Poems of Alexis Morales Valdera / Cuba

Ciudad desnuda
I
Una ciudad que se diluye
entre las sombras de sus calles
que llama a los poetas, les llora.
Se desnuda ante los vientos
que la violan. Aborta.
Una ciudad que inflama los ojos
con unos tejados que sucumben.
Pobre ciudad sin mar
se entreabre, se rasga,
cargada de noctámbulos.
Una ciudad que es remedio
para todos los males.
Rápida, extensa, ciega.
II
El viento empuja a esta ciudad
y agita el estiércol de las bestias
pero no dobla la negrura de sus tardes.
Ciudad que duerme entre alborotos
cargada de aves vigilantes
que envuelven los árboles.
Y la noche que silba y se detiene
en la bota de un niño insomne.
Una ciudad que se agranda. Regenera,
sin importarle nada.
III
Clara, dócil y santa,
es aun la señora apetecida por el trueno y los pregones.
Sitiada por masturbadores cual piratas modernos
empuñan sus cañones excitados
entre luces apagadas y húmedas.
Ciudad dentro de otra ciudad
que revive entre los ecos
y temblando presagia.
IV
Ciudad muda y en tregua
con hospitales polvorientos
y construcciones sin esperanzas.
Tú disimulas
ante los negros torbellinos que pasan bajo tus puentes.
Ciudad de perros y personas
sobreviviendo ante la tempestad y la lejanía.
Inmensa e irritante
que no se repliega
y aprieta sus harapos.

©Alexis Morales Valdera

🌼

Hoy

Hoy es el día
de los instantes húmedos
del aliento cercano
se ha largado el lamento de las tardes
el bullicio del dolor.
Hoy es el día
de encender las velas
y palpar el alma
de valorar las pequeñas cosas.
Hoy es el día
que se han ido otros
cargados de sombras
no se a donde
y el hueco del silencio.
Hoy es el día
del brote de sol
después de tantas dudas
y noches extenuadas.
Hoy es el día
de vinos y lágrimas
por los amigos muertos
por el olvido al miedo.
Hoy es el día
de las imágenes y el espejo
saborear un trozo de pan
agradecer que estamos vivos.

©Alexis Morales Valdera

🌼

Arte Poético

Si invento la vida hacia adelante
con estas manos que sueñan
a un futuro sin siluetas ni duelos
ni fronteras sin retorno
ni cárceles con el grito de los nombres.
No quiero el adjetivo que ahogue la verdad
ni el verbo afable en las fauces del perro
quiero a mis versos mendigos, que tañen.
Si invento la vida hacia adelante
¿Qué tintes guardaría la sonrisa de los niños?
Este poema lo lanzo a la cara del rencor
y aparto esos pedazos de cielo triste
vivir sin miedo y poder decir:
no avecillas inertes
ni perros flacos en estaciones vacías
no días de cenizas
ni balas acariciando el pavimento
ni alimentos tristes.
Abogo por hablar de manantiales
de manos que alivian los campos
y del peligro del silencio.
En este poema explotarán amaneceres
que borren los días muertos
y enciendan el candil
en la otra orilla de la verdad.
Para inventar la vida
hacia adelante
aún sirve la poesía
y estas manos entre tus dedos.

©Alexis Morales Valdera

"Poetry¨Ποίημα της Εύας Πετρόπουλου Λιανού μεταφρασμένο στα Βεγγαλικά από την Tasneem Hossain

Digital art Candido Cuenca , Cuba

 
Poetry

Is a very demanding woman
She knows how powerful the words are
They can win a war
The right verses must be used
Poetry
Needs loyal men
Needs time
And caring
As you take a white paper
And you give yourself
Creating sentences
With your heart
A woman needs that
Much caring
As the poem
Is ready
To come out of yourheart
Feelings never spoken
Feelings never shared
A woman was never loved...
Poetry
It is the way
We see love
Ourselves
Be loved
Wishes to become true

Poetry
Is our freedom....

Εύα Πετρόπουλου Λιανου



কবিতা

কবিতাখুব শক্তিশালীনারি।

সে জানে শব্দগুলো কতটা শক্তিশালী,

তা যুদ্ধ জয় করতে পারে।

সঠিক শ্লোক ব্যবহার করতে হবে।

পুরুষদেরআনুগত্যকবিতার প্রয়োজন,

সময় এবং যত্নশীলতাপ্রয়োজন।

যেমন একটি সাদা কাগজ নিয়ে হৃদয় দিয়ে

তার উপর বাক্যগুলিতৈরি কর যাহৃদয় থেকে আসে;

ঠিক তেমনই একজন নারীর সেই যত্ন প্রয়োজন।

না বলা অনুভূতি, না বলা কথা যা একটি কবিতায় তোমার হৃদয় দিয়ে প্রকাশ পায়,

সেই অনুভুতি কখনো তার কাছে ব্যক্ত হয়নি।

একজন নারী কখনই সে ভালবাসা উপভোগ করে নি।


কবিতার মাঝে আমরা ভালবাসা খুজে পাই;

আমাদের ভালবাসা পাই;

আমাদের আশা পূর্ণ হয়।


কবিতা

আমাদের স্বাধীনতা...

Tasneem Hossain
Director, Continuing Education Centre (CEC)
Multilingual poet, columnist, op-ed and fiction writer, translator and training consultant.

POEMS BY DIBRAN FYLLI transleted in Greek by Lefter Shomo

 

POEM BY DIBRAN FYLLI

Poezitë janë marrë nga libri poetik

"Sikur të isha hije", të autorit Dibran Fylli

Η ποίηση είναι αποσπάσματα από το ποιητικό βιβλίο

" Σάμπως να ήμουν σκιά "

i - DITARI POETIK

Të kam në bebëzat e syrit tim

që më lotojnë mëngjes e mbrëmje

shikimin e ruaja vetëm për ty

të kam në mendje përherë.

Shikimi më fluturonte

përtej oqeanit përvëlues

silueta jote shtrihet në peizazh

kur muza më pushon

portretin tënd e imagjinoj

që pena skalit vargëzimin për ty

nëpër orë letrare thur vargun si Esenini.

Ana ti më je e vetmja temë

malli e dashurie.

Sikur jeta të më falë shekujt

nuk di a do të mjaftonin

që ta përfundoj ditarin tim poetik.

Tani më fytyrë të rrudhosur

shëtis parkun e qytetit

rrugëve që hapëruam së bashku

bashkë me zogjtë shtegtar.

Flasim për vitet që lamë pas

kujtimet mbesin në sirtarin e mendjes

princi i ëndrrave të tua…

nuk mund të marr frymë

as të jetoj pa ty…

ΠΟΙΗΤΙΚΌ ΗΜΕΡΟΛΌΓΙΟ

(DITAR POETIK)

Σ' έχω αδιάκοπα στις

κόρες των ματιών μου

που δακρύζουν πρωί και βράδυ.

Τα μάτια μου τα φύλαγα

μονο για σένα και πάντα

σε έχω στο νου.

Η καρδιά μου πετούσε

πέρα απο τους καυτούς ωκεανούς,

η σιλουέτα σου απλώνεται σ' εκείνο

το τοπίο που ξεκουράζεται η Μούσα.

Φαντάζομαι το πορτρέτο σου στην

γραφίδα που για σένα πλέκει στίχους,

σε λογοτεχνική ωρα, όπως ο Εσένιν.

Άννα, εσύ μου είσαι το μοναδικό

θέμα της νοσταλγίας και της αγάπης.

Αν αιώνες θα μου χάριζε η ζωή,

δεν ξερω αν θα τελείωνα το ποιητικό

μου ημερολόγιο.

Τώρα πια, με ρυτιδιασμένο πρόσωπο,

περπατώ στο πάρκο της πόλης,

στους δρόμους που έχουμε περπατήσει

μαζί με τα διαβατάρικα πουλιά.

Πρόκειται για τα χρόνια που αφήσαμε

πίσω μας, οι αναμνήσεις μένουν

στο συρτάρι του νου...

Σαν πρίγκιπας των ονείρων σου,

δεν μπορώ να ανασάνω ούτε

να ζήσω χωρίς εσένα.

🌼

ii - SI NË ËNDËRR

Në natën pa hënë

flasim për notat e shkollës

rendisim rreshtin e hartimit

me temën për dashuri.

Si në ëndërr

syri më rrëshqiti poshtë trupit tënd

ndaloi në oazën e ngushticës

aty në oqeanin përvëlues

në natën e trazuar.

Yjet në qiell lëvizin vrullshëm

hëna fillon të skuqet

natë e gjatë sa një shekull

errësira e natës

si me shigjetë vret.

Shikoj flokët tua ngjyrë gështenjë

me gërshetin lëshuar pas shpine

në oazën e ngushticës

këtë natë pa hënë

nuk hezitoi të mbytem

në oqeanin përvëlues…

ΣΑΝ ΣΕ ΟΝΕΙΡΟ

(SI NË ËNDËRR)

Τη νύχτα χωρίς φεγγάρι μιλάμε για τους σχολικούς βαθμούς,

αραδιάζουμε τις σειρές της έκθεσης με θέμα τον έρωτα.

Σαν σ' όνειρο τα μάτια

γλιστρούν κάτω στο σώμα σου,

σταματούν στην όαση των στενών,

εκεί στον φλογερό ωκεανό

της ανάστατης νύχτας.

Τα άστρα στον ουρανό κινούνται ζωηρά, το φεγγάρι πήρε να κοκκινίσει..

Ατέλειωτη νύχτα, όσο ένας αιώνας..

Σαν σαιτιά σκοτώνει το νυχτερινό

έρεβος..

Ατενίζω τα απλωμένα καστανά

μαλλιά σου πιω από την πλάτη, στην όαση των στενών..

Αυτή την ασέληνη νύχτα

δεν διστάζω να πνιγώ στον

φλογερό ωκεανό.

🌼

iii - TË KËRKOVA

Të kërkoj aty

ku kërkimi s’mbaron.

Pushoj në vendin

ku shkruanim letra dashurie.

Të kërkoj aty

ku dielli lind e s’perëndon

ndaloj hapërimin

që të mbledh lule livadheve.

Të kërkoj aty

në malin e pafund

mes freskisë së erës

ku vetëm gjethet shushuritin.

Shtanga në pritje

heshtja me kaplloi shpirtin

mes fushave të blerta

mes lulëkuqeve dëshmi.

Nata më mori me vete

mua dhe kujtimin tënd

fytyrëqeshur si gjithëherë

të kujtoj sot e përmot.

ΣΕ ΈΨΑΞΑ

(TË KËRKOVA)

Σε ψάχνω εκεί στο ατέρμονο ψάξιμο.. Ξαποσταίνω στο μέρος

που γράψαμε τα ερωτικά μας ραβασάκια...

Σε ψάχνω εκεί που ο ήλιος ανατέλλει

και δε δύει...

Ελαττώνω την περπατησιά

να μαζέψω άνθη των λιβαδιών..

Σε ψάχνω εκεί στο απέραντο βουνό ανάμεσα στη δρισια

του αγέρα που κάνει

τα φύλλα να θροίζουν

και να ψιθυρίζουν..

Μαρμάρωσα περιμένοντας,

η σιγή μου άρπαξε την ψυχή μου,

ανάμεσα στους καταπράσινους

κάμπους με μάρτυρες τις παπαρούνες..

Η νύχτα πήρε μαζί της εμένα και την ανάμνηση σου,

το χαμόγελο στο σου πρόσωπο που θυμάμαι σήμερα και πάντα.

🌼

iv - BUKURI E RRALLË

Plisi mbi vetulla

e këmisha e bardhë rreth vitheve të tua

si dëbora në bjeshkët e larta

është bukuri e rrallë.

Nën dëborën e bjeshkëve

fshihet lulebora shumëngjyrëshe

bariu kërkon strehim nga acari

që ta ujisë lulen nën këmishën e bardhë.

Bardhësitë e bjeshkëve të larta

këmisha e bardhë rreth vitheve të tua

mbesin bukuri e paparë…

ΣΠΑΝΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ

(BUKURI E RRALLË)

Ο σβόλος πάνω στα φρύδια και το ολόλευκο πουκάμισο

γύρω από τους γοφούς,

σαν το χιόνι στα ψηλά όρη,

συντελούν μια σπάνια ομορφιά. .

Κάτω από το χιόνι των βουνών

κρύβεται η πολύχρωμη ορτανσία ..

Ο τσομπάνος

ζητάει άσυλο από το αγιάζι,

για να ποτίσει το λουλούδι

κάτω από το λευκό πουκάμισο.

Η λευκότητα των όρων,

το κάτασπρο πουκάμισο

γύρω απο τους γοφούς

μένουν μια σπάνια ομορφιά.

🌼

v - NJË NATË

Një natë pa yje e hënë

dëgjova zërin e shpirtit tim

të marr penën e të thur vargje…

As dritë qiriu nuk kisha

nxitimthi dola nën degët e blinit

aty ku ndjeja aromë dashurie.

Po ç’është kjo natë e llahtarshme?

Ajri më djeg e goja më është etur

shikimi më iku në hapësirë

aty ku imagjinoja fytyrën tënde.

U mundova t’i them dy fjalë

por ti ike pa lamtumirë…

Ika në dhomën time të errët

agu i mëngjesit të më zbardh mbi letër.

Muzgu i muzës ndryshoi pamje

preka magjinë aty ku ndodhesh Ti.

Pena e muza pushuan

vargëzimi vazhdoi në heshtje

nga shpirti ende i pafjetur…

e gjeni në ditarin tim të pashkruar…

ΜΙΑ ΝΎΧΤΑ

(ΝJË NATË)

Μια ασέληνη νύχτα,

αφουγκράστηκα την φωνή

της ψυχής μου,

ήθελε να πάρει τη γραφίδα

και να πλέξει στίχους...

Ούτε φως κεριών δεν είχα,

με βιασύνη βγήκα κάτω

από την κλάρα της φλαμπμουριάς,

εκεί ακόμα μοσχοβολούσε

η ευωδιά του έρωτα..

Τι να' ναι αυτή η φοβερή νύχτα;!

Καίει ο αγέρας,

στεγνώνει και διψάει το στόμα,

ενώ το βλέμμα χάνεται στην απεραντοσύνη,

ακριβώς εκεί που ονειροπολούσα το πρόσωπό σου.

Προσπάθησα να σου

πω δυο λόγια μα εσύ έφυγες χωρίς αποχαιρετισμούς…

Πήγα στο σκοτεινό δωμάτιο,

εκεί που το φως της

αυγής έφεγγε πάνω στο χαρτί ..

Το σκοτάδι της

Μούσας άλλαξε όψη..

Άγγιξα τη μαγεία εκεί που

βρισκόσουν Εσύ.

Ηρέμησαν η γραφίδα και η Μούσα.

Η στιχοπλοκή συνέχιζε

μέσα από την άγρυπνη ψυχή…

Τη βρίσκετε στο άγραφο

μου ημερολόγιο

Μετάφρασή από τα αλβανικά: Λευτέρης Σιώμος Κ/ 512 ντ.φ.g

Redaktoi në shqip dhe pregatiti materialin Angela Kosta Akademike, shkrimtare, poete, gazetare, përkthyese, Drejtoreshë e gazetës Dritare e Re - Nuova Finestra dhe Zv. Drejtore & Zv. Kryeredaktore në Albania Press.

ΤΑΚΗΣ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ " invictus"

Μακάρι να ήμουν γλάρος
ίσως να έτρωγα σκουπίδια,
μα θα πετούσα ψηλά
τόσο ψηλά που τα αλλήθωρα μάτια σας να μη μπορούν να κοιτάξουν
μέσα στα σύννεφα όπως ο Ιωνάθαν,
φορώντας το χαμόγελο του Μιθριδάτη
θ'αγνάντευα τα πλοία στο παρθενικό τους ταξίδι,
στους δίδυμους δρόμους της θαλάσσιας περιπέτειας

Μα ο χρόνος δεν θα πληρώσει ποτέ
οι δείκτες του ρολογιού τεντώνονται και τον καταπίνουν,
τα γουρλωμένα μάτια του ξερνούν το έμβρυο με την αθώα μορφή που δεν γνώρισε,
σαν ψάρι στη γυάλα κάνει κύκλους
όλα τον γυρνούν στο αρχικό σημείο,
κι είναι συνήθεια των φαντασμάτων να μοιράζονται μυστικά

« Invictus » - Takis Chronopoulos © November, 2023


---------------------------------------
I wish I was a seagull
would be eating trash sometimes,
but I could fly so high
that your uninhabited eyes could not see me
in the clouds, like Jonathan ;
wearing Mithridates' smile
Should adore the ships on their maiden journey
on the twin roads of the sea adventure

But time will never pay
Clock markers stretch and swallow him..
his giggled eyes drown the fetus with the innocent form he never knew,
Like fish in the glass jar makes circles
all turns him into the original point ,
It is a habit of the ghosts to share their secrets

"Invictus" - Takis Chronopoulos
November, 2023



Πίνακας - Tracy Miller art (Painting)

Από https://fineartamerica.com/

ΣΟΦΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ "Τις Κυριακές"

Τις Κυριακές

Πόσες ζωές έχουν περάσει από κείνες τις Κυριακές στο πατρικό ;
Πρωί περνούσε ο καρεκλάς φωνάζοντας
Κι οι γειτόνισσες περίμεναν επισκευή στην ψάθινη καρέκλα .
Αναρωτιόμουν πόσο ακριβή να ‘ναι μια καινούρια;
Εκείνες όμως μπαλώναν την παλιά για να μην είναι παράταιρη με τις άλλες.
Κι ας μην κάθονταν πια με άνεση .
Κι ας έλεγαν πως θα την πετάξουν πια ,άχρηστη να κάθεται εκείνη κι εμείς όρθιοι …
Το θέλαν να τις φροντίζουν ,μέρος του σπιτικού της ψυχής τους , της νοικοκυρεμένης με λίγα , ακόμη κι αν μπορούσαν με πολλά .

Τώρα καμιά φωνή δε θυμίζει στη γειτονιά την ανάγκη για μπαλώματα .
Κι οι γειτόνισσες δε θέλουν πια να φανερώσουν το παλιό και χαλασμένο.
Πόσες ζωές πέρασαν από τότε ;
Αναρωτιέμαι πού πήγαν όλες αυτές οι ψάθινες καρέκλες.
Δεν τις πέτυχα ποτέ στους κάδους ανακύκλωσης .
Ποια δεύτερη ζωή να ζήσουν ;
Κι εκείνη η φωνή του καρεκλά ; Σίγησε στο βωμό καρέκλας πλαστικής που θα ζει εις βάρος μας ζωή αιώνια .

H φωτογραφία είναι από https://www.dreamstime.com/

ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "Γλυπτά του Παρθενώνα: Μία Κλοπή ( Έλγιν) κι ένα Πολιτικό Φάουλ (Σούνακ)"

 ☆Η "Ελληνική Τραγωδία" του Σούνακ.

 “Είναι σαν να κόβεις τη Μόνα Λίζα στη μέση. Το ένα κομμάτι να πάει στο Βρετανικό Μουσείο και το άλλο στο Λούβρο. Νομίζετε πως αυτοί που θα βλέπουν θα αξιολογούν τον πίνακα όπως του αρμόζει; Αυτό ακριβώς συμβαίνει μα τα γλυπτά του Παρθενώνα” (K. Μητσοτάκης, Έλληνας Πρωθυπουργός).

          Οι παραπάνω δηλώσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού επί βρετανικού εδάφους φαίνεται πως ενόχλησαν σφόδρα τον Βρετανό πρωθυπουργό, κ. Σούνακ. Δεν εξηγείται διαφορετικά η ακύρωση (από μέρους του Bρετανού πρωθυπουργού) της προγραμματισμένης συνάντησης των δύο πρωθυπουργών.

          Η δυσφορία του κ. Σούνακ αιτιολογείται και από το γεγονός της συνάντησης του κ. Μητσοτάκη με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Βρετανίας και μέλλοντα πρωθυπουργό σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Προφανώς ο κ. Σούνακ πιέζεται από το συντηρητικό τμήμα των ψηφοφόρων του και θέλει να δείχνει σκληρός απέναντι σε όλους εκείνους που αμφισβητούν το «δίκαιο» των Βρετανών.

      “Δεν είναι θέμα επιστροφής εκθεμάτων των οποίων αμφισβητείται η ιδιοκτησία. Αυτά τα Γλυπτά ανήκουν στην Ελλάδα και ουσιαστικά εκλάπησαν. Είναι ένα ζήτημα επανένωσης”.

        Βέβαια πρέπει να δείξουμε και κάποια κατανόηση στον Βρετανό Πρωθυπουργό. Είναι λίγο βαρύ γι αυτόν μέσα στη χώρα του να ακούει τα παραπάνω «απρεπή λόγια» του Έλληνα Πρωθυπουργού, που λίγο- πολύ μιλά για μία κλοπή αρχαιοτήτων. 

        Εξάλλου ποτέ (!) οι Βρετανοί στο παρελθόν της αγγλικής αυτοκρατορίας δεν προέβησαν σε τέτοιες πράξεις. Όλα τα εκθέματα του Βρετανικού Μουσείου είναι δημιουργήματα των Άγγλων ή το λιγότερα «νόμιμα» αγορασθέντα.

          Βέβαια ο κ. Σούνακ ίσως να μην γνωρίζει τις δηλώσεις της Ντέιμ Τζάνετ Σούζμαν, Προέδρου Επιτροπής για την Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα,     που ξεκάθαρα παλιότερα είχε δηλώσει:

      “Γρήγορα κατάλαβα ότι αυτά τα απαράμιλλα γλυπτά ανήκουν στη χώρα στην οποία δημιουργήθηκαν και όχι σε ένα ψυχρό μουσείο στην Αγγλία”.

          Φαίνεται, ακόμη, πως ο Βρετανός Πρωθυπουργός αγνοεί πως υπάρχει και η «Ηθική των Μουσείων» που υιοθετήθηκε ως όρος από το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων το Φθινόπωρο του 2022. Αυτός ο όρος διακονεί την προσπάθεια για μία «αποαποικιοποίηση» των Μουσείων που συνδέεται με τις κλεμμένες αρχαιότητες που εκτίθενται στα Μουσεία της αποικιοκρατίας.

          Ωστόσο, οι διαφωνίες που  μπορεί να υπάρχουν μεταξύ δύο χωρών ή δύο πρωθυπουργών (και μάλιστα συμμάχων) δεν λύνονται με την ακύρωση της συνάντησης, που συνιστά και άρνηση συζήτησης της άλλης άποψης. Περίεργη αντίληψη για το διάλογο και την αλήθεια φαίνεται να έχει ο Βρετανός Πρωθυπουργός. Ας του διδάξει κάποιος την τεχνική των «Δισσών Λόγων» των αρχαίων σοφιστών.

          Ευτυχώς οι «Δισσοί Λόγοι», ως τεχνική διαλόγου και αναζήτησης της Αλήθειας, δεν μπορούν να κλαπούν, ούτε και να χωρέσουν-εκτεθούν σε κάποια ψυχρή πτέρυγα κάποιου Μουσείου.

        Ίσως θα έπρεπε κάποιος να διαβάσει στον κ. Σούνακ  το παρακάτω απόσπασμα από παλιότερες σκέψεις της Μελίνας Μερκούρη, που τότε είχε βρει υπερασπιστή της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα τον Μπόρις Τζόνσον:

     "Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν για μάς τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Είναι η υπερηφάνεια μας, είναι οι θυσίες μας. Είναι το ευγενέστερο σύμβολο τελειότητας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι οι φιλοδοξίες μας και το ίδιο το όνομά μας"

        Εν τω μεταξύ η αντιπολίτευση και ο βρετανικός τύπος επικρίνουν σφοδρότατα το πολιτικό φάουλ του κ.Σούνακ. Ειδικότερα οι Times έγραψαν:

    "Τα Ελγίνεια Μάρμαρα είναι ελληνικά δώρα...Αυτές οι θεότητες και οι ήρωες θα έπρεπε να εκτίθενται στο φυσικό τους περιβάλλον ".

       Επειδή το  “unfair” του  κ. Σούνακ συνιστά όχι μόνον μία αλλά και μία “πολιτική απρέπεια ή διπλωματική αγένεια”,  αδυναμία ή απροθυμία στο διάλογο και στα επιχειρήματα θα ήθελα να διαβάσει την  παρακάτω επιστολή μου.

                  Κάθε διαφωνία δεκτή.

           Κύριε  Πρωθυπουργέ,

Τα τελευταία χρόνια στη μικρή μας χώρα που βρίσκεται στην επικαιρότητα και προκαλεί το ενδιαφέρον όλων είναι αυτό της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα, γνωστά και ως «Ελγίνεια Μάρμαρα». Η επιστολή μου αυτή αισθητοποιεί το ενδιαφέρον αλλά και την ευαισθησία της νέας γενιάς των Ελλήνων προς την πνευματική τους κληρονομιά.

 

Όπως γνωρίζετε πριν από χρόνια η αείμνηστη υπουργός πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη υπέβαλε αίτηση στο αρμόδιο  υπουργείο και μουσείο της χώρας σας ζητώντας την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Τα Μάρμαρα αυτά βρίσκονται σε μουσείο της Αγγλίας από το 1816, αφότου δηλαδή ο Έλγιν τα αφαίρεσε από το «φυσικό» τους χώρο (Παρθενώνα). Η Ελλάδα τότε ήταν υποδουλωμένη και δεν υφίστατο ως ελεύθερο και αυτοδιοικούμενο κράτος. Η αδιαφορία των Τούρκων απέναντι στην ελληνική παράδοση (αρχαίοι ναοί), η άγνοια των υποδουλωμένων Ελλήνων σε θέματα αρχιτεκτονικής και η υποκριτική «ευαισθησία» του συμπατριώτη σας σε θέματα αρχαίας τέχνης στέρησαν από τη χώρα μας ένα λαμπρό κομμάτι από τον περίτεχνο ναό του Παρθενώνα. Η ενέργεια αυτή του Έλγιν από τους Έλληνες χαρακτηρίζεται ως «κλοπή» και από τους συμπατριώτες σας ως «νόμιμη» πράξη. 

Επειδή όμως, κύριε πρωθυπουργέ, η αντιπαράθεση γύρω από τους χαρακτηρισμούς μιας πράξης του παρελθόντος δεν λύνει προβλήματα αλλά δημιουργεί εντάσεις, έκρινα ως Έλληνας Πολίτης να σάς εκθέσω τους λόγους για τους οποίους επιβάλλεται να επιστραφούν στη χώρα μας τα γλυπτά του Παρθενώνα.

       Α. Οι τίτλοι ιδιοκτησίας των Γλυπτών ανήκουν στη χώρα - δημιουργό

Πρωτίστως η επιστροφή συνιστά μια πράξη σεβασμού στις αρχές του διεθνούς δικαίου. Η επιχειρηματολογία ότι τα μάρμαρα τα κατέχει «νόμιμα» το Αγγλικό κράτος, αφού η ενέργεια του Έλγιν έγινε κατόπιν συμφώνου γνώμης και της Οθωμανικής κυβέρνησης, δεν ευσταθεί∙ αφενός μεν γιατί δεν υπάρχουν τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία (σχετικά έγγραφα) και αφετέρου επειδή η αφαίρεση έγινε σε μια εποχή και με έναν τρόπο που περισσότερο προσεγγίζει την «κλοπή» και λιγότερο μια πράξη «εμπορική» - «αγοραπωλησία». Εξάλλου κανείς δεν διανοείται σήμερα να υποστηρίξει ότι κατέχει τίτλους ιδιοκτησίας αρχαιολογικών θησαυρών ξένων χωρών. Τα πολιτιστικά προϊόντα βέβαια ανήκουν σε όλον τον κόσμο αλλά οι «τίτλοι» ιδιοκτησίας ανήκουν στο δημιουργό και στο λαό του.

Β. Σεβασμός στο διεθνές δίκαιο και στις αρχές της Ηθικής

Πέρα όμως από το σεβασμό στους κανόνες του διεθνούς δικαίου η επιστροφή συνιστά και μια πράξη σεβασμού στις αξίες και αρχές της ηθικής. Αισθητοποιεί, δηλαδή, την πειθαρχία και συμμόρφωση σε κανόνες και αξίες που υπερβαίνουν την κυρίαρχη οικονομική και εθνικιστική λογική και αναδεικνύουν την αυταξία του σεβασμού απέναντι στην πολιτιστική κληρονομιά ενός λαού.

Γ. Η καλύτερη διαφήμιση των Γλυπτών είναι ο φυσικός τους χώρος – ο Παρθενώνας

Σε ένα δεύτερο επίπεδο η επιχειρηματολογία ότι τα Γλυπτά του Παρθενώνα ευρισκόμενα στο Μουσείο της χώρας σας συνιστούν μια διαφήμιση της Ελλάδας στο εξωτερικό είναι διάτρητη. Η χώρα μας διαφημίζεται αποτελεσματικότερα, αν τα αρχαιολογικά της ευρήματα βρίσκονται στην πατρίδα τους. Κάθε καλλιτεχνικό - ιστορικό δημιούργημα φωτίζεται καλύτερα στο χώρο που γεννήθηκε και ανάλογα λαμπρύνει αυτόν. Οι επισκέπτες και οι τουρίστες κατανοούν καλύτερα το «μέγεθος» και την αξία ενός γλυπτού, όταν το δουν στο φυσικό του χώρο και όχι ως «έκθεμα» στα ψεύτικα φώτα μιας αίθουσας.

Επί πλέον, στις μέρες μας οι ανταλλαγές και οι διακρατικές εκθέσεις αριστουργημάτων της τέχνης είναι σύνηθες φαινόμενο (έργα Picasso στην Αθήνα…) κι αυτό δίνει την ευκαιρία σε ντόπιους και ξένους να θαυμάσουν όλα τα εκθέματα της παγκόσμιας τέχνης (αρχαίας και νεότερης). Η καλύτερη διαφήμιση, λοιπόν, μιας χώρας είναι όταν ο επισκέπτης γνωρίζει και το λαό όπως και το φυσικό περιβάλλον αυτής, τμήμα και προϊόν της οποίας είναι και το άγαλμα ή το γλυπτό.

Δ. Το μουσείο Ακρόπολης

Τα επιχειρήματα, επίσης, των υπεύθυνων του μουσείου, όπου βρίσκονται τα γλυπτά του Παρθενώνα, περί κινδύνων καταστροφής λόγω της ρύπανσης της ατμόσφαιρας δεν ευσταθούν, γιατί είναι υπερβολικοί οι φόβοι για την «μολυσμένη» ατμόσφαιρα της Αθήνας. Εξάλλου και στη δική σας χώρα, όπως ομολόγησαν οι υπεύθυνοι συντήρησης αρχαιολογικών ευρημάτων, τα μάρμαρα υπέστησαν ζημιές (1938) κατά τη διάρκεια της συντήρησής τους. Οι Έλληνες έχουν περισσότερους επίσης λόγους να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί τόσο στη συντήρηση και προστασία από τη μόλυνση του περιβάλλοντος όσο και στην ασφαλή φύλαξή τους.

Αν η δυσπιστία των Άγγλων αρχαιολόγων για την ασφαλή φύλαξη ήταν δικαιολογημένη κατά το παρελθόν, σήμερα είναι χωρίς περιεχόμενο, γιατί ήδη στη χώρα μας λειτουργεί το μουσείο της Ακρόπολης, όπου εκτίθενται όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα του Ιερού βράχου.

 

Ε. Το επιχείρημα της Ολισθηρής Πλαγιάς

(Οι φόβοι για οικονομική ζημιά)

Ωστόσο θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε τους φόβους σας για τυχόν οικονομική ζημιά από την επιστροφή των γλυπτών στην Ελλάδα. Η οικονομική όμως και καλλιτεχνική ζημιά του μουσείου – ων σας θα μπορούσε να ελαχιστοποιηθεί, αν στη θέση των αυθεντικών γλυπτών τοποθετούσατε αντίγραφα. Η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει σε αυτό. Στους παραπάνω φόβους σας ίσως προστίθεται κι ένας άλλος, κατανοητός μεν αλλά όχι και ικανός να αποτρέψει την επιστροφή των γλυπτών, και αφορά στην απογύμνωση πολλών ξακουστών μουσείων από διεκδικήσεις παρόμοιες με τις Ελληνικές θα αποτελέσει, δηλαδή, «άλλοθι» για πολλές χώρες μια τυχόν επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.

Σε αυτούς τους ενδοιασμούς μπορούμε να αντιτείνουμε πως ο σεβασμός της πατρότητας – εθνικότητας των έργων τέχνης υπερτερεί έναντι οποιασδήποτε σκοπιμότητας από την πλευρά των χωρών που εκθέτουν στα μουσεία τους έργα τέχνης που ανήκουν σε άλλους λαούς. Μπορεί τα διάφορα έργα τέχνης της Ελληνικής αρχαιότητας που κοσμούν τα ξένα μουσεία να είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές της Ελλάδας στο Εξωτερικό, αυτό όμως δεν νομιμοποιεί και τη «μόνιμη απουσία» τους από το φυσικό τους χώρο.

ΣΤ. Τα Γλυπτά είναι η Ταυτότητά μας

Πέρα όμως από όλους τους παραπάνω λόγους, κ. Πρωθυπουργέ, που επιχειρηματολογούν υπέρ της επιστροφής των «Γλυπτών του Παρθενώνα», υπάρχει κι ένας άλλος που συνθέτει όλους αυτούς.

Για τους σύγχρονους Έλληνες τα γλυπτά αυτά αποτελούν κομμάτι της εθνικής μας παράδοσης και με την έννοια αυτή η αξία τους είναι καταλυτική στη διαμόρφωση της εθνικής μας ταυτότητας μέσα από τη διατήρηση της ιστορικής μας μνήμης. Η ατομική και εθνική μας αυτογνωσία προϋποθέτει – χωρίς αυτό να συνιστά εθνικιστική συμπεριφορά – τη συνεχή επαφή με έργα τέχνης που σημάδεψαν ανεξίτηλα τον πνευματικό μας πολιτισμό. Η παρουσία των γλυπτών του Παρθενώνα σε Ελληνικό Μουσείο προβάλλει την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού σε μια εποχή που διάφοροι εχθροί απεργάζονται την παραχάραξη της ιστορίας μας.

Για τους Έλληνες το «λαξευμένο μάρμαρο» δεν είναι ένα ψυχρό υλικό αλλά μια «πανοπλία» που μας προστατεύει από το σύγχρονο πνεύμα της παγκοσμιοποιημένης ομοιομορφίας και αλλοίωσης των εθνικών ιδιαιτεροτήτων. Οι θεσπέσιες μορφές των αγαλμάτων, πέρα από την αισθητική τους αξία, αισθητοποιούν και προβάλλουν τη μοναδικότητα ενός λαού αλλά και τη δυναμική αυτού – ικανότητα να γονιμοποιεί με νέους τρόπους το σύγχρονο παγκόσμιο πολιτισμό.

Τα γλυπτά είναι η εθνική μας μνήμη – Το πρόσωπό μας

κ. Πρωθυπουργέ,

Η αίτησή μας για επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα δεν πηγάζει, λοιπόν, από έναν άκαιρο ελληνικό εθνικισμό ή από μια ανομολόγητη επιθυμία να «ξεχωρίσουμε» από τα άλλα έθνη, αλλά από την αταλάντευτη απόφασή μας να εξακολουθήσουμε να υπάρχουμε στο νέο παγκόσμιο τοπίο μαζί με τους άλλους, χωρίς να χάσουμε το «πρόσωπό» μας. Δεν είναι λόγοι μιας «τραγικής» εθνικής υπεροψίας αλλά η θέληση ενός μικρού και ειρηνικού λαού να έχει ταυτότητα σε ένα απρόσωπο ομογενοποιημένο κόσμο.

Ως ηγέτης ενός ιστορικού λαού με ευαισθησία σε θέματα εθνικής παράδοσης μπορείτε να βοηθήσετε στην επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Μια τέτοια απόφαση θα τιμήσει της χώρα σας και θα αναδείξει το σεβασμό σας προς το διεθνές δίκαιο και την ηθική.

Είμαστε όλοι Έλληνες…

Ο Άγγλος ποιητής Persy  Shelley είχε διακηρύξει πως:

«Είμαστε όλοι Έλληνες. Οι νόμοι μας, η λογοτεχνία μας, η θρησκεία μας, οι τέχνες μας, έχουν τις ρίζες τους στην Ελλάδα».

Ένας άλλος Άγγλος, κ. Πρωθυπουργέ, ο Λόρδος Βύρων, αγωνίστηκε και πέθανε στη χώρα μας υπερασπιζόμενος το δικαίωμα της ελευθερίας του λαού μας. Ο θάνατός του συγκίνησε το πανελλήνιο και αποτέλεσε την κορυφαία στιγμή του Φιλελληνισμού του 19ου αιώνα. Μια θετική πρότασή σας για επιστροφή των γλυπτών στην Ελλάδα θα σας κατατάξει – αναβιβάσει στο βάθρο του πρώτου Φιλέλληνα του 21ου αιώνα.

 

Τα Γλυπτά του Παρθενώνα 207 χρόνια «ζουν» κάτω από το τεχνητό φως των προβολέων του μουσείου σας. Είναι καιρός να επιστρέψουν στο Ελληνικό Φως που ύμνησαν και πολλοί Άγγλοι ποιητές. Ο Φειδίας θα μπορούσε να συγχωρέσει τον  Έλγιν. Μπορεί τα πολιτιστικά προϊόντα να μην έχουν «ιδιοκτήτες» αλλά σίγουρα έχουν έναν τόπο που τα γέννησε. Ένα χώμα κι ένα φως που τα ανέδειξε και προ πάντων έναν λαό που τα αγκάλιασε…-

 

Με τιμή,

                                                                       Ηλίας  Γιαννακόπουλος

                                                                            Έλληνας  Πολίτης

 από https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com/

Δύο ποιήματα του Γιώργου Σταυράκη από την Ποιητική Συλλογή "Συμπαντική Συνάντηση "

 Έλενα Λεωνώρα Λέκκα & Γιώργος Σταυράκης : Συμπαντική Συνάντηση

Εκδοτικός οίκος: Τάδε Έφη

Έτος έκδοσης: 2023

Σελίδες: 68
ISBN: 9786182220245

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Με λένε Γιώργο. Στο πρόσωπό μου έχει ήδη χαραχθεί ο χρόνος. Τον αγνοώ. Τα μάτια μου μια μόνιμη έκφραση πόνου κι αναζήτησης. Δεν μπορώ ν’ απαλλαγώ. Με λένε Γιώργο κι αγάπησα τον κόσμο. Αυτός με πρόδωσε. Μ’ αυτόν συμπορεύομαι. Σε λένε Στέλλα. Το χαμόγελο σου δεν άλλαξε τον κόσμο. Σε ζήλεψε. Με το δοξασμένο χρίσμα της μάνας προχωρείς, καταπίνοντας τις αγωνίες σου. Με λένε άγχος, σε λένε υπομονή. Με λένε Άντρα, σε λένε Γυναίκα. Με λένε Ποιητή, σε λένε Δημιουργία.

Γιώργος Σταυράκης

🌼

ΑΝΤΙΜΗΝΣΙΟ

Έτσι που με συρρικνώνουν τα συμβατικά χαμόγελα κι οι σχέσεις είναι σίγουρο πως θα εκραγώ. Τότε… πάνω στη συντέλεια τού είναι μου να ξέρετε δε θα πάρω τίποτα μαζί μου παρά μόνο την αγάπη. Είναι το μόνο που μου πάει. Αν πάλι αναστηθώ θάρθω να καταθέσω τις δονήσεις μου. Αντιμήνσιο ερωτικό στο λευτερωμένο εαυτό μου. Κάποτε λέγαμε αλήθειες... Τώρα το ψέμα και η υποκρισία η καθημερινή τροφή μας. Οι αλήθειες που ξεχάσαμε σηματοδοτούσαν την πυξίδα των αξιών στη Ζωή μας. Ελπίζω ο Σεπτέμβρης μην είναι ψεύτης...

Γιώργος Σταυράκης

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Γιώργος Σταυράκης γεννήθηκε στην Συνοικία “Απόλλων” του Πειραιά. Ο πατέρας του κατάγεται από το νησί Ίος, των Κυκλάδων, και η μητέρα του από την Σμύρνη. Παρουσιάστηκε στα γράμματα το 1974 με την ποιητική συλλογή: «42 ΠΟΙΗΜΑΤΑ».Ακολούθησαν δεκατρείς ποιητικές συλλογές, δοκίμια, ιστορικές έρευνες. Το σύνολο των εκδόσεων αριθμεί στα εικοσιεπτά βιβλία. Συμμετείχε στις ανθολογίες: Εικοσιοχτώ ποιητές 1980, Περιοδικό Πολιτιστική του Αντώνη Στεμνή, στην Ανθολογία Ελλήνων Ποιητών εκδόσεις Καρανάση 1987, καθώς επίσης και στο βιβλίο του Γιάννη Νικολόπουλου, η Νέα Ρεαλιστική Ποίηση. Στην ξενόγλωσση έκδοση hellenikajahrbuch 1985 συμπεριελήφθη σαν εκπρόσωπος της Ελληνικής Εργατικής Ποίησης. Υπήρξε πάρεδρο και στη συνέχεια τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών από το 1980. Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ της Ε.Ε.Λ το 1994-1996 και Γραμματέας της Επιτροπής Κρίσης νέων μελών, 2009-2010. Τον Μάρτιο του 2014 αναλαμβάνει καθήκοντα Ειδικού Γραμματέα στο Διοικητικό Συμβούλιο. Στις αρχαιρεσίες του 2016 εκλέχτηκε στο Δ.Σ στη θέση του ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΦΟΡΟΥ. 2016-2018. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την ζωγραφική σε καμβά και σε πέτρα. Στο πρώην Δημαρχείο του Χαλανδρίου πραγματοποίησε την πρώτη του έκθεση 1995 και έχει συμμετάσχει σε τρεις ομαδικές εκθέσεις. Έχει παρουσιαστεί στην Τηλεόραση της ΕΤ2 και σε ραδιοφωνικές εκπομπές. Από την έκδοση του βιβλίου 1902-2002 "ΕΝΑΣ ΑΙΩΝΑΣ ΣΩΤΗΡΙΑ" η εκπομπή ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ για λογαριασμό της ΕΡΤ πραγματοποίησε Ντοκιμαντέρ, καθώς επίσης στοιχεία από το βιβλίο χρησιμοποίησε ο καταξιωμένος Σκηνοθέτης ΤΑΣΟΣ ΨΑΡΡΑΣ για τη ζωή, του Μεγάλου μας ποιητή. ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ.