Πίνακας - Αγγελική Κάλφα |
Φιλιώνεις πιότερο με την ερημιά.
Φιλιώνεις πιότερο με το άδειο σπίτι.
Γιατί?
Γιατί σε τρομάζει η μοναξιά του πλήθους.
Οι γκρεμισμένες γέφυρες.
Οι άδειες λέξεις.
Οι κούφιες επιθυμίες.
Η αγάπη με υποθήκες.
Σε τρομάζει το ράγισμα του κόσμου.
Όμοια με καθρέφτες
γεμάτους είδωλα,
που σκορπίζουν σε χίλια κομμάτια
στην πρώτη σύγκρουση.
Αγαπώ τη μοναξιά
Τη γεμάτη γαλήνη κι εγκαρτέρηση.
Αγαπώ την ερημιά
που σε βοηθάει να βρεις
τον εσώτερο εαυτό σου.
Την μυστική πηγή του είναι σου,
τις ρίζες σου.
Στην απόλυτη σιωπή
Μπορείς ν’ ακούσεις τον ψίθυρο της ψυχής,
τις κρυφές σκέψεις, τις θαμμένες επιθυμίες.
Στην αληθινή ερημιά
γεννιέσαι σ’ ένα πρωτόγνωρο κόσμο.
Στον κόσμο της αλήθειας και του πεπρωμένου σου.
Γι’ αυτό αγαπάς τόσο πολύ,
την απέραντη σιωπή της ερήμου.
Μαρία Ταπακτσογλου Μπουλη
(Από την ποιητική συλλογή «Νοσταλγοί της Εδέμ»,
Σελίδα 41)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου