ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΑΜΑΝΔΑΝΗ - 4 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

i) ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕΤΑΓΓΙΣΕΩΝ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗΣ ΑΝΑΙΜΙΑΣ

Συγκοινωνούντα δοχεία 

μυρωμένα με δυο σακιά υπομονή

 αποστρέφονται δυο αντιπηκτικούς ασκούς αίμα,

 καρτερούν εφιδρωμένοι, σιωπηλοί

 την διψασμένη μετάγγιση,

 της ενδοφλέβιας λύτρωσής τους,

 μιας χρόνιας 15ήμερης σωσίβιας λέμβου.

 Πόσο αυξήθηκε το προσδόκιμο ζωής στην ομίχλη;

 Που εφευρέθηκε το πολύτιμο αλλά λαθραίο χάπι

 για την πολυπόθητη ένδυση της παράτασης;

 Κληρονομικές αλυσίδες ζητούν συγνώμες

 για τον απρόσεχτο κόμπο΄

 Για τη Θεία πνοή και το ασύλληπτο

 που ΄ναι αγαλματένια προσφορά κι ακριβό δώρο.

 Ακόμη μετράς τις σταγόνες

 να αργοπέφτουν στο κιούπι της νιότης, 

αποτυπώνοντας εύθραυστες μνήμες, 

διανύοντας το μονοπάτι της γόνιμης ελπίδας, 

φωτογραφίζοντας τον κλειστό εαυτό σου, 

ως ορειβάτη να σπάει τον γόρδιο δεσμό του

σε απόκρημνη πλαγιά κρεμασμένος.

ii ) ΕΓΙΝΕΣ ΗΡΩΑΣ, ΕΓΙΝΕΣ ΑΥΛΟΣ

Στον Πατέρα μου

Η γη συνεχίζει να γυρίζει,

 η σημαία ψηλά να κυματίζει, 

η Ακρόπολη να συμβολίζει,

 η γενιά μας παιδιά να πολλαπλασιάζει,

 τίποτα να μη μας σκιάζει.

Μόνο εσύ έγινες ήρωας, έγινες άϋλος.

Η εκκλησία εξακολουθεί να διδάσκει,

 ο ήλιος ψηλά να στέκει,

 η γοητεία να συνυπάρχει,

 η νομοθεσία κάπως να πάσχει, 

τίποτα να μη μας ανησυχεί.

Μόνο εσύ έγινες ήρωας, έγινες άϋλος.

Η Ελλάδα φαντάζει υπέροχη,

 η λευτεριά αγέρωχη,

 η πολιτεία μας στριμώχνει ένοχη, 

η φιλοδοξία μοιάζει έντεχνη, 

τίποτα να μη μας ανησυχεί.

Μόνο εσύ έγινες ήρωας, έγινες άϋλος.

iii) Η ΖΗΛΕΙΑ

Ζηλεύεις;

 Πολύ. 

Φοβάσαι; 

Πολύ. 

Κομπλάρεις;

 Πολύ. 

Έχεις κόμπλεξ; 

Ναι.

 Είσαι άρρωστος;

 Ναι.

 Αγαπάς; 

Πάρα πολύ. 

Πονάς;

 Ναι.

 Επιθυμείς;

 Ναι. 

Θέλεις την αποκλειστικότητα;

 Πάντοτε.

 Όλα λοιπόν, εις βάθος…

iv) ΡΑΚΕΝΔΥΤΗ

Δεν με πείραξε που ήμουν φτωχά ντυμένη,

με κουρασμένα πόδια, 

με ροζιασμένα χέρια, 

καμπουριαστή, 

ασπρομάλλα, 

με άδειες τσέπες, 

δίχως αγαθά, 

με άδειο πιάτο 

και χωρίς φίλους. 

Με ενόχλησε 

που δε θυμόσουν

πως το φιλί μας ήταν 

μια επανάσταση. 

ΧΡΗΣΤΑΚΗ ΜΑΡΙΝΑ " Δέσε κόμπο τα λόγια μου.."

Λεπτομέρεια από την τοιχογραφία της Άνοιξης-
Ακρωτήρι, Σαντορίνη 

Δέσε κόμπο τα λόγια μου
Μάρτη να τα φοράς
στο δεξί σου χέρι,
ή αν προτιμάς στο δεξί σου πόδι
ή στο μεγάλο δάχτυλο.
Στο τέλος του μήνα,
όταν δεις το πρώτο χελιδόνι,
αγγελιαφόρο της αγάπης,
να βγάλεις το μικρό σου βραχιολάκι.
Άφησέ το πάνω στις τριανταφυλλιές
να το βρουν τα πουλιά,
να χτίσουν τη φωλιά τους
στην κατακόκκινη σκέπη του φιλιού μας.

Μαρίνα Μιχαήλ Χρηστάκη ( Μάρτιος 2014)

ΣΤΥΛΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ "ΓΥΝΑΙΚΑ"

Να την αφουγκράζεσαι με τα μάτια σου

σαν δεν σου μιλά.

Να θωρείς τα θέλω της στα αυτιά σου.

Έτσι να την αγαπάς, το αρσενικό της για να είσαι.

Έτσι θέλει να αγαπάει η γυναίκα φίλε μου.

Έτσι της αξίζει να αγαπιέται.

Panagiotis Stylianopoulos

Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ - «Ο δικός μου ο Θεός είναι αλήτης» από την νέα κυκλοφορία «Μια πληρωμένη απάντηση»

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ:

Νεκτάριος Θεοδώρου & ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ

"Μια πληρωμένη απάντηση" - 2015

Ο ΕΧΑΡΧΕΙΩΤΗΣ (εφημερίδα/web radio) παρουσιάζει την καινούρια δισκογραφική δουλειά των ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ, με τίτλο «Μια πληρωμένη απάντηση».

Το 2015 ξεκίνησε αρκετά δυνατά για την ελληνόφωνη rock σκηνή.

Άλλο ένα μεγάλο βήμα για τους ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ.

Ακούραστοι συνεχίζουν το δικό τους έργο. Ένα έργο που δικαίως τους έχει πλέον κατατάξει στις πιο  δυναμικές

ελληνόφωνες rock μπάντες. 14 νέα τραγούδια ήρθαν στην παρέα μας.

Άλλος ένας δίσκος  με τις δικές του ιδιαιτερότητες που δε λείπουν και πάλι οι συμμετοχές από διάφορους μουσικούς.

Άλλη μία πράξη που αφήνει την στάμπα των ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ σε μια δύσκολη εποχή!

Παίζουν οι μουσικοί:

01.  Μια πληρωμένη απάντηση

01.Νεκτάριος Θεοδώρου: ερμηνεία - κιθάρες, Σωτήρης Τράγκας: σαξόφωνο,

Άγγελος Γεωργάκης: μπάσο, Ντίνος Τσακίρης: τύμπανα

02.   Ποιός είσαι εσύ;

02.Νεκτάριος Θεοδώρου: ερμηνεία - ρυθμ.κιθάρα, Νεκτάριος Χριστόπουλος: σόλο κιθάρα, Άγγελος Γεωργάκης: μπάσο, Ντίνος Τσακίρης: τύμπανα

03.  Ο δικός μου ο Θεός είναι αλήτης

03.Νεκτάριος Θεοδώρου: ερμηνεία - ρυθμ.κιθάρα, Νεκτάριος Χριστόπουλος: σόλο κιθάρα, Άγγελος Γεωργάκης: μπάσο, Ντίνος Τσακίρης: τύμπανα

04.  Μόνο Γυμνό (2η έκδοση)

04.Νεκτάριος Θεοδώρου: ερμηνεία - ρυθμ.κιθάρα, Νεκτάριος Χριστόπουλος: σόλο κιθάρα, Άγγελος Γεωργάκης: μπάσο, Ντίνος Τσακίρης: τύμπανα

05.  Υπάρχω και με λένε αγάπη

05.Νεκτάριος Θεοδώρου: ερμηνεία - ρυθμ.κιθάρες, Νεκτάριος Χριστόπουλος: σόλο κιθάρα, Άγγελος Γεωργάκης: μπάσο, Ντίνος Τσακίρης: τύμπανα

06.  Γλέντι είναι ο θάνατος

06.Νεκτάριος Θεοδώρου: ερμηνεία - ρυθμ. κιθάρες, Νεκτάριος Χριστόπουλος: σόλο κιθάρα, Άγγελος Γεωργάκης: μπάσο, Ντίνος Τσακίρης: τύμπανα

07.  Να σε κεράσω τα χρώματα

07.Νεκτάριος Θεοδώρου: ερμηνεία  - ρυθμ.κιθάρα - πλήκτρα, Βασίλης Καραχούτης: πιάνο, Άγγελος Γεωργάκης: μπάσο, Ντίνος Τσακίρης: τύμπανα

08.  Μη με ξυπνάς

08.Νεκτάριος Θεοδώρου: ερμηνεία - ρυθμ.κιθάρες, Νεκτάριος Χριστόπουλος: σόλο κιθάρα, Άγγελος Γεωργάκης: μπάσο, Ντίνος Τσακίρης: τύμπανα

09.  Υπάρχουν τοίχοι που έχουν ονόματα

09.Νεκτάριος Θεοδώρου: ερμηνεία - ρυθμ.κιθάρα, Νεκτάριος Χριστόπουλος: σόλο κιθάρα, Άγγελος Γεωργάκης: μπάσο, Ντίνος Τσακίρης: τύμπανα

10.  Σακατεμένοι επιβήτορες

10.Νεκτάριος Θεοδώρου: ερμηνεία - ρυθμ.κιθάρα, Νεκτάριος Χριστόπουλος: σόλο κιθάρα, Άγγελος Γεωργάκης: μπάσο, Ντίνος Τσακίρης: τύμπανα

11.  Τα σιγανά ποτάμια (διασκευή)

(Στίχοι – μουσική – 1^η εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος)

Νεκτάριος Θεοδώρου: ερμηνεία, Νεκτάριος Χριστόπουλος: ρυθμ. & σόλο κιθάρα

Άγγελος Γεωργάκης: μπάσο. Ντίνος Τσακίρης: τύμπανα

12.  Γ2 πτέρυγα

12.Νεκτάριος Θεοδώρου: ερμηνεία, Σωτήρης Τράγκας: κλαρινέτο, Βασίλης Καραχούτης: πιάνο, Νίκος Σταμούλος: ρυθμ. κιθάρα, Άγγελος Γεωργάκης: μπάσο, Ντίνος Τσακίρης: τύμπανα

13.  Σαββάτου λόγια

13.Νεκτάριος Θεοδώρου: ερμηνεία - ρυθμ. κιθάρα, Γιάννης Παπανικολάου: πλήκτρα

13.Νεκτάριος Χριστόπουλος: σόλο κιθάρα, Άγγελος Γεωργάκης: μπάσο, Ντίνος Τσακίρης: τύμπανα

14.  Δεν μας ακούει κανείς

14.Φάνη Πολέμη: ερμηνεία, Νεκτάριος Θεοδώρου: ρυθμ. κιθάρα,

14.Αλέξανδρος Ρουμελιώτης: πιάνο, Άγγελος Γεωργάκης: μπάσο,

14.Ντίνος Τσακίρης: τύμπανα

Ηχογράφηση: studio ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ & studio 222

Ηχοληψία: Νεκτάριος Θεοδώρου

Ενορχήστρωση: Νεκτάριος Θεοδώρου

Ψηφιακή επεξεργασία ήχου: Νεκτάριος Θεοδώρου - Δημήτρης Ντελής

Computer editing: Νεκτάριος Θεοδώρου

Επεξεργασία τελικής μίξης: Νεκτάριος Θεοδώρου - Δημήτρης Ντελής

Ψηφιακή επεξεργασία τελικού master: Δημήτρης Ντελής - studio 222

Εξώφυλλο: πίνακας ζωγραφικής "Φως στο σκοτάδι"

Οπισθόφυλλο: πίνακας ζωγραφικής "Το πάθος για τη λευτεριά"

Τους πίνακες υπογράφει η ζωγράφος Άννα Αρναουτάκη "Άρκη"

Art design: Νεκτάριος Θεοδώρου

Ψηφιακή επεξεργασία εικόνας: Νεκτάριος Θεοδώρου

Καλλιτεχνική διεύθυνση παραγωγής: Νεκτάριος Θεοδώρου

Παραγωγή - οργάνωση και επιμέλεια παραγωγής: Νεκτάριος Θεοδώρου

Στο cd  συμπεριλαμβάνεται και το τραγούδι «Ο δικός μου ο Θεός είναι αλήτης»,

το οποίο είναι στην διάθεση σας για μετάδοση σε mp3 και wav μορφή.

   mp3 - download link            wav file - download link

Διάθεση -Διανομή X MUSIC

Ασημάκη Φωτήλα 3 - ΤΚ 11473

Τηλ: 210 7237704 - 6949 730540

e-mail: xmusicgr@gmail.com

Εξαρχειώτης

www.exarhiotis.gr

e-mail: efthimis_koutsoukis@yahoo.gr

Μόνο Γυμνό

https://www.youtube.com/channel/UCaDVmeUvr9vaoVrerXXBVxg

https://www.facebook.com/monogymno

e-mail: necki100@gmail.com

Μάριαν Νικολάου (Promoter)

Τηλ: 6989264494

https://www.facebook.com/AngelsPR

e-mail : marianic1@windowslive.com

                    

ΦΡΑΓΚΙΑ ΙΩΑΝΝΑ "TO ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗN ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ..."

TO ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗN ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
READING HURTS SERIOUSLY THE IGNORANCE AND THE PREJUDICES
...αλλά μόνο αν πρόκειται για ζωντανούς οργανισμούς.

***

... Διότι θα ήταν σχετικά απλό, θα σου ζητούσα να διαβάσεις πρώτα την ιστορία της χώρας σου κι έπειτα την ιστορία της δικής μου χώρας. Δε μπορεί, κάτι θα αφομοίωνε το διακοσμητικό σου κεφάλι. Όχι πως θα περίμενα θαύματα αλλά τουλάχιστον θα είχες την ευφυία να σωπαίνεις, να μη λες αρλούμπες κι εκτίθεσαι διεθνώς.

Εδώ όμως είναι αλλιώς. Εσύ γεννήθηκες απ' έξω ανθρωπόμορφος κι από μέσα μηχανάκιας, σαν τρανσφόρμερ ένα πράμα. Χθες βράδυ στον εφιάλτη μου, ζητούσες ένα βιβλίο που να μην περιέχει καμία λέξη, κι εγώ σου λέω, καλά, έκανες τόσο μακρύ ταξίδι για να ζητήσεις βιβλίο χωρίς λέξεις; Ναι, μου λες, θέλω να έχει μόνο αριθμούς. Γιατί, λέω, κάνεις μαθηματικά; Όχι χαζή Ελληνίδα, λες, θέλω την ιστορία της χώρας σου σε αριθμούς, φερ' το να υπολογίσω πόσα μου χρωστάς, πόσες ανάγκες μου θα καλύψω, για πόσο χρόνο και πόσα θα χρειαστεί να καταθέσεις ακόμα για να σιγουρευτώ περισσότερο. Έχεις, λέω, δικαίωμα να σκέφτεσαι έτσι; Μα δεν σκέφτομαι, λες, απλά υπολογίζω, κι έχω κάθε δικαίωμα, διότι δεν έχω τον βραχνά των λέξεων, που είναι η δική σου αδυναμία, ζω στην αυτοκρατορία των αριθμών κι από κει σε διευθύνω.

Γυάλισε το μάτι σου, μάτι ερπετού. Αγρίεψα, αλλά όπως συνήθως στους εφιάλτες μου, δεν εύρισκα τρόπο να το δείξω, ούτε να χτυπήσω, ούτε να φωνάξω, ούτε βέβαια να σ' αρπάξω και να σε πετάξω από την μπαλκονόπορτα, μεγάλο το βάρος των μεταλλικών εξαρτημάτων από τα οποία φτιάχτηκε ο εσωτερικός σου κόσμος. Έτσι σου έδωσα αυτό που υποτίθεται ήθελες, κλείνοντας σε φάκελλο ένα αριθμητάρι του νηπιαγωγείου. Βούτηξες ανυπόμονα το δέμα κι υποσχέθηκες να γυρίσεις για να μου πάρεις νέα μέτρα.

Δεν ξέρεις λέξεις, μόνο νούμερα... ε, νούμερο! Πώς να σε πολεμήσω, ξύλο απελέκητο; Υποκλίνομαι στη υβριδική σου φύση με τα φιδίσια μάτια και πάω πάλι στις λέξεις που εσύ κι οι δικοί σου, τα άλλα τρανσφόρμερς, αγνοούν. Ευτυχώς, από μια μεριά, γιατί δεν συλλαμβάνουν το μέγεθος της δύναμης που μπορεί κάποτε να αποκτήσουν οι λέξεις.

ΜΥΡΩΝ ΖΑΧΑΡΙΑΚΗΣ ~ Sotto voce ~

εκείνος είπε πως του αρέσει το αδύνατο,
μια μουσική σίγαση,
μια θάλασσα για να βραχεί
και η απαλλαγή από τα μικροπρεπή
της μνήμης...
(εκείνα τα γυμνά πόδια και τα λυμένα μαλλιά,
γιατί φέρνουν πόνο;)...
εκείνη γνώριζε πως η μνήμη
είναι ένα σίδερο
φυτεμένο στην πόρτα...
αυτός δεν ήξερε τίποτα...
ούτε την τελειότητα του παρελθόντος,
ούτε τη σφαγή στις μοναχικές νύχτες...
δεν ήξερε πως
η μεγαλύτερη επιθυμία
είναι ένα τίποτα που επινοεί περίεργα πράγματα...

© Mύρων* Απρίλης 2014

Η φωτογραφία από http://www.cindygarwood.com/

Vg Gv " ΧΑΡΜΟΛΥΠΗΣ ΑΓΕΡΙΑ "

'' Μέσα στους εσωτερικούς διάλογους , μεταλαβιά λυτρωτική σταλάζει κάθε δάκρυ.'' ( Vg Gv )

Φορέσανε
οι μνήμες τα καλά τους
Αντιφεγγίσματα του χθες
ξέφρενους στήσανε χορούς
σε πέτρινα αλώνια
Λέξεις τσαλακωμένες
σέρνονται δειλά
σε χείλη κλειδωμένα
ερμητικά
Αλύτρωτες κωπηλατούν
θλιμμένες πεθυμιές
Αδρά οι παραισθήσεις
παραδέρνουν
σ' αγέρια χαρμολύπης
Γλάροι οι σκέψεις
φτερουγούν αλαργινά
δελφινοράχες λικνιστές
σε πέλαγα αφρισμένα
Βράχια απλώνουν αγκαλιά
ν' αντιλαλούν στα πέρατα
μοιρολογιών φαλτσέτες
Τα ''θέλω'' πύρινα σπαθιά
σφυρήλατα
σε ατσαλένιο αμόνι
Όνειρα ολοφύρονται
σε πλάνες τσακισμένα
παραχωμένα σε σκιές
κυπαρισσιών θλιμμένων
Ασθμαίνουσες
παραληρούν οι θύμησες
στης πίκρας το αδράχτι
Λύπες ανομολόγητες
κουρσέψανε τα γέλια
Βαλσαμωμένα τα φιλιά
σ' ορφανεμένα χείλη
σημάδια ανεξίτηλα
έκδηλης απουσίας

Μόνο γυμνά αγάλματα στολίζουν τις πλατείες
βλέμματα χαμηλοβλεπή σε οθόνες ραγισμένες
οι ομορφιές φυλλοβολούν στα δάκρυα του Σεπτέμβρη
και στα παγκάκια χαρακιές μ' Ερωτικά στιλέτα

25 / 02 / 2015
( Vg Gv )

H φωτογραφία από : http://www.doovi.com/

ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ " Μία λέξη "

Μια λέξη ήμουν ανάμεσα σε τόσες άλλες

που βίαια προσπάθησα ποίημα να τις κάνω.

Πόσο έξω έπεσα..

Μα κείνες τόσο μεγαλόψυχες,

μέσα τους με πήραν, με καλοδέχτηκαν

και σε αμέτρητα ποιήματα με βάλαν,

πότε στην αρχή, πότε σαν επίλογο,

πότε ανάμεσα σε λυγμούς ή σε γέλια.

Μου άρεσε ο επίλογος, 

γιατί είχε την προσμονή μιας νέας αρχής. 

Δ.Κ.

ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΚΟΣ " Οι παιδικοί μου φίλοι "

Φωτογραφία: Η.Μ.

Οι παιδικοί μου φίλοι
στην τσέπη του μπουφάν
ο τόπος τους από παλιά
ξεχειμωνιάζουν σαν τα πουλιά
στην ζεστή αγκαλιά
της ταλαιπωρημένης μου ζωής
και κάθε φορά
που βγάζω τα χέρια μου
από τις τσέπες
ένας-ένας
πέφτουν στο χώμα
στους λάκκους με την ομίχλη
τριγύρω στους λόφους
που αναδασώναμε
με πάθος για το μέλλον
και θάβονται εκεί ματιές και χρώματα
και ξεθωριάζουν την μνήμη μου
σαν αργός γκρίζος ίλιγγος
αυτοάνοσο σύνδρομο
που με βασανίζει χρόνια τώρα.

Ηλίας Μάρκος

ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ " Ένα κρεβάτι με ουρανό "

Ένα κρεβάτι με ουρανό
τις νύχτες να στεγάσει
μήπως ξεχάσει το παράπονο
να βγαίνει στο σεργιάνι.
Να καλοπιάσω το όνειρο
σε μένα να γυρίσει
με αραχνοϋφαντες κλωστές
τις λύπες να κεντήσει.
Ένα κρεβάτι με ουρανό
κι η αγάπη θάλασσα τριγύρω
ελπίδας γέφυρες να πλέξουν
το χαμένο μου μισό
πίσω να φέρουν.
Ευαγγελία Λυμπεροπούλου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://eyaggelina12345.blogspot.gr/

ΦΙΛΙΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ " ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ "

[H «Καρναβαλικ πλατεία Γεωργίου» του πατρινού καλλιτέχνη Δημήτρη Βούρτσ

Αν η Δευτέρα είναι η πιο στενάχωρη μέρα της εβδομάδας, η Καθαρά Δευτέρα είναι μακράν η μελαγχολικότερη του έτους. Ειδικά για τους βέρους Πατρινούς, καθώς είμαι εγώ, ισοδυναμεί με διπλή Μεγάλη Παρασκευή, αφού η Ανάσταση έχει προηγηθεί και πλέον δεν υπάρχει τίποτα να προσδοκείς. Από παιδί μ’ έθλιβε κάπως αόριστα αλλά τώρα που έχω ξοδέψει κάμποσα χρόνια και κομφετί με βαραίνει κατά τρόπο άμεσο και απτό, σχεδόν με καταρρακώνει. Την Καθαρά Δευτέρα η φιέστα του καρναβαλιού έχει ήδη αποτεφρωθεί, οι ωραίες μάσκες πέφτουν, οι παρέες των γλεντοκόπων σκορπίζουν (άραγε θα σε ξαναδώ ποτέ;), οι άνθρωποι βουλιάζουν και πάλι στο χυλό της καθημερινότητας. Τ’ αποκριάτικα ψέματα τελειώνουν για ν’ αρχίσουν τα άλλα, τα ζωτικά, και απαρηγόρητοι επιστρέφουμε στους πάγκους μας για να μεταμορφωθούμε ξανά σε κατεργάρηδες. Κάθε τέτοια μέρα, το απόγευμα, συνηθίζω να περιδιαβάζω στην έρημη πόλη, που λίγες ώρες νωρίτερα σειόταν από το παρδαλό ανθρωπομάνι, που παλλόταν συντονισμένη με το ξέφρενο χτυποκάρδι μας. Ανέκαθεν μου άρεσε να επιθεωρώ τα διάφορα χαλάσματα, αντλώ απ’ αυτά μια βαθύτερη αίσθηση των πραγμάτων, ίσως και κάποια ανομολόγητη δικαίωση. Κατά κανόνα ο καιρός είναι μουντός και ψιχαλίζει, κι όσο βολτάρω νιώθω ολοένα να μουδιάζω, σταδιακά να παραλύω, δηλητηριάζομαι αργά, κάτι σαν τοξική μόλυνση καταλαμβάνει το άστυ διαβρώνοντας ύπουλα το καθετί. Παντού αντικρίζεις συνεργεία του δήμου να ξηλώνουν φώτα, μεγάφωνα κι αφίσες, ενώ δεκάδες απορριμματοφόρα περισυλλέγουν τα λείψανα της χθεσινής χαράς μας –χάρτινα καπέλα, σφυρίχτρες, μπουκάλια μαυροδάφνης, σερπαντίνες, συνθετικά φτερά–, αντικείμενα αμύθητης συναισθηματικής αξίας κι ωστόσο σήμερα λασπωμένα, ανώφελα σκουπίδια. Αυτά τα θορυβώδη οχήματα οργώνοντας τις οδικές αρτηρίες της πόλης εισβάλλουν ανεπαίσθητα και στις δικές σου, διατρέχουν το αίμα σου, ανεφοδιάζονται στην καρδιά σου, με τελικό προορισμό ασφαλώς τη χωματερή της μνήμης (άραγε θα σε ξαναδώ ποτέ;). Οι δε κάτοικοι είναι άφαντοι. Κουκουλωμένοι στα κρεβάτια τους, φορώντας τις κυριακάτικες περούκες και στολές, με αλλοιωμένο μακιγιάζ, προτιμούν να παρελαύνουν νοερά παρά να κάνουν κούλουμα – αν και στα πρόθυρα της άνοιξης, η πρώτη μέρα της Σαρακοστής σε κλείνει μες στο σπίτι σου, κι ακόμα παραμέσα: στον εαυτό σου. Αραιά και πού μονάχα, κυρίως στα παραθαλάσσια πάρκα ή σε μεγάλα οικόπεδα, μπορείς να δεις κάποιους αλλοπαρμένους να ψαρεύουν αστέρια στον ουρανό, με δόλωμα έναν χαρταετό. Στέκομαι και τους παρατηρώ συγκινημένος. Παρόλο που διαισθάνονται ότι κι εφέτος του κόσμου τα σύρματα θα τους αρνηθούν το θαύμα, αυτοί επιμένουν πεισματικά – οι χαμένοι κυνηγοί ενός θησαυρού ολοφάνερου μα τόσο απρόσιτου. Αποτυγχάνουν λοιπόν, κι ενδόμυχα λαχταρώ κάποτε να τους μιμηθώ, ανάποδα όμως για να πρωτοτυπήσω, ψάχνοντας μ’ ένα τηλεσκόπιο στη θάλασσα για αστερίες – κάποτε θα γίνω ποιητής. Επιτέλους τους προσπερνώ, ο περίπατος-αυτοψία στα χαλάσματα συνεχίζεται (άραγε θα σε ξαναδώ ποτέ;).

Περπατώ στην πόλη μου και είμαι ολόκληρος μια Καθαρά Δευτέρα. Ως μόνιμος κάτοικος Πατρών γνωρίζω πλέον καλά ότι κάθε αυθεντική γιορτή, όπως είναι το τοπικό καρναβάλι ή ο έρωτας, καταλήγει αναπόδραστα στην καύση των εορταζόντων εν μέσω πυροτεχνημάτων και βουβών λυγμών (τι κρίμα, δεν θα σε ξαναδώ ποτέ!). Και ότι κάθε αληθινό παραμύθι, όπως είναι οι λιγόχρονες ζωές μας, έχει τέλος πάντα λυπητερό.

Φίλιππος Φίλιας

ΠΟΛΥΚΡΕΤΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ " ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΙΣΒΟΛΕΣ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ "

H κατάσταση με τους Γερμανούς στο σβέρκο μας δεν είναι φρέσκια υπόθεση, ούτε καν του 20ου αιώνα. Το ξανθό γένος τους έχει ξεκινήσει το ξεζούμισμά μας από πολύ νωρίτερα. Ξεκινάω λοιπόν ένα μίνι αφιέρωμα σε όλα τα περάσματά τους από δω.

 1.ΟΙ ΕΡΟΥΛΟΙ 

Οι Harji (Ερουλοι στα Ελληνικά από τα έλη όπου διέμεναν) ήταν γερμανικό φύλο εγκατεστημένο στα βόρεια του Ευξεινου Πόντου, κοντά στην Αζοφική θάλασσα. Ηταν άγριοι πολεμιστές που η εκπαίδευσή τους θύμιζε τον Σπαρτιατικό τρόπο στην πιο extream μορφή του. Οι Ερουλοι, πιεζόμενοι το 267 από τους Οστρογότθους της Δακίας, αποφασίζουν να εξτρατεύσουν στα νότια. Προορισμός: Ελλάδα. Η εισβολή και η καταστροφή άρχισε από το Βυζάντιο και τα νησιά και συνεχίστηκε στην Αθήνα που υφίσταται την μεγαλύτερη, από την εποχή των Περσικών πολέμων, καταστροφή της. Τότε ήταν που κάηκε ο Παρθενώνας, που ισοπεδώθηκε η Αγορά και που έγινε καλοκαιρινό το ωδείο του Ηρώδου του Αττικού. Μέχρι τότε κατείχε την πρωτιά στο βιβλίο Guiness (αν υπήρχε τότε) ως το μεγαλύτερο στεγασμένο κτίριο χωρίς ενδιάμεσες κολώνες, ρεκόρ που καταρρίφθηκε 17 αιώνες αργότερα! Οι Ερουλοι συνέχισαν το καταστροφικό τους έργο περνώντας από την Κόρινθο, το Αργος και την Σπάρτη. Μη έχοντας κάτι άλλο να καταστρέψουν και ν' αρπάξουν, φεύγουν για τα βόρεια όπου επιτέλους, βρίσκουν απέναντί τους τις Ρωμαϊκές λεγεώνες οι οποίες τους συντρίβουν στη Ναϊσό (σημερινή Νις της Σερβίας). Οι επιζήσαντες φεύγουν βόρεια και διασκορπίζονται άλλοι βορειοδυτικά και άλλοι ανατολικά, στα παλιά τους στέκια. Ομως, το κακό για τον Ελλαδικό χώρο έχει ήδη γίνει.

2.ΟΙ ΒΗΣΙΓΟΤΘΟΙ 

Ο Αλάριχος, γνωστός σαν βασιλιάς Ούρλιχ, ήταν ο αρχηγός των Βησιγότθων που είχαν εγκατασταθεί στις περιοχές της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που τους είχαν παραχωρηθεί λόγω της εισβολής των Ούννων. Το 395 ο Αλάριχος εκμεταλλεύτηκε τις έριδες των διαδόχων του θρόνου της αυτοκρατορίας και επετέθη στην Κωνσταντινούπολη. Τότε ήταν που ο διάδοχος Αρκάδιος κάνει στον Βησιγότθο μια προδοτική πρόταση: Να αφήσει την Κωνσταντινούπολη και να επιτεθεί στη νότια Ελλάδα. Μ' αυτόν τον τρόπο, ο αντιεθνικός αυτοκράτορας θα καθάριζε τις τελευταίες δωδεκαθεϊστικές εστίες και θα γλίτωνε το θρόνο και τα προνόμιά του κυρήσσοντας στην ουσία Χριστιανικό διωγμό αφού ο Βησιγότθος αρχηγός ήταν (τρόπος του λέγειν) χριστιανός άρειος. Οι ορδές του λεηλάτησαν αρχικά Θράκη και Μακεδονία, κατέβηκαν στη Θεσσαλία και έφτασαν στις Θερμοπύλες. Η φρουρά που ήταν εκεί δεν είχε καμμιά σχέση με τους 300 του Λεωνίδα κι έτσι Ο Αλάριχος ξεχύθηκε νότια. Προσπέρασε την οχυρή Θήβα και, περιέργως, δεν έβλαψε την Αθήνα (το παραμύθι ότι φοβήθηκε το άγαλμα της Προμάχου Αθηνάς προφανώς δεν αληθεύει...) για να συνεχίσει προς τα νότια. Μετά την Ελευσίνα, προσπέρασε την οχυρή Κόρινθο και λεηλάτησε όλα τα πεδινά της Πελοποννήσου. Η Ολυμπία, αυτή τη φορά δε την γλύτωσε. Μετά την έντονη διαμαρτυρία των εξανδραποδισμένων προς τη Δύση, ο Στηλίχωνας αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο για να συγκρουστεί  με τον στρατό των Βησιγότθων. Αντί μάχης προέκυψε συνθήκη που έδινε στον Αλάριχο το Ιλυρρικό. Αλλο που δεν ήθελε ο Βησιγότθος να αποχωρήσει αναίμακτα από την Πελοπόνησο αφού δεν είχε μείνει τίποτ' άλλο να φάει εκεί. Ετσι έγινε το 395 η γερμανική εισβολή στην Ελλάδα αφού ο προδοτικός αρχηγός της έστρεψε το Βησιγότθο εναντίον του ίδιου του τού λαού για να κρατήσει τη θέση του. Σας θυμίζει τίποτα; 

3. ΟΙ ΒΑΥΑΡΟΙ

 Το μαγείρεμα των μεγάλων δυνάμεων για το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος δεν μπορούσε να αφήσει την εξουσία του σε Ελληνικά χέρια (Καποδίστριας) γι' αυτό άμεσα το ονόμασε Βασίλειο της Ελλάδας. Οταν λοιπόν ο Καποδίστριας έφυγε από τη μέση με τον γνωστό τρόπο, ο δρόμος για την αρχή της βασιλείας ήταν ανοιχτός. Η μπίλια έκατσε στον 17χρονο Βαυαρό πρίγκηπα Οθωνα, γιο του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου του Α΄. Το 1833 λοιπόν ο έφηβος βασιλιάς κατέπλευσε στο Ναύπλιο φέρνωντας μαζί του τη Βαυαρική συνοδεία του και βέβαια αυτούς που θα τον αντικαθιστούσαν μέχρι τα γενέθλια της ενηλικίωσής του. Τον Αρμασμπεργκ που ουσιαστικά λειτουργούσε σαν βασιλιάς, και των άλλων δύο, τον Μάουρερ και τον Χέιντεκ. Είναι γνωστο πως αυτοί οι τρεις επέβαλλαν γερμανική μοναρχία στους αυτόχθονες ιθαγενείς. Ειδικά ο Χέιντεκ ήρθε σε ανοιχτή ρήξη με τους παλιούς πολεμιστές και έφερε ξένους εθελοντές στη θέση τους. Οι τελευταίοι αποδείχτηκαν κρασοκανάτες και εντελώς ανίκανοι να επιτελέσουν το έργο τους. Η φυλάκιση των Πλαπούτα και Κολοκοτρώνη για προδοσία (εναντίον ποιανού άραγε;) είναι σε όλους γνωστή και, την θανατική ποινή την πρόλαβε η ενηλικίωση του Οθωνα. Οταν ο Otto έγινε άντρας συνέχισε το στυλάκι που παρέλαβε από τον προκάτοχό του. Γι' αυτό, η δυσαρέσκεια του λαού παρέμενε μεγάλη και ξέσπασε τελικά στις 3 Σεπτεμβρίου 1843 με απαίτηση για Σύνταγμα. Τελικά, το διάταγμα που ονομάτησε την πλατεία μπροστά στη σημερινή βουλή, υπεγράφη το 1844. Η δυσαρέσκεια στο πρόσωπό του δεν έπαψε να υπάρχει. Ξέσπασαν επαναστατικά κινήματα και στο τέλος, το 1862, το ζεύγος Οθωνας- Αμαλία βρέθηκε σ' ένα πλοίο που τον οδήγησε για πάντα εκτός Ελλάδος. Τον ακολούθησαν οι αυλικοί του. Η βαυαρική περίοδος λήγει για την Ελλάδα τυπικά το 1867 με το θάνατο του Οθωνα. Αν και εξόριστος, διατήρησε τον τίτλο του μέχρι το τέλος.

4.ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΣΤΟΝ 2ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ. Η ΚΑΤΟΧΗ 

Δε χρειάζεται να γράψω τίποτα ιδιαίτερο για την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα και την κατοχή κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Τα γεγονότα τα έζησαν οι παππούδες κι οι γονείς μας (ο δικός μου πιάστηκε αιχμάλωτός τους και περιγράφει την περιπέτειά του στο βιογραφικό βιβλίο του “Αλλοτινοί μου χρόνοι”) και μας τα έχουν μεταφέρει τόσο γλαφυρά που είναι σα να τα ζήσαμε και μεις. Αναφορικά μόνο, η εισβολή τους άρχισε τον Απρίλη του 1941 από τα βόρεια (όπως και οι πρόγονοί τους οι Βησιγότθοι) και ολοκληρώθηκε τον Μάιο με την κατάληψη της Κρήτης. Δε θα αναφερθώ στο τί έκαναν στο διάστημα που ήταν εδώ γιατί, αφ' ενός τα ξέρουμε όλοι και,αφ' ετέρου, θα χρειάζονταν σελίδες επί σελίδων. Οι ανθρώπινες απώλειες, πολιτών και στρατιωτών, άγγιξαν το εκατομμύριο και οι κρατικές υποδομές διαλύθηκαν. Η αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1944 και ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του ιδίου χρόνου. Οι τελευταίοι απ' αυτούς, που είχαν απομείνει στα νησιά, παραδόθηκαν ένα χρόνο μετά. Οι πληγές που άφησαν είναι ανοιχτές ακόμα και δε θα επουλωθούν ποτέ. Οσο για τις επανορθώσεις που χρωστάνε στον τόπο μας από τότε, μάλλον είναι μια ιστορία που θα μας βασανίσει για πολύ ακόμα.... 

Πηγή:Wikipidia5.

Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ 

Η αλήθεια είναι ότι η τεχνολογία και η τεχνογνωσία, από το 1941 μέχρι σήμερα, έχει προχωρήσει πολύ. Σήμερα δε χρειάζεται να κάνει κάποιος ένοπλη εισβολή για να αρπάξει τον πλούτο μιας χώρας. Του αρκεί ένα διπλωματικό παραμύθι περι ενοποίησης και ένα εικονικό νόμισμα και έτσι μπορεί να κινεί τα νήματα από την καρέκλα του (ακόμα κι αν είναι αναπηρική). Πάντως, ο σύγχρονος εισβολέας δε διαφέρει στον ψυχισμό του από τους προγόνους του τους Βησιγότθους και τους Ερουλους. Βαθιά μέσα στην ψυχή του νιώθει το αίσθημα, όχι μόνο της αρπαγής αλλά και της ολικής καταστροφής του λαού που έχει βάλει στο μάτι και, συγκεκριμένα, του δικού μας. Είναι η νοοτροπία “Οχι μόνο αρπάζω ότι έχει ο άλλος αλλά και τον τιμωρώ επειδή τόλμησε να έχει”! Η πλήρης εξαθλίωση μας είναι ο απώτερος σκοπός του, πέρα από το να βάλει στο χέρι ότι έχουμε και δεν έχουμε. Οι σφαγές του παρελθόντος έχουν αντικατασταθεί από τις αυτοκτονίες. Ο εξανδραποδισμός έχει δώσει τη θέση του στο νέο προσφυγικό ρεύμα ειδικά των επιστημόνων έτσι ώστε η εντός των συνόρων χώρα να καταντήσει χώρα αθλίων. Το αν θα το πετύχουν εξαρτάται, για άλλη μια φορά από τη δική μας αντίσταση. Και πρέπει να έχουμε βαθιά στο μυαλό μας πως πίσω από τον κυριλέ γραβατωμένο της Γερμανίας τού σήμερα κρύβεται πάντα ο αιμοδιψής Βησιγότθος, έτοιμος για αίμα και καταστροφή.