ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΖΑΡΑΝΗΣ ΕΥΔΑΙΜΩΝ - Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Δώδεκα είναι η ώρα η νυχτερινή μα… είναι σε μας πολύ σημαδιακή ο κάθε νέος χρόνος που γεννιέται ο παλιός πάντοτε να λησμονιέται! Χαρές και λύπες πάνε στο παρελθόν από τώρα ο νέος χρόνος είναι παρών έρχεται ελπίδες πολλές να γιομίσει καθώς πίκρες στη πάντα θ’ αφήσει! Τώρα με μιας θα σβήσουν τα φώτα όλα μετά δε θα ‘ναι σαν και πρώτα γιατί η νέα χρονιά που θ’ ανατείλει σημάδι ελπίδας πάντα να στείλει! Ας υποδεχτούμε τώρα το νέο χρόνο να διώξουμε απ’ την καρδιά τον πόνο σαν θέλουμε με μιας αυτό μπορούμε αρκεί μόνο να μην αδιαφορούμε! Φάτε πιέτε κι’ όμορφα γλεντήστε χαρούμενοι τον χρόνο υποδεχθείτε όνειρα φτιάχνοντας πάντα μεγάλα που σαν και δαύτα δεν είναι άλλα! Το ποτήρι σας στα χείλη ανυψώστε και στη διάθεση σας χρώμα δώστε καθώς η νέα χρονιά μας προσμένει δίνοντας ειρήνη στην οικουμένη! «Ευδαίμων Συριανός»

Σαν σήμερα 31 Δεκεμβρίου

1790: Η "Εφημερίς", η αρχαιότερη διασωθείσα ελληνική εφημερίδα, αρχίζει να τυπώνεται στη Βιέννη από τα αδέλφια Μαρκίδες - Πούλιου.

1879: Ο Τόμας Έντισον (Thomas Edison) παρουσιάζει τον λαμπτήρα πυράκτωσης για πρώτη φορά στο κοινό.

1905: Πεθαίνει ο Αλεξάντερ Ποπόφ, Ρώσος φυσικός, από τους πρωτοπόρους της ραδιοφωνίας.

1992: Η Τσεχοσλοβακία διασπάται σε Τσεχία και Σλοβακία. Το συμβάν είναι γνωστό ως "Βελούδινο Διαζύγιο".

Σε μουσικό επίπεδο...

1985: Το αεροπλάνο που επέβαινε ο Ricky Nelson και η μπάντα του συντρίβεται, λόγω βλάβης, έξω από το Τέξας.

Η ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Ένας καινούργιος χρόνος. Τι μας περιμένει; Τι θα μας φέρει; Όνειρα, φιλοδοξίες, έρωτες, αινίγματα. Κι ω φτωχά ημερολόγια που ύστερα από τόσες γιορτές τελειώνετε τις μέρες σας μέσα σ’ ένα ρείθρο.

Τάσος Λειβαδίτης - Ιανουάριος

Phylis Elinor Legh, Ο πρωτοχρονιάτικος χορός τωv υπηρετών στο Lyme Park. 1907

Κική Δημουλά - Το κοριτσάκι με τα σπίρτα

Απόγευμα πρωτοχρονιάς
ψυχή στους δρόμους.
Μονάχα κάτι γκρίζο παλαιό
καινούργιου χρόνου.

Τρέμουν από το κρύο
τα σταυροδρόμια και οι γωνίες
σφίγγονται κολλάνε να ζεσταθούν
επάνω σε αλλότριας
πατρίδας
πλανόδιους ανθοπώλες

μπουκέτα φασκιωμένα
με αγριωπό χαρτί
και η φτηνή ποιότητα
με τρύπες διανθισμένη γύρω γύρω
από αυτοδίδακτο ψαλίδι καμωμένες

όπως κι εμείς όταν παιδιά
για σχέδια πεινασμένα
σ’ εφημερίδα διπλωμένη ομοιόμορφα
μικρά τετραγωνάκια ψαλιδίζαμε
κι όπως ξεδιπλωνόταν το χαρτί
τι χαρούμενα τι αλλεπάλληλα, τι συμμετρικά
παραθυράκια διάπλατα μάς άνοιγε το μέλλον.

Απόγευμα πρωτοχρονιάς
ψυχή στους δρόμους
μόνο κλειστά μεγάλα γκρίζα παράθυρα
κι ένα φτωχό χιονόνερο που ζητιανεύει χιόνι.
(Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως, 2007)

Friedrich Ortlieb, Πρωτοχρονιά στο σπίτι του παππού. 1873

Αγγελική Σιδηρά - Πρωτοχρονιά στον οίκο ευγηρίας

Απόψε οι πιτζάμες και τα νυχτικά μείνανε απορημένα,
άδεια στα δωμάτια.
Οι γέροι έπλεαν σχεδόν μέσα στα σκούρα τους κοστούμια
με τη χαρακτηριστική γυαλάδα, να επιβεβαιώνει τις μνήμες που’χε συσσωρεύσει ο χρόνος.
Τουναντίον οι ηλικιωμένες ασθμαίνανε στα εφαρμοστά κορσάζ. Κιτρινισμένες δαντέλες στους ποδόγυρους και στα μανίκια πασχίζανε να ξεγελάσουν τους ρόζους και τις φλέβες τους.
Η προϊσταμένη έβαλε έναν δίσκο στο γραμμόφωνο.
Οι νότες ορμήσανε παρείσακτες στο θλιβερό σαλόνι.
Κάποια γριά με καπελάκι βυσσινί ξεκίνησε να κλαίει.
Ο τρόφιμος του 73 μ’ εκείνη τη θεόμουρλη του 4 άνοιξαν τον χορό. Σε λίγο ξεθαρρέψαν
και σμίξαν τα ρυτιδιασμένα μάγουλά τους. Chick
to chick! Κάποιες γριές, ελλείψει καβαλιέρων, χόρευαν
μόνες τους. Ακκίζονταν, αφύσικα κουνώντας τα κυρτωμένα τους κορμιά. Ο πατέρας ξέχασε ότι δεν θυμάται πια και άρχισε παράφωνα να μουρμουρίζει τη Ραμόνα.
Οι λίγοι επισκέπτες συγγενείς αμήχανοι κοιτάζαμε την ώρα.

Μετά κόλλησε ο δίσκος στο γραμμόφωνο κι επαναλάμβανε συνέχεια: Ραμόν, Ραμόν, Ραμόν. Αυτό σαν να τους άρεσε. Κουνούσαν ρυθμικά τ’ ασπρόμαυρα κεφάλια επιδοκιμάζοντας. Ξαφνικά κάποιος γλίστρησε στο πάτωμα. Οι περισσότεροι, νομίζοντας πως πρόκειται για νούμερο ακροβατικό, άρχισαν να χειροκροτούν. Στις 10.30’ επιτέλους η προϊσταμένη κήρυξε τη λήξη της γιορτής. 

(Από τη συλλογή «Silver Alert», εκδ. Κέδρος, 2016)

George Bernard O' Neill, Πρωτοχρονιά. 1889

ΗΛΙΑΣ ΛΑΓΙΟΣ -  Πρωτοχρονιά

Να φτάνεις ώς το 2002
μ’ ένα κοστούμι μόδας του ’30.
Να λες του μεγαλόσχημου ήλιου: «Πάντα
μου αρκεί να δύω».

Να ’ρθείς στην γκρίζα χώρα του Σημίτη,
που ένα τραπέζης κάλπικο βιβλιάριο
θ’ αλλάξεις με μισθό, τζόκερ, ωράριο,
T.V. και σπίτι.

Μ’ αλκοόλ και νύχτα, μπάτσους κι ηρωίνη,
τ’ αδέλφια σου ενοικούν πλατεία Βάθης.
Σπεύσε το δίδαγμά σου να τους μάθεις.
Οργή κι οδύνη.

Τινάζεις απ’ τα ρούχα σου στου «Φλόκα»
άμμο απ’ τους σύσκιους δρόμους της Πρεβέζης.
Με τον Μαύρο μονότονα να παίζεις
πικέτο ή πόκα.

Περιστερές φρουρούν το Παρλιαμέντο.
Φλάσαρε ν’ ανεβείς στο Κολωνάκι.
Ίσκιος με ίσκιους θα πιεις σε λιγάκι
φαρμάκι φρέντο.

Και στην Δεξαμενή ως δεις ν’ απλώνει
του κυρ Αλέξανδρου ο επενδύτης,
θα τυλιχτείς πρηνής, θύμα και θύτης,
λευκό σεντόνι.

Να μπεις απλός πελάτης στην «Εστία»
κι όπως θ’ ακούς μεταμοντέρνους ήχους
να ψιθυρίσεις δυο δικούς σου στίχους,
έτσι στ’ αστεία.

Χλομούς δαίμονες βλέπεις υπεράνω
και στα έγκατα πύρινους ανθρώπους.
Ξέρεις να με πονάς με χίλιους τρόπους,
πριν καν πεθάνω.

Να ’χουνε σβήσει γύρω σου όλες κι όλοι,
δίχως να ονειρευτούν πράσινα δάση.
Ο θάνατος, μοιραίως, τους υφαρπάσσει
μ’ άδειο πιστόλι.

Κι αν παίξεις με τις κάργες, σαν παιδάκι,
στα κεραμίδια άφωνη μια λύρα,
ίσως συμμεριστείς εκ νέου, την μοίρα
του Καρυωτάκη.
Νέα Εστία, τχ. 1741, Ιανουάριος 2002

Childe Hassam, Πρωτοχρονιά. Νυχτερινή σκηνή. Ν. Υόρκη. 1892

Κ. Βάρναλης - Πρωτοχρoνιάτικο

“Σαράντα σβέρκοι βοδινοί με λαδωμένες μπούκλες,
σκεμπέδες σταβροθόλωτοι και βρώμιες ποδαρούκλες
ξετσίπωτοι, ακαμάτηδες, τσιμπούρια και κορέοι
ντυμένοι στα μαλάματα κ’ επίσημοι κι ωραίοι.

Σαράντα λύκοι με προβιά (γι’ αυτούς βαρά η καμπάνα)
καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!
Κι απέ ρεβάμενοι βαθιά ξαπλώσανε στο τζάκι,
κι αβάσταγες ενιώσανε φαγούρες στο μπατζάκι.

Όξω ο κόσμος φώναζε: «Πεινάμε τέτοιες μέρες»
γερόντοι και γερόντισσες, παιδάκια και μητέρες
κ’ οι των επίγειων αγαθών σφιχτοί νοικοκυραίοι
άνοιξαν τα παράθυρα και κράξαν: «Είστε αθέοι»”
(Κ. Βάρναλης, Ποιητικά, Κέδρος)

It was Midnight on New Years Eve - Helen Bradley 

Κωστής Παλαμάς, [Ρήγισσα Πρωτοχρονιά]

Αγάπες πρώιμες, όψιμες, αλαργινοί καιροί,
τώρα και χτες, πληγές χαρές, ω ριζικά του κόσμου,
κ’ εσείς που κάπου ζήσατε, και λιώνετε νεκροί,
κ’ εσείς με μάτια ολάνοιχτα που ζείτε ακόμα εμπρός μου,

πατρίδα μου, πατρίδες μου, θύμησες, τόποι, νιάτα,
κ’ εσείς ονείρατα άστρεχτα, κ’ η ελπίδα εσύ, και ο τρόμος
κ’ η ορμή, κ’ εσείς που απάντησα και σύντυχα στη στράτα,
ή καβαλάρης στης ζωής το διάβα ή πεζοδρόμος,

καρποί που μαραγκιάσατε κ’ εσείς βλαστοί δροσάτοι,
φαντάσματα και πλάσματα, χαρίστρα μου η ψυχή.
Της ρήγισσας Πρωτοχρονιάς μεστό είναι το παλάτι,
διάπλατα σας ανοίγεται, και πλούσιοι και φτωχοί.

Ρήγας κ’ εγώ, στο ερημικό νησί μου πάντα, ορίζω
το θησαυρό που δίνεται, και δε θε να στερέψει.
-Ξένοι, δικοί μου, φίλοι μου και οχτροί μου, σας χαρίζω
τη λυρική μου σκέψη!
(Κ. Παλαμάς, Άπαντα- Η πολιτεία και η μοναξιά, εκδ. Γκοβόστης)

 "A New Years Eve Night" a painting by A. Snegirev, 1982

Δημήτρης Μανθόπουλος - Πρωτοχρονιάτικο 

Βράδυ της Πρωτοχρονιάς.
Έξω κρύο και χιονιάς
και βοριάς σφυρίζει.
Στο τραπέζι το στρωτό,
τ' αναμμένο θυμιατό
ευωδιές σκορπίζει.
Μ΄αγωνία τα παιδιά
κι ανυπόμονη καρδιά,
κάποιον καρτερούμε.
Ασπρομάλλη, γελαστό,
μ' ένα σάκο γεμιστό,
που θα μοιραστούμε.
Το ρολόι μας γυρνά
κι ο βοριάς λυσσομανά.
Τι κακοκαιρία!
Θε μου, κάνε να βιαστεί
μην τυχόν κι αποκλειστεί
μες την Καισαρεία.

"New Year´s Eve" Artist Mahmoud Sabzi

Κ. Καλλοναίου - Πρωτοχρονιά 

- Αρχιμηνιά! Καληχρονιά! Καλώς τον άρχοντά μας,
πόχει την τύχην αδερφή και την καρδιά του πλούτος!
- Βάνω το πόδι το δεξί κι όλα δεξά να πάνε!
- Σπάσε το ρόδι τ’ άλικο στη μαλλιαρή την πέτρα,
πιές απ’ τ’ αμίλητο νερό της κρυσταλλένιας βρύσης,
σκόρπα τα φύλλα της ελιάς, πες της καρδιάς τραγούδια!
- Ωσάν την πέτρα με ριζά η αγάπη να ριζώσει,
ξόρκι τ’ αμίλητο νερό ναν’ στο κακό το μάτι,
και σαν το ρόδι μ’ αγαθά το σπίτι να γιομίσει!

New Years Eve, C1876 by Granger

 Ε. Νέγρη - Ξημέρωμα Πρωτοχρονιάς

Το χιόνι πέφτει από ψηλά,
ξημέρωσε Πρωτοχρονιά,
και γέμισαν οι κλώνοι.
Ο Άη Βασίλης τη νυχτιά,
φέρνει τα δώρα στα παιδιά,
που τραγουδούν ακόμη.
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά,
σε κάθε σπίτι και γωνιά,
για να χαρούνε όλοι.

Και με τη νέα τη χρονιά,
υγεία, αγάπη και χαρά,
να ‘ρθει στη χώρα όλη.

New Year's Eve Celebration by William Hogarth.

Γιάννης Ποταμιάνος - Πρωτοχρονιά 

29 Δεκέμβρη 2012

Πρωτοχρονιά

Μεγάλος συνωστισμός

                       στους πάνω δρόμους

Έλκηθρα ανεβοκατεβαίνουν

                                        Φορτωμένα

Κι ο χιονιάς χαμογελαστός

                                 σαν Αι Βασίλης

Καίει ο βοριάς

            τα γυμνά χέρια των παιδιών

Τα μαυρισμένα

                          απ το κρύο δάχτυλα

χαϊδεύουν ένα νεογέννητο

                                           στη φάτνη

Το νεογέννητο χαμογελάει

Εγώ κλαίω γιατί βλέπω

                          τα πάθη να ‘ρχονται

Μια δεκαεξάχρονη μάνα κλαίει

                     τα βάσανα του κόσμου

Εγώ κλαίω τα δικά της βάσανα

Μέρες γιορτινές

               που η πίκρα διαστέλλεται,

όπως ο χρόνος του απελπισμένου

Ανεβοκατεβαίνουν τα έλκηθρα

           στους πάνω δρόμους

                                      γεμάτα δώρα

Κι όμως σε κάθε δρομολόγιο

                                        μας ξεχνάνε

Νύχτες στολισμένες

           που αναβοσβήνουν γιορτινά

Στους κάτω δρόμους

παιδικές καρδιές που περιμένουν

τα έλκηθρα που δεν έφτασαν ποτέ

John Lessore "New Years Eve " 

Γ. Βερίτης - Καινούργιος χρόνος

Καινούριος χρόνος πάλι ξημερώνει
και σβήνεται και χάνεται ο παλιός
μαζί του να σβηστούνε όλοι οι πόνοι
το δάκρυ μας, η λύπη, ο στεναγμός.

Καινούργιος χρόνος πάλι ξημερώνει
και λάμπει ο σκοτισμένος ουρανός
μ’ ελπίδες ο Θεός να τον χρυσώνει
και να ‘ν ευτυχισμένος και καλός.

Ελάτε να γυρίσουμε και πάλι
στην πίστη του Χριστού σαν αδελφοί
και ο χρόνος ο καινούργιος θα μας βγάλει
στης δόξας την ολόφωτη κορυφή.

Χριστέ μεγαλοδύναμε Θεέ μας
Χριστέ γεμάτε αγάπη και στοργή
χαρούμενο το χρόνο χάρισέ μας
και δώσε την ειρήνη σου στη γη.

New Years Eve in Dogville 1903
by Cassius Marcellus Coolidge

πηγές  http://latistor.blogspot.com/
http://www.andro.gr/
http://markos-arthra.blogspot.gr/
https://pampalaionero.wordpress.com/

https://elniplex.wordpress.com/

http://annagelopoulou.blogspot.gr/

Making A List is a painting by Greg Olsen 

ΕΛΕΝΗ ΚΟΦΤΕΡΟΥ - Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Η δική μας χώρα δεν είναι έρημη.

Όχι , όχι, αυτό δεν θα μπορούσε κάποιος να το ισχυριστεί.

Είναι μόνο ανεξερεύνητη.

Κανείς δε ζητωκραύγασε τις χαραυγές της ούτε προσκύνησε θρηνητικά τα δειλινά της.

Δεν χαράχτηκαν δρόμοι πάνω της, ούτε ανοίχτηκαν με μόχθο μονοπάτια, έτσι τα δάση της έμειναν ανεξερεύνητα και κανείς δεν μπόρεσε να φτάσει στις πεδιάδες της για να φυτέψει ούτε ένα εξωτικό φυτό.

Αντιστοίχως δεν καταγράφηκε η χλωρίδα και η πανίδα της κι έτσι όσο κι αν αναζητήσουμε δεν θα βρούμε ένα εικονογραφημένο βιβλιαράκι με σπάνια είδη πουλιών και αρωματικά φυτά.

Όσο για τα πετρώματα, τα ορυκτά, τα θαμμένα πολύτιμα πετράδια της, μένουν καλά φυλαγμένα κάτω απ’ το αφράτο χώμα της.

Την ιστορία που κουβαλούν τα επιβλητικά μεγαλόπρεπα βράχια της, την έχει καταπιεί από καιρό η θάλασσα καθώς δεν ξέρουμε τίποτε απτό, δεν έχουμε εικόνες, στοιχεία, παρατηρήσεις για να περιγράψουμε την εξαίσια τραχύτητά τους, τις τρυφερές κοιλότητες, τις κρυφές των ψαριών φωλιές τους.

Έτσι η χώρα μας γλίτωσε την εξέλιξη, την ανάπτυξη, την εκμετάλλευση, τη συναλλαγή.

Αποσοβήθηκε ο κίνδυνος από λεηλασίες, περιφράξεις, περιφρουρήσεις, μοιρασιές.

Στην κορυφογραμμή της λάμπει η απουσία της χιονισμένης πιθανότητας.

Στις παραλίες της καίνε ταπεινά οι μικρές χαμένες δυνατότητες για ανέμελες , στραφταλιστές φλόγες που θ’ άναβαν παρέες παιδιών τις νύχτες κι οι αναζωπυρώσεις της πυρκαγιάς που φούντωσε κάποτε από τις σπίθες πόθου που δημιούργησαν δυο ερωτευμένες χελώνες, έχουν με επιτυχία καταπνιγεί.

Ωστόσο, κάποιες νύχτες, τότε που τα φεγγάρια βάλλουν το σκοτάδι μ’ ένα φως λαγαρό και κρυστάλλινο, εγώ στρέφω το τηλεσκόπιο προς εκείνη την πλευρά και κατορθώνω να εντοπίσω τη μικρή πολύχρωμη σημαία που είχαμε κάποτε καρφώσει εκεί – όταν άξαφνα βρήκαμε τούτη τη χώρα- να κυματίζει περήφανα και αποφασιστικά παίζοντας με τον τρεμουλιαστό άνεμο.

Ζουμάρω κι άλλο το φακό και τη βλέπω καθαρά, να πετά ψηλά κι ύστερα να τη δέχεται πάλι πίσω προστατευτικά στο ασήμαντο πανάκι της, να την κανακεύει τρυφερά κι έπειτα να τη στερεώνει στον ισχνό ιστό της, εκείνη την αλύγιστη βεβαιότητα, ότι δεν είναι έρημη η χώρα μας.

Μόνο ανεξερεύνητη, με τη μικρή σημαία της να περιφρουρεί το όνειρο που αντέχει σ’ όλες τις ερμηνείες

Ελένη Κοφτερού

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΥΠΕΡΜΑΧΟΥ - ΑΦΑΝΗΣ ΑΣΤΕΡΑΣ

ΠΟΙΗΣΗ: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΥΠΕΡΜΑΧΟΥ
ΜΟΥΣΙΚΗ: Floating In Space (Theme) - Purple Planet
ΒΙΝΤΕΟ : ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΑΒΒΙΔΟΥ

ΑΦΑΝΗΣ ΑΣΤΕΡΑΣ

Ένας αφανής αστέρας
σαν ευλογία,
σκορπά φως
στις παρυφές του γαλαξία μου.
Σαν κατάρα
ζει ολομόναχος
ανάμεσα
σε διάττοντες αστέρες.
Κι εγώ,
σαν στρατηλάτης
στα καλντερίμια του φωτός,
κάθε που ξεπεζεύω,
αποζητώ την ζέστα του.
Γέρνω και ξαποσταίνω!
(Χριστίνα Υπερμάχου)

ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΥΛΙΚΑ –ΒΕΛΛΟΥ " Μοναχογιού φευγιό! "

Ό,τι, 'χε όλα τα πούλησε και φεύγει απ' το χωριό του άλλη ζωή να πάει να βρει σε άλλο βιλαέτι. Ο φόβος είναι φανερός , ο πόνος που τον καίει . Ποιός θα τον καλοδεχτεί σε ποιό σπίτι θα απαγκιάσει; Ποιόν στην μαύρη ξενιτιά θα εμπιστευτεί , με ποιόν κρασί θα μοιραστεί μία κουβέντα να πει ; Μην κλαις γλυκειά μανούλα του, βασανισμένη μάνα που σκίζετ' η καρδούλα σου στη σκέψη πως μισεύει και χάνεις το καμάρι σου και την παρηγοριά σου. Μείνε αητέ παρακαλείς, με τη φωνή να τρέμει με παγωμένη την καρδιά και με λυμένα πόδια. Εσύ κοπελούδα τρυφερή , γλυκιά μορφή , με μακρύ μαλλί που σαν νυχτολούλουδο μυρίζει , με γιομάτο καρπό ξέχειλο κορμί , αγκάλιασε τον νιο χαιρέτισε τον, με σαν μαυρούδι γλυκό χείλι φίλησε τον . . Βουνό ασάλευτο άκουσε μοναχογιού φευγιό , ο αποχωρισμός πληγώνει πολύ λέει αηδόνι . Πες κάτι πετροκότσυφα συ που γνωρίζεις τόσα. Μα το πουλί βουβάθηκε κι απάντηση δε δίνει. Μέχρι ο μαυροκόρακας σταμάτησε να κράζει . Tαχιά φεύγει ο νιος πριν η μέρα πάρει , σαν να ταν από κλίμα τρυφερό , το δάκρυ του πως τρέχει! Μονάχα άλογο χλιμίντρισε σε ξακουστό γεφύρι , που χωρίς καλόκαρδο αφεντικό θα μείνει. Ετούτο το χλιμίντρισμα το άκουσε ,το ακούει ο νιος γυρίζει στο χωριό παντοτινά να μείνει. ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΥΛΙΚΑ –ΒΕΛΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΘΟΛΟΓΕΙΟ ΠΟΙΗΣΕΩΣ 2017-2018 Εκδόσεις Όστρια

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΩΡΟΓΙΑΝΝΗΣ - 5 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Η ΜΟΡΦΗ ΣΟΥ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

Πέρασε πολύς καιρός
Που μας έφυγες για πάντα
Μα όπου πέσει η ματιά μας
Η δική σου είναι λεζάντα

Η μορφή σου ανάμεσα μας
Μας κοιτά και δεν μιλά
Και με νόημα μας γνέφεις
Νάρχεσθε όπως παλιά

Η σταθερή σου επωδός
Ηχεί ανάμεσα μας
Και ρίζωσαν τα λόγια σου
Στα βάθη της καρδιάς μας

Στης φυλακής την ανημπόρια
Δεν σε κρατήσανε εμπόδια
Απόδρασες γιόμα γι αλλού
Στην επικράτεια του θεού

Θα ανταμώνουμε στο μέλλον
Όταν περνάς από το νου.

ΠΕΝΤΕ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Φόρτωσα πέντε γράμματα
Γεμάτα από αγάπη
Να διώξουν σε όλους στη ζωή
Το πόνο και το δάκρυ

Να γράφει αγάπη η όψη τους
Μες τις καρδιές να λάμπουν
Να ρίξουν φώς σαν αστραπή
Τα βάσανα να κάψουν

Να ρίξουν φως και σε αυτούς
Που κάνουν τους πολέμους
Και σπέρνουνε τον όλεθρο
Στους καταφρονεμένους

Φόρτωσα πέντε γράμματα
Τα άφησα να πετάξουν
Τον άνθρωπο από συμφορές
Για πάντα να απαλάξουν.

ΑΔΕΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ

Αχνά τα φώτα
Άδεια πλατεία
Σιωπούν τα δέντρα
Ωδή στα θεία
Καρέκλες άδειες
Θρηνούν απουσία
Τραπέζια πασχίζουν
Να βρουν αιτία
Τα μάτια βλέπουν
Χωρίς σημασία
Πουλάκια τρομάζουν
Κλαδί αλλάζουν
Ταράζεται η νύχτα
Στης μέρας το βήχα
Στο βάθος αχός
Βγαίνει σπαστός
Τέσσερα γκολ
Πεθαίνει ο θεός
Το λέει ο βάρδος
Στενάζουν οι νότες
Και της αγάπης
Χαμένοι ιππότες

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Του ζήτησαν και έγραψε το
βιογραφικό του
για να τους πει πούθ`έρχεται ποιος ο
προορισμός του
στη βιοπάλη από μικρός γράμματα έμαθε
λίγα
έγραφε το ψωμί με πι και ακολουθούσε
σίγμα
δεν έμαθε πώς γράφεται έμαθε πώς να
βγαίνει
μες τα γιαπιά το έβγαζε ζωή
αποσταμένη
ούζο πάντα έπινε καημούς να
επουλώσει
το νέρωνε με πίεση τα μάτια να
θολώσει
δικαιοσύνη στην ζωή δεν πρόλαβε να
νιώσει.

ΔΕΝ ΣΕ ΚΑΤΕΧΩ

Δεν σε κατέχω
Σε δρόμους τρέχω
Με δάκρυα βρέχω
Την γη και προστρέχω

Εσένα να έχω
Καημό που τον έχω
Κι όμως αντέχω
Για σένα έχω

Ελπίδα και τρέχω
Στο νου μου θα σ`έχω
Αυτό το κατέχω.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - Christian Schloe art

Σαν σήμερα 30 Δεκεμβρίου

1934: Υπογράφεται σύμβαση για την ίδρυση ραδιοφωνικού σταθμού στην Ελλάδα.

1944: Ο Ανδρέας Εμπειρίκος συλλαμβάνεται στο σπίτι του από την ΟΠΛΑ και περνά λαϊκό δικαστήριο στο Περιστέρι. Ο ΕΛΑΣ τον παίρνει όμηρο, αλλά κάπου στη Θήβα δραπετεύει. Επιστρέφει στην Αθήνα, ξυπόλητος, με πληγές και με κρυοπαγήματα στα πόδια, φοβερά εξαντλημένος.

1979: Πεθαίνει ο Ρίτσαρντ Ρότζερς (Richard Rodgers), Αμερικανός συνθέτης, συνέβαλε στην ιστορία του μιούζικαλ.

Σε μουσικό επίπεδο...

1946: Γεννιέται η Πάτι Σμιθ, Αμερικανίδα τραγουδίστρια και νονά της pank μουσικής όπως την αποκαλούσαν.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΟ'Ι'ΛΗΣ - ΑΣΤΕΡΌΕΣΣΑ

Mark Spain - painting 

Σε έπλασα
στη φαντασία
σε νύχτες
πορφυρές,στου
φεγγαριού
τα σκαλοπάτια.
Αέρινη κυρά
των αστεριών
του Δια
θυγατέρα,του
έρωτα πριν σε
πλανέψει η μορφή.
Και συ γυναίκα
που σε άγγιξε
το θάμα,προτού
σε πάρουν άνεμοι
της αρπαγής,
με του φιλιού το
νάμα κοινωνούσες
απάνω στων
Θεών τις κατοικίες.

29 Δεκέμβρης 2017
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΟ'Ι'ΛΗΣ

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΓΚΟΤΣΗΣ - ΓΗ ΜΟΥ

Δεν έχει ο ουρανός κερκέλια ν΄ ανεβώ ,
την γη να την αφήσω ,
το αστρικό λουλούδι του κρυφά να μυριστώ,
πίσω να μην γυρίσω ...

Τι έχω δω την ερημιά , αδέρφι μοναχό ,
κι εξόριστο το δάκρυ
και της ψυχής μου το πηγάδι , δίχως πια νερό
κι απότιστο το στάχυ ...

Γη μου , σε πικράνανε αίματα και πολέμοι ,
εμπόροι σε ληστεύουνε και κλέφτες οδοιπόροι .
Κι όπου σκοτώνετε πουλί , ο πόνος σου θεριεύει ,
και όπου δέντρο καίγεται , η φλέβα σου στερεύει.

Γη μου , βγάλε τα μαύρα σου , κι ανθρώπους μην λυπάσαι ,
γιατί το πένθος όνειρα , δεν κάνει , να θυμάσαι !
Ύψωσε τα ελάτια σου , τις δρυς κι τα πλατάνια ,
και μ΄ αστραπές Διός και κεραυνούς , ρήμαξε τα χαϊβάνια ...

Νίκος Δημογκότσης

Σαν σήμερα 29 Δεκεμβρίου

1924: Ο Πίτερ Παν εμφανίζεται για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη, στην ομώνυμη βουβή ταινία του Χέρμπερτ Μπρένον.

1953: Καθιερώνονται στην Ελλάδα το κιλό αντί της οκάς και το μέτρο αντί του πήχη.

1986: Πεθαίνει ο Αντρέι Ταρκόφσκι, Ρώσος σκηνοθέτης του κινηματογράφου. 

Σε μουσικό επίπεδο...

1975: Κυκλοφορεί το δεύτερο πολύ γνωστό άλμπουμ των AC/DC με τίτλο T.N.T.. 

ΛΙΑ ΒΙΣΣΗ / ΑΡΓΥΡΩ ΚΑΠΑΡΟΥ -« POST LOVE» - Σχεδιασμός προγράμματος ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ- Παρασκευή 5 Ιανουαρίου @ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ LIVE

ΛΙΑ ΒΙΣΣΗ – ΑΡΓΥΡΩ ΚΑΠΑΡΟΥ  " POST LOVE "

Ένα βήμα πριν συναντηθούν στη σκηνή , η Λία Βίσση και η Αργυρώ Καπαρού , διαλέγουν με ενθουσιασμό τραγούδια απ΄την μουσική τους διαδρομή , αλλά και αυτά που αγάπησαν και θαύμασαν στα πρώτα τους βήματα.

Οι φωνές τους θα ενωθούν αρμονικά και θα φωτίσουν αισθήματα , αιτίες και δεκαετίες ,που το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι , ενώνει και απογειώνει τη ζωή μας.

Το πρόγραμμα σχεδίασε η Λίνα Νικολακοπούλου , συνδυάζοντας δημιουργικά τις δυνατότητες και τη δυναμική των δύο ερμηνευτριών , παράλληλα με εικόνες ΄΄Χειρολαβές΄΄ σ αυτό το μουσικό ταξίδι.

Συνοδεύει τετραμελής ορχήστρα. Πιάνο,keyboards: Ευαγγελία Μαυρίδου, Κιθάρα: Δημήτρης Παπαλάμπρου, Μπάσο: Κώστας Γκαγκαστάθης, Ντραμς: Κώστας Καλογήρου. 

Το πρόγραμμα συνοδεύει προβολή οπτικού υλικού. Επιμέλεια οπτικού υλικού: Κώστας Αυγέρης, Παναγιώτης Καραδήμας

Oι εμφανίσεις τους συνεχίζονται στην Αθήνα στην ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ LIVE τις εξής ημερομηνίες:

5 Ιανουαρίου, 2 Φεβρουαρίου

FACEBOOK EVENT

https://www.facebook.com/events/150819922231813/

POST LOVE ΤΡΕΙΛΕΡ

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ LIVE

Ελασιδών 6, Γκάζι

Ώρα έναρξης 22:00

Είσοδος 12 εύρω με κρασί ή μπύρα

Τηλ κρατήσεων 210-9014428

OFFICIAL LINKS

ΛΙΑ ΒΙΣΣΗ

https://www.facebook.com/LiaVissiOfficialPage

https://twitter.com/liavissi

https://www.youtube.com/channel/UC0SrTAgHi5UkW9MHPxVlpRg

ΑΡΓΥΡΩ ΚΑΠΑΡΟΥ

https://argyrokaparou.wordpress.com/

https://www.facebook.com/kaparou.argyro

https://www.youtube.com/channel/UCxnZdj2pVKsP3x-aSeaMUhA

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ " Eρωτική μέθη μέσα στην αγάπη "

A Romantic Dinner by John Gannam

Και του χρόνου...! Φωνάζει ο έρωτας με την τρυφερή, μελαγχολική νοσταλγία παλιών, ξεχασμένων εραστών στη διάρκεια του περασμένου χρόνου.

Και του χρόνου...! Επαναλαμβάνει η αγάπη σαν ηχώ με τα μάτια στο παρόν, για πρόσωπα και γεγονότα και αλλαγές, την ακριβή στιγμή που θ' αλλάξει ο χρόνος.

Ο έρωτας γλιστράει την τελευταία μέρα του χρόνου απ' την αγάπη

κι όλος ο κόσμος τον ρωτά

κι ο ένας τον άλλον ρωτά 

πρέπει να κοιμηθεί ή πρέπει να ξυπνήσει προς το τέλος του χρόνου η αγάπη ;

Τι έγινε και τι τρόμαξε τον έρωτα μέσα στη μοναξιά της νύχτας ; Ο έρωτας κοιτά με όλη τη δύναμη της καρδιάς του προς τη μισάνοιχτη πόρτα, πλησιάζει τα χείλη του στο αυτί της αγάπης και της απαντά ψιθυριστά.

Αγάπη και πίστη μαζί για την κάθε στιγμή. Μια φιγούρα στη πόρτα, τα βήματα χθες βράδυ, η δυνατή φθινοπωρινή αύρα μόλις την είδε το άπλετο φως της μέρας. Μόλις μίλησε μαζί της ο έρωτας πρόσωπο με πρόσωπο κοντά στο παράθυρο με την αγάπη που ψήλωσε δέκα πόντους το χειμώνα.

Αγάπη χάδι και άγγιγμα του πόνου καρπός. Μπορεί να ήταν αγάπη πριν από μισή ώρα, προτού ζητήσω να δω τα φιλιά της και μπορεί να είναι αγάπη μετά από μισή ώρα, όταν δεν θα τη χρειάζομαι πια. Προς το παρόν είναι απλώς ένας έρωτας που ξεχύθηκε στον ποταμό με τ’ αρώματα.

Ένας έρωτας που ίσως να γεννήθηκε στην όμορφη περιοχή της αγάπης.

Έρωτα στο φως της ημέρας η ομορφιά του χιονιά απλώθηκε τώρα πάνω στην αγάπη. Τα λουλούδια που έμαθε να ξεχωρίσει ο έρωτας με τ' όνομα τους, τα λουλούδια που έμαθε στην αγάπη δεν υπάρχουν τώρα. Τα λουλούδια κρύφτηκαν για πρώτη φορά με τον μανδύα του συναισθηματικού έρωτα.

Έρωτα στο άστρο της νύχτας υπάρχει κάποια κρυμμένη αγάπη – που είναι αρκετά σοβαρή ώστε να δικαιολογεί, και για μένα και σένα, ότι η ουσιαστικότερη απ’ όλες τις αγάπες είναι η απόλυτα ερωτική αγάπη που όλα τα υπομένει, όλα τα ελπίζει, σε μια κατάσταση πρωταρχικής αθωότητας που δεν υπάρχει.

Ας μιλήσουν απόψε τα γλυκά χείλη του έρωτα και της αγάπης αυτή την ώρα που αλλάζει ο χρόνος, εκεί στη μέση της φωτισμένης από το φεγγάρι αγάπης, εκεί - σαν να είχε ξεπηδήσει ο έρωτας μέσα από τη γη, να είχε πέσει από τον ουρανό, για να σου εκφράσουν έστω και λίγο κάτι το

ακατανόητο

παράλογο

ανήκουστο

παιδαριώδες 

έρωτα ενός αισθήματος πίστης και απιστίας

τον παράφορο

τον ειλικρινή

και τον τρυφερό

έρωτα που πλάθει στις χούφτες του την αγάπη, που δίνει ζωή, φως και μορφή στο μυστήριο της ψυχής.

Καλή Χρονιά..! Φωνάζει ο έρωτας και επαναλαμβάνει η αγάπη, σαν ηχώ με τα μάτια στο παρόν, για πρόσωπα και γεγονότα και αλλαγές, την ακριβή στιγμή που θ' αλλάξει ο χρόνος.

Xρήστος Αθανασίου

Aπόφοιτος της Βαρβακείου Σχολής. Kάτοχος πτυχίων Υποκριτικής Θεάτρου – Κινηματογράφου του Υπουργείου Παιδείας και Υπουργείου Πολιτισμού καθώς και τίτλων Μεταπτυχιακών Σπουδών και Σεμιναρίων Υποκριτικής, Σωματικού Θεάτρου, Δημιουργίας Θεατρικού Λόγου, Κορυφωμένης και Επεισοδιακής Δραματικής Δομής - Γραφής και Σημειολογίας προς την παραστασιολογία, ως επιστήμη που αναλύει σε βάθος φαινόμενα της θεατρικής πράξεως. Ακροατής – Φοιτητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Αθηνών.

Συγγραφικό έργο:

«Λογοτεχνικές Αστραπές» ( Υπό έκδοση )

«Όταν ο ηλεκτρικός σπινθήρας φωτίζει την ζωή και το όνειρο»

«Aφιερώματα στους ταξιδευτές της υποκριτικής τέχνης» ( Υπό έκδοση )

«Η Δραματική αλήθεια και το κωμικό αθώο των Ελλήνων Ηθοποιών»

«Μίμηση Πράξεως στην 7η Τέχνη του Ουρανού»

[Επεξήγηση: Aφιερώματα των εκλιπόντων Ηθοποιών από τα τέλη του 19 ου αιώνα μέχρι σήμερα σε λογοτεχνική μορφή]

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ " Drama, σε μια λεπτομερή σύνθεση "

Ο drama queen στο αδιέξοδο. Ο drama queen με τον αισχρό σβέρκο και o drama queen που ονειρεύτηκε να « πιάσει την καλή » στον αστερισμό της αρμονίας και της δύναμης, έπλασε όνειρα χρυσά που σαν καπνός διαλύθηκαν μέσα από τα χέρια του.

Το καλό και το ποιοτικό υπάρχει παντού στον drama. Ο ιδανικός, ο ανώτερος και τέλειος drama queen, είναι κάτι από μας. Κυκλοφορεί μέσα στο αίμα μας, κυβερνά τη σκέψη μας, και χαϊδεύει την ψυχή μας. Νιώθει την ανάγκη να διώξει από πάνω του τη λάσπη, να αγκαλιάσει τον ηθικό κόσμο που τον περιβάλλει. να διακρίνει καθαρά τις πληγές του, να επιδέσει τα τραύματά μέσα από την ζωή του. Γίνεται αγγελική φύση στη στιγμιαία πραγματοποίηση του ιδανικού του.

Αυτό που κυματίζει βδομάδες ολόκληρες κάτω απ’ το μέτωπό του drama, δεν έχει ούτε όνομα ούτε μορφή της σκέψης. Το τετράλ ύφος του, οι εκφράσεις του, τα λεγόμενά του, η επιμονή του, η στάση του σώματός του, ακόμα και οι χειρονομίες του, χαρακτηρίζονται από μια υπερβολική θεατρικότητα.

Οι κινήσεις του προδίδουν, μια σκληρή και συνάμα αποφασιστική συναισθηματική ευφυΐα. Μια αμφιλεγόμενη αύρα μεγαλομανίας που φλυαρεί και ονειρεύεται. Μια δραματικότητα που περιγράφεται με τον drama queen.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια έχουμε έναν Drama King, που μπορεί να μεταλλάσσεται και να επιβιώνει μέσα από ευκαιριακές καταστάσεις. Για τον drama, αξία έχει η παρατήρηση, η σιωπή, ο έρωτας για καθετί. Να μην φοβάται. Κανείς να μη φοβηθεί. Γεύεται την άμιλλα σαν τον ύστατο νέκταρ της ζωής. Συντηρεί το άρωμα των ξεθωριασμένων μ’ ένα βλέμμα κι ένα χαμόγελο.

O drama queen δεν σηκώνει τα χέρια ψηλά και αυτό απαιτεί να κάνεις κι εσύ. Όχι γιατί το λέει και το πρεσβεύει, αλλά γιατί έτσι είναι. Δεν βλέπει πάρα μια εικόνα. Την εικόνα του. Δεν ακούει άλλη φωνή. Παρά μόνο τη φωνή του. Είναι ολόκληρος απορροφημένος απ' αυτήν. Όλος ο άλλος κόσμος του είναι αδιάφορος.

Δεν τον ενδιαφέρει ούτε αυτό που κυκλοφορεί ως δεδηλωμένο ή κρυφίως ως το " κάτι άλλο ", ερήμην των πάντων. Δεν κοιτάει έξω από τον δρόμο του. Δεν ρίχνει ματιές στο πλάι. Απ' το στόμα του φεύγουν μπαλόνια φουσκωμένα με αέρα και μπλέκονται τα λόγια. Οι χορδές της λύπης του σπάνε και η φωνή του κόβεται σ’ ένα λυγμό για ένα μοναδικό πρόσωπο που λατρεύει και δεν παίζει κωμωδία με σκωπτική ειρωνεία.

Πολλά πράγματα τον καλούν κατά καιρούς. Υπάρχουν όμως μυστικά που δε θα πληροφορηθεί ποτέ. Γρατζουνίζει με οίστρο το χαρτί την επιβίωση του άναρχου που χορεύει πίσω από το πρόσωπο, πέρα από το όνομα, πιο βαθιά από το εγώ, εκείνου του καταστρεπτικού δωρικού Drama King που υπάρχει και ζει κάτω από την ταλαιπωρημένη του ψυχή.

Είναι σίγουρα πάντως ένας άνθρωπος ιδιαίτερος και ακομπλεξάριστος, που δεν φοβάται να τρομάξει. Δεν φοβάται να κάνει λάθος. Δεν φοβάται να εκτεθεί. Δεν φοβάται γενικά να αφεθεί και να υπάρξει μέσα στον εαυτό του. Θέλει να στρατεύεται. Θέλει να γίνεται χωροφύλακας. Θέλει να περπατά επάνω σε ένα σχοινί και να κρεμιέται ανάποδα.

Μοιάζει με σχοινοβάτη που δεν περπατά στο τεντωμένο σκοινί που συνδέει δυο κοντάρια, αλλά σε πολλά επιμέρους τεντωμένα σκοινιά που δεν συνδέονται με τίποτα.

Ανοίγει και κλείνει τη βεντάλια των ιδιαιτεροτήτων και των γούστων με μεγάλη ευκολία. Καταγράφει διαρκώς κινήσεις, βλέμματα, συμπεριφορές, αντιδράσεις, γεύσεις και οσμές του κόσμου. Ποτέ δεν ξέρει τι θα χρειαστεί να ανασύρει απ' τα αρχεία του, ώστε να δημιουργήσει ο drama queen το «νέο ήθος» πολιτισμού. Μια συντεχνία από άλλους χώρους απ’ όπου γεννιούνται τα πιο παράξενα και πιο φανταστικά χρώματα.

Ο δρόμος του drama queen είναι ένας αγώνας καθημερινός που παλεύει να μη τον φάει. Κάθε φορά τον μετατρέπει, τον ξεγελάει, τον γνωρίζει. Παλεύει όμως να τον ξορκίσει. Τον χαϊδεύει, τον αγκαλιάζει, μιλάει μαζί του, του κάνει δώρα, τον ξεγελάει πολλές φορές και τέλος τον νικάει.

Xρήστος Αθανασίου

Aπόφοιτος της Βαρβακείου Σχολής. Kάτοχος πτυχίων Υποκριτικής Θεάτρου – Κινηματογράφου του Υπουργείου Παιδείας και Υπουργείου Πολιτισμού καθώς και τίτλων Μεταπτυχιακών Σπουδών και Σεμιναρίων Υποκριτικής, Σωματικού Θεάτρου, Δημιουργίας Θεατρικού Λόγου, Κορυφωμένης και Επεισοδιακής Δραματικής Δομής - Γραφής και Σημειολογίας προς την παραστασιολογία, ως επιστήμη που αναλύει σε βάθος φαινόμενα της θεατρικής πράξεως. Ακροατής – Φοιτητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Αθηνών.

Συγγραφικό έργο:

«Λογοτεχνικές Αστραπές» ( Υπό έκδοση )

«Όταν ο ηλεκτρικός σπινθήρας φωτίζει την ζωή και το όνειρο»

«Aφιερώματα στους ταξιδευτές της υποκριτικής τέχνης» ( Υπό έκδοση )

«Η Δραματική αλήθεια και το κωμικό αθώο των Ελλήνων Ηθοποιών»

«Μίμηση Πράξεως στην 7η Τέχνη του Ουρανού»

[Επεξήγηση: Aφιερώματα των εκλιπόντων Ηθοποιών από τα τέλη του 19 ου αιώνα μέχρι σήμερα σε λογοτεχνική μορφή]