Nimfa - Henryk Siemiradzki
Στα νοσταλγικά μάτια της βροχής
είδα το πρόσωπό σου.
Ήλιος ήταν που σκιούσε την πάχνη της σιωπής.
Δεν χωρούσε την προσμονή μου η πέτρα.
Κράτησα την ανάσα μου.
Μην τη δει η κίτρινη θάλασσα της ζήλειας η οργή.
Έσφιξα στις χούφτες το ζεστό καλοκαίρι,
το φιλί στα μάτια,
το άγγιγμα της σάρκας που δίψασα.
Φλόγα παρέμεινες στης γλώσσας τους κάλυκες,
χάδι στους Μάηδες του πόθου,
τάμα στο ναό της αγάπης.
Και είναι το χτες που έγινε σήμερα,
το αύριο που γίνεται ευανάγνωστο μέλλον.
Πάνω του ταξιδεύει το χαμόγελό σου.
Αυτό, ερωτεύτηκα.
23/1/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου