Αγίου Γεωργίου χρονολογείται μεταξύ 1599 - 1602 ( με βάση την σκαλισμένη πάνω σε μάρμαρο επιγραφή που υπάρχει πάνω από το καμπαναριό). Μέχρι το 2001 το μοναστήρι ήταν σε πλήρη λειτουργία. Με τους σεισμούς του 2001, υπέστη ζημιές και για αυτό το λόγο ήταν κλειστό για το κοινό, μέχρι να ολοκληρωθούν οι επισκευές.
Πρόσφατα ολοκληρώθηκαν οι εργασίες επισκευής του πρώτου επιπέδου της μονής, το οποίο έχει ανοίξει τις πύλες του στο κοινό. Από το μπαλκόνι της δυτικής πτέρυγας της μονής, μπορείτε να απολαύσετε την πραγματικά εντυπωσιακή θέα στη Χώρα.
Ο διάκοσμος μέσα στο Μοναστήρι..στην αυλή του και στις προθήκες του.....Μέσα δεν μας άφησαν να φωτογραφισουμε...Είναι όλο μέσα αναπαλαιωμένο με προσοχή,αναδεικνύοντας τις εναπομείνασες τοιχογραφίες και τα παλιά ξύλα της στέγης!!Πραγματικά υπέροχη δουλειά!!
Με το ζουμ της Νίκον μου από ψηλά από το Κάστρο......
Ενα από τα πιο όμορφα κομμάτια της Χώρας
.Αρχοντοπαναγιά..
Η μικρή ιστορική εκκλησία των Πέντε Μαρτύρων......το εσωτερικό της, εκπληκτικής ομορφιάς!!
ΡΟΥΠΕΡΤ ΤΣΩΝΕΡ ΜΠΡΟΥΚ
Ποιητής, ακαδημαϊκός, υπέρμαχος του κινήματος του Αισθητισμού και στρατιώτης, ο Ρούπερτ Μπρουκ ήταν ένα ενεργό κράμα των τάσεων που κυριαρχούσαν στην Ευρώπη την περίοδο πριν και κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Γιος του Ουΐλλιαμ Πάρκερ Μπρουκ και της Ρούθ Μαίρη Κότεριλ, γεννήθηκε το 1887 στο Ράγκμπυ της Αγγλίας. Τα παιδικά του χρόνια ήταν ευχάριστα και ήρεμα. Μεγαλώνοντας απέκτησε θαυμαστές και από τα δύο φύλα. Ήταν ψηλός, όμορφος στο πρόσωπο, έξυπνος, μελετηρός, αθλητικός και αφοπλιστικός χαρακτήρας.
Το άγαλμα του Ρόμπερτ Μπρουκ....σημείο αναφοράς στην Σκύρο!!Στις 27 Φεβρουαρίου του 1915, ενταγμένος στο ναυτικό, έπλευσε για τα Δαρδανέλια, όμως προβλήματα με τις εχθρικές δυνάμεις ανάγκασαν την αποστολή να αλλάξει πορεία. Συνεπώς, μέχρι τον Μάρτιο του 1915, ο Μπρουκ βρισκόταν στην Αίγυπτο. Οι περιπέτειές του κι εκεί ήταν πολλαπλού ενδιαφέροντος. Επισκέφθηκε τις πυραμίδες, εκπαιδεύτηκε μαζί με τους υπόλοιπους στρατιώτες, έπαθε ηλίαση και δυσεντερία. Τα πολεμικά του σονέτα άρχισαν να καταξιώνονται στην Αγγλία. Του προσφέρθηκε η ευκαιρία να απαλλαχθεί από τις πρώτες γραμμές και να υπηρετήσει αλλού. Ο Μπρουκ αρνήθηκε.
Τον Απρίλιο έπλευσαν στο νησί της Σκύρου. Ήδη αδύναμος από τη σειρά των ασθενειών που υπέφερε, υπέστη τσίμπημα από έντομο το οποίο αποδείχτηκε μοιραίο. Ο Ρούπερτ Μπρουκ πέθανε στις Τρεις Μπούκες, το απόγευμα της 23ης Απριλίου του 1915 από δηλητηρίαση του αίματος. Οι φίλοι του τον έθαψαν στην Σκύρο
Πρωινό ξύπνημα και ανεβαίνω το καλντερίμι για να φτάσω στα ψηλά της Χώρας....
Ανατολή στο Αιγαίο...
Ενα από τα πιο όμορφα πρωινά που αξιώθηκα να ζήσω!!!
Από το 2ο αιώνα μ.Χ. επικρατεί στη Σκύρο η Χριστιανική θρησκεία, οπότε και χτίζονται πολλές εκκλησίες, ως επί το πλείστον πάνω σε ερείπια ειδωλολατρικών και προχριστιανικών ναών.Από τη Βυζαντινή περίοδο και μετά καταγράφηκαν στη Σκύρο 365 εκκλησίες, σκορπισμένες γύρω από το μεγάλο μοναστήρι. Σήμερα υπάρχουν 187 ενοριακοί ναοί και εξωκλήσια εκ των οποίων 15 είναι αφιερωμένοι στον Άγιο Γεώργιο, 7 στον Άγιο Δημήτριο, 17 στον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή ή Πρόδρομο, 10 στον Άγιο Νικόλαο, 16 στη Γέννηση του Χριστού, 38 στην Παναγία και 84 είναι αφιερωμένοι σε άλλους Αγίους, όπως ο Άγιος Μάμας, ο Άγιος Παντελεήμονας κ.α.
Από το Κάστρο με το ζουμ μου!
 |
 |
 |
Χτισμένος στη βορειοανατολική ακτή της Σκύρου, οι οικισμός Γυρίσματα απέχει λίγα χιλιόμετρα από τη Χώρα ενώ έχει εύκολη πρόσβαση και προσφέρεται για περιηγήσεις. Όπως σε όλο το νησί έτσι και εδώ οι επισκέπτες θα απολαύσουν όμορφα τοπία και εικόνες της Σκύρου.
Αν και σχετικά μικρός οικισμός συγκριτικά με άλλους της Σκύρου, σίγουρα τα Γυρίσματα έχουν τη δική τους ομορφιά και γοητεία.......................στο βάθος μακρυά με το χάραμα!!
 |
 |
Η Ατσίτσα είναι ένας πανέμορφος παραθαλάσσιος οικισμός, από τους πιο γραφικούς της Σκύρου με τη φύση να οργιάζει και να δημιουργεί υπέροχες εικόνες.
Απέχει 18,5 χλμ από τη Χώρα, διάσπαρτη από πεύκα και ελιές που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα και οφείλει το όνομα της στο μικρό νησάκι που βρίσκεται κοντά στην παραλία της
Τα παραδοσιακά χτισμένα σπίτια του χωριού, εναρμονίζονται με το φυσικό τοπίο και δημιουργούν μια πανέμορφη εικόνα που γαληνεύει.
Ο κόλπος του χωριού χρησίμευε παλιότερα ως λιμάνι του νησιού, εξυπηρετώντας ειδικότερα τα μεταλλεία σιδήρου. Στην παραλία υπάρχουν ακόμα οι πέτρινες κολώνες που χρησίμευαν για τη μεταφορά των βαγονέτων των ορυχείων. Στην Ατσίτσα βρίσκεται το κέντρο Εναλλακτικού τουρισμού της Σκύρου και προσφέρει πολλές προτάσεις για ευχάριστες δραστηριότητες.
Στην περιοχή Μαρκέσι, σε απόσταση 8 χλμ, στην πλαγιά του λόφου βρίσκεται το εκκλησάκι της Θεοτόκου, το οποίο χτίστηκε στη θέση παλαιοχριστιανικού ναού και αρχαίου ναού των κλασσικών χρόνων, ο οποίος διαπιστώθηκε ότι ήταν αφιερωμένοςστον Ποσειδώνα. Στην περιοχή έχουν βρεθεί επίσης σκαλιστοί τάφοι που χρονολογούνται από την αρχαιότητα.
Οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να επισκεφθούν τα εκκλησάκια της Κυράς Παναγιάς και του Αγίου Πέτρου, που βρίσκεται σε ένα λόφο καλυμένο από πεύκα κοντά στην παραλία.
Ο Πεύκος, βρίσκεται 11 χλμ δυτικά από τη Χώρα και έχει εύκολη πρόσβαση. Όσο βρίσκεστε στην περιοχή αξίζει να επισκεφθείτε το εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα που είναι χτισμένο σε ψηλό σημείο του βουνού και προσφέρει υπέροχη πανοραμική θέα, προς το νότιο τμήμα της Σκύρου.
Κάθε χρόνο στις 27 Ιουλίου πραγματοποιείται μεγάλο πανηγύρι όπου παρευρίσκονται πολλοί πιστοί και επισκέπτες, γορτάζοντας τη μνήμη του αγίου, με λειτουργία και κατόπιν με παραδοσιακούς χορούς, φαγητό και τραγούδια.
Αγιος Παντελεήμονας..
Αν βρίσκεστε στην Καλαμίτσα στις 2 Σεπτεμβρίου, θα έχετε την ευκαιρία να παραβρεθείτε στο πανηγύρι του Αγίου Μάμα, το οποίο πραγματοποιείται κάθε χρόνο.Θα απολαύσετε τη Σκυριανή φιλοξενία, παραδοσιακή μουσική και χορό, κρασί και φαγητό.
Περιτριγυρισμένο από την άγρια ομορφιά του οροπεδίου Άρι, βρίσκεται το σημείο του τάφου του Βρετανού ποιητή Robert Brook. Πολύ κοντά στην περιοχή Βουκολίνα βρίσκεται η πηγή Νύφη.
Οι επισκέπτες της Καλαμίτσας έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν και να γνωρίσουν τις ομορφιές της περιοχής. Ενδεικτικά αναφέρουμε την παραλία Τρίστομο που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση, και η οποία είχε χρησιμοποιηθεί από τις συμμαχικές δυνάμεις στη διάρκεια του 1ου παγκοσμίου πολέμου, την περιοχή της Βουκολίνας αλλά και όλη τη διαδρομή προς το νότιο τμήμα του νησιού με τα υπέροχα τοπία.
Τα σκυριανά αλογάκια συνιστούν ένα ξεχωριστό υποείδος (φυλή) αλόγου, από τα πλέον σπάνια ανά την υφήλιο, δεδομένου του μικρού πληθυσμού τους, αλλά και της ιδιαιτερότητας που παρουσιάζουν: ως προς το μέγεθος θυμίζουν πόνι, αλλά ως προς το σωματότυπο ένα μεγαλόσωμο άλογο.
Το αλογάκι της Σκύρου (Equus caballus skyriano, η επιστημονική ονομασία του) είναι ένα ζώο μικροκαμωμένο, όμορφο και ρωμαλέο. Το χρώμα του ποικίλλει ανάμεσα σε διάφορες αποχρώσεις του καστανού και του κοκκινόφαιου, σπανιότερα δε του λευκού ή του γκριζόφαιου.
Σε αλλοτινούς καιρούς, τα ελευθέρας βοσκής σκυριανά αλογάκια αναζητούσαν κατά τη διάρκεια του χειμώνα νερό και τροφή στα ορεινά εδάφη της νότιας Σκύρου, ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες κατέβαιναν στα πεδινά του νησιού, στο βόρειο τμήμα του, όπου οι αγρότες τα φρόντιζαν και τα χρησιμοποιούσαν ως υποζύγια, αλλά και σε γεωργικές δραστηριότητες, όπως το όργωμα και το αλώνισμα.
 |
Η μεγάλη παραλία της Σκύρου....Λέγεται Μαγαζιά!!
 |
 |
 |
 |
Σαν να έχει βγει από πίνακα ζωγραφικής, η περιοχή Πουριά βρίσκεται πολύ κοντά στη Χώρα, στα βορειοανατολικά του νησιού. Το θέαμα που προσφέρει η περιοχή είναι μοναδικό, με τον αναπαλαιωμένο μύλο να δεσπόζει στα ερείπια του αρχαίου λατομείου της περίφημης "σκύριας λίθου", που ήταν φημισμένη κατά τη ρωμαϊκή εποχή. Το λατομείο καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της ακτής, δημιουργώντας μία εικόνα που ταξιδεύει τον επισκέπτη σε μία άλλη εποχή. Δίπλα στο λατομείο βρίσκεται το εντυπωσιακό μικρό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, που είναι λαξευμένο στο βράχο και αποτελεί ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα αξιοθέατα της Σκύρου.
Ελάχιστοι χριστιανοί γνωρίζουν το όνομα και το θαυμαστό έργο του Αγίου Ερμολάου. Μετρημένα στα δάχτυλα είναι και τα προσκυνήματα που υπάρχουν στη μνήμη του σε όλη τη χώρα. Ενα από τα σημαντικότερα όμως είναι το μικρό εκκλησάκι που βρίσκεται μόλις λίγα μέτρα από το μεγαλύτερο νησί των Σποράδων, τη γραφική Σκύρο. Ο Αγιος Ερμόλαος θεωρείται προστάτης και γιατρός των παιδιών, και οι Σκυριανοί τιμούν με σεβασμό και λαμπρότητα τη γιορτή του στις 26 Ιουλίου.
Πλήθος κόσμου που επιθυμεί να ανάψει ένα κερί στη χάρη του Αγίου Ερμολάου επισκέπτεται κάθε χρόνο τέτοια μέρα το νησί όπου, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, πέθανε ο Θησέας και όπου η Θέτις προσπάθησε να κρύψει τον γιο της Αχιλλέα για να μην πολεμήσει στην Τροία. Το κατανυκτικό κλίμα και ο κόσμος που συγκεντρώνεται με ευλάβεια στο λιμάνι του Μώλου για να πάει με τα μικρά, ξύλινα καΐκια στο νησάκι το Αγίου δίνουν στην ημέρα μια διαφορετική νότα.
Ακριβώς απέναντι από τα Πουριά βρίσκονται τα Βρυκολακονήσια,το όνομα των οποίων οφείλεται στην εγκατάσταση ασθενών που είχαν προσβληθεί από πανώλη, κατά τη διάρκεια της επιδημίας πανώλης που είχε πέσει στα νησιά πριν από 200 χρόνια.
Ζωοδόχος Πηγή........Σαν να έχει βγει από πίνακα ζωγραφικής, η περιοχή Πουριά βρίσκεται πολύ κοντά στη Χώρα, στα βορειοανατολικά του νησιού. Το θέαμα που προσφέρει η περιοχή είναι μοναδικό, με τον αναπαλαιωμένο μύλο να δεσπόζει στα ερείπια του αρχαίου λατομείου της περίφημης "σκύριας λίθου", που ήταν φημισμένη κατά τη ρωμαϊκή εποχή. Το λατομείο καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της ακτής, δημιουργώντας μία εικόνα που ταξιδεύει τον επισκέπτη σε μία άλλη εποχή. Δίπλα στο λατομείο βρίσκεται το εντυπωσιακό μικρό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, που είναι λαξευμένο στο βράχο και αποτελεί ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα αξιοθέατα της Σκύρου. Την περιοχή πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε κατά τη διάρκεια του απογεύματος και να απολαύσετε τα εκπληκτικά χρώματα του ουρανού κατά το ηλιοβασίλεμα, από το καφέ του Μύλου. Ακριβώς απέναντι από τα Πουριά βρίσκονται τα Βρυκολακονήσια,το όνομα των οποίων οφείλεται στην εγκατάσταση ασθενών που είχαν προσβληθεί από πανώλη, κατά τη διάρκεια της επιδημίας πανώλης που είχε πέσει στα νησιά πριν από 200 χρόνια.
 |
| Στα Πουριά...μέσα στον πωρόλιθο,ο άγιος Νικόλαος... |
Το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου,σκαμμένο μέσα στον βράχο....και η σταγόνα της βροχής,πάνω στον φακό μου,έδωσε μια παράξενη εικόνα!!
 |
Το μετόχι της Μονής Μεγίστης Λαύρας...
 |
Η παραλία της Πετρούλας.
Ενα μπουκέτο καλόγουστες ταμπέλες που στολίζουν μαγαζιά και καλντερίμια....Και πόσες ακόμα!! —
Ο βράχος αυτός λέγεται "φωλιά του κούκου"......Ηταν το αγαπημένο σημείο που ξεκουραζόταν ο Τζακ Νίκολσον μετά το κολύμπι του,όταν είχε πάει διακοπές στην Σκύρο!!
Το χαρακτηριστικό της Ατσίτσας.......τα απομεινάρια της σκάλας κάποιων παλιών λατομείων....
Αφήνοντας την Σκυροπούλα......στον δρόμο του γυρισμού!!
ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
Περιφερόμενοι Κουδουνάδες...σε λίγο θα μαζευτούν όλοι ,κάνοντας έναν απίστευτο....αποκριάτικο θόρυβο με τα κουδούνια τους,και θα ξεκινήσουν οι χοροί!!...
Η ανάμνηση του Πάνα βγαίνει βόλτα στη Χώρα Τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, πρωί, στον δρόμο για το Κάστρο της Σκύρου. Η Χώρα κάτω μοιάζει να ξυπνά από τον ήρεμο ύπνο της μετά το χθεσινοβραδινό όργιο των ξέφρενων κωδωνοκρουσιών. Να όμως που αυτός ο ήχος αρχίζει και πάλι να κυκλοφορεί μέσα στα σοκάκια της πολιτείας και να έρχεται προς το μέρος μας. Οι γέροι με τη βαριά σκευή τους και οι ανάλαφρες κορέλες που στριφογυρίζουν γύρω τους σε έναν αέρινο χορό ανεβαίνουν προς το Κάστρο. Ενα από τα πλέον συγκλονιστικά έθιμα της ελληνικής Αποκριάς βρίσκεται σε εξέλιξη. Από πολύ παλιά η δαιμονιώδης κραυγή των κουδουνιών ήταν αποτρεπτική για τα δαιμόνια, για το Κακό. Η επίκληση του Κακού ήταν πρόσκληση του Καλού. Στη Σκύρο πιστεύουν ότι αυτό το έθιμο υπενθυμίζει μια καταστροφή για να την ξορκίσει. Είναι παράξενο αλλά σε αυτό το νησί η πηγή του πλούτου βρίσκεται στα βουνά και όχι στη θάλασσα. Στην Αρχοντογειτονιά της Χώρας κατοικούσαν τσοπάνηδες και όχι ναυτικοί. Ο γέρος λοιπόν και η γριά, που η ασυνήθιστη κακοκαιρία σκότωσε όλες τις αίγες τους, τρελάθηκαν και ο γέρος φόρεσε το τομάρι του μεγαλύτερου τράγου του, ζώστηκε όλα τα κουδούνια του κοπαδιού του και συνοδευόμενος από τη γυναίκα του, ντυμένη με τα κουρέλια που της είχαν απομείνει, κατέβηκαν στη Χώρα να διαλαλήσουν την καταστροφή τους χορεύοντας σαν τρελοί.
Οταν πέφτει το βράδυ, το πλήθος των επισκεπτών πιάνει επίκαιρες θέσεις στα πεζοδρόμια του κεντρικού δρόμου της Χώρας. Επίκαιρες αλλά και ασφαλείς, γιατί το πέρασμα των γέρων είναι τόσο δυναμικό και ζωσμένοι με τα βαριά κουδούνια έχουν πολύ μεγαλύτερο από το φυσιολογικό εκτόπισμα, τέτοιο που ο επισκέπτης κινδυνεύει να δεχθεί κάποιο άγαρμπο χτύπημα αν δεν αφήσει ελεύθερο τον δρόμο στη δαιμονισμένη πομπή. Και πράγματι ο ρυθμικός ήχος των μεγάλων «τσοκανιών» ακούγεται από μακριά. Οι γέροι, το κεντρικό πρόσωπο της πομπής, τα έχουν περασμένα στη μέση τους με ξύλινους χαλκάδες, τους ίδιους που τα κρατούν και στον λαιμό τον κατσικιών.
Είναι πολύ βαριά, γύρω στα πενήντα κιλά, και χτυπούν ανάλογα με τον ρυθμικό βηματισμό και τις κινήσεις του κορμιού του γέρου. Οι γέροι περπατούν κουνώντας τη μέση τους, κάνουν άλματα με μια συγκεκριμένη φιγούρα σταυρώνοντας τα πόδια τους στον αέρα ή στέκονται και «σείονται», κουνούν κυκλικά τους γοφούς τους, χτυπώντας εκκωφαντικά τα κουδούνια.
Φορούν ένα βαρύ, μαύρο «καπότο» με μακρύ τρίχωμα και κουκούλα, την οποία συγκρατεί το παραδοσιακό ζωνάρι του βοσκού, που κρέμεται στο στήθος μαζί με ένα χρωματιστό μαντίλι. Το παντελόνι είναι το παραδοσιακό κοντοβράκι του βοσκού, όπως και οι «τροχαδόκαλτσες» και τα δερμάτινα σανδάλια, τα τροχάδια, και κρύβουν το πρόσωπό τους με μάσκα από δέρμα νεογέννητου κατσικιού. Κρατούν μπαστούνι - που στη λαβή του έχει ένα λουλουδάκι - το οποίο κραδαίνουν στον αέρα όταν κάνουν άλματα ή απλώς στηρίζονται σε αυτό.
Τι να πεις γιαυτή την χαριτωμένη μικρή ....κουδουνάτη φιγούρα!!!!!!!!!!
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ : ΝΕΛΛΑ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ
πηγές πληροφοριών
πηγές πληροφοριών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου