ΑΓΓΈΛΑ ΚΏΣΤΑ "ΤΟ ΛΥΚΌΦΩΣ ΤΗΣ ΊΡΙΔΑΣ".

 

ΤΟ ΛΥΚΌΦΩΣ ΤΗΣ ΊΡΙΔΑΣ.  

Για την Ιλάρια Σούλια ,τη Σάρα και πολλά άλλα κορίτσια) Ένα λυκόφως σταματημένο πάνω σε στάχυα επίχρυσο σταριού.. Δύση βλαστάρια που ακόμα δεν έχουν ανθίσει, ακουμπημένα σε μεταξένια δέρμα... Κόρες ματιών σε ένα ατέλειωτο και αιώνιο ύπνο.. Στα βιολετί χείλη μπουμπούκια ρόδων

με ευωδιές χρυσάνθεμου μιας ψυχής που φτερούγισε

πάνω σε βουβές καμπάνες που σε κωφαίνουν

από τη ομόφωνη χορωδία χωρίς σολίστες..

Ρέκβιεμ χωρις λόγια, συγχώρεση χωρίς συγχώρεση, κήρυγμα κλεισμένο στην καρδιά εκείνων που δε ζουν πια... Μέσα στο φέρετρο μια άλλη νεράιδα βυθισμένη στο μίσος του κακού που εξακολουθεί να σκάβει καίγοντας τον άψυχο Κόσμο. Ζωές χωρίς αναπνοή και ανθρώπινη ύπαρξη σε μια ατέρμονη αγωνία. Μετάφραση από τα Αλβανικά: Λευτέρης ΣιωμοςΚ/689 α.κ.g.

🌺

MUZGJE JETE...

(Për Ilaria Sula, Sarën dhe shumë vajza të tjera...) Muzgje ndalur në kallinj gruri të praruar Perëndim filizash të paçelur mbështetur në lëkurën e mëndafshtë. Irise të kaltër në sytë gjysëm të mbyllur bebëza në gjumin e pafund, të përjetshëm. Gonxhe trëndafili në buzët ngjyrë vjollcë, copëtuar aromë krizantemash të shpirtit në fluturim, mbi këmbanat e heshtura, shurdhuese nga kori njëzërësh pa solist. Requiem pa fjalë përulësinë e faljes pa falje shpallin mbyllur në zemrën që nuk rreh më, brenda në thellësi të tokës një tjetër Shtojzovalle vrarë nga urrejtja e dorës së ligë mizore varre pa emra vazhdon gërmon teksa Botën pa jetë përzhit Jetën pa frymë lë në agoninë e pafund të ekzistencës njerëzore... ANGELA KOSTA

🌺 CREPUSCOLO D'IRIDE

(A Ilaria Sula, a Sara e a tante altre ragazze...) Crepuscolo fermo su spighe di grano indorato tramonto di gemme posato sulla pelle di seta, iride celeste sugli occhi socchiusi pupille nell'immensa insonnia perenne. Boccioli di rose sulle labbra viola profumo d'incenso dell'anima che vola sopra le campane taciturne... stordite... dal coro all'unisono senza solisti. Requiem privo di parole il perdono senza perdono proclamano racchiuso nel cuore di chi non batte più... Dentro la bara un'altra Silfide immersa nell’odio del malvagio lapidi senza nomi continua a scavare bruciando il Mondo senza più vite... Vita senza fiato, esistenza umana nell'agonia senza fine... ANGELA KOSTA

🌺 TWILIGHTS OF LIFE

(For Ilaria, Sara, and many other girls...) Twilights paused on golden wheat stalks, sunsets of unopened sprouts resting on silk, like skin. Blue irises in half, closed eyes, pupils in the endless, eternal sleep. Rosebuds on violet, colored lips, torn apart, the scent of soul, chrysanthemums in flight above the silent, deafening bells from a chorus in unison, without a soloist. A wordless requiem proclaims the humility of unforgiven forgiveness locked in the heart that no longer beats, deep within the earth another fairy slain by the hatred of a wicked, cruel hand. Graves without names keep being dug as the lifeless World burns and breathless Life remains in the endless agony of human existence... © Angela Kosta (Translated by Ana Korça)

ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ "ΑΠΙΑΣΤΕΣ ΨΥΧΕΣ"

 

Καρδιοχτύπια μιας θάλασσας πανάρχαιης μέσα μας. Αρχέγονες γλώσσες προγονικές οι σιωπές μας. Στρατηλάτες τροπαιοφόροι αλώνουν τη γη της ψυχής μας. Νίκες και ήττες σπαράσσουν τον χρόνο τον μυστικό μας. Κόσμοι νεκροί και ζωντανοί χαράσσουν την ιστορία μας. Ψηφιδωτό μυστηριώδες το πεπρωμένο. Οι εποχές μάς περέχουν σαν λήκυθοι νεκρικές. Σπασμένοι αμφορείς οι διαδρομές μας. Αιώνες χωρούν στην ψυχή μας. Πόσος ωκεανός μέσα μας; Λόγια ακατάληπτα ξεστομίζουν οι Πυθίες και γράφουν χρησμούς να τιθασεύσουν το άπειρό μας. Κανείς ποτέ δε μπόρεσε να ζωγραφίσει το πρόσωπό μας. Μνήμη και λήθη κοντοστέκονται για λίγο στα μνημεία, ύστερα ξέφρενες τρέχουν να προλάβουν τους δρομείς με το πρόσωπο του ανέμου. Άπιαστες οι ψυχές μας ξεφεύγουν απ' τις μοίρες και τις αιώνιες καθυστερήσεις τους. Ασύλληπτες καλπάζουν προς ορίζοντες απέραντους. Ο χρόνος μικρό φιλί στα φυλλοκάρδια μας. Χώρες θαυμαστές ο προορισμός μας. Με μάτια μεγάλα κοιτάζουμε τις κορυφές. Με χέρια σίγουρα υπογράφουμε συμφωνίες με την αιωνιότητά μας. Ιωάννα Αθανασιάδου

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΑΚΑΛΗΣ "Τίποτα"

  

Πέρασαν τόσα χρόνια

με όλα όσα έζησες

μέσα σ΄αυτά

γνώρισες χαρές

και λύπες περισσότερες

τώρα κοιτάς

τον εαυτό σου στον καθρέφτη

και λες τι απέμεινε

απ΄όλα αυτά

το πρόσωπο σου άλλαξε

ρυτίδιασε

σκάφτηκε απ΄τον χρόνο

που κάποιος που έχει

να σε δει χρόνια

δεν θα σε αναγνωρίσει

μα και το σώμα

μάζεψε και καμπούριασε

τι απέμεινε

ρωτάς και ξαναρωτάς

κι ακούς μια φωνή

σαν ηχώ να σου λέει

"τίποτα".

ΟΡΛΑΝΤΟ της ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ, στο Studio Κυψέλης με την ΚΑΙΤΗ ΙΜΠΡΟΧΩΡΗ και την ΠΕΠΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΥ. Ένα ανοιξιάτικο θεατρικό αναλόγιο

 Οι ΘΕΑΤΡΙΝΩΝ ΘΕΑΤΕΣ  πιστοί στο ανοιξιάτικο ραντεβού θεατρικού αναλογίου, που έχει καθιερωθεί στο  STUDIO ΚΥΨΕΛΗΣ,  φέτος ενώνουν 2 κυρίες της ελληνικής θεατρικής σκηνής που  συναντούν  το περίφημο ΟΡΛΑΝΤΟ της ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ. Την ΚΑΙΤΗ ΙΜΠΡΟΧΩΡΗ και την ΠΕΠΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΥ, βασικά στελέχη της ομάδας.

      Το Ορλάντο (1928) είναι από τα πιο εκκεντρικά έργα της Virginia Woolf (1882-1941). Αφιερωμένο στη φίλη και ερωμένη της Vita Sackville-West, αποτυπώνει την πορεία του ανδρόγυνου Ορλάντο από τα τέλη του 16ου αιώνα έως τις αρχές του 20ού, ενσωματώνοντας πλήθος ευφυών λογοτεχνικών και ιστορικών σχολίων.

Οι κριτικοί,  το χαρακτήρισαν αινιγματικό, "jeu d' esprit", λογοτεχνική παρωδία, γνήσιο ρομάντζο, ελαφρώς μεταμφιεσμένη μυθιστορηματική βιογραφία αλλά και ως το "μακρύτερο και γοητευτικότερο ερωτικό γράμμα της λογοτεχνίας".

Ο Jorge Luis Borges θεωρούσε το Ορλάντο, το οποίο και μετέφρασε στα ισπανικά, ως "το πιο δυνατό έργο της Γούλφ και ένα από τα αυθεντικότερα έργα της εποχής μας". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

            "Η Βιρτζίνια Γουλφ παριστά την ελισαβετιανή εποχή ως εποχή αναγέννησης και ζωντάνιας, εποχή έρωτα του Ορλάντο για τη Σάσα, ενώ γύρω επικρατούσε ο «μέγας παγετός» του 1608 και ενώ ένας βαμπιρικός, παιδεραστικός πόθος συνδέει με το ποθητό αυτό αγόρι τη φθίνουσα μορφή της βασίλισσας Ελισάβετ. 

Αρσενικό και θηλυκό αλληλοαπορροφώνται σε μια ροϊκή συνέχεια, καθώς ο Ορλάντο του πρώτου κεφαλαίου φέρεται ως άνδρας και κάπου στο ένα τρίτο της έκτασης του μυθιστορήματος ξυπνά ως γυναίκα, χωρίς τον παραμικρό προβληματισμό για την αλλαγή δέματος ή για τα χρωμοσώματα X και Υ. 

Η αμερικανή αναλύτρια Βικτόρια Σμιθ υποστήριξε πως το θέμα του βιβλίου είναι η αδυνατότητα αναπαράστασης της γυναικείας εμπειρίας από μια γυναίκα, για την οποία η γλώσσα παραμένει ένα αίνιγμα: ο Ορλάντο δεν μπορεί να περιγράψει τη Σάσα ή τη Φύση (τα χρώματα του ουρανού και της θάλασσας) ή τον Έρωτα, ενώ ο «βιογράφος» δεν είναι σε θέση να περιγράψει πλήρως τον Ορλάντο." 

Απόδοση ΒΑΣΙΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ

Σκηνοθετικη εικαστική επιμέλεια ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΒΑΝΟΣ

Επικοινωνία Ζωή Τριανταφυλλίδη 

Με την παράσταση γιορτάζονται τα 15 χρόνια λειτουργίας του Studio Κυψέλης. 

Τρεις παραστάσεις ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20.30 , 16-23 & 30 ΜΑΪΟΥ.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ .

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗΗ ΚΡΆΤΗΣΉ ΘΕΣΕΩΝ ΣΤΟ 210 8819571

Studio ΚΥΨΕΛΗΣ

ΣΠΕΤΣΟΠΟΥΛΑΣ 9 ΚΥΨΕΛΗ

απο Κυψέλης 51.

ΣΠΥΡΟΣ ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ "Αστροφυσικός του μέλλοντος" Μνήμη Αντώνη Ζαλώνη

 

Αστροφυσικός του μέλλοντος

Μνήμη Αντώνη Ζαλώνη

Εγώ φεύγω! Μ' ένα πελώριο άσπρο πλοίο, Στ' αχνάρια του φεγγοβολήματος των δελφινιών... Εσείς δεν μπορείτε! Γεμάτοι τραύματα και λυπημένη την ψυχή. Κι ο θάνατος θέλει λεβεντιά και καθαρότητα! Να νικήσετε τη φθορά πριν σας κάψει τα όνειρα. Φεύγω! Καθαρός και μόνος, οι δυνατοί πάντα μόνοι ταξιδεύουν... Κι εκεί που θα γεννιούνται οι επόμενοι, ύμνους θα ψάλλω μελισσών. Θα σας δωρίζω αστρόσκονη και φως... Τι αστροφυσικός έγινα, του μέλλοντος. Για να σας χαρίζω μια λαμπερή Αθανασία... Εγώ ο Αντώνης! Με μετρημένες λέξεις και βήματα πορεύτηκα, μια ζηλευτή πορεία και με το τόξο μου, για να ματώνω το σκοτάδι... Η ζωή θέλει σύνεση και ποιητές στο θρόνο. Τώρα φτάνω στα κατατόπια! Τ' ουρανού... Με σεβασμό Σπύρος Ζαχαράτος 10-IV-25

Η φωτογραφία δημιουργήθηκε με ΑΙ

ΕΛΕΝΗ ΚΟΛΟΚΥΝΘΗ ΜΗΝΙΩΤΗ - ΤΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΡΓΟ

Γεννήθηκε στην κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια το 1926. Φοίτησε στο Αβερώφειο Γυμνάσιο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας και μιλούσε Αγγλικά και Γαλλικά. 

Άνθρωπος με ευαισθησία και ευγένεια εκφραζόταν μέσω της ζωγραφικής, στην οποία είχε δάσκαλο το γνωστό Αλεξανδρινό ζωγράφο Γιάννη Μαγκανάρη. Με ιδιαίτερη ευχέρεια στη χρήση των χρωμάτων, στα έργα της που είναι κυρίως ελαιογραφίες και άλλα στα οποία χρησιμοποιεί μικτή τεχνική, αποδίδει με ζωντάνια θέματα από τη φύση καθώς και τοπία και ανθρώπους από τον τόπο που μεγάλωσε, την Αλεξάνδρεια. Ο Νείλος, οι φελούκες, τα καραβάνια είναι θέματα που συναντάμε συχνά στα έργα της

Έφυγε από τη ζωή το Μάιο του 2012 στην Αθήνα, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής της παντρεμένη με το Βαγγέλη Μηνιώτη, πρώην μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Ένα δείγμα της δουλειάς της

Ο ΟΣΔΕΛ στην 21η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης 2025 (8-11 Μαΐου)

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο ΟΣΔΕΛ στην 21η  Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης 2025 (8-11 Μαΐου)

Από τις 8 έως τις 11 Μαΐου, συγγραφείς, μεταφραστές, εικονογράφοι, επιμελητές, εκδότες, βιβλιοπώλες και αναγνώστες, δίνουν ραντεβού στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης, στον εκθεσιακό χώρο της ΔΕΘ – Helexpo. Τιμώμενη χώρα φέτος, για πρώτη φορά, είναι η Ιταλία.

Ο ΟΣΔΕΛ θα συμμετάσχει και αυτή τη χρονιά με το BookPoint (πρώην Osdelnet), την πιο σύγχρονη και ενημερωμένη, βιβλιογραφική βάση της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής, η οποία αναδεικνύεται ως το πλέον αξιόπιστο εργαλείο για τον κλάδο του βιβλίου: βιβλιοπώλες, εκδότες, βιβλιοθηκονόμους, δημιουργούς (συγγραφείς, μεταφραστές, εικονογράφους, επιμελητέςκ.ά.) αλλά και τους αναγνώστες, καλύπτοντας κάθε ανάγκη τους.

Το BookPoint και ο ΟΣΔΕΛ, κατά τη διάρκεια της 21ης ΔΕΒΘ, θα βρίσκονται στο Περίπτερο 15, Stand 012.

Με τη συμμετοχή του στη ΔΕΒΘ ο ΟΣΔΕΛ στοχεύειστην ενημέρωση των δημιουργών, των εκδοτών και των αναγνωστών

α) για τη νέα ταυτότητα του BookPoint, τις υπηρεσίες και δυνατότητες που παρέχει και γενικά για την εξελικτική πορεία του και

β) σε όλα τα θέματα που αφορούν τη συλλογική διαχείριση και την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων.

Την Παρασκευή 9 Μαΐου 2025, 15:00-16:00, στο Περίπτερο 15 της Αίθουσας Μανόλης Αναγνωστάκης, θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά «Τα στοιχεία της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής 2024», με δεδομένα που αντλήθηκαν από το bookpoint.gr, όπως προκύπτουν από τις καταχωρίσεις των ίδιων των εκδοτικών επιχειρήσεων στο bookpoint.gr, με την επιμέλεια των στελεχών του ΟΣΔΕΛ. Θα μιλήσουν ο Ευριπίδης Κωνσταντινίδης, ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου Κωνσταντινίδης και ο Γιάννης Μπασκόζος, ιδιοκτήτης του ηλεκτρονικού περιοδικού Αναγνώστης.

osdel.gr: Θεμιστοκλέους 73, Αθήνα 106 83, τηλ. 2103849100, info@osdel.gr

bookpoint.gr: Θεμιστοκλέους 73, Αθήνα 106 83, τηλ. 210 3849 118, info@bookpoint.gr

 

Ευχαριστήρια Δήλωση προς τον Καθηγητή κ. Ιωάννη Χρυσουλάκη της Φωτεινής Γκαντάλλα (Προέδρου Ελληνοαιγυπτιακής Κοινότητας στην Ελλάδα)

 

Ευχαριστήρια Δήλωση προς τον Καθηγητή κ. Ιωάννη Χρυσουλάκη . . بيان تقدير رسمي للأستاذ الدكتور يوانيس خريصولاكيس .. Official Appreciation Statement for Professor Ioannis Chrysoulakis .

Ως Πρόεδρος της Ελληνοαιγυπτιακής Κοινότητας στην Ελλάδα, εκφράζω τη βαθύτατη ευγνωμοσύνη και εκτίμησή μας προς τον Καθηγητή κ. Ιωάννη Χρυσουλάκη, τ. Γενικό Γραμματέα Απόδημου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας του Υπουργείου Εξωτερικών και Chairman of AHEPA International Committee, για την αποδοχή της ανακήρυξής του ως Επίτιμου Μέλους της κοινότητάς μας.

Η προσωπικότητα, το κύρος και η διαχρονική προσφορά του στον Ελληνισμό της Διασποράς και στη δημόσια διπλωματία αποτελούν φωτεινό παράδειγμα έμπνευσης και υψηλής ευθύνης.

Η τιμητική παρουσία και ενεργός συμμετοχή του Καθηγητή κ. Ιωάννη Χρυσουλάκη στην Ελληνοαιγυπτιακή Κοινότητα στην Ελλάδα αποτελεί θεμέλιο έμπνευσης και ενδυνάμωσης του οράματός μας για την οικοδόμηση σταθερών γεφυρών φιλίας, πολιτισμού και θεσμικής συνεργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αίγυπτο.

Τον ευχαριστούμε ειλικρινά για την εμπιστοσύνη του και παραμένουμε αφοσιωμένοι στο κοινό μας έργο.

Με τιμή και εκτίμηση,

Φωτεινή Γκαντάλλα

Πρόεδρος Ελληνοαιγυπτιακής Κοινότητας στην Ελλάδα

#ΕλληνοαιγυπτιακήΚοινότηταΣτηνΕλλάδα

#HellenicEgyptianCommunity

#ChairmanOfAHEPAInternationalCommittee

#FriendshipBridges

 بيان تقدير رسمي للأستاذ الدكتور يوانيس خريصولاكيس 

بصفتي رئيسة الجالية اليونانية-المصرية في اليونان، أتوجه بخالص الشكر والتقدير للأستاذ الدكتور يوانيس خريصولاكيس، الأمين العام الأسبق لشؤون اليونانيين في الخارج والدبلوماسية العامة بوزارة الخارجية ورئيس لجنة AHEPA الدولية، على قبوله تكريمه كعضو شرفي في جاليتنا.

إن شخصيته وهيبته وإسهاماته الدائمة في خدمة اليونانيين المغتربين والدبلوماسية العامة تمثل مصدر إلهام ونموذجاً يحتذى به في المسؤولية العالية.

إن الحضور الفخري والمشاركة الفعالة للأستاذ الدكتور يوانيس خريصولاكيس في الجالية اليونانية-المصرية في اليونان تشكل ركيزة أساسية لتحقيق رؤيتنا في بناء جسور صداقة وثقافة وتعاون مؤسسي ثابتة بين اليونان ومصر.

نتقدم له بجزيل الشكر على ثقته الغالية ونتعهد بمواصلة العمل معاً لتحقيق أهدافنا المشتركة.

مع فائق الاحترام والتقدير،

فوتيني جاندالا

رئيسة الجالية اليونانية-المصرية في اليونان

#الجالية_اليونانية_المصرية

 Official Appreciation Statement for Professor Ioannis Chrysoulakis 

As President of the Hellenic-Egyptian Community in Greece, I express our deepest gratitude and appreciation to Professor Ioannis Chrysoulakis, former Secretary General for Greeks Abroad and Public Diplomacy at the Ministry of Foreign Affairs and Chairman of the AHEPA International Committee, for accepting his honorary appointment as a Distinguished Member of our Community.

His personality, prestige, and enduring contribution to the Hellenism of the Diaspora and public diplomacy stand as a shining example of inspiration and high responsibility.

The honorary presence and active participation of Professor Chrysoulakis in the Hellenic-Egyptian Community in Greece constitute a foundation of inspiration and strength for the realization of our vision to build stable bridges of friendship, culture, and institutional cooperation between Greece and Egypt.

We sincerely thank him for his trust and remain committed to our shared mission.

With honor and esteem,

Gkantalla Foteini (Gadala Fotini)

President of the Hellenic-Egyptian Community in Greece

.

.

"I will be a cloud in your sky. " Poem of Manik Chakraborty.

I will be a cloud in your sky

I will be rain in my two eyes, 

Again, a new 

poem will be created. 

In the crazy storm of Kalbaisakhi, 

the ribs of my chest are broken, 

I am a bird that has lost its nest, 

I am in pain after losing everything.

I wake up at night in the light of Shashi, 

I cry alone, 

That light runs away, 

I can't find it

A broken heart is burning in the flames of betrayal 

The fire is burning today, 

My afternoon is stained with blood 

The evening of farewell

©®Manik Chakraborty 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΟΛΑΡΗ "ΜΠΛΕ ΒΕΛΟΥΔΟ" & ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ "ΜΠΛΕ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΣΑΚΑΚΙ" Ποιητική συνομιλία

Φωτογραφία :Νίκος Μανωλίδης.

ΜΠΛΕ ΒΕΛΟΥΔΟ

Η νύχτα κύλησε αργά,

σαν χάδι άτολμο πάνω στο δέρμα της σιωπής,

πνίγονταν οι σκέψεις στο σκοτάδι-

ένα μυστικό υφασμένο σε σκούρο μπλε βελούδο.

Φωνές και νότες,

αγκάλιασαν τους δρόμους,

τύλιξαν τα λόγια τα ανείπωτα,

έσβησαν τα βήματα που σέρνονταν.

Μπλε βελούδο,

τα βλέμματα που δεν αντάμωσαν ξανά,

τα χείλη που σφάλισαν με τα φιλιά κλεμμένα,

τα δάχτυλα που δεν ψηλάφισαν τον πόθο.

Η νύχτα δεν κρατάει μνήμες—

μονάχα τις φοράει και τις αφήνει πίσω της,

όπως ένα φόρεμα κουρέλι στην άκρη του κόσμου,

αφημένο να κόβει πιο βαθειά κι από γυαλί.

Παρασκευή Β. Μόλαρη.

12/3/2025

🌼

ΜΠΛΕ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΣΑΚΑΚΙ

Η νύχτα πρόσταξε τις μνήμες του δέρματος,

ν'ανασυνταχτούν και να θυμηθούν τα πολυπόθητα φιλιά.

Την επιθυμία της ζωής για αγγίγματα ιαματικά.

Δεν χωρούν μυστικά και το μπλέ βελούδινο σακάκι κρεμασμένο 

στην ντουλάπα,

κρατά ακόμα την μυρωδιά σου.

Σύγκορμη η ερημιά μου στράγγισε την ψυχή.

Τα ακροδάχτυλά μου ψηλάφησαν νοητά την εικόνα σου,

φορώντας το μπλε, βελούδινο σακάκι.

Ευφροσύνη Στρατιώτη 19-4-2025

H Παρασκευή Mόλαρη γεννήθηκε στη Νίκαια του Νομού Αττικής το 1967. Είναι πτυχιούχος Αγγλικής και Ελληνικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και πτυχιούχος του Τμήματος Ξένων Γλωσσών Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου πανεπιστημίου με ειδίκευση στη νομική, οικονομική, τεχνική και λογοτεχνική μετάφραση και εξάμηνο εξωτερικού στο πανεπιστήμιο Paul Valéry Μontpellier ΙΙΙ, Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών με μεταπτυχιακή εξειδίκευση σε νομική, οικονομική, ιατρική και λογοτεχνική μετάφραση. Το 2013 της απονεμήθηκε τίτλος μεταπτυχιακού διπλώματος (MASTER II) στη Νεότερη Ελληνική Ιστορία του Τμήματος νεοελληνικών σπουδών του πανεπιστημίου Paul Valéry Montpellier ΙΙΙ. Μιλάει άριστα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά και πολύ καλά ισπανικά, ενώ συνεχίζει τις σπουδές της στα τουρκικά και αραβικά. έχει εργαστεί στην ιδιωτική και στη δημόσια εκπαίδευση- Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια-ως καθηγήτρια αγγλικής και ελληνικής γλώσσας, ιστορίας και λογοτεχνίας καθώς και ως εισηγήτρια σεμιναριακών κύκλων σπουδών για την προετοιμασία υποψηφίων εκπαιδευτικών και νομικών στις εξετάσεις της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, καθώς και ως εισηγήτρια κύκλου σπουδών εξειδικευμένης χρήσης της αγγλικής και γαλλικής σε τραπεζικούς και επιχειρηματικούς οργανισμούς. Έχει παρουσιάσει και μεταφράσει από τα ελληνικά στα γαλλικά πλήθος ποιημάτων σύγχρονων Ελλήνων ποιητών (Κ. Βασιλάκος, Κ. Μπούρας, Ε. Τζωάννου, Μ. Παπαδάκης, Γ. Κεντρωτής, Γ. Πίττας, Γ. Ρούσκας, Χρ. Παπουτσής, Κ. Βεργετάκη, Χρ. Μέλλιου, Ν. Παπάνας κ.ά.) καθώς και μελέτες σχετικές με την Ιστορία της Εκπαίδευσης. Μεταφραστικές εργασίες της για την Ιστορία της Εκπαίδευσης και παρουσιάσεις συνεδρίων και επιστημονικών ημερίδων έχουν δημοσιευθεί στο Πανεπιστημιακό Δίκτυο Πολιτικής Ανώτατης Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών HEPNET καθώς και στο επιστημονικό περιοδικό ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ. Έχει συνεργαστεί με εξειδικευμένα επιστημονικά έντυπα και πολυεθνικές εταιρείες ως μεταφράστρια και επιμελήτρια κειμένων ενώ δραστηριοποιείται στο χώρο της μετάφρασης από το 2001 μέχρι και σήμερα. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορικών της Εκπαίδευσης, της Επιστημονικής Ένωσης ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ και της Αστρονομικής Εταιρείας της Κέρκυρας ως ερασιτέχνης αστρονόμος (2001-2010). Σε αυτόνομους δίγλωσσους τόμους έχουν εκδοθεί οι εξής μεταφράσεις της:

1. Εμυ Τζωάννου «Πανδαισία ιριδισμών» (“Infinité d’ Iridescences”), εκδ. Γρηγόρη, 2017.

2. Kωνσταντίνος Μπούρας, «Παλίμψηστος Πάπυρος» (“Papyrus Palimseste”), εκδ. Γρηγόρη, 2019.

3. Κώστας Βασιλάκος, «Πιασμένοι από το χέρι» (“Main dans la main”), εκδ. Αγγελάκη , 2023

Σε αυτόνομους τόμους με συμμετοχή σε μετάφραση στα γαλλικά :

1. Kωνσταντίνος Μπούρας «Τρία Άλφα μία Ήττα κι ένα Ωμέγα» (ποιήματα στην ελληνική, γαλλική κι ιταλική και πολωνική γλώσσα), oι Εκδόσεις των Φίλων, 2017.

2. Μιχαήλ Παπαδάκης, «Παυσώδυνο δάκρυ» (“Larme apaisant la douleur”), εκδ. Οσελότος, 2020.

3. Μιχαήλ Παπαδάκης, «Σαυτόν ίσθι», Μετάφραση δέκα ποιημάτων στα γαλλικά και ισπανικά, εκδ. Αγγελάκης, 2024

Από τις εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ, κυκλοφορεί η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «ΛΟΓΟΣΤΑΛΙΔΕΣ Ένα παρελθόν ένα παρόν και χίλια μέλλοντα» (Μάρτιος 2023) με παράρτημα μεταφρασμένων ποιημάτων της στα γερμανικά, γαλλικά, αγγλικά από τους Μαρία Παπαθεοδώρου, Μαρία Στρατή Θαλασσινού, Παρασκευή Μόλαρη, Νίκο Παπάνα.

ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

H Ευφροσύνη Στρατιώτη είναι απόφοιτος της σχολής Βρεφονηπιαγωγών του ΙΕΚ ΞΥΝΗ.

Η πτυχιακή της εργασία με θέμα “Φοβίες και Φόβοι της Νηπιακής Ηλικίας”

βαθμολογήθηκε με άριστα. Ασχολείται με τον εθελοντισμό και τα πολιτισμικά δρώμενα

της πόλης της. Επίσης, παρακολουθεί μαθήματα Σχέσεων και Επικοινωνίας στο Ανοικτό

Λαϊκό Πανεπιστήμιο.

Είναι μέλος του ποιητικού εργαστηρίου της Μαριανίνας Βεντούρη.Συμμετείχε στον συλλογικό τόμο 2025 και έχει αναρτηθεί στην ανοικτή βιβλιοθήκη.

Ποιήματά της έχουν αναρτηθεί στο Homo universalis-Γεωργία Κοτσόβολου.

Επίσης και στο Fractalart.gr.

Συμμετείχε στην εκδήλωση ποίησης από τον δήμο Νίκαιας με θέμα Φύση-Άνθρωπος.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΣΙΩΜΟΣ " ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΕ ΦΟΒΊΖΕΙ "

Κανείς δε με φοβίζει Ούτε ύαινες, ούτε λύκοι Κανένα ζώο με κέρατα Νιώθω σαν σε μετερίζι Να με ζεσταίνουν των φίλων τα χνώτα . Αυτό που με εξοργίζει Είναι οι Ιούδες, οι λίγοι Με κρυφά νεύματα Με χτύπημα που τσακίζει Όταν απο των έσω μου σπαράσοον τα νώτα. Αυτό μου με συντρίβει Είναι το παράξενο υφάδι Με ένα στιλέτο στο μανίκι Με αρωγό τη σκιά και το έρεβος Αυτό που με συνθλίβει Είναι το παράπονο των" φιλων"το σημάδι Να υφαίνει το βράδυ Στο κουκούλι ένα σκουλήκι Νήμα μπαμπεσιάς σε μείζονα μέγεθος. Αυτό που με τσαντίζει Δεν είναι οι κλέφτες, Οι πορνες,οι αλήτες.. Είναι οι υποκριτές Είναι οι κοπρίτες Και κάποιοι μαύροκόρακες Δαίμονες με γραβάτα που παίζουν τον άγιο.. Αυτό που με βασανίζει Είναι οι ψεύτες Οι τσανακογλύφτες Οι ψυχαγορήτες Οι γυμνοσάλιαγκες, κόλακες Που κι' όταν σε φιλούν με μαγαρίζουν με σάλιο. Λευτέρης ΣιωμοςΚ/88δ.π.ελ.

ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ "ΠΛΑΝΟΔΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ"

 

Πεφταστέρι στα κλαδιά της τριανταφυλλιάς. Χάδι απαλό στα μαλλιά της κόρης με το πρόσωπο από άγρια κρίνα και μεταξωτούς σελιδοδείκτες πλανόδιας ιστορίας. Μέσα στο πέλαγος τ' ουρανού σαστισμένη η γη, πλάκες με λόγια ανεξιχνίαστα ακουμπισμένες στη ραχοκοκαλιά ενός ύπνου ακατανόητου. Κοιμισμένοι οι λυγμοί των κυμάτων στη σιωπή των λιμανιών, το πουκάμισο του κοριτσιού με τα κοσμογυρισμένα παραμύθια ριγμένο σαν άγιο λείψανο στα νερά. Νεροσυρμή από τα τελευταία δάκρυα των χελιδονιών παρασύρει τα κομμένα χέρια αγαλμάτων που έσφιξαν παράφορα στην αγκάλη τους τη θλίψη των δειλινών, άδοξα έπεσε η βροχή στη ράχη αξημέρωτης νύχτας. Σηκώθηκαν οι ίσκιοι απ' τα νερά της λήθης και περπατούν στα πελώρια όρη, κόκκινη η ματωμένη χλαμύδα ενός συννεφιασμένου ταξιδιού. Ο χρόνος ρυάκι που κυλά ανάμεσα από τα δάχτυλα των θαυματοποιών, άλικη η παπαρούνα με το χαμόγελο της περασμένης μνήμης, ακόμη ψελλίζει παραμύθια το κορίτσι με τις πλανόδιες ιστορίες αγκαλιά.

Ιωάννα Αθανασιάδου

Poems of Ljubica Katić( Croatia)

 

DON'T MENTION LOVE

Don't mention love,

I'm afraid of it.

I don't want to suffer anymore.

Everything that once was has gone with the wind.

I don't want to bring back the memory of it.

Don't mention love,

I don't want it anymore.

It only creates pain.

Don't mention love,

I don't know what it means.

Because of it, I got wrinkles on my face.

Don’t mention love,

God bless you!

I don’ want to hear a word from it.

I see the love in a different shape.

For your love is poison.

Don’t mention love,

Neither do you know what it means,

If you knew it, you would build happiness.

And now you want to come back.

I don’t want that kind of love and I never will.

Don’t mentio love..

Author:

Ljubica Katić

Croatia

---

TAKE ME

Take mi where the ears are always yellow,

Where the view is clear; where nothing is blurry.

Take me where the thorns do not sting;

Take me where the sad ones are led.

Take me where the cherries are always ripe;

Take me where people always rejoice;

Where the birds merrily sing;

Take me if such places exist.

Take me where there is no darkness;

I need light after twilight.

Take me even if it lasts a short time

So I can drive away this graynes

Author:Ljubica Katić

Croatia

---

I MISS YOU

Tonight I miss you like never before,

I miss laying my head upon your chest.

Tonight I miss you making me smile,

I miss your cold hands making me warm.

I miss you wiping the tears from my eyes,

So their salt leaves no mark.

I also miss those morning a long time ago

When we were getting ready for vacation.

I miss you like dried flowers miss the water,

Taking one last breath,

Even they sometimes flourish

When watered with lots of love.

I miss you…

---

Author:

Ljubica Katić

Croatia

Σοφία Δ. Νινιού «Επιτύμβιο»

 

Σοφία Δ. Νινιού, «Επιτύμβιο»

Εις μνήμην Μαρίας Παναγιωτοπούλου

Επιτύμβιο Ι


Μάνα γλυκειά
Μάνα καλή
Μάνα αγαπημένη

Πάντα να περιμένει
μ’ ένα χαμόγελο ζεστό
με την κουβέντα την καλή
και τη ματιά τη γαλανή

Πάντα να καρτεράει
μπρος στο κατώφλι, στην αυλή
το καλό της το παιδί
δυο κουβέντες να του πει,
να’χει το λόγο τον καλό
μες στην καρδιά
μες στο μυαλό,
ποτέ να μην ξεχνάει
τον κόσμο ν’ αγαπάει

Γι’ αυτό κανείς δεν την ξεχνά
και πάντοτε θ’ αφήνει
μιαν ανθισμένη αγκαλιά
στημάνα καθώς κείτεται
σ’ αιώνια γαλήνη

Επιτύμβιο ΙΙ

Μάνα πού να σ’ αφήσω;
Πού να πας;
Υπάρχει αντίο;

ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Σοφία Δ. Νινιού

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ "Ενα καράβι από λέξεις μας σώζει" ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΟΥΣΟΥ

 

ΓΙΩΡΓΟΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ "ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΑ"

Ξυπόλητα πρωινά, μέρες γυμνές και χρόνοι δικασμένοι,
ασπούδαστα χορικά και κομμοί μιας τραγωδίας ελέους,
σε μια κρυφή χορεία ενοχών μ’ ανέστιες ευθύνες.
Κι εμείς αγύρτες των ηθών και των καιρών πραματευτές,
ξαρμάτωτοι στον πανικό κι αφρόντιστοι στη δίνη,
μονολογούμε βέβηλα και φωνασκούμε άδειοι,
με αμήχανο βηματισμό και φλοιωμένα λόγια,
απαίδευτη γενιά κι αψίκορη, δειλή, παγιδευμένη,
να δούμε το θαύμα στο χαμό, τον τελειωμό στην πλάνη.

Φτιασίδωμα ψυχής των άλλων η οργή και υπακοή η βία.
Ξέπεσε σύνθημα ο στοχασμός και προγραφή η μαρτυρία,
συμβιβασμός οι πείσμονες αποστροφές και τα μεγάλα πάθη
καθώς επαιτούν κι αυτοί, μικρή κι ασήμαντη την εποχή τους
έτσι που στις ψευδαισθήσεις τους τ’ ανάστημά τους χάσαν
και δήλωσαν γενναιότητες κι αφόρητες συνέπειες στους δρόμους,
γιατί τους γήτεψε κι αυτούς η έκσταση κι η ηδονή της ευκαιρίας
και τους γονάτισε η ερημιά κι η τυραννία της αλήθειας,
ανομολόγητα στο ιερό το δίκασμα της μεγαλοσύνης.

Συνοδοιπόροι αμνήμονες,άπραγοι και η αποδοχή συνήθεια,
οι ίδιοι σώφρονες ρυθμοί, συναλλαγή ανοιχτή και ρητορεία.
Βήμα πλατύ η συνείδηση υποταγής και τελετή θριάμβου,
χωρίς κενά η μύηση και η προσαρμογή λατρεία,
σπονδή η υπεροψία της άγνοιας και η οίηση μεγαλείο,
αναζητώντας πρόκριμα στην αναχώρηση και την απουσία.
Πτυχές ασκητισμού η ζωή και μνεία ιστορίας,
μας ταίριαζε η ευπρέπεια της ταραχής και δοκιμασίας,
μα άσπονδοι φίλοι οι καιροί κι εμείς ανομολόγητα δικοί τους.


Γιώργος Αλεξανδρής

ΙΣΜΑΗΛ ΚΑΝΤΑΡΕ' " ΜΑLL( ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ)" Μετάφραση από τα Αλβανικά: Λευτέρης Σιώμος

 ΙΣΜΑΗΛ ΚΑΝΤΑΡΕ' - ΜΑLL( ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ)

Ψιχάλες πέσαν στο τζάμι λίγες Εγώ νοστάλγησα μεμιάς Κι' αν είμαστε δύο συμπολίτες Βλεπόμαστε τόσο αραιά. Λίγο αλλόκοτοι σαν ήρθαν Φθινόπωρο μα και πρωί Οι πελαργοί απ' ουρανούς λείπαν Κι' οι ίριδες απ τη βροχή. Αρχαίο τ' Ηρακλείτου ρητό Μου' ρθε στο νου βασανιστά " Μαζί οι ξύπνιοι στο κόσμο αυτό, Οι κοιμισμένοι χωριστά. " Σε ποιο όνειρο άσχημο μπλέξαμε Που δεν ξυπνήσαμε απ' αυτο; Ψιχάλες λίγες στο τζάμι πέσανε Κι' ένοιωσα πως σε νοσταλγώ. Μετάφραση από τα Αλβανικά: Λευτέρης ΣιωμοςΚ 01Ι.Κ.g.

Η φωτογραφία δημιουργήθηκε με ΑΙ

ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "Οι άνθρωποι είναι ο Τόπος μας…"

 

Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog "ΙΔΕΟπολις"

    *Έρημοι Τόποι, Μοναχικές Γειτονιές, Άδεια Σπίτια και το απουσιολόγιο μεγαλώνει…

                            "Άδρωπος εν ο τόπος τζαι ο τόπος γέρημος"  

             Η επιστροφή στην πόλη μετά το "Πάσχα στο Χωριό" δεν μάς βύθισε και πάλι στην εργασιακή ρουτίνα και στους αγχώδεις ρυθμούς της, αλλά μάς γέμισε και με μία μελαγχολία αφού για μία άλλη φορά συνειδητοποιήσαμε πως οι δεσμοί μας με τον γενέθλιο τόπο είναι οι άνθρωποί του. Και όσο αυτοί οι άνθρωποι λιγοστεύουν, τόσο φτωχαίνει και ο τόπος.

           Η συνειδητοποίηση και η  διαπίστωση αυτή μοιραία έφερε στο νου μου την παροιμία:

                   "Άδρωπος εν ο τόπος τζαι ο τόπος γέρημος" 

           Η παραπάνω κυπριακή παροιμία ήρθε στο νου μου με έναν βασανιστικό τρόπο στην τελευταία επίσκεψή μου ( μετά από μία μικρή απουσία) στο χωριό μου, την αρχαία ΠΙΑΛΕΙΑ  Τρικάλων, τον γενέθλιο Τόπο μου.

           Μία επιστροφή-επίσκεψη που επιβεβαίωσε τη θλιβερή πραγματικότητα (που συνιστά και συμπαντικό νόμο) πως πληθαίνουν οι ανθρώπινες απουσίες και αραιώνουν οι παρουσίες. Το απουσιολόγιο του χρόνου μεγαλώνει με ονόματα αγαπημένων μου προσώπων κι αυτό ό,τι γράφει δεν ξεγράφει.

            Καθώς ανέβαινα και κατέβαινα τον ίδιο δρόμο ("Οδός άνω κάτω μία  και ωητή”, Ηράκλειτος), όπως κάνω εδώ και 72 χρόνια (μικρός τον βάδιζα και ξυπόλυτος και έπαιρνα δύναμη από την άμεση επαφή με το χώμα), ένιωσα μία απέραντη θλίψη, ένα μεγάλο κενό γιατί δεν βρήκα έναν άνθρωπο να πω μια "Καλημέρα",  ένα απλό και συνηθισμένο "Γειά”.
           Ένα παράπονο και μία μαχαιριά μάτωσε την καρδιά και την σκέψη μου όταν συνειδητοποίησα πως τα αγαπημένα μου πρόσωπα που έβλεπα και καλημέριζα  ανελλιπώς σε μία διαδρομή 500 (πλατεία χωριού >σπίτι μου) δεν υπάρχουν πια. Αυτό που σκεφτόμουν και φοβόμουν ως προοπτική πριν λίγα χρόνια, τώρα συνιστά μία θλιβερή πραγματικότητα.
         Η Αγορίτσα, ο Αποστόλης, η Ζωή, η Τσιβούλα, ο Χρήστος, η Ευρυδίκη, η Ιφιγένεια, όλες αγαπημένες και αρχέτυπες μορφές, μετακόμισαν στον άλλο κόσμο για πάντα. Όσο ζούσαν γέμιζαν το χώρο και εμπλούτιζαν την αγαπημένη μου διαδρομή των 500 μέτρων με θετικά συναισθήματα και σκέψεις.
         

           Μία "Καλημέρα" κι ένα "Γειά", όσο λιτά, σύντομα  και φτωχά κι αν φαίνονται ή ακούγονται, κρύβουν έναν απέραντο συναισθηματικό και θεραπευτικό πλούτο. Εμπεριέχουν και αναδύουν μία πηγαία και ειλικρινή ανθρωπιά που τόσο λείπει από την εποχή μας
         Εξάλλου ο χαρακτήρας του ανθρώπου, κι αυτό συνιστά μία νομοτελειακή αλήθεια, αντανακλάται και απεικονίζεται και στον τόπο με τα πρόσωπα που κατοικούν σε αυτόν.

         Αυτός ο τόπος με τους ανθρώπους του είναι που διαμορφώνουν τις μικρές ανθρώπινες ιστορίες, τα βιώματα και τις εμπειρίες του ανθρώπου. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις και να διαχωρίσεις τον Τόπο (χώρο) από τον άνθρωπο που κατοικεί σε αυτόν.

 

             Σε τελευταία ανάλυση ο Τόπος, ο κάθε τόπος,  είναι οι άνθρωποι που τον κατοικούν, με τα όνειρά τους, τις απογοητεύσεις και τα οράματά τους. Οι μικρές και μεγάλες στιγμές, οι στιγμές που φιλιώνουν οι άνθρωποι αλλά και οι ώρες που εχθρεύονται ο ένας τον άλλο.
               "Ο άνθρωπος αγιάζει τον τόπο" (Παροιμία Μακεδονίας).
         Μου είναι αδύνατο να φανταστώ τον Τόπο μου, τη Γενέθλια Γη μου, τη μικρή Πατρίδα μου χωρίς τους ανθρώπους της. Εκείνους τους ανθρώπους που με τα χαρίσματα, τα ελαττώματα, τις ιδιοτροπίες αλλά  και τα  πολλά τους προτερήματα (υπομονή, αντοχή, κρυμμένη περηφάνια, αξιοπρέπεια, απαίδευτοι κι αγράμματοι που μάς σπούδασαν...) ήταν για μένα τα πρότυπα και οι "Μικροί Θεοί" των παιδικών μου χρόνων.
          Είναι αυτοί που με δίδαξαν πως τη ζωή την ορίζουμε και την πάμε εμείς εκεί που θέλουμε, αρκεί να αντέχουμε στις κακουχίες και να μην τα παρατάμε με την πρώτη στραβή της μοίρας μας.
         Γι αυτό ας με συγχωρήσει ο Ποιητής. Πατρίδα δεν είναι οι Κάμποι, τα Ψηλά Βουνά και ο λαμπερός ο Ήλιος, αλλά οι άνθρωποί της. Αυτοί οι άνθρωποι που άλλοτε μάς απογοητεύουν κι άλλοτε μάς ενθουσιάζουν και μάς εμπνέουν.
             "Ο Τόπος εν ο Άνθρωπος, τζιαι δίχα του εν γέρημος”

         Η γλώσσα και οι λέξεις δεν μπορούν να αποδώσουν με πιστότητα το κενό που ένιωσα και θα νιώθω βαδίζοντας τον δρόμο που βαδίζω εδώ και  72 χρόνια χωρίς να βλέπω τις "άγιες" αυτές μορφές, χωρίς ένα "γειά", χωρίς μία "καλημέρα". Η στέρηση είναι μεγάλη και η απουσία τους λεπίδα κοφτερή... Γι αυτό 

                         "Θείε, Δημήτρη, Κράτα γερά".
           Ο θείος μου, ο Δημήτρης...., αδελφός της Μάνας μου, είναι ο τελευταίος που έμεινε από την παλιά γενιά και παλεύει με το Χρόνο με τέτοια αντοχή και αξιοπρέπεια που πιστεύεις πως και αυτός (Χρόνος) τον σέβεται, παρά το 90 και κάτι χρόνια του.
          Στην τελευταία επίσκεψή μου στο σπίτι του, που το θεωρώ πάντα "θρησκευτικό" και όχι ανθρώπινο καθήκον, θαύμασα τη διαύγειά του, τη μνήμη του, τον μειλίχιο λόγο του και τις παραινέσεις του σε κάποιο μικροπρόβλημά μου.
         Ο θείος μου αυτός είναι ίσως ο αντιπροσωπευτικός τύπος μιας γενιάς που δούλεψε σκληρά, άντεξε στις κακουχίες, κέρδισε πολλές μάχες με το χρόνο και μετέτρεψε τον εφιάλτη της στέρησης και το φάσμα της πείνας σε κίνητρο για ζωή και ελπίδα για το "απίθανο".
        "Θείε, Κράτα γερά...". Είσαι η τελευταία ανθρώπινη παρουσία (από την παλιά γενιά) που έμεινε στη γνωστή μου διαδρομή και που μπορώ να λέω ένα "Γειά", μία "Καλημέρα"...

           Όταν, φύγεις κι εσύ, και έως φτάσει και η δική  μας σειρά  πάντοτε το βλέμμα μου  ασυναίσθητα θα στρέφεται στη γνωστή γωνία που συνήθιζαν να βρίσκονται οι παλιές ανθρώπινες παρουσίες των αγαπημένων μου ανθρώπων σε αυτόν το δρόμο που ενώνει την πλατεία του χωριού μου με το σπίτι μου.

        Ένα σιωπηλό "Γειά" και μία "Καλημέρα" θα λέγονται ακόμη, κι ας μην τα ακούει κανείς... Κι αυτό γιατί τον Τόπο, τη Χώρα, την Πατρίδα την κάνουν οι  άνθρωποί της. Χωρίς αυτούς δεν υπάρχει ο Τόπος.

                                       “Ο Τόπος εν ο άδρωπος”

 Από https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com/