ΒΑΡΒΑΡΑ ΚΑΤΣΙΑΝΟΥ - Συμμετοχή με 10 ποιήματα στην 22η ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΟΙΗΣΗΣ των Εκδόσεων " Πνοές Λόγου Τέχνης "

Η Βαρβάρα Κατσιάνου συμμετέχει με 10 ποιήματά της στην 22η ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΟΙΗΣΗΣ των Εκδόσεων " Πνοές Λόγου Τέχνης " 

Παραθέτουμε εδώ τρία από αυτά : 

Θεματοφύλακες

Του ουρανού ικέτης στο σκότος της άγνοιας
με αιχμάλωτη μνήμη σαν σιωπηλό ολοκαύτωμα
σχηματίστηκε ρήγμα μέσα στην βαθιά πληγή
με τα δακρυσμένα χιλιόμετρα αγνών προσευχών.
Κεριά,φλόγες ελπίδας σε συντροφεύουν αχνά.

Και μέχρι να ανατείλει ξανά ο ήλιος στα σκοτάδια
κράτησε αναμμένο τον πυρσό άσβεστης μνήμης!
Να τον παραδόσεις στα παιδιά,στην αέναη συνέχεια!
Οι πατρίδες χάνονται μόνο όταν χάνεται η μνήμη!
Βαρύ καθήκον η κληρονομιά του παρελθόντος!

Αναπαραδίδεται από ταμένους θεματοφύλακες
στις γενεές που έρχονται με θάρρος και με τόλμη.
Κουβαλάς χιλιετηρίδων ήρωες στα σπλάχνα σου
σε εσένα ελπίζουν,από εσένα προσδοκούν να ζήσουν
εσύ να δώσεις αέναη θύμηση,να μην λησμονηθούν.

Να μην λησμονηθεί αιώνων παράδοση,οι ρίζες.σου οι Ιερές.
Από σένα προσδοκούν την συνέχεια της ελεύθερης γενιάς
αν καταλάβουν οτι δειλιάζεις,χάνουν την ελπίδα τους σε σένα
σαράντα γενεές πίσω γκρεμοτσακίζονται με απογοήτευση.
Μην καταδεχθείς να Τους απογοητεύσεις ,αγωνίσου γι΄αυτούς...

Θα μεταλάβω

Θα μεταλάβω...ηλιόλουστης μέρας την αχτίδα την χρυσή
ανέφελης νύχτας ξάστερης,το πρώτο πεφταστέρι
της μαργαρίτας και του χαμολούλουδου το απέριττ΄άρωμα
του γάργαρου νερού τον ήχο τον κελαρυστό στην φτέρη.

Τις πρωινές τις στάλες της δροσιάς απ΄το αγιόκλημα
τον φλοίσβο στ΄ακρογιάλι μας σαν σκάει το κυματάκι
του γλαρακιού το αδέξιο,το πρώτο πέταγμα
του κίτρινου του νάρκισου το υπέροχο το λουλουδάκι.

Θα μεταλάβω...με φωνές παιδιών και ποδοβολητό στην γειτονιά
σύννεφα που θα τα φυσάει ο βοριάς αργά το δείλι
το νυχτοπούλι με το μονότονο το νυσταλέο καληνύχτισμα
τα μύρια αστέρια που κρατάνε συντροφιά στο αέναό σου μίλι.

Θα..μεταλάβω νύχτας ξάστερης Αυγουστιάτικης Πανσέληνο
γλυκιά και ονειροπόλα υπενθύμηση της ομορφιάς του κόσμου
θέαση που μας χαρίζει απλόχερα ένα φεγγάρι ολόγιομο
αρώματα νυχτερινά γιασεμακιού,βασιλικού και δυόσμου!

Έτσι θα μεταλάβω απολαμβάνοντας την τόση ομορφιά
που μέσα στους αιώνες ταξιδεύοντας η ίδια μένει!
Εμείς οι τυχεροί της γης ονειροδιαβάτες που ανασαίνουμε
την ομορφιά που μ΄ελιξήριο αθάνατο είναι ραντισμένη.

Ηλιοσκαλοπάτια

Ανταριασμένη ανασεμιά
ανήφορος μ΄αγκάθια
πρέπει να φθάσεις στην κορφή
εκεί κραυγή να βγάλεις.

Και πνίγεσαι και σχίζονται
τα στήθια σου στα δύο
κόβεται η ανάσα σου
τα πόδια δεν κρατάνε

βαρύθυμο και σκοτεινό
το βλέμμα ξαγναντεύει
αμέτρητα,ατέλειωτα
τα ηλιοσκαλοπάτια.

Σκάλα χυτή,στόχος βαθύς
αχτίδες σε τυφλώνουν.
Στέκεις για μιάς και βάζοντας
το χέρι σου αντήλιο ,

λιγοψυχάς για μιά στιγμή.
Πολύ ψηλά!Θα φθάσεις;

Πύρινες γλώσσες ξεπετούν
χέρια θε να σ ΄αρπάξουν
πίσω ξανά στην άβυσο
να σε γκρεμοτσακίσουν.

Πόδια γερά την γη πατούν
δεν περπατούν πετάνε
δυό-δυό αναβαίνουν τα σκαλιά
χωρίς να σε ρωτάνε.

Και φθάνοντας στην κορυφή
το λάβαρο καρφώνεις
παντιέρα ανεμίζεις γαλανή
στης χώρας σου το χρώμα.

Σάλπιγγες ουράνιες ηχούν
παιάνες επινίκειους
καλούν αετούς και σταυραετούς
σε σύναξη μεγάλη.

-Ε,σεις αετοί και σταυραετοί
κυρίαρχοι και αγέρωχοι
ποιας χώρας είστε γέννα ;
-Μάνα μας η Ελλάδα!