Νοσταλγικό ταξίδι στης θύμησης τα στενά δρομάκια
σ΄εκείνους τους χειμώνες που στην ψυχή χαράχθηκαν
ξέγνοιαστοι μέσ΄την παγωνιά όμορφοι ονειροβάτες
κόσμο απ΄την αρχή πως θάφτιαχναν φαντάστηκαν.
Γυρνάς το βλέμμα στα παλιά, πίσω απ΄τον ώμο κοιτάζεις.
Γλυκιές φιγούρες και εικόνες έρχονται κι εσύ,παιδάκι
βρέχει και είναι η ώρα που σχολάς,πόσο σου αρέσει
καθώς τρέχεις για της θάλασσας το ανηφορικό δρομάκι.
Μουσκεύεσαι,το αδιάβροχο ξεκούμπωτο ανεμίζει
οι γαλότσες σου πήραν νερό σε κάθε βήμα πλατσουρίζεις
σε κάθε λακούβα που συναντάς,χοροπηδάς γελώντας
τα βατραχάκια κυνηγάς και σαν σπουργιτάκι τιτιβίζεις.
Παιδί που μέσα μας για πάντοτε θα ζεις,μόνο την όψη άλλαξες .
Ο κόσμος προχωράει,μα εσύ ,καλά εφύλαξες τα χρώματά σου
το πιο γαλάζιο τ΄ουρανού μα και την τριανταφυλλένια αυγούλα!
Και τα μενεξεδένια δειλινά που μέσα σεργιανούν τα όνειρά σου.
Βαρβάρα Κατσ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου