Κωνσταντίνος Μπασούρης "Αφήνεσαι"

 

Απόψε έχεις μια μικρή υποψία,
δίχως καχυποψία,
πως κάτι καλό θα συμβεί.
Η νύχτα έστειλε απόψε μια μπόρα,
τι σου θύμισε τώρα,
τρέχει η σκέψη σαν αστραπή.
Δε χρειάζεται να είσαι αγχωμένη,
ένα μάθημα μένει
και ύστερα θα ορκιστείς.
Δεν έχεις όρεξη ν' ανοίξεις βιβλίο,
είσαι επί πτυχίω,
θες απλά να ξεκουραστείς.

Και αφήνεσαι,
ένα γίνεσαι,
χορεύεις μες στη βροχή.
Και αφήνεσαι,
ένα γίνεσαι
και όπου θέλει ας βγει.

Έστειλε μήνυμα ο πρώην το βράδυ,
του 'χει λείψει το χάδι,
που του 'δινες πριν κοιμηθεί.
Μα του θύμισες πως ήταν μαζί σου
και με την κολλητή σου
και να πάει να να να να.
Πως ακόμα η μαμά του τον ντύνει,
μα εσύ σαν τον Χουντίνι
λύνεις τα δικά του δεσμά.
Ελεύθερη είσαι σαν πουλί να πετάξεις,
όλα πια να τ' αλλάξεις
με τα δικά σου φτερά.

Και αφήνεσαι,
ένα γίνεσαι,
χορεύεις μες στη βροχή.
Και αφήνεσαι,
δε χαρίζεσαι
και όπου θέλει ας βγει.

Βάζεις μουσική, δε δίνεις δεκάρα,
παίζεις λίγη κιθάρα,
διαβάζεις ντε Λα Φονταιν.
Ψάχνεις λέξη, να ταιριάξεις τον στίχο,
δυναμώνεις τον ήχο,
λίγο πριν μπει το ρεφρέν.
Μεταξύ σοβαρού και αστείου
πας στη Βουκουρεστίου
με τα πόδια, τι κι αν βραχείς.
Τι κι αν είναι άλλη μια άγονη μέρα,
θες να δεις μια πρεμιέρα,
ή στους δρόμους απλώς να χαθείς.

Και αφήνεσαι,
ένα γίνεσαι,
χορεύεις μες στη βροχή.
Και αφήνεσαι,
ένα γίνεσαι
και όπου θέλει ας βγει.

Βρήκες μες στο σκονισμένο πατάρι
το παλιό σου Atari
κι ένα λεύκωμα σχολικό.
Ξαναγύρισες σ' εκείνη την τάξη
κι όλα μοιάζουν εντάξει
μ' ένα αίσθημα παιδικό.
Μες στο άλμπουμ κάποιες φωτογραφίες,
οι παλιές οι φιλίες
που κάπου έχουν χαθεί.
Κι όσα έχουν ξεχαστεί με τα χρόνια,
μια θολή πια εικόνα,
τα θυμίζει κάθε βροχή.

Και αφήνεσαι,
ένα γίνεσαι,
χορεύεις μες στη βροχή.
Και αφήνεσαι,
ένα γίνεσαι
και όπου θέλει ας βγει.

Κωνσταντίνος Μπασούρης