Edvard Munch - The Scream |
Τα πουλιά τραγουδούν ένα μοιρολόι
τα ζώα μουγκρίζουν λυπημένα
είναι το ένστικτο της Φύσης
το περιβάλλον κλαίει γοερά
αυτή η καταστροφή δεν έχει τέλος
ένα ταξίδι που κράτησε
χίλιους αιώνες
βαίνει τώρα προς το τέλος του
απ΄την αυτοχειρία των ανθρώπων
καθώς είναι άπληστοι, κοντόφθαλμοι
δέσμιοι των δημιουργημάτων τους
και μιας μηχανής που τους κατέχει
βαδίζουν τώρα στο γκρεμό
χωρίς καμία ενοχή
χωρίς οίκτο
για τους τωρινούς
μα και τους επερχόμενους.
ΑΧ ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΙ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΙ,ΠΟΥ ΘΑ ΤΡΙΓΥΡΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ.ΑΧ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ.ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΧΑΡΑΜΑΔΑ ΖΩΗΣ,ΣΠΑΤΑΛΗΣΑΜΕ ΤΟΣΟ ΜΕΛΛΟΝ?
ΑπάντησηΔιαγραφήωραίο το σχόλιο σου, φίλε Νίκο...
ΑπάντησηΔιαγραφή