ΜΑΡΙΝΑ ΣΟΛΔΑΤΟΥ - Ο ΣΚΥΛΟΣ ΑΠΟΚΟΙΜΙΕΤΑΙ

Σας ευχαριστώ πολύ,
ξέρετε αυτός ο γλάρος της τέχνης
ζωντανεύει κάθε που φυσά,
σαν ο πόνος του δένδρου γίνεται στάλες βροχής...

Έτσι τα γνώριμα φθινοπωρινά βράδια
η τέχνη αργοκυλά στα σοκάκια
κι ο σκύλος αποκοιμιέται...

Συχνά στις διηγήσεις των γυναικών
οι κόμποι στο μαντήλι μετρούν τις Άνοιξες που θα 'ρθουν,
σαν η αντίστροφη μέτρηση της ανάσας
ανατείλει στο ποίημα του αιώνα...

Μοναχά φοβάμαι πως το μεγαλείο της νυχτιάς
θα υποπέσει στο ίδιο αδίκημα,
να μετρά απαγγελίες
χωρίς να λογαριάζει την θλίψη μου...

Κι έπειτα πάλι τ' άλλο πρωινό
ο γλάρος θα βρεθεί νεκρός
και το πιο 'μορφο ποίημα κομμάτια χαρτιού
στις ρίζες του δένδρου της πλατείας...

Θλιμμένα βράδια φθινοπώρου
και ξημερώματα κιτρινισμένα,
μέρες άγονες, παράγωνες
κι αυτό το δένδρο που ρίζωσε στην καρδιά μου...
--------------------------------

''Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ" Μαρίνα Σολδάτου
** ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ**