Ζεστοί, φιλόξενοι άνθρωποι οι Μετσοβίτες. Λεβέντες, υπερήφανοι. Με την αγάπη για τον τόπο τους ξεπερνούσαν πάντα τις δυσκολίες και με τη γενναιοδωρία των ευεργετών τους διατήρησαν τον πολιτισμό και τον φυσικό πλούτο τους. Σήμερα, δημιουργούν ένα πρότυπο μοντέλο ανάπτυξης για τον οινοτουρισμό και τις διακοπές πολιτιστικών εμπειριών.
Εδώ, λοιπόν, όπου η μέση ετήσια θερμοκρασία δεν ξεπερνά τους 10° C, καταλαβαίνεις πώς ο αγώνας για την επιβίωση, που φόρτιζε την καρδιά και τον νου των ανθρώπων, γινόταν παραμύθι, τραγούδι, χορός, κέντημα, υφαντό, τρόπος ζωής. Οταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ μετά τον πόλεμο είδε το χωριό του να παρακμάζει, αναζήτησε τρόπους να βρεθούν χρήματα. Δέκα χρόνια προσπαθούσε να πείσει τον βαρώνο Μιχαήλ Τοσίτσα –ο οποίος ζούσε στην Ελβετία, ήταν άκληρος και δεν είχε επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα– να αφήσει την περιουσία του στην πατρίδα των προγόνων του και όχι στην Ελβετία, όπως σκόπευε. Τελικά, το 1947, έπειτα από μακροχρόνια αλληλογραφία, πείστηκε να χρηματοδοτήσει τη δημιουργία του Ιδρύματος Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα που στόχο είχε την ανάπτυξη του Μετσόβου και της ευρύτερης περιοχής.
Με τις δράσεις και τα χρήματα του Ιδρύματος δημιουργήθηκαν Λαογραφικό Μουσείο, δημοτικό σχολείο, νοσοκομείο, εργοστάσιο ξυλείας, τυροκομική μονάδα, χιονοδρομικό κέντρο ήδη από το 1969, βουστάσιο με αγελάδες που ήρθαν από την Ελβετία. Επίσης, συντηρήθηκαν παραδοσιακά κτίρια, εκκλησίες και μοναστήρια, φτιάχτηκαν βρύσες και καλντερίμια, αποχετευτικό δίκτυο, φωτιστικά στους κεντρικούς δρόμους, φυτεύτηκαν τρία εκατομμύρια δέντρα, ακόμα και φοιτητική εστία στην Αθήνα για 60 Ηπειρώτες φοιτητές ανεγέρθηκε, καθώς και 150 σχολεία σε ολόκληρη την Ηπειρο!
Διαβάστε περισσότερα http://m.kathimerini.com.cy/
Από τα σλαβικά «μέτσκα» που σημαίνει αρκούδα και «όβο» που σημαίνει χωριό, το Μέτσοβο έχει πολλά να προσφέρει σε έναν ταξιδιώτη, κάθε εποχή του χρόνου, παρ’ όλο που πολλοί το κατατάσσουν μόνο στους χειμερινούς προορισμούς. Η ομορφιά του, όμως, δεν μπαίνει σε καλούπια και εντυπωσιάζει όλο το χρόνο με διαφορετικό τρόπο, με την παραδοσιακή ατμόσφαιρα που αποπνέει: πλακόστρωτα δρομάκια, παραδοσιακές βρύσες, σπίτια από πέτρα και πάνω απ’ όλα χαρακτήρας που μένει αναλλοίωτος και δεν προσαρμόζεται στα τουριστικά «πρέπει», διατηρώντας έτσι όλο του το μεγαλείο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και οι… ενδυματολογικές επιλογές κάποιων μεγαλύτερων κατοίκων του, οι οποίοι φορούν τις παραδοσιακές τους ενδυμασίες και μιλούν τη βλάχικη...
Το Μέτσοβο είναι μια ορεινή κωμόπολη του νομού Ιωαννίνων σε υψόμετρο 1.150μ.Παραδοσιακός οικισμός, βρίσκεται στο ανατολικό άκρο του νομού, κοντά στα όρια με το νομό Τρικάλων, στις βόρειες πλαγιές, ανάμεσα στα βουνά της μεγαλύτερης οροσειράς της Ελλάδος, της Πίνδου. Οι κάτοικοί του, που σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ανέρχονται σε 3.195 κατοικους, είναι κυρίως βλάχικης καταγωγής, ασχολούνται λιγότερο με τη γεωργία και περισσότερο με την κτηνοτροφία. Στο Μέτσοβο έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα μνημεία το μοναστήρι της Θεοτόκου, κοντά στο Μετσοβίτικο ποταμό, το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου νότια της κωμόπολης και το μοναστήρι της Ζωοδόχου πηγής στη θέση Κιάτρα Ρόσσια (που σημαίνει στα βλάχικα κόκκινος βράχος/λιθάρι). Στην κωμόπολη λειτουργεί από το 1955 το Λαογραφικό Μουσείο του Ιδρύματος Τοσίτσα (Αρχοντικό Τοσίτσα) το οποίο περιλαμβάνει παραδοσιακά ξυλόγλυπτα έπιπλα, υφαντά και κεντήματα, χρυσοκέντητες φορεσιές, διακοσμητικά και χρηστικά αντικείμενα, όπλα, νομίσματα, αγροτικά σκεύη και εικόνες της περιόδου 1650-1850. Το χειμώνα υπάρχουν οργανωμένα χιονοδρομικά κέντρα (Καρακόλι και Πολιτσιές) τα οποία σε συνδυασμό με την γραφικότητα του τοπίου αποτελούν πόλο έλξης πολλών επισκεπτών. Από το 1988 λειτουργεί η Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ όπου εκτίθενται πίνακες αξιολόγων ζωγράφων του 19ου και 20ου αιώνα...
Το 15ο αιώνα το Μέτσοβο περιήλθε υπό την Οθωμανική κυριαρχία και έγινε τμήμα του σαντζακίου των Ιωαννίνων. Καθ' όλη την τελευταία περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας (18ος αιώνας-1913) ο ελληνικός και βλάχικος πληθυσμός της περιοχής (Βόρεια Πίνδος) υπέφερε από Αλβανούς επιδρομείς. Επίσης, κατά την τοπική Ελληνική επανάσταση του 1854, η πόλη λεηλατήθηκε από Οθωμανικά στρατεύματα και τους άνδρες του Θεόδωρου Γρίβα, πρώην στρατηγού του Ελληνικού στρατού, κατά τη σύγκρουσή τους για τον έλεγχο της πόλης. Κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο το Μέτσοβο κάηκε από συμμορίες. Το τελευταίο δεκαήμερο του Οκτωβρίου του 1912 στρατεύματα εθελοντών από την Κρήτη με περίπου 340 στρατιώτες του τακτικού Ελληνικού Στρατού υπό το συνταγματάρχη Μήτσα προέλασαν μέσω της Θεσσαλίας στην τότε Ελληνοτουρκική μεθόριο στις κορυφές ανατολικά του Μετσόβου.
Στις 31 Οκτωβρίου 1912 τα ελληνικά στρατεύματα, βοηθούμενα από ανταρτικές ομάδες από την Ηπειρο και εθελοντές από το Μέτσοβο, έχοντας διασχίσει την κορυφογραμμή Κατάρας-Ζυγού κατά τη διάρκεια της νύχτας, επιτέθηκαν στην Τουρκική φρουρά του Μετσόβου, που αποτελείτο από 205 στρατιώτες και δύο κανόνια. Η μάχη κράτησε μέχρι τις 4 μ.μ., οπότε οι Οθωμανοί στρατιώτες της πολιορκούμενης Τουρκικής φρουράς ύψωσαν λευκή σημαία και παραδόθηκαν.
Τόσο κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όσο και κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το Μέτσοβο ήταν πρωτεύουσα ενός κράτους-μαριονέτας, που προσπάθησαν να δημιουργήσουν οι Ιταλοί...
Μία τις χαρακτηριστικότερες προσλαμβάνουσες παραστάσεις του πολιτισμού του Μετσόβου είναι η στενή του σύνδεσή με το φαινόμενο του ευεργετισμού. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι, κάθε χρόνο, για πάνω από έναν αιώνα τελείται πάνδημο μνημόσυνο 50 ευεργετών. Μεταξύ αυτών μνημονεύονται πρόσωπα, τα ονόματα των οποίων, συγκαταλέγονται στους Εθνικούς Ευεργέτες της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα η ιστορική καταγραφή έχει εντοπίσει εκατοντάδες Μετσοβίτες που διέθεσαν μικρά η μεγάλα ποσά για έργα εποποιίας...Ο ευεργετισμός των Μετσοβιτών αποτελεί ένα ιστορικό φαινόμενο οι διαστάσεις του οποίου διαμορφώθηκαν, μέσα από διεργασίες που σχετίζονται με την κοινωνικοοικονομική εξέλιξη του οικισμού, κατά την οθωμανική περίοδο. Καταγράφεται κυρίως ως χαρακτηριστική εκδήλωση των πολιτισμικών αντιλήψεων που διακατείχαν την άρχουσα κοινωνική ομάδα του Μετσόβου εκείνης της εποχής. Παρά τη μακροχρόνια απουσία των αρσενικών της μελών από τον γενέθλιο τόπο, εξαιτίας της εμπορικής τους δράσης, το Μέτσοβο παραμένει η οικονομική και οικογενειακή τους έδρα. Συνεπώς ένα σημαντικό τμήμα των εσόδων τους διοχετεύεται στην τοπική οικονομία, από τους ιδίους ή τις οικογένειές τους, ως κοινωνικό ή κερδοσκοπικό κεφάλαιο, με σκοπό τη διατήρηση της κοινωνικής και πολιτικής υπεροχής της «τάξης τους»...
Γεύσεις Μετσόβου:Περνώντας στo...ψητό,το Μέτσοβο διαθέτει πλήθος γεύσεων που μπορείτε να δοκιμάσετε, με πρώτα και καλύτερα τα δύο τοπικά τυριά μετσοβόνε και μετσοβέλα.Ο τόπος παράγει επίσης γιαούρτι, βούτυρο,γραβιέρα και κεφαλογραβιέρα, ενώ φημίζεται και για την παραγωγή κρασιού.
Μην φύγετε χωρίς να δοκιμάσετε παραδοσιακά φαγητά όπως αρνί με κουνουπίδι,λουκάνικο Μετσόβου,γίδα βραστή,κοντοσούβλι και πίτες!Πολλές πίτες!
Η Αγία Παρασκευή είναι ο μητροπολιτικός ναός του χωριού, χτισμένος πολύ πριν από το 1511 σύμφωνα με μια δυσανάγνωστη επιγραφή που βρέθηκε σκαλισμένη πάνω σε πέτρα. Εντυπωσιάζει το περίτεχνο ξύλινο τέμπλο ,φτιαγμένο το 1730 από Μετσοβίτες τεχνίτες με εικόνες της Σχολής Μετεώρων και παραστάσεις από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη.Μεγαλοπρεπές επίσης είναι το καμπαναριό (δωρεά του Γεωργίου Αβέρωφ) και εντυπωσιακή η δροσερή αυλή με τα αιωνόβια πλατάνια.
Κοινωνική διαστρωμάτωση του Μετσόβου:
Σύμφωνα, με τα κοινωνικά πρότυπα των κατοίκων του Μετσόβου ο πληθυσμός της ορεινής πολίχνης, έως τις αρχές του 20ου αιώνα, διακρίνονταν σε τρεις κοινωνικές κατηγορίες: τους άρχοντζι (arxondzɨ)),τους βίνιτσι (vinitsɨ) και τους άλγκι (alɟi) ή σκωπτικά γκιζάρι(ɟizari). Η συγκεκριμένη διαστρωμάτωση υπήρξε προέκυψε μέσα από κοινωνικοοικονομικές διεργασίες της οθωμανικής περιόδου και βασίζονταν, κατά κύριο λόγο, σε οικονομικά κριτήρια.
Εισοδήματα:
Ουσιαστικά, οι άρχοντζι συγκροτούσαν την κοινωνία του πλούτου. Τα εισοδήματά τους προέρχονταν από την άσκηση εμπορικών και μεταπρατικών δραστηριοτήτων. Αν και νέμονταν την τοπική εξουσία δεν αποτελούσαν μία «κλειστή» ως προς την κοινωνική κινητικότητα ομάδα. Ο πλούτος έδινε το δικαίωμα σε οποιονδήποτε να εξελιχθεί κοινωνικά και να ενταχθεί στο ανώτερο στρώμα, αν και συχνά αυτή η άνοδος προκαλούσε σφοδρές συγκρούσεις.
Κατώτερα στρώματα:
Αντίθετα, η κοινωνική διάκριση μεταξύ των δύο κατωτέρων στρωμάτων του οικισμού, δε βασιζόταν σε εισοδηματικά κριτήρια, αλλά στο γεγονός ότι τα μέλη τους ήταν φορείς διαφοροποιημένων οικονομικών δομών. Συγκεκριμένα, οι άλγκι συγκροτούσαν το κοινωνικοοικονομικό στρώμα των μετακινούμενων κτηνοτρόφων. Επρόκειτο για μία συμπαγή ομάδα, η οποία, εκτός του ότι ασχολούνταν αποκλειστικά με την μεγάλη κτηνοτροφία, διακατέχονταν επίσης από συγκεκριμένες αντιλήψεις σχετικά με τον κοινωνικό ρόλο των μελών τους, ο οποίος καθορίζονταν από τις αυστηρές πατριαρχικές δομές, που διείπαν την ομάδα τους.
Κοινωνία των βίνιτσι:
Η κοινωνία των βίνιτσι συγκροτούνταν από τα μη κτηνοτροφικά μεσαία και κατώτερα στρώματα του οικισμού. Κυρίως, περιελάμβανε τα νοικοκυριά των γεωργών, των βιοτεχνών, των τεχνιτών, των αγωγιατών και των μικρεμπόρων. Παρά την οικονομική και επαγγελματική διαφοροποίηση που υπήρχε μεταξύ των μελών των Βίνιτσι, αυτοί εκλαμβάνανε τον εαυτό τους ως ενιαίο κοινωνικό στρώμα κάτι που αποτυπώνονταν στις κοινωνικές τους σχέσεις. Για παράδειγμα, σύναπταν γάμους μεταξύ τους αλλά ποτέ με ανθρώπους των άλγκι.
Διαχωρισμός:
Αυτός ο διαχωρισμός μεταξύ κτηνοτρόφων και μη κτηνοτρόφων υφίστατο παλιότερα σε όλους τους αναπτυγμένους βλάχικους οικισμούς της Πίνδου και, ενδεχομένως, να υποκρύπτει, σε μία λανθάνουσα μορφή, την κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα μίας παρελθούσας εποχής. Δεν πρόκειται για «ταξική» διαφορά στη βάση του πλούτου, εφόσον στις περισσότερες περιπτώσεις οι κάτοικοι και των δύο ομάδων ανήκαν στα φτωχά στρώματα του πληθυσμού, αλλά για μία διαφοροποίηση σχετική με τις διεργασίες συγκρότησης των οικισμών της οροσειράς, κατά την οθωμανική περίοδο, οι οποίες επέφεραν τη συνοίκηση πληθυσμών ιδίας μεν γλωσσικής βάσης, αλλά με διακριτές οικονομικές και κοινωνικές δομές...
Tο Χωρίον (Karye-iMiçova) καθορίζει τη φορολογική περιφέρεια του τιμάριου, που αποτελεί την περιοχή του Μετσόβου. Σε αυτό καταγράφονται έξι οικισμοί. Στο όνομα κάθε οικισμού προηγείται η ένδειξη "karye" και ακολουθεί η φράση "tâbi‘-iMiçova", που σημαίνει "υπαγόμενο στο Μέτσοβο".Η λέξη "karye", ως όρος στην οργανωτική δομή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καθορίζει έναν οικισμό ή μια ομάδα οικισμών, που συνιστούν ενιαία φορολογική περιφέρεια. Στα Ελληνικά μεταφράζεται συνήθως με τη λέξη "χωρίον". Δεν αντιστοιχεί όμως στον όρο "οικισμός", όπως χρησιμοποιείται στη σύγχρονη στατιστική ορολογία, αλλά μάλλον στην έννοια της κοινότητας. Με άλλα λόγια δεν δηλώνει μια ομάδα κτιρίων, αλλά μια σαφώς καθορισμένη γεωγραφική περιοχή με αυτόνομη νομική οντότητα. Ενα "karye" μπορούσε να περιλαμβάνει περισσότερους από έναν οικισμούς, ασχέτως του πόσο απείχαν μεταξύ τους.
Στην απογραφή του 1506 η ένδειξη "Karye-iMiçova" ακολουθείται από τη φράση "tâbi‘-i Τirhala", που σημαίνει "υπαγόμενο στα Τρίκαλα" και εμφανίζονται τα ονόματα οκτώ οικισμών. Πριν το όνομα κάθε οικισμού η ένδειξη "karye" της απογραφής του 1454/55 είχε αντικατασταθεί από την ένδειξη "μαχαλάς". Η συγκεκριμένη διοικητική δομή της περιοχής αποτέλεσε τη βάση για τη διοικητική της οργάνωση τους επόμενους αιώνες. Σε διοικητικά έγγραφα του 18ου αιώνα ο σημερινός οικισμός του Μετσόβου αναφέρεαται ως "Χώρα" και τα άλλα χωριά ως "μαχαλάδες"...
ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΒΑΡΩΝΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΣΙΤΣΑ συστάθηκε το 1947 με σκοπό τη διατήρηση της πολιτισμικής κληρονομιάς και την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής του Μετσόβου.Στη δεκαετία 1950-1960 υλοποιήθηκε ένα ευρύ φάσμα έργων, που άνοιξαν νέες δουλειές για τον κόσμο και οδήγησαν σ’ αυτό που ονομάστηκε «το σύγχρονο θαύμα του Μετσόβου»: Κτίστηκαν πάνω από εκατό μονοθέσια σχολεία σ’ όλο τον νομό, συντηρήθηκαν παραδοσιακά κτίρια, εκκλησίες και μοναστήρια, φτιάχτηκαν βρύσες και καλντερίμια, έγιναν αναδασώσεις και έργα σημαντικά για την συγκράτηση των κατολισθήσεων που απειλούσαν σοβαρά το χωριό. Δημιουργήθηκε η Φοιτητική Εστία Τοσίτσα στην Αθήνα που πρόσφερε δωρεάν διαμονή και σίτιση σε Ηπειρώτες φοιτητές. Το ερειπωμένο αρχοντικό της οικογένειας Τοσίτσα στο Μέτσοβο, αφού αναστυλώθηκε, εξοπλίστηκε με ανεκτίμητες συλλογές και άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό ως Μουσείο Ηπειρωτικής Λαϊκής Τέχνης. Μέσα στην ίδια δεκαετία, δημιουργήθηκαν ακόμα: Εργοστάσιο Ξυλείας, που εξασφάλιζε σύγχρονα μηχανήματα στους ντόπιους ξυλουργούς· Πρατήριο Λαϊκής Τέχνης και Σχολή Κεντητικής, για την αναβίωση της υφαντικής, της ξυλογλυπτικής και άλλων παραδοσιακών τεχνών της περιοχής∙ πρότυπο Βουστάσιο με αγελάδες και ταύρους απ’ την Ελβετία, που οδήγησαν σταδιακά στη βελτίωση της ντόπιας ράτσας∙ το Τυροκομείο Τοσίτσα που αγόραζε το γάλα σε επιδοτημένες τιμές απ’ όλους τους μικρούς κτηνοτρόφους στην περιφέρεια, δημιούργησε νέους τύπους τυριών και εκπαίδευσε μια νέα γενιά τυροκόμων. Κτίστηκε το Νοσοκομείο Τοσίτσα που πρόσφερε δωρεάν ιατρική περίθαλψη στους κατοίκους της περιοχής, σχεδόν τρεις δεκαετίες πριν από τη σύσταση του εθνικού συστήματος υγείας στη χώρα, ενώ το 1969 ιδρύθηκε ένα από τα πρώτα χιονοδρομικά κέντρα της χώρας...
Σήμερα το Ίδρυμα συνεχίζει τη δράση του με τους ίδιους πάντα στόχους προσαρμοσμένους στις σύγχρονες ανάγκες και συνθήκες του τόπου. Κύριοι τομείς δραστηριότητας παραμένουν το Τυροκομείο Τοσίτσα, το Χιονοδρομικό Κέντρο, το Λαογραφικό Μουσείο Μετσόβου, το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου και η Φοιτητική Εστία για Ηπειρώτες σπουδαστές στην Αθήνα, καθώς και νεότερες πρωτοβουλίες του Ιδρύματος, όπως η Παιδική Βιβλιοθήκη, το Μουσείο Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα και η στήριξη και συμμετοχή σε έργα κοινής ωφελείας...
Το Ίδρυμα Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα οφείλει την ύπαρξή του και την πλούσια δράση του στο όραμα και στο πάθος δύο ανδρών: του βαρώνου Μιχαήλ Θ. Τοσίτσα (1885-1950) και του Ευάγγελου Αβέρωφ (1908-1990).
Ο πρώτος, μακρινός απόγονος του εκ Μετσόβου εθνικού ευεργέτη Μιχαήλ Α. Τοσίτσα, γεννήθηκε στο Λιβόρνο της Ιταλίας και ήταν εγκατεστημένος στη Λωζάννη της Ελβετίας. Αποξενωμένος από την γενέθλια γη των προγόνων του, δεν μιλούσε ελληνικά, ούτε είχε επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα. Άνθρωπος καλλιεργημένος, ιδιόρρυθμος, με μεγάλη περιουσία, ήταν ανύπαντρος, άτεκνος και ζούσε μόνος.
Ο δεύτερος, αναζητώντας πόρους για να βοηθηθεί το χωριό των προγόνων του, αναπτύσσει το 1937 αλληλογραφία με τον βαρώνο, μια πυκνή αλληλογραφία που συνεχίζεται για δέκα χρόνια χωρίς να έχουν γνωριστεί από κοντά. Η μακρόχρονη εξ’ αποστάσεως επικοινωνία εξελίσσεται σιγά σιγά σε φιλία και το 1947 οι δύο άντρες συναντιούνται για πρώτη φορά στη Λωζάννη.
Ο Τοσίτσας έχει πια αποφασίσει να αφήσει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του σε κοινωφελές ίδρυμα που θα φέρει το όνομά του και θα έχει ως στόχο την ανάπτυξη της ιδιαίτερης πατρίδας των προγόνων του. Τον Ιούνιο του 1947 κατατίθεται η συστατική πράξη του Ιδρύματος. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ ορίζεται ισόβιος πρόεδρος, αναλαμβάνοντας επίσης την υποχρέωση να προσθέσει το όνομα Τοσίτσας πλάι στο δικό του. Ο Τοσίτσας πεθαίνει το 1950 χωρίς να έχει προλάβει να επισκεφτεί την Ελλάδα.
Στα επόμενα χρόνια, με τα χρήματα του Τοσίτσα και με την έμπνευση και πρωτοβουλία του Αβέρωφ υλοποιήθηκαν τα έργα που θα μεταμόρφωναν σιγά σιγά την περιοχή του Μετσόβου...
Infο:Λαογραφικό Μουσείο Μετσόβου.
Διάσημοι Μετσοβίτες:Το Μέτσοβο είναι κοιτίδα διάσημων Ελλήνων και μεγάλων ευεργετών του έθνους, όπως ο Νικόλαος Στουρνάρας, η Ελένη Τοσίτσα, ο Μιχαήλ Τοσίτσας και ο Γεώργιος Αβέρωφ, που κατάφεραν να κάνουν γνωστό το Μέτσοβο πανελληνίως. Η μεγαλύτερη συμβολή των πιο πάνω προσώπων ήταν η δημιουργία του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου το οποίο εν συντομία αποκαλείται Μετσόβιο. Άλλο σημαντικό άτομο από το Μέτσοβο είναι ο πρώην υπουργός και αρχηγός του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας Ευάγγελος Αβέρωφ...
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ : ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου