ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΘΕΜΑ " ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ " - ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ

Χριστίνα Θέμα - Καλοκαίρια της σιωπής
Εκδόσεις - Όστρια
Είδος - Ποιητική Συλλογή
Σελίδες - 72
Διαστάσεις - 21x14εκ.
ISBN - 978-960-604-298-0

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ 

στη μνήμη του αγαπημένου μας Γιώργου,

που η ζωή τον πρόδωσε στο 23ο σκαλί της...

ω, χαμένη αθωότητα,

ο ήλιος έδυσε μαζί σου...

η απουσία

οι μνήμες

το χτες

τα βράδια

η βροχή

κανένα πουλί

κανένα παιδί

...

λείπεις

η απουσία σου βαριά

κάποτε θα με συνθλίψει...

Οπισθόφυλλο 

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ 

ΟΔΟΙΠΌΡΟΥ ΥΠΟΨΊΕΣ

*
γυαλί σπασμένο
από τα πέλματά σου κάτω
και το αίμα σου το δρόμο
ερωτικά να χαράζει

*
μην κοιμάσαι ποτέ
δίπλα σε λίμνης νερό,
ό,τι μέσα στ' όνειρό σου ρέει
θα σε πνίξει

*
προσοχή, τα σπαρτά
έφτασαν την εφηβεία,
αλάνια αχόρταγα -
ας μην αισθανθούν
το σάλιο και τον ιδρώτα σου
επάνω τους να σταλάζουν

*
προστάτευε την κεφαλή
από τόσες στάχτες,
τα χέρια και τα πόδια
από κισσού περιπτύξεις,
την καρδιά από τ΄ αγκάθια

*
νοερά να ταξιδεύεις
και ακίνδυνα,
όπως οι καλαμιές
χορεύουν στον αγέρα, στη βροχή,
τραγουδούν μες τον χειμώνα
κι ερωτεύονται τον ήλιο

*
λυγίζουν και λικνίζονται
στον χρόνο και τον κόσμο
οι πλάτανοι,
με ρίζες βαθιές και το κορμί στητό
ταξιδεύουν

*
σε γαλάζιο επάνω ποζάρουν
βάρκες, καΐκια, μαούνες,
με περίσσια φαντασία
για μακριά αρμενίζουν

*
αν ο νους και η σκέψη
σε μελαγχολούν,
στην μοναξιά σου μέσα
στίχο κάνε και τραγούδα
για όσους δε σφύριξαν ποτέ

*
κλάψε στο δρόμο σου
για όσους δεν τολμούν,
δεν τους έμεινε κάτι
να το κλάψουν πια

και ας παραπονιέσαι
και ας υποψιάζεσαι...

❀❀❀❀

ΝΎΧΤΕΣ ΛΕΥΚΈΣ

*
εγώ είμαι εσύ
μικρή, με άπληστα μάτια
το αναγνωρίζεις
το προσμετράς
και θλίβεσαι

*
τα όνειρά σου γραμμένα
σε ημερολόγιο ροζ,
θα τα 'χεις τουλάχιστον εκεί
σαν ξεχασμένα θα 'ναι,
απραγματοποίητα όλα

*
τους αποφεύγεις πάντα,
στόχους υψηλούς δε βάζεις
από φόβο και μόνο
μην η μπάρα σου πέσει

*
μικρός μικρός, στα μέτρα σου
κάθε πόντος και στόχος,
με πείσμα προσπαθείς
ίσως και τα καταφέρεις

*
θυμάσαι τι λένε οι σοφοί -
μ' ένα βήμα μικρό
ο δρόμος ο μακρύς ξεκινά,
η αρχή διπλά μετράει
αρκεί να το πιστέψεις

*
φοβάσαι την αποτυχία -
η λέξη ξεχνάς ότι υπάρχει
στων δειλών το νου μονάχα,
άλλης μορφής επιτυχία είναι
να ξέρεις, μη σε πτοεί

*
έχεις δικαίωμα να ζήσεις,
δικαίωμα να είσαι εσύ,
δικαίωμα στα λάθη σου
και τα ψέματά σου

όσο είσαι ξύπνια
μες τη νύχτα την ατέλειωτη
και όσο ονειρεύεσαι...

❀❀❀❀

ΠΡΟΣΕΥΧΈΣ

*
η καρδιά μου
μπήκε στην εντατική

ας ανάψει ένα κόκκινο φεγγάρι
ή έστω ένα άστρο πορφυρό...

*
νομίζω
χτυπάω
ακόμα
κάπου εκεί
μέσα
στο στήθος σου
το καρβουνιασμένο...

*
σε περιμένουν
οι μέρες σου
χαμηλόφωνα,
μελαγχολικά,
καθόλου υπομονετικά

όμοια με συγγενείς
σε μιαν αίθουσα μόνιμης αναμονής...

*
με τα μάτια σου μιλώ,
μην κρυφακούσει πάλι
άλλη μια αναβολή

με τα μάτια θα σου λέω
ό,τι έχω να σου πω
μες την πιο σιωπή...

*
τα ρούχα σου γίνανε φαρδιά
κρυφομιλούν για σένα
και ο σκούφος που φοράς
να σου κρύβει τα μαλλιά
μετέωρος να στέκεται
να σιγοκλαίει
ή μόνος να γελά...

*
ναυαγισμένο μου δελφίνι,
σε τούτο το έλος μέσα
μην αυτοκτονείς

λυπήσου με

γιατί να θέλεις
μια θάλασσα ορφανή,
δίχως το κύμα της το αλμυρό
εγώ απόψε
για σένανε να ζωγραφίσω;

❀❀❀❀

ΕΥΧΟΛΌΓΙΟ

*
να με περιμένεις

αλλαγμένη θα γυρίσω

αν είσαι αυτός που θέλω
θα με αναγνωρίσεις...

*
άφησέ με για λίγο
στο κορμί σου μέσα να κουρνιάσω

είμαι ακόμα άστεγη...

*
επιτέλους
τόλμα καρδιά
το απαγορευμένο

βεβήλωσε τις αισθήσεις

τι κι αν σ' έκλεισαν
σ' ένα κορμί μέσα
που τη νηστεία μόνο
έχει γνωρίσει

χάρισέ του μια παράβαση
να το ελεήσεις...

❀❀❀❀

ΜΙΑ ΒΡΟΧΉ...

βρέχει απόψε ξανά
και εγώ
γράφω γιατί νιώθω
γράφω για να σωθώ
και

μόνο οι Νύχτες πια να με καλούν
και ο Λύκος να μου ψιθυρίζει
- δεν θα βρέχει για πάντα
δεν θα βρέχει…

ω, κρυφτείτε
κρυφτείτε να μην ακούτε

το σκοτάδι πέφτει με κρότο...

❀❀❀❀

ΕΠΕΊΓΟΝΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΆ

*
άγγιξα το γύρω μου σύρμα

κοίταξα έξω

ήδη
είχα βγει από τα όρια του φράχτη μου

τον άκουσα πίσω μου να πέφτει...

❀❀❀❀

ΦΌΒΟΣ Ο ΈΡΩΤΑΣ

*
μαχαίρι κοφτερό το φθινόπωρο
τούτο, στον Απρίλη μέσα

σκοτεινιάζει πάλι νωρίς
με τα χάπια για να ξεχνώ...

ο φόβος μου κυριεύει το κορμί,
με ακινητοποιεί δίχως εσένα,
επείγει ο έρωτάς σου...

*
βαρύς πάντα πάνω μου πέφτει
τούτος ο ύπνος
μες τη βροχή,
ακριβώς τη στιγμή εκείνη
που πνίγομαι να θυμηθώ
το άγγιγμα των χεριών,
τη θέρμη των φιλιών
και τ' όνομα εκείνου
που μέσα από σένανε αγάπησα...

*
έβρεχε πολύ σαν χάραζε

οδύρονταν οι στάλες
στα τζάμια μου επάνω
γλίστραγαν τυφλά, γονάτιζαν στο χώμα...

δεν πρόλαβα να σε γδύσω
ανυπόμονος καθώς ήσουν
ή ίσως βιαστικός...

καράβι παλιό μες την ομίχλη κρυμμένο
σα ρολόι-φάντασμα από σκουριά
τα λεπτά να μου μετρά και να σφυρίζει -
“η ώρα περνά, κουνήσου
δεν έχει εδώ μαζί
ξέχνα το, δεν έχει...”

πυρακτωμένα τα χείλη
τα μέλη σου ιδρωμένα,
χυμοί στο υγρό κορμί μου μέσα να κυλούν
και στο στήθος δαγκωματιές
από τον εφήμερο εσένα,
ανακατεμένα με απομίμηση άρωμα
αναστεναγμοί, ψίθυροι και μελανιές,
ίχνη και σημάδια πάλης
ερωτικής - ή ίσως και όχι,
στο μοναχικό λιμάνι μου μείναν
το πρωινό

σαν τη βροχή και σαν τη λάσπη...

❀❀❀❀

Η ΚΑΤΑΙΓΊΔΑ

με αφήνεις μονάχη
τις νύχτες που αστράφτει,
οι γείτονές μου
τρέχουν να κρυφτούν
σε αγκαλιές για καταφύγιο

δίχως εσένα εγώ
εύκολος είμαι στόχος...

φοβάμαι
πως κάποιο πρωί
στα συντρίμμια της καρδιάς μου
θα βρεις από κάτω
μια κούκλα διαμελισμένη...

❀❀❀❀

ΈΦΗΒΉ ΜΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΉ

έφηβή μου αναρχική
και άναρχη αισιοδοξία,
αν θυμάσαι και αντέχεις ακόμα
εκείνο το
“μονάχη μου, επιλογή δική μου”
δυνατά συνέχισε

η χαμηλών μου τόνων διαίσθηση
κάτοικος μόνιμος έγινε του χθες

το αύριο δείχνει φοβικό
σαν τρεμάμενο ρόδο του χειμώνα,
να φυλλορροεί
στην μαύρη οπή μιας στιγμής

❀❀❀❀

ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΊΑ

δεν οραματίζομαι
δεν ονειρεύομαι
κοιτάζω ανώνυμα και βλέπω

ερείπια κτιρίων
νεότερων χρόνων,
λείψανα ανθρώπινα
ομοιώματα κέρινα
σύγχρονων όντων

με άλλη φωνή παραμιλάω
και μόνον εγώ μ' ακούω -
κάποτε
τούτη η βροχή θα σταματήσει
και βούρκος θα γίνει

και η φωνή μου απαντά -
φέτος τα Χριστούγεννα
θα έρθουν νωρίς
και με άλλο όνομα θα φύγουν

ούτε που θα το καταλάβουμε...

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Η Χριστίνα Θέμα γεννήθηκε το 1958 στην Κέρκυρα.

Μεταξύ άλλων έχει σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία στην Αθήνα και Παιδαγωγική Συμβουλευτική στο Μόναχο.

Εργάστηκε σε Σχολεία στην Ελλάδα και την Γερμανία και έχει ταξιδέψει πολύ.

Στο χώρο των Μουσών δηλώνει κυριολεκτικά “ερασιτέχνης” ενώ υπηρετεί με λατρεία ως της Σαπφούς μαθητευόμενη, την δεκάτη Μούσα.

Ποίηση, διήγημα, θεατρικό έργο, χρονογράφημα και στίχοι είναι τα πονήματά της. Επί έτη και υπό σκιάν.

Έχει διακριθεί στην ποίηση, πεζογραφία και θεατρική συγγραφή σε Πανελλήνιους Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς, συμμετέχει σε συλλογικές ανθολογίες Ποίησης και Διηγήματος και σε Καλλιτεχνικά Ημερολόγια, ενώ μεταφράστηκε πόνημά της από αλβανικό Λογοτεχνικό Περιοδικό.

Έχουν εκδοθεί οι ποιητικές συλλογές “Οστράκων Κελύφη Κενά”, “Δευτερολέπτων Όνειρο”, “Της Σαπφούς Μαθητευόμενη”, “Sappho's Disciple” (αυτοεκδόσεις, 2016) και “Καλοκαίρια Της Σιωπής” (εκδόσεις ΌΣΤΡΙΑ, 2017).

Επιμένει στη βιωματική γραφή ως ψυχοθεραπεία και κάθαρση.