Η Αίγυπτος του 19ου αιώνα μέσα από τον φακό των αφανών αδελφών Ζαγκάκη

Δυο Έλληνες φωτογράφοι, άγνωστοι στο ευρύ κοινό, των οποίων τη ζωή καλύπτει ένα πέπλο μυστηρίου, δραστηριοποιήθηκαν στην ύστερη βικτωριανή Αίγυπτο.

Αναδημοσίευση από https://www.lifo.gr/

Δυο Έλληνες φωτογράφοι, άγνωστοι στο ευρύ κοινό, φωτογραφίζουν την Αίγυπτο σε μια εποχή που ούτε τα ταξίδια ούτε η τέχνη της φωτογραφίας ήταν προσιτά. Μέχρι το 1850 τα τουριστικά ταξίδια στην Αίγυπτο δημιούργησαν έντονη ζήτηση για φωτογραφίες ως αναμνηστικά. Μικρές ομάδες πρώιμων φωτογράφων, κυρίως γαλλικής καταγωγής, έφταναν στο Κάιρο και στην κοιλάδα του Νείλου για να επωφεληθούν από αυτή την ανάγκη.

Ανάμεσά τους και οι αδελφοί Ζαγκάκη, που ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει τη ζωή και την επαγγελματική τους δραστηριότητα. Τίποτα δεν διευκρινίζεται με σαφήνεια από τις πηγές, οι οποίες πολλές φορές είναι αντικρουόμενες.

Σε αυτούς αναφέρεται ο Άλκης Ξ. Ξανθάκης, σε ένα κεφάλαιο του βιβλίου του «Ιστορία της ελληνικής φωτογραφίας, 1939-1970» (εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 2008). Ας ξεκινήσουμε με πληροφορίες που πηγάζουν από αυτό, με μια μικρή επιφύλαξη πάντα για την ακρίβειά τους. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτή την πηγή, οι αδελφοί Ζαγκάκη κατάγονται από τη Μήλο. Ο μεγαλύτερος ονομάζεται Γεώργιος και ήταν ο πρώτος που ήρθε στην Αίγυπτο, περίπου το 1860, για να τον ακολουθήσει αργότερα και ο μικρότερος αδερφός του, Κωνσταντίνος. Τα αρχικά των ονομάτων που βρίσκονται σε πολλές φωτογραφίες τους, C και G., συμφωνούν με αυτήν την εκδοχή.

Το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς τους εξελίχθηκε στην Αίγυπτο, όπου είχαν δύο φωτογραφεία, το πρώτο στο Πορτ Σάιντ και αργότερα ένα ακόμα στο Κάιρο. Φωτογράφιζαν μνημεία, αρχιτεκτονική πόλεων, επαγγελματίες του δρόμου και γενικότερα την καθημερινή ζωή στις πόλεις ή στην ύπαιθρο, ενώ ταξίδεψαν αρκετό καιρό κατά μήκος του Νείλου, μέχρι το Αμπού Σίμπελ, αποτυπώνοντας τη ζωή και τα αξιοθέατα της Άνω Αιγύπτου. Λέγεται ότι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους είχαν μαζί τους μια δεύτερη άμαξα, διαμορφωμένη σε σκοτεινό θάλαμο, για την εμφάνιση των φωτογραφιών τους.

Οι φωτογραφίες τους, εκτός από τη μεγάλη εμπορική απήχηση στην τουριστική αγορά της Αιγύπτου, έχουν ακόμα ιδιαίτερη αξία στις σχετικές δημοπρασίες για συλλέκτες αλλά και για τους ιστορικούς που μελετούν την εποχή και τον τόπο.

Ο επαγγελματικός στόχος των αδελφών ήταν καθαρά εμπορικός, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι φωτογραφίες τους υστερούσαν σε δημιουργικότητα, τέχνη και τεχνική ή ποιότητα. Εκμεταλλεύτηκαν τη θέση της έδρας τους στο Πορτ Σάιντ, στην είσοδο-έξοδο της διώρυγας, τον ναυτικό κόμβο απ’ όπου περνούσαν οι πλούσιοι περιηγητές της Ευρώπης και της Ανατολής, στους οποίους πουλούσαν τις φωτογραφίες τους, συνήθως μεγέθους 21 επί 28 εκατοστά, κολλημένες σε μεγαλύτερα χαρτόνια, ως σουβενίρ, για σύνθεση ταξιδιωτικών λευκωμάτων που ήταν στη μόδα εκείνη την εποχή.

Φελάχες κουβαλούν νερό.

Αιγύπτιος αρκουδιάρης

Ωστόσο, το 1888, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης είκοσι πέντε χρόνων βασιλείας του Γεωργίου του Β’, ταξίδεψαν ως την Αθήνα για να τη φωτογραφίσουν και να εκδώσουν ένα ελληνικό λεύκωμα, αφού πρώτα εξασφάλισαν τη χρηματοδότησή του με συνδρομές Αιγυπτιωτών κυρίως, οι οποίοι ήταν άλλωστε ο αγοραστικός τους στόχος. Δεν συνήθιζαν να συμμετέχουν στις ομαδικές φωτογραφικές εκθέσεις της εποχής, όπως άλλοι συνάδελφοί τους, έτσι ήταν άγνωστοι στο ελληνικό κοινό.

Το «Λεύκωμα Αθήνας - Εικοσιπενταετηρίς Βασ. Γεωργίου του Α'» εκδόθηκε άμεσα, με φωτογραφίες της Αθήνας και του Πειραιά. Το κατάστημά τους αναφέρεται ως Ανατολικόν Φωτογραφείον ή Φωτογραφείον Ανατολής.

Ο μεγαλύτερος αδελφός, Γεώργιος, λέγεται ότι πέθανε τη δεκαετία του 1890 και ο Κωνσταντίνος πούλησε το φωτογραφείο του Πορτ Σάιντ, μαζί με το αρχείο, σε φωτογράφους της πόλης, διατηρώντας το κατάστημα του Καΐρου ως τον θάνατό του, το 1912, οπότε και έκλεισε. Το υπόλοιπο από το τεράστιο αρχείο τους, όπου βρίσκονται και πολλές φωτογραφίσεις σε στούντιο, διασκορπίστηκε και καταστράφηκε. Στις αρχές του εικοστού αιώνα εκδόθηκαν από τρίτους πολλές επιχρωματισμένες εικόνες τους σε πόστερ.

Η Μητρόπολη των Αθηνών, 1878

Η οδός Σταδίου σημαιοστολισμένη για την 25η βασιλική επέτειο του Γεωργίου  του Α', 1878.

Αδιαμφισβήτητα ήταν από τους σημαντικότερους φωτογράφους της εποχής τους. Οι φωτογραφίες τους, εκτός από τη μεγάλη εμπορική απήχηση στην τουριστική αγορά της Αιγύπτου, έχουν ακόμα ιδιαίτερη αξία στις σχετικές δημοπρασίες για συλλέκτες αλλά και για τους ιστορικούς που μελετούν την εποχή και τον τόπο. Η δημιουργική φαντασία του μεγάλου και σπουδαίου τους έργου τους κατατάσσει ανάμεσα στους σημαντικούς φωτογράφους τοπίων και της καθημερινότητας του δέκατου ένατου αιώνα.

Οι αφανείς αδελφοί Ζαγκάκη αποτύπωσαν με τον φακό τους και έφεραν από τον σκοτεινό τους θάλαμο στο φως μερικές από τις καλύτερες φωτογραφικές στιγμές της ύστερης βικτοριανής Αιγύπτου. Μια άγνωστη Αίγυπτος από δύο άγνωστους Έλληνες φωτογράφους.

Το 2008 ο δρ. Μοχάμεντ Ουισάχνι, Αιγύπτιος καθηγητής Ουρολογίας και ιδρυτής του οργανισμού Οπτικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς, τύπωσε στη Γερμανία μια ιδιωτική αγγλόφωνη έκδοση, αφιερωμένη στους αδελφούς Ζαγκάκη, στην οποία περιγράφει πώς από τύχη έφτασε στα χέρια του πλήθος φωτογραφικών φιλμ κυρίως μεταξύ 1940 και 1990 και αποφάσισε να ιδρύσει τον οργανισμό για να διασώσει ανάλογα αρχεία. Τότε πολλοί παλιοί φωτογράφοι ή οι κληρονόμοι τους πρόσφεραν πρωτότυπα φωτογραφικά αρχεία.

Έτσι, ανάμεσα στις συλλογές που απέκτησε ήταν και οι πρωτότυπες γυάλινες πλάκες με τα αρνητικά των φωτογραφιών των Ελλήνων φωτογράφων του δέκατου ένατου αιώνα αλλά και ένα άλμπουμ με πλήθος φωτογραφιών τους, που αποδείχτηκε ότι ήταν αυθεντικές. («Zangaki, Greek Egyptian photographer 1860-1880», Visual Cultural Heritage 2008)

Αιγυπτιακό δείπνο

Μικροπωλητές στις Πυραμίδες

Αιγύπτιες φελάχες

Γυάλινες πρωτότυπες φωτογραφικές πλάκες

Είσοδος της γέφυρας Κασρ Ελ Νιλ

Καμηλιέρηδες

Αγόρι σε βουβάλι στις Πυραμίδες

Άγαλμα στη Μέμφιδα

Λαϊκό καφενείο

Μικροπωλητές στις Πυραμίδες

Μουσικοί του δρόμου

Μπαρμπέρικο

Νεροκουβαλητές

Νεροκουβαλητές του Νείλου.

Νεροκουβαλητές του Νείλου.

Νούβιοι κυνηγοί κροκοδείλων

Εργάτες

Παραδοσιακές φορεσιές φελάχων.

Πλανόδιος πωλητής χουρμάδων, Κάιρο.

Πυραμίδες

Στο κανόνι

Το δέντρο της Παναγίας στην Ματαρίγια στο Κάιρο.

Πλανόδιος πωλητής κουλουριών

Το Μπλε Τζαμί, Κάιρο

πηγή  https://www.lifo.gr/

ΚΑΙΤΗ ΛΙΑΝΟΥ - ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ "Ο χορός των λυγμών" Μυθιστόρημα

 

Καίτη Λιανού - Ιωαννίδου :Ο χορός των λυγμών
 Εκδόσεις :Αγγελάκη
Ετος Εκδοσης :2021

Είδος : Μυθιστόρημα 
σελίδες :  474
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-616-196-4

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

Τι είναι αυτό που εξουσιάζει την ψυχή των ανθρώπων και κάποιοι φτάνουν στο έγκλημα;

Μήπως ο τρόμος; Ένα ανεξέλεγκτο πάθος; Μήπως είναι εκείνη η κραυγή για το άδικο; Ο φθόνος μήπως; Το μίσος; Η τρέλα;

Άραγε υπάρχει απάντηση;

Η Γιολάντα Παρίση πρώην πολιτικός, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών και σύζυγος μεγαλοδικηγόρου της Αθήνας, βρέθηκε δολοφονημένη σε μια ερημική παραλία του Βόλου. Από τότε ξεκινά μια τρελή πορεία και ενώνει το παρελθόν με το παρόν. Τρομερά μυστικά που αποκαλύπτονται μέσα από την ροή των ετών και φτάνουν στην επιφάνεια συνθλίβουν στιγμές ζωής. Οι ήρωες αποφασισμένοι να μάθουν τις αλήθειες, κουβαλώντας βαρύ φορτίο, περνούν μέσα από τα σκοτεινά μονοπάτια του υπόκοσμου μέχρι, που παραδίδονται αμαχητί σε ένα κόσμο σκληρό που τους τυλίγει με το μαύρο του πέπλο και τους οδηγεί στο χάος. Και ύστερα; θα υπάρξει τρόπος διαφυγής; Και άραγε μπορεί κανείς να ξεχάσει; Μπορεί κανείς να σβήσει απ’ το μυαλό του το παρελθόν ή όλα παραμένουν σα φαντάσματα, τον στοιχειώνουν και τον κυνηγούν;

Μια σειρά από συγκλονιστικές μαρτυρίες και απρόβλεπτα γεγονότα που άλλα ξεριζώνουν αξίες, κομματιάζουν ζωές και άλλα ανυψώνουν την ψυχή στους αιθέρες συνθέτουν την συνταρακτική ιστορία μιας οικογένειας που παγιδεύεται μέσα σε ένα τρίγωνο θανάτου.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

….. Είχαν περάσει είκοσι λεπτά από την ώρα που η Τόνια είχε μπει σε εκείνο το σκοτεινό διάδρομο. Η υπομονή της Νάνση είχε τελειώσει. Διάφορες σκέψεις γέμιζαν με πόνο το μυαλό της. Ήθελε να σηκωθεί και να φωνάξει δυνατά το όνομα της, Τόνια…Τόνια…να μπει σε εκείνο το διάδρομο, να μάθει. Ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει όλα τα επακόλουθα μιας παράτολμης πράξης. Αισθανόταν να της σφίγγουν με μέγγενη το κρανίο της, να συνθλίβονται τα κόκκαλα της, να έρχεται το τέλος, άκουγε τις σάλπιγγες των αγγέλων, την αχλή των όπλων, τις φωνές των νεκρών. Θεέ μου τρελαίνομαι είπε από μέσα της. Άδειασε το ποτήρι με το ουίσκι, αισθάνθηκε τη γεύση του να κυλάει στο λαρύγγι της, να την καίει. Άπλωσε το χέρι της πάνω στο τραπέζι κι έγειρε το κεφάλι της. Ιδρώτας έσταξε απ’ το μέτωπό της. Μια ανατριχίλα διαπέρασε όλο της το κορμί. Που βρισκόταν; Γιατί εκεί; Ποιοι ήταν όλοι αυτοί; Διερωτήθηκε.Κι εκεί, μέσα στο σκοτάδι των φόβων της διέκρινε σαν σε οπτασία τη σιλουέτα της Τόνιας να βαδίζει προς το μέρος της. Σηκώθηκε όρθια, έκανε μερικά βήματα κι έπιασε τα χέρια της. Μπορούσε να δει, να αναπνεύσει, να νοιώσει τη σάρκα του άλλου. Ήταν ζωντανή. Ναι ήταν ζωντανή! Και μπροστά της ήταν εκείνη.

«Σ’ ακούω» της είπε….

Βιογραφικό

Η Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα αλλά κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη. Είναι απόφοιτη της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών Σπούδασε μουσική, είναι υψίφωνος, κατέχει πτυχίο Ωδικής και Δίπλωμα Μονωδίας και Μελοδράματος. Απέσπασε δε Α’ Βραβείο κι έλαβε Αργυρό μετάλλιο.

Το 2005 άρχισε μαθήματα ζωγραφικής και αγιογραφίας. Έργα της έχει παρουσιάσει σε ομαδικές εκθέσεις. Την ίδια χρονιά μπαίνει δυναμικά στον χώρο της Λογοτεχνίας. Γράφει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα.

Το 2008 από τις εκδόσεις Θέσις κυκλοφορεί το βιβλίο της με τίτλο «Η άλλη πλευρά του παραδείσου» το οποίο διασκευάστηκε από την ίδια σε θεατρικό. Το εξώφυλλο είναι έργο δικό της «Έκσταση» λάδι σε καμβά.

Το 2010 δημοσιεύεται το πρώτο της μικρό διήγημα με τίτλο «η επιστροφή» στην Φιλολογική Πρωτοχρονιά Εκδόσεις Μαυρίδη και αναδημοσιεύεται στο περιοδικό Λακωνικά και στην εφημερίδα Παλμός Γαλατσίου.

Τον Απρίλιο του 2012 δημοσιεύεται στα free-ebooksη ποιητική της συλλογή «Το γυάλινο δωμάτιο» το εξώφυλλο είναι έργο δικό της «Η κούκλα» λάδι σε καμβά.

Ο 2013 από τις εκδόσεις Όστρια κυκλοφορεί το λαογραφικό «Ελλάδα σ’ αγαπώ- Παράδοση και αναμνήσεις» βιβλίο συνεργασίας.

Το 2014 από τον ίδιο εκδοτικό οίκο το διήγημα «Χρυσές σελίδες» το οποίο διασκευάστηκε από την ίδια την συγγραφέα σε θεατρικό μονόλογο με τίτλο «Μια μέρα του Ιούνη».

Την ίδια χρονιά έλαβε μέρος με τρία ποιήματα της στην ποιητική ανθολογία «INTELLIGENTSIA» ο κύκλος των ποιητών (01) εκδόσεις Εντύποις.

Το 2015 από τις εκδόσεις Ωκεανός το μυθιστόρημα «Κοριός στο μαξιλάρι του προέδρου».

Το 2016 από τις εκδόσεις Όστρια το λαογραφικό «Συνάντηση με το παρελθόν».

Το 2017 από τις εκδόσεις Ωκεανός το μυθιστόρημα «Λίγο πριν ξημερώσει»

Το 2019 από τις εκδόσεις Αγγελάκη το μυθιστόρημα «Άρωμα σε μελανοδοχείο»

Είναι μέλος του Ομίλου για την Ουνέσκο Πειραιώς και Νήσων.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

*****

Η ασταμάτητη Καίτη Λιανού Ιωαννίδου συνεχίζει τα υπέροχα ταξίδια της με κάτι, εντελώς νέο και πρωτόγνωρο, τον Χορό των Λυγμών. Μια δολοφονία - μυστήριο, κρυμμένα μυστικά που σοκάρουν και μια απρόβλεπτη εξιχνίαση κάνουν αυτό το ταξίδι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ανάμεσα στην Αίγυπτο, τον Βόλο, την Αθήνα, μια γυναίκα, μια οικογένεια, ο θάνατος και οι αλήθειες «ζωντανεύουν» με την εξαιρετική πένα της Καίτης που …σου κόβει την ανάσα!

Μάνος Ελευθερίου

Εκπαιδευτικός, π. λέκτορας λογοτεχνίας Πανεπιστημίου Ελσίνκι Φινλανδίας

*****

Ένας από τους πιο σημαντικούς σκοπούς της τέχνης είναι να βγάλει στην επιφάνεια τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ψυχής. Έτσι και στη λογοτεχνία ο άνθρωπος θα έρθει αντιμέτωπος με τους φόβους και τις εμμονές, τις αγάπες και τα μίση των ηρώων, ώστε να μπορέσει να ξορκίσει τους δικούς του φόβους, καθώς και τα φαντάσματα, που τον κυνηγούν.Αυτό ακριβώς, κάνει στο «χορό των λυγμών» η Καίτη Λιανού Ιωαννίδου. Ξετυλίγει μπροστά μας μια ιστορία, που αγγίζει τα όρια του θρίλερ και μας οδηγεί αριστοτεχνικά να παρακολουθήσουμε απνευστί την πορεία των ηρώων της, στην αναζήτηση των καλά κρυμμένων μυστικών της οικογένειάς τους. Η αναζήτηση της αλήθειας δε θα γίνει χωρίς εμπόδια.

Η Καίτη Λιανού Ιωαννίδου παίζει με τις αντοχές και την αγωνία τους. Το κάνει όμως με πολλή τρυφερότητα, παίρνοντας και μας από το χέρι, να τους ακολουθήσουμε στην πορεία τους. Μια πορεία επίπονη, που όμως θα ρίξει φως στην πιο σκοτεινή πλευρά της ζωής τους. Ίσως για να μας θυμίσει, ότι τόσο το φως, όσο και το σκοτάδι ορίζουν αναπόφευκτα την ανθρώπινη μοίρα.

Δημήτρης Κωτσής

Σκηνοθέτης- Σκηνογράφος

*****

«Συναρπαστικό, σκληρά αληθινό, με εξαιρετική ανάλυση χαρακτήρων κι ενδιαφέρουσα πλοκή. Τα μυστικά μιας οικογένειας, τα φαντάσματα του παρελθόντος, η σκληρή πραγματικότητα του υπόκοσμου και η ανακάλυψη της αλήθειας συνθέτουν ένα μυθιστόρημα που σε καθηλώνει με τις συνεχείς ανατροπές και τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα».

Τζίνα Πανδρούλα

Δημοσιογράφος

*****

Ποιος ορίζει και καθοδηγεί την ζωή μας; Η συγγραφέας Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου ανιχνεύει στο βιβλίο της- την προσωπικότητα του ατόμου, μέσα από τα δεινά και τα απρόοπτα των εξελίξεων της Ζωής. Χρονομετράει σελίδα-σελίδα, όλες τις μετεωρίσεις των προσωπικών του εκρήξεων, ανάμεσα στην Ζωή και τον Θάνατο και όλες τις κοινωνικές του διαστάσεις, της επιβίωσης, της αναζήτησης, της μοναξιάς, της όξυνσης των προβλημάτων και των προθέσεων του, όσο και της αγχωτικής-εν πολλοίς-αντιμετώπισης της Ζωής του.

Κώστας Καρούσος

Πρόεδρος Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

*****

Η συγγραφέας με το καινούριο ανατρεπτικό της αφήγημα αποκαλύπτει το ψυχολογικό προφίλ και την αθέατη πλευρά μιας φαινομενικά ήρεμης και προβεβλημένης αστικής οικογένειας. Με την ώριμα γραφή της ξεδιπλώνει την υπόγεια διαδρομή και τα μεγάλα μυστικά που συνοδεύουν τους πρωταγωνιστές της. «Ο χορός των λυγμών» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ, που κρατά τον αναγνώστη σε διαρκεί αγωνία και ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος.

Τάσος Πασπάλας

Συγγραφέας

*****

Η Καίτη Λιανού ξέρει να κεντά. Μόνο που αντί για βελόνι κρατά στα χέρια της γραφίδες που μεταμορφώνονται σε μάγισσες της σύνθεσης και της πλοκής, του ωραίου λόγου και των δυνατών καταστάσεων. Στα βιβλία της ποτέ δε ξέρεις τι καινούριο θα φέρει η κάθε σελίδα, τι εκπλήξεις και ποια τροπή θα πάρει η διήγηση, πως και που θα καταλήξει η ιστορία.Η ηρωίδα της είναι η αφορμή για μια περιπέτεια ανάγνωσης στον «Χορό των Λυγμών». Είναι ο φορέας που μέσα του κρύβονται οι περιστάσεις μιας ολόκληρης ζωής και που ξετυλίγονται μπροστά μας σαν την ροή ενός χειμάρρου που μας πλημυρίζει με ένταση και δύναμη παρασύροντας μας άνευ όρων. Όλοι οι ήρωες της είναι δικοί μας άνθρωποι, γνώριμοι, οικείοι. Οι καταστάσεις τόσο δυνατές που δεν θα θέλαμε να μας συμβούν.

Οι τόποι και οι εικόνες της, μια ελαιογραφία, στην οποία σχεδιάστηκε πινελιά την πινελιά, μια πολυσύνθετη ιστορία με αγωνία, πάθος, εκδίκηση αλλά και πόθο για την αλήθεια.Υπέροχο μυθιστόρημα που αξίζει από το χαρτί να περάσει στην «οθόνη»

Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης

Σκηνοθέτης – Παραγωγός

*****

Όπως κάθε φορά, η συγγραφέας Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου, καταφέρνει να μας ταξιδέψει με τη ρέουσα γραφή της, τα μυστικά και μυστήρια που έχει να μας αποκαλύψει, την έξαψη και τον εθισμό που προσφέρει με τα γραφόμενά της, καθώς μας εγκλωβίζει εκεί, μέχρι να μας αποκαλύψει όλη την εικόνα. Επιπλέον, καταφέρνει να μην επαναλαμβάνεται, προσφέροντας κάθε φορά και κάτι διαφορετικό: μια αισθηματική ιστορία, μετά μια κοινωνική μυθογραφία, μετά κάτι μεταφυσικό, τώρα ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ… μια ποικιλία γοητευτικών αφηγημάτων με κοινό παρονομαστή την ιδιότητα της πένας της: να αφουγκράζεται προσεκτικά τους χαρακτήρες της, να φωτίζει όλες τις πλευρές, να εμβαθύνει στις ιστορίες τους και να ξεδιπλώνει σελίδα τη σελίδα τις πτυχές τους.

Τζένη Κουκίδου

Αρχισυνταξία στο koukidaki.gr

Επιμέλεια κειμένων, κριτικός λογοτεχνίας

*****

Για άλλη μια φορά η Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου μας εντυπωσιάζει με το συγγραφικό της ταλέντο. Το τελευταίο της βιβλίο «ο χορός των λυγμών» είναι μια ιστορία που καθηλώνει από την αρχή μέχρι το τέλος! Πρόκειται για ένα θρίλερ με μυστήριο, πάθος, πλοκή, και μέσα απ’ την υπόθεση οι ήρωες αγγίζουν τον αναγνώστη και του δημιουργούν έντονα συναισθήματα μέχρι να ανακαλύψουν μαζί τους την αλήθεια. .

Άραγε πόση δύναμη κρύβει ο άνθρωπος μέσα του όταν ανακαλύπτει το ένοχο παρελθόν της οικογένειας του;

Τα θερμά μου συγχαρητήρια στην συγγραφέα και πάντα επιτυχίες στο συγγραφικό της έργο.

Ελισάβετ Οικονόμου

Δημοσιογράφος, στιχουργός

*****

Στο νέο μυθιστόρημα της Καίτης Λιανού, το παρελθόν και το παρόν συνυπάρχουν και διαγράφουν μια δαιδαλώδη διαδρομή. Τα μέλη μιας οικογένειας ζητούν δικαίωση σε μια προσπάθεια καθορισμού της ταυτότητας τους.

Στοιχεία από το θέατρο του Λουίτζι Πιραντέλλο, όπου οι ήρωες πάσχουν, αγωνιούν και αναζητούν, την ψυχολογική τους ισορροπία, αλλά και στοιχεία από τις ταινίες του ‘Αλφρεντ Χίτσκοκ, όπου το σασπένς κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, καθιστούν το μυθιστόρημα«Ο Χορός των Λυγμών» ένα ταξίδι στο χρόνο που θα συναρπάσει και θα συνεπάρει τον αναγνώστη από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα του.

Σάββας Παρίτσης

Συγγραφέας, Σκηνοθέτης, Ηθοποιός

*****

Διαβάζοντας τα βιβλία της Καίτης Λιανού-Ιωαννίδου αισθάνομαι πως βρίσκομαι κάθε φορά στον χώρο που διαδραματίζονται οι ιστορίες. Από την πένα της ξεπηδούν αριστουργήματα που σε συγκινούν. Ο «χορός των λυγμών» είναι ένα από αυτά τα αριστουργήματα που σε καθηλώνουν από την αρχή ως το τέλος. Κάθε σελίδα του γίνεται κρίκος που συνδέει την αλυσίδα της ζωής, είναι η ψυχή που μιλά, που φωνάζει ή που βρίσκεται στην σιωπή. Είναι ένα βιβλίο που μας αγγίζει και μας γεμίζει από ποικίλα συναισθήματα.

Τα φαντάσματα απ’ το παρελθόν, τα πάθη, οι ενοχές, η σκληρή πραγματικότητα, ο πόθος, το άγνωστο, οι ανατροπές ενώνονται μεταξύ τους και αποτελούν μια συναρπαστική υπόθεση μυστηρίου.

Αγγελική Κολιού-Μουστακάτου

Ηθοποιός-αναγνώστρια

Three poems of Subash Singh Parajuli ( Poet from Nepal )

 

What do I write

Do I write Supremo’s tedious acts to men
Do I write their misfortune of being devoted to him
Do I narrate tug of War in between of brothers for hoax democracy
Do I write a state’s melancholy who is being sandwiched by trespassers

What do I write
Do I write a tale of untold sliver lining clouds
Do I write few verses of a flower that springs from gutter
Do I write her lecherous beauty that sucks many eyes
Do I write a poem of hungry serpent slithering on the highway
Do I write a baby’s shattered dream who is basking by the tomb of his father that sent away from overseas

What do I write
Do I write a mystical journey of predators
Do I write celibacy life of Gurus with maiden
For all what the seeds that they do drop
Will wisely return as per karma’s future crop

So, what do I write
To those one whose game of thrones has seized by self
Or That what you are seeking from others that is your own graveyard
For all everything happens at its own pace
When you eventually cease for nothing you get perfect joy and peace!

Do I write to celebrate life while you have it that you found
Or still waits till it turns to be ripen fruit falls to the ground!?!


Refugee

Every year after year, I migrate as a migratory bird for the last destination
The destination of map is divided by the whole emperor
My living is become as curse
That often barters with substantial purse
Within existing of zillions body I always remain as alien
Seasons after seasons, duly many insulted my body
Without any sensible reasons I am being averse
When I wished to belong to the whole universe
Day by day, I am being swept away by a conflict and violence
That driven out to be summoned in temple and old place
Where God even cast a shadow of ghost
And treats me as a conviction and criminal
I travelled thousand miles and miles crumbling through terrain
Where dunes appear as green mirage of valleys
I sail throughout sea waves drowning dear ones
I have nothing but little attire to hide my gender
Everybody laughs wherever I roam to protect identity
Sometimes I become Rahina of Barma
Sometimes I become Kurdish of Iraq
Sometimes I become monks of Tibet
Mostly I become a victim of nuclear debate
which put much stake on my sentiments of breathing
that starve to death with terror feelings
When I was living in a beauty of small hamlet
The landscape of hills and rivers covered by lethal war
My harmonious family and identity has been buried within it
that drags me to seek a host of companionship
and I flee with hungry breathing
striving with burden of death
as being a refugee within zillion of bodies
I travel from eastern to western valley
For seeking a good nap and breadcrumb throughout dead alleys.

An untold tale of street

She was left as orphan
And remained as abandoned trash in the nook of street
Who was unknown of her father
Nor she had seen face of her mother
She didn't know where was her abode
And from where she came to nearby an oak tree

As days passed, often fighting with astra dogs for living
Sometimes, being playful with gnats and frogs
under the shade of a tree
She rejoiced her loneliness within crowded faces

One-day, when her tender hands being taken
The tree's leaves flutter to seek her for seasons
The dogs get mourned for days
Birds forgot to sing from the branch of old tree
None have seen where she is been
After years, the same street named as 'Red Light Street
Where like her, many nestlings are being caged!!


Short bio of poet

Subash Singh Parajuli is a devoted literati with three books published and editor of an anthology of Poetry Collection of global poets. He published Mystic Myth a collection of poetry in 2014 and Soil on Pyre 2017, Symphony of Life in 2019.He also edited an international anthology related to Corona virus COVID19, Pandemic Poetry 2020 that published by Brosis Publishers and Distributors from Delhi, India.

He is a multi -awarded poet and Ambassador of various peace organisations.

These are few of his prominent achievements.

He is PENTASI B UNIVERSAL INSPIRATIONAL POET AWARD winner of 2017 from Philippines, EPITOME for PEACE and LITERATURE AWARD from Nigeria in 2018, ETERNITY for PEACE from Odisha , India in 2018, YOUTH for PEACE AMBASSADOR AWARD by (WYPF) from Korea in 2019. He also got 'Sahitto Academy Award' of Bangladesh for 2021.

Three poems of Diwash Ghimire - Poet from Nepal

 

MOTHER EARTH POET

Diwash Ghimire -Nepal

Oh..! man
Earth is the bosom of motherhood,
Why are you fighting as Palestine and Israel?
If the mother's arms are not safe,
Understand
We will all end.

Oh...! man
Open your eyes, ask your heart,
The wound on the mother's arm,
It hurts us all.

Oh...! man
You faint
When trying to kill another,
You can't be safe yourself.

Ih....! man
Seek to understand the truth,
Ask yourself
You and I are on the same earth.

Oh...! man
You are fighting a bloody war,
Not far from me
Your war has hurt me here.

*****

A White mother dove Poet - Diwas Ghimire

To express a love for the beauty of nature,
The white mother dove is flying in the sky,
It is bringing a message of peace and love.

To keep warm with sunlight,
Butterflies are dancing,
And flowers are blooming,
The white mother dove is flying in the sky,
It is bringing a message of peace and love.

Humans are planting small trees and seeds,
The clouds are happy and the rain is happy,
The white mother dove is flying in the sky,
It is bringing a message of peace and love.

The rainbow is making the sky more beautiful,
To express a love for the beauty of nature,
The white mother dove is flying in the sky,
It is bringing a message of peace and love.

*****

FROM THE MOTHER WOMB POET 

Diwash Ghimire Nepal

This earth belong to me
Yes , its belongs to me

Why fighting and shouting
Yes , the land belong to me

The earth belong to me
The universe belong to me
Trees, Mountains, River ,Birds
Everything belong to me
Yes, its mine

The holy places belong to me
All the country belong to me
My country belong to you
And you belong to me

I was inside my mother womb
I want to see this beautiful earth
yes the land belong to me

But unfortunately i couldn't
See this beautiful earth

yesterday i was killed together with mother
In bomb blast

I cryed , shouted but nobody listened
yesterday, i was killed together with mother in bomb blast

I was unlucky ,
I couldn't observe this beautiful earth
This beautiful heaven

Yes , its true yesterday , i was killed together with mother in bomb blast .

*****

Intro

” Diwash Ghimire ” ( Nepali: दिवस घिमिरे ),

Born : 14 December 1988 is an

Entrepreneur, Poet, Writer, Social Activist

and Educationist

.

Early Life and Education

Diwash Ghimire was born in chitwan Nepal .His grandfather and father came from Burma and settled down in Nepal in 70s. His Grandfather was a social activist in Burma and also in Nepal .His father was a Government teacher and social activist later established private boarding school in Nepal known as Kalika Sanskarkulam Secondary School. He started his schooling in Nepal than higher study in England and India .

Awards

Awards

1. Ministry education, department of education chitwan Nepal Government , award best educational person 2012 .

2. Peace zone jamboret award as a best scouter of Nepal .

3. National award in the sector of education by Honourable prime minister khil Raj Regmi .

4. National award in the sector of literature by Honourable prime minister khil Raj Regmi .

5. National award by Health minister Honorable khaga raj Adhikari .

6. National award by industrial minister Honourable Mahesh Basnet .

7. National award by prime minister Honourable Madhav Kumar Nepal

8. International award “Asias Young Achiever Award “

9. International Award by Korea Scout Association .

10. International Award by India ” Rastriya Samaj Sewa Ratna “.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ "Παράτα με" Μυθιστόρημα

Παράτα με

Δημήτρης Βαρβαρήγος

μυθιστόρημα

εκδόσεις Υδροπλάνο

Σελ: 404
ISBN: 978-618-5556-53-2

Περιγραφή με δυο λόγια

Η ιστορία μιας σύγχρονης τραγωδίας για τη βαθιά νοσούσα κοινωνία.

Με λόγο αιχμηρό παρουσιάζεται το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας με σκληρότητα αλλά και ψυχρό χιούμορ για να ενοχλήσει να προκαλέσει, να ταρακουνήσει συνειδήσεις για εκείνους που δίχως αιδώ αφήνουν τη σεξουαλική διαστροφή τους να γίνεται ο απόλυτος νόμος.

Εκείνη:

Η Δανάη, ένα κορίτσι δεκατριών ετών ήταν που δεν πρόλαβε να καταλάβει καλά τον κόσμο και δέχτηκε όλες τις απειλές από εκείνους που τον είχαν φτιάξει.

Εκείνος:

Ο πατέρας, το απόλυτο διαταραγμένο σεξουαλικά κτήνος. Ένα ολοκληρωμένο διαστροφικό ον.

Εκείνη: Η μάνα, η απόλυτη ένοχη σιωπή.

Ιστορία που αγγίζει το σημείο μηδέν του σύγχρονου πολιτισμού μας.

Ένα έργο για την ψυχική καταπάτηση, τον φόβο και τα αδιέξοδα μιας σαθρής κοινωνίας όπου κανένας νόμος και καμιά τιμωρία δεν καταφέρνει να φέρει την λύτρωση στο θύμα, παρά μόνο ο θάνατος του θύτη.

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ 

Παράτα με, ο τίτλος του έργου κι ας πούμε ότι είναι ένα παράτολμο παιχνίδι της ψυχής. Ανοίγει η αυλαία έτσι, γίνεται η αρχή στην εισαγωγή της πρώτης πράξης μιας διαχρονικής τραγωδίας. Οι πρωταγωνιστές έχουν ήδη ετοιμαστεί και περιμένουν να βγουν στη σκηνή.

Η μικρή Δανάη, κεντρική ηρωίδα, σηκώνει το βάρος ανομολόγητων μυστικών.

Ο αδελφός Αγγελής παραδέρνει στον δικό του κόσμο.

Προσωποποίηση του καλού η γιαγιά Δανάη ή Ισαβέλλα ή Κυκλάμινο.

Ο κακός παΤέρας Γαρούφαλος Μαρούκας ή Φαλλός.

Η μάνα-Ευδοκία, ή Παράτα με, το απόλυτο τίποτα ή ο γυναικείος πριαπισμός.

Δευτεραγωνιστές, ο χορός. Όλοι έτοιμοι στις θέσεις τους να βγουν στη σκηνή. Εκτός απ’ το Κακό. Αυτό κρύβεται πίσω απ’ την κουΐντα και κουβαλάει όλες τις συμφορές του κόσμου. Θα εμφανιστεί όταν θα έχει ξεκινήσει το έργο. Πάντα έτσι εμφανίζεται, εκεί που δεν το περιμένεις. Εκεί που νομίζεις ότι η ευτυχία σε έχει αγκαλιάσει, νάσου αυτό να στην αρπάξει.

Μια ιστορία άγρια τρυφερή, στοργικά ρεαλιστική, παράτολμα δυνατή, σχεδόν ελκυστικά πικρή, γεμάτη θηρία και θαύματα.

Απόσπασμα  

Η μάνα:

Η Ευδοκία, μόλις στα δεκαοκτώ της, γνώρισε τη θολή στοργή του έρωτα. Είχε μια προκλητική αναίδεια που κέντριζε κάθε αρσενικό σαν έριχνε το βλέμμα της επάνω του. Γραπώθηκε σαν κισσός στο αντρικό κορμί και ταξίδευε σωμάτινα σε μέρη ηδονικά, αδιακρίτως. Μόνο αυτά τα ταξίδια την άρεσαν. Το εφηβαίο της ήταν η πλώρη που έσκιζε τα βαθιά, ανεξιχνίαστα νερά της ηδονής. Κανένας ανεμοστρόβιλος δεν σταματούσε το μεθύσι της. Καμιά αστραπή δεν έκαιγε τα όριά της. Καμιά πράξη, όσο λάθος ή υπερβολική κι αν ήταν, δεν φρέναρε τις ανάγκες της για απόλαυση. Η δεξιότητά της στον έρωτα ήταν το χάρισμά της. Είχε αναγάγει την ηδονή σε επιστήμη.

Περπατούσε στην κόψη του ξυραφιού κι όσο ματωνόταν τόσο πιο πολύ της άρεσε να παίρνει τα μονοπάτια της φυγής και να ζει τις ακραίες στιγμές που της πρόσφερε η κάθε είδους νέα επαφή. Ρουφούσε κάθε στάλα της. Ό,τι κι αν έκρυβε μέσα της, γλυκό ή πικρό, το κατάπινε με βουλιμία ανθρώπου πεινασμένου. Αυτή ήταν η Ευδοκία, δεν λογάριαζε κανέναν και τίποτα.

Κι ο χρόνος κυλούσε, όπως εκείνη τον όριζε. Ηδονικά.

Η κόρη

«Μπαμπά, δεν είναι αυτό το κρεβάτι σου».

Νόμιζε ότι θα καταλάβαινε ο Μαρούκας πως είχε πέσει σε λάθος κρεβάτι.

Η ανάσα του μύριζε σαν ξεραμένο πατητήρι και της έφερνε αναγούλα. Για να γλιτώσει από τη παρουσία του, αναγκάστηκε να επαναλάβει δυνατά αυτή τη φορά.

«Έχεις κάνει λάθος κρεβάτι. Δεν χωράμε. Μη με σπρώχνεις».

Γεμάτος θράσος, που έδειχνε πόσο αποφασισμένος ήταν, της απάντησε προκλητικά μέσα στο αφτί της.

«Σουτ! Θα τους ξυπνήσεις. Δεν έκανα λάθος. Απόψε κάνει κρύο, θα κοιμηθούμε μαζί».

«Μα δε χωράμε. Με πιέζεις», τσίριξε ενοχλημένη από την επιμονή του.

«Οι καλοί παντού χωράνε», είπε κι αμέσως την αγκάλιασε με πόθο που του έφερνε τρεμούλα.

«Μα τι κάνεις… μα τι κάνεις, θα μου σκίσεις τα ρούχα!» τόλμησε να πει μόνο και δεν πρόλαβε να συνεχίσει, γιατί η τραχιά παλάμη του φίμωσε το στόμα της.

«Σώπασε, μικρό μου λουλουδάκι! Άντρας είμαι και ξέρω να φέρνω βόλτα τις γυναίκες», πρόσθεσε γεμάτος σαρκαστικό πανικό που γεννούσε η απαλή σάρκα της στον ανώμαλο πόθο του.

Ο πατέρας

Ανόσια παθογένεια ο πειρασμός, τρύπωσε στους συλλογισμούς του. Σάπισε τη συνείδηση του Γαρούφαλλου Μαρούκα. Του Φαλλού. Ακαταλόγιστες σκέψεις επέδρασαν σε κάθε λογική, όπως επιδρά η χολέρα στη σάρκα. Ποτέ δεν είχε υπολογίσει αξίες κι αρετές, αλλά τώρα ένας λόγος παραπάνω που φύτρωνε αυτός ο ανίερος πόθος για το ίδιο του το παιδί. Αδιάφορος για τη σοβαρότητα του ζητήματος, επιδόθηκε λιγωμένος στην πραγματοποίηση του φοβερού κι άνομου στόχου του, χωρίς να σκιάζεται θεούς και να υπολογίζει ανθρώπους.

Σαν σαράκι χώθηκε μέσα του η ιδέα να κάνει τη Δανάη απόλυτο κτήμα του, όπως την Ευδοκία. Θα τις είχε και τις δύο. Πόση δύναμη μα την αλήθεια έκρυβε ένα λιανό κλαράκι που μέρα τη μέρα φούντωνε το άγουρο κορμάκι του, σχηματίζοντας επάνω του γυναικείες καμπύλες να του παίρνουν το νου.

Κάθε φόβος κρύβει μια κραυγή

Η σεξουαλική παρενόχληση σε παιδιά, είναι ένα σοβαρό θέμα που ταλανίζει την κοινωνία μας.

Όσες-όσοι το διαβάσετε επικοινωνείστε μαζί μου, να αποτελέσουμε μια ομάδα ανθρώπων που θα αντιδράσει σε κάθε άδικό σεξουαλικό ενδοοικογενειακό παραλογισμό.

ddimitris51@yahoo.com

Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, γεννήθηκε στην Αθήνα. αποφοιτά από αγγλική σχολή λογοτεχνίας "awarded by the writing school" και γράφει σήριαλ για την τηλεόραση, θέατρο και λογοτεχνία. Θεατρικά έργα: "Υπατία" από την θεατρική ομάδα Ανάδρασις 2013. "Λιεσάνορες" Θέατρο Βαφείο 2015-2016. "Τύψεις". "Ο έρωτας και ο θάνατος". Από τη θεατρική ομάδα "ΔΙΟΔΟΣ" ανέβηκαν τα έργα: "Οι ανάγκες των αισθήσεων". "Το όνειρο μιας αγάπης", διασκευές από τα αντίστοιχα διηγήματα του Ζαχαρία Παπαντωνίου: "Η Καλαμιά τ' Αναπλιού" και "Το ψυχικό της Γατομάτως". "Ένας Παππούς μα τι παππούς" από τη μουσική θεατρική σκηνή. "Τρεις Βάλτοι" στο Life & Art theater 2016-2017. "Μήδεια Λαγνεύουσα"

Βιβλία: Από τις εκδόσεις Ν.Σ Μπατσιούλα κυκλοφορούν: "Υπατία" ιστορικό μυθιστόρημα, 10η έκδοση, Το βιβλίο Υπατία παρουσιάστηκε στην κεντρική αίθουσα της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο το 2007. Γυρίστηκε ταινία με τον τίτλο, agora. και ανέβηκε θεατρικό έργο 2013 στο θέατρο Ακαδήμια. "Λιπεσάνορες", ιστορικό μυθιστόρημα 3η έκδοση, εκδόσεις Ν.Σ Μπατσιούλα, ανέβηκε το 2018-2019, στο Θέατρο Βαφείο. Από εκδόσεις Άγκυρα: "Το υστερόγραφο μιας συγνώμης" μυθιστόρημα. "Ότι αγαπήσαμε πίσω έμεινε" Τα εικονογραφημένα παιδικά βιβλία: "Θεοδώρα, μια αληθινή αυτοκράτειρα". "Διγενής Ακρίτας, ο ήρωας που έγινε θρύλος". "Κωνσταντίνος Παλαιολόγος - Ο τελευταίος Αυτοκράτορας". "Η στάση του Νίκα - Η Μεγάλη εξέγερση". Ακολουθούν: "Η γοητεία της δεύτερης φύσης", μυθιστόρημα. "Πάθος" εκδόσεις Όμβρος, νουβέλα. "Με το ίδιο χρώμα η νύχτα και η σιωπή". "Γυναίκες του Κόσμου". "Είναι δύσκολη η αγάπη". "Αδιέξοδοι έρωτες", από τις εκδόσεις Χρήστος Ε. Δαρδανός. Το βιβλίο: "Ίμερος και Αστραία - Το μυστικό της σιωπηλής χώρας" από τις εκδόσεις Χατζηλάκος. "Σ' έχω", εκδόσεις Ελληνική πρωτοβουλία "Η Μαγική τρέλα της Δημιουργίας" Δοκίμιο Δημιουργικής Γραφής. "Anima mia", μυθιστόρημα, από τις εκδόσεις Εν τύποις. Ποίηση: "Πιστοποιητικό Ανυπαρξίας" Χρ. Δαρδανός. "Carpe diem & Amour fou", εκδόσεις Λυκόφως. "Πίστη και Περηφάνια", μυθιστόρημα, εκδόσεις 24 γράμματα. Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, είναι: Πολιτιστικός εκπρόσωπος της Unesco λόγου, τεχνών κι επιστημών για την Πετρούπολη. Ραδιοφωνικός παραγωγός στην εκπομπή "Μέσα από Σένα" στο Symban World Radio Australia. Μέλος των "Ιστορικών συγγραφέων". Στη συντακτική επιτροπή του λογοτεχνικού περιοδικού "Ρωγμές" Συντάκτης της εφημερίδας, "Μορφωτικός της Πετρούπολης". Έχει συμμετάσχει ως εκπαιδευτής σε εργαστήρια δημιουργικής γραφής στους Δήμους Πετρούπολης, Αμοργού, Πάρου, Αταλάντης, Στον Μορφωτικό Όμιλο Πετρούπολης, στους εκδοτικούς οίκους Άγκυρα και Έναστρον ( πηγή )

ΣΙΜΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ "Τζον Ντος Πάσσος / Manhattan Transfer"

Manhattan Transfer

«Έκπτωτο από τον ουρανό με ανέγγιχτα όλα τα χρώματα του το πουλί στο κλουβί απορεί με το κομματιασμένο πέταγμα του. Με την πλάτη ακουμπισμένη στα παράθυρα που ανοίγουν στο ιλιγγιώδες άπειρο ο άνθρωπος επιδίδεται φοβισμένος σε απειροελάχιστες τελετουργίες» (Πιερ Μπερενζέ, ‘Χώρος/Χρόνος).

Το μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα Τζον Ντος Πάσσος που φέρει τον τίτλο ‘Manhattan Transfer,’ αποτελεί ένα μυθιστόρημα πόλης, εάν ευσταθεί δοκιμιακά, ο συγκεκριμένος όρος. Το μυθιστόρημα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο στη δόκιμη μετάφραση της Τρισεύγενης Παπαϊωάννου, με τον κατατοπιστικό, για το συνολικό έργο του Ντος Πάσσος, πρόλογο της Θεοδώρας Τσιμπούκη.[1] Λίγο πιο πάνω, χαρακτηρίσαμε το μυθιστόρημα του Ντος Πάσσος, ως μυθιστόρημα πόλης.

Η εκτίμηση αυτή τεκμηριώνεται εάν λάβουμε υπόψιν το ό,τι το έργο εκτυλίσσεται από την αρχή έως το τέλος του, δίχως παρεμβολές σε αυτό, στην πόλη της Νέας Υόρκης, σε μία μείζονα πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και σε μία σύγχρονη μητρόπολη των αρχών του 20ου αιώνα, όπου και διαδραματίζεται χρονικά το έργο του Πορτογαλικής καταγωγής συγγραφέα.

Ως προς αυτό, θα σημειώσουμε πως στο ‘Manhattan Transfer,’ διαπλέκονται εμπρόθετα το εθνικό με το υπερ-εθνικό στοιχείο, με την συγκεκριμένη σύνδεση να προσδίδει στο μυθιστόρημα ιστορικά χαρακτηριστικά, με τις Ηνωμένες Πολιτείες εκείνων των χρόνων (αρχές του 20ου αιώνα) και την πόλη της Νέας Υόρκης να λειτουργούν ως πόλος έλξης, έχοντας ξεκινήσει να υποδέχονται μαζικά μεταναστευτικά πλήθη.

Ο συγγραφέας τοποθετεί την πόλη στο επίκεντρο του έργου του, καθιστώντας την πόλη που εν προκειμένω λειτουργεί ως χωνευτήρι ιδεών και διαφόρων κοινωνικών, πολιτικών και πολιτισμικών ρευμάτων, προσιδιάζοντας προς την κατεύθυνση ανάδειξης του μοντέρνου αλλά και του παραδοσιακού της χαρακτήρα. Και πως το επιτυγχάνει αυτό; Σε αυτό το σημείο, ο Τζον Ντος Πάσσος ακολουθεί μία ιδιαίτερη μέθοδο, αφενός μεν συσχετίζοντας το μοντέρνο στοιχείο με τα χαρακτηριστικά της Αμερικανικής μητρόπολης και τους μετασχηματισμούς που λαμβάνουν χώρα, χωρικά, κοινωνικά, πολιτισμικά,[2] και, αφετέρου δε, δεν αποκλίνει από μία θεώρηση του παραδοσιακού στοιχείου, κάτι που πράττει νοηματοδοτώντας το με ανθρώπινους ή και κοινωνικούς όρους.

Σε αυτό το πλαίσιο, η παραδοσιακή διάσταση, έτσι όπως παρουσιάζεται στο μυθιστόρημα, άπτεται των στόχων και των προσδοκιών που θέτουν, με φόντο την πόλη και χαρακτηριστικά τοπόσημα της, τα διάφορα υποκείμενα, στόχους και προσδοκίες που έχουν να κάνουν με την εύρεση εργασίας στη Νέα Υόρκη,[3] την δυνατότητα της κοινωνικής ανέλιξης, την πραγμάτωση της καλής ζωής η οποία και συγκροτεί μία μυθολογία υπερβάσεων με άξονα την κατανάλωση αλκοόλ που κινείται μεταξύ διαύγειας και παραληρηματικής ροής, την διάψευση της προσδοκίας που συγκρούεται βίαια με την κοινωνική πραγματικότητα, την εντρύφηση σε έναν ρηχό διανοουμενισμό, καθώς και την συνύπαρξη σε εστιατόρια και ρεστοράν όπου και ανταλλάζονται ιδέες για το παρόν και απόψεις για το παρελθόν.

Η έμφαση στο παραδοσιακό, ήτοι στο κοινωνικό-ανθρώπινο πλέγμα προσδίδει στη πόλη το πνεύμα της αναζήτησης, συμβάλλοντας παράλληλα στην εξέλιξη της οικονομίας της αφήγησης, στο σημείο όπου ο Ντος Πάσσος χρησιμοποιεί μεθόδους όπως η συνειδησιακή εξομολόγηση, οι γρήγοροι και κοφτοί διάλογοι, όσο γρήγοροι είναι οι ρυθμοί της καθημερινότητας στην πόλη, η υπόγεια και μη επίκληση και χρήση οπτικών σημάνσεων,[4] ώστε ο αναγνώστης να αποκτήσει μία ευρύτερη εικόνα της πόλης και των ανθρώπων που διαβούν σε αυτή, αλληλεπιδρώντας και συνθέτοντας την Νεοϋορκέζικη αίσθηση του ‘ανήκειν.’

Που όμως, μένει ατελής, στο βαθμό που η συγγραφική τεχνική θέλει την Νέα Υόρκη να ξεφεύγει, να ακολουθεί τους δικούς της ρυθμούς, μη ανήκοντας παρά στον εαυτό της και σε ένα βαθύτερο επίπεδο, στην ιστορία.

Ο Ντος Πάσσος σκιαγραφεί αδρά τις ανθρώπινες και δια-προσωπικές σχέσεις που αναπτύσσονται, τον έρωτα υπό την μορφή της περιπέτειας αλλά και της αίσθησης εκπλήρωσης και δη προσωπική εκπλήρωσης,[5] τοποθετεί τους πρωταγωνιστές σε θέση περιπατητών που χάνουν την αίσθηση του χρόνου όχι όμως και την αίσθηση της πόλης (χώρος) στην οποία και βρίσκονται, συγκροτώντας μία ανθρωπογεωγραφία όπου χωρούν οι φιλοδοξίες και οι ονειροπολήσεις, η απογοήτευση και η στασιμότητα, η Ευρώπη ως τόπος μακρινός, η ίδια η εντοπιότητα ως δήλωση ταυτότητας.

Και μεταξύ όλων, πρώτος μεταξύ ίσων,[6] ο δημοσιογράφος Τζίμι Χερφ, φιγούρα αμφιταλαντευόμενη, που αναζητεί σημεία αναφοράς σε μία πόλη-Βαβέλ, που αφουγκράζεται τις Σειρήνες της αλλά και κρατάει τις αποστάσεις του από αυτήν, λαμβάνοντας στο τέλος μία απόφαση που εμπεριέχει δραστικά τον τρόπο που ξεδιπλώνει την αφήγηση του ο Τζον Ντος Πάσσος: Έτσι, ο αμφιταλαντευόμενος, αποφασίζει να απομακρυνθεί από την Νέα Υόρκη, διαρρηγνύοντας τα κάτοπτρα της εξέλιξης, εκεί όπου η ίδια η φυγή λειτουργεί ως αξίωση ελευθερίας.[7] Ως δυνατότητα ανάκτησης του συμβολικού του κεφαλαίου. Για τον Ντος Πάσσος η Νέα Υόρκη συνιστά πόλη πολλών και διαφορετικών προτύπων ζωής, επανεπινοείται ως ηχητικό και οπτικό ‘αρχείο,’ φιλοξενώντας όλους όσοι πασχίζουν να βιώσουν: Νέα πόλη στον νέο κόσμο; Το ‘Manhattan Transfer’ είναι ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα, περιεχομενικά και μορφολογικά, το οποίο και τροφοδοτείται από το φαντασιακό της οικείας και της ανοίκειας πόλης.

[1] Βλέπε σχετικά, Dos Passos John, ‘Manhattan Transfer,’ Πρόλογος: Τσιμπούκη Θεοδώρα, Μετάφραση: Παπαϊωάννου Τρισεύγενη, Εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα, 2020.

[2] Εδώ η αναφορά στην ανέγερση ουρανοξυστών δεν είναι τυχαία, στο βαθμό που αντανακλά και το Αμερικανικό πνεύμα της προόδου (που δεν είναι γραμμική), στο εγκάρσιο σημείο όπου ο υψηλός ουρανοξύστης ή οι ουρανοξύστες, τείνουν προς την κατεύθυνση ‘ενσάρκωσης’ του πνεύματος του μοντερνισμού που έχει όνομα: Νέα Υόρκη. Στη σύλληψη του, η Νέα Υόρκη δεν είναι μία τυχαία πόλη, αλλά, αντιθέτως, εντάσσεται στη χορεία πόλεων που ιστορικά έχουν ξεχωρίσει και έχουν εκφράσει την εποχή τους (Αθήνα, Ρώμη), σπεύδοντας πλέον να ανταγωνιστεί και να επιδιώξει να ξεπεράσει το Παρίσι των βουλεβάρτων και των ιστορικών συμβάντων που ενέσκηψαν με χαρακτηριστικά τομής.

[3] Μέσω του στόχου εύρεσης εργασίας, ο Ντος Πάσσος σκιαγραφεί το προφίλ της εσωτερικής μετανάστευσης από αγροτικές περιοχές των ΗΠΑ (και όχι μόνο) προς την μητρόπολη της χώρας.

[4] Ωσάν εφέ κινηματογραφικής ταινίας με σημείο αναφοράς την πόλη, δίχως όμως την ύπαρξη παράλληλων ηρωισμών.

[5] Με αυτόν τον τρόπο, ο δικηγόρος και μετέπειτα Γενικός Εισαγγελέας της Νέας Υόρκης Τζορτζ Μπόλντουιν, προσεγγίζει την νεαρή θεατρική ηθοποιό Έλεν Όγκλθορπ, επιζητώντας μία μονιμότερη σύνδεση ώστε να την παρουσιάσει και ως ‘ιστορία επιτυχίας,’ αλλά και ως πραγμάτωση ενός για τον ίδιο, απωλεσθέντος ιδανικού: Της συντροφικότητας. Η Έλεν, έως το τέλος περίπου του μυθιστορήματος όπου και αποφασίζει να παντρευτεί τον Μπόλντουιν, υπόρρητα παραμένει ερωτευμένη με ό,τι αντιπροσωπεύει ο νεαρός και εκλιπών Σταν Έμερι, κάτι που ο Ντος Πάσσος προσφέρει την ευκαιρία να το αντιληφθεί ο αναγνώστης.

[6] Οι μετανάστες, κυρίως Γάλλοι, που έχουν εγκατασταθεί στην Νέα Υόρκη, διαδραματίζουν ιδιαίτερο ρόλο στην αφήγηση, ιδίως ο περιώνυμος Κόνγκο, πρόσωπο που βρίσκεται εγγύτερα στο υπόδειγμα της αναζήτησης της ευκαιρίας και της εκμετάλλευσης της. Εστιάζοντας περαιτέρω, θα αναφέρουμε πως σε αρκετούς εκ των διαλόγων, ιδίως στην αρχή του έργου, παρεμβάλλονται φράσεις ολόκληρες παρμένες από την Γαλλική γλώσσα, κάτι που δεικνύει τις κοινωνικές-πολιτισμικές προσμείξεις που συγκροτούνται και εκφράζονται στην γλώσσα, τις γόνιμες επιρροές που εγγράφονται στην πόλη και συντείνουν στην διαμόρφωση της πολυ-εθνικής εικόνας της, και ακόμη, την αναγωγή της γλώσσας, της μητρικής γλώσσας, στο ύψος της ύστατης ‘Εστίας’: Εκεί δηλαδή, όπου διαφυλάσσεται η μνήμη.

[7] Θα μπορούσαμε να πούμε, διευρύνοντας κατά τι την εικόνα, ό,τι μία θεώρηση (πόσω μάλλον μία πραγματεία) περί βίας και δη εν-σώματης βίας στις διάφορες μορφές της απουσιάζει από το μυθιστόρημα.

Σίμος Ανδρονίδης

(υποψήφιος διδάκτωρ στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ)

Ελένη Βασιλείου-Αστερόσκονη "Άγγελοι" Ποιητική Συλλογή

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Κατά την πτώση…οι ΑΓΓΕΛΟΙ

συνάντησαν βλέμματα φωτεινά

εγκλωβισμένα σε αδύναμα κορμιά

"παράξενα παιδιά"

Κορίτσια που θα γίνουν γυναίκες

σε ένα ανέτοιμο σύστημα υποδοχής

κοινωνικού διαχωρισμού, ανεπιθύμητης γνωριμίας-

ελλιπής ενημέρωσης.

Μία τυχαία μετάλλαξη σε ένα γονίδιο

δεν είναι αρκετό

για να στερήσουμε σε ανθρώπους

την δυνατότητα

να δουν, να γνωρίσουν, να μάθουν, να γευτούν

να επισκεφτούν, να δημιουργήσουν, να χαρούν

να συνυπάρξουν ανάμεσά μας-

στου κόσμου μας, τον κόσμο

με αξιοπρέπεια και σεβασμό.

Η συγγραφέας-εικονογράφος Ελένη Βασιλείου-Αστερόσκονη,

με το βιβλίο της"ΑΓΓΕΛΟΙ" κάνει γνωστό το σύνδρομο Rett, στηρίζοντας το έργο του Σωματείου 

''ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΡΕΤ ''ΑΓΓΕΛΟΙ ΓΗΣ'' www.rettgreece.gr

Tο βιβλίο διατίθεται από την συγγραφέα. Για να το αποκτήσετε επικοινωνήστε στο email: eleni-vasiliou@hotmail.com

Για το βιβλίο

Ζούμε στην πιο σκοτεινή εποχή των τελευταίων ετών

Απομόνωση, θλίψη, κατάθλιψη, φτώχεια, εγκατάλειψη, βία

όλα στον υπέρτατο βαθμό

σκέψεις φωτεινές βυθισμένες στο σκοτάδι

έρχονται οι άγγελοι πλέον φανεροί

στους ανθρώπους

για να δώσουν το σημάδι τους, και το μήνυμα

Πως τίποτα στην υλική ζωή πέρα από την αγάπη

δεν έχει νόημα βαθύ.

Μέχρι το πέρασμα για την αληθινή ζωή-

ας έχουμε πίστη, δύναμη και υπομονή.

Βιογραφικά στοιχεία

Mε καταγωγή από την Κρήτη, η Ελένη Βασιλείου-Αστερόσκονη, είναι αυτοδίδακτη ζωγράφος και ποιήτρια.

Με ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και συμμετοχές σε ομαδικές, κυρίως φιλανθρωπικού χαρακτήρα, σε Ελλάδα και Γερμανία.

Έχουν εκδοθεί τρείς ποιητικές συλλογές της, ένα θεατρικό έργο της, μια σειρά παιδικού εικονογραφημένου βιβλίου, αφιερωμένη στον αγώνα κατά του παιδικού καρκίνου.

Έχει διακριθεί σε Λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχει βραβευτεί για το έργο της στον Πολιτισμό.

Δημοπρατεί ζωγραφικά της έργα, για περιπτώσεις παιδιών που χρίζουν άμεσης ανάγκης, για θέματα υγείας.

Έχει δημιουργήσει την "Ομάδα της Καλοσύνης" που βοηθάει τα "δυνατά" παιδιά που ζουν αντιμετωπίζοντας με γενναιότητα, τις πιο δύσκολες καταστάσεις υγείας και παλεύουν με τον καρκίνο.

Η ποιητική συλλογή "Άγγελοι"γράφτηκεκατά την περίοδο της πανδημίας του covid-19. Κυκλοφορεί και σε αγγλόφωνη συλλογήσεeBook

Όλα της τα βιβλία είναι εικονογραφημένα από την ίδια.

Το 2014 μετοίκησε στη Γερμανία όπου συνεχίζει την πορεία της στον καλλιτεχνικό χώρο.

Περισσότερα για το έργο της στο blog: asteroskoni.wordpress.com