Carpe "Ξημέρωσα..."

Ξημέρωσα, μέσα σε μια παλινωδία των ονείρων.
Τις νύχτες βγάζω βόλτα την ψυχή,
βουλιάζω στα άδυτα της απουσίας σου.
Σε αναζητώ στις εμμονές μου.
Ο νυχτερινός περίπατος
ακολουθεί τα ίχνη σου.
Τα πρωί δύω σ' ένα υπόλειμμα ονείρων,
γεμάτο δάκρυα πνίγοντας
την ησυχία του κόσμου.
Ξημέρωσα, ρίχνοντας
κλεφτές ματιές στον ίσκιο σου.
Τα πρωινά επιστρέφω στη στεγνή λογική
μακρυά από τις ιαχές της νύχτας.
Το κάθε βράδυ συνεχίζω
το πλιάτσικο στα όνειρα,
περιφέροντας στους κρύους θαλάμους της ψυχής
την σφοδρή ένταση των συναισθημάτων.

Carpe

ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "Το “Forest Park” των Τρικάλων και η Αισθητική της Γλώσσας"

 “Η αισθητική είναι η Ηθική του Μέλλοντος”

          Στις διαπροσωπικές και  κοινωνικές μας σχέσεις, όπως και στην επαφή μας με την πραγματικότητα (φυσική και κοινωνική), πέραν όλων των άλλων στοιχείων που χρησιμοποιούμε για την κατανόηση και αξιολόγηση των συνανθρώπων μας αλλά και της πραγματικότητας κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζει και η Α ι σ θ η τ ι κ ή.

                                

                                               Η έννοια της Αισθητικής

        Η αισθητική ως κλάδος της Φιλοσοφίας και ως το τέταρτο στοιχείο της (Ηθική, Γνωσιολογία, Μεταφυσική) πασχίζει-όχι πάντα με ευκολία και πειστικά-να ορίσει την έννοια του Ωραίου. Ο ορισμός του ωραίου, του κάλλους και της ομορφιάς γενικότερα αποτελούσε ανέκαθεν το δήλιον  πρόβλημα των Φιλοσόφων και όχι μόνον. Κι αυτό γιατί η ομορφιά συνιστά ένα άκρως υποκειμενικό βίωμα ή θέμα και δεν μπορεί να αποδειχτεί λογικά.

         Γνωστή εξάλλου είναι και η θέση ερώτημα πως «η ομορφιά βρίσκεται στα μάτια ή στο αντικείμενο;». Αυτό από μόνο του υποδηλώνει σαφέστατα και τον υποκειμενικό χαρακτήρα του Ωραίου-Ομορφιάς αλλά και το άσκοπο και το ατελέσφορο των συζητήσεων για τον ακριβή προσδιορισμό τους. Συμπληρωματικά θα μπορούσε κάποιος να προβάλει  και το λατινικό απόφθεγμα ως ακαταμάχητο πειστήριο για τη ματαιότητα των προσπαθειών να οριστεί επακριβώς και με τρόπο πειστικό και γενικά αποδεκτό το περιεχόμενο του Ωραίου, της Ομορφιάς και του Κάλλους.

      “De gustibus et coloribus non est disputandum” (σε θέματα γεύσης και χρωμάτων δεν μπορεί να υπάρξει ουδείς λόγος).

                                        Σχέση Αισθητικής και Ηθικής

        Όσοι παρακάμπτουν την αισθητική, ως αναζήτηση του Ωραίου, λησμονούν πως, σύμφωνα και με τον Σωκράτη, το Καλόν, το Ωραίον, και το Κάλλος ταυτίζονται με το Αγαθόν, έτσι που όλα μαζί να επωάζουν το Ωφέλιμον. Δηλαδή, για την αρχαία φιλοσοφική σκέψη η Αισθητική (το ωραίο, το κάλλος) και η Ηθική (το αγαθόν) συνιστούν τις δυο εκφάνσεις της Ωφελιμότητας.

      Ίσως κάποιοι και δικαιολογημένα να αντιτίθενται στην παραπάνω άποψη του Σωκράτη και ιδιαίτερα στη σχέση Ωραίου + Αγαθού με το Ωφέλιμον. Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος διαχρονικά επιδιώκει το Ωφέλιμον ως αναγκαίο στοιχείο της υλικής του επιβίωσης αφού η υλική του υπόσταση κυριαρχεί έναντι των άλλων υποστάσεων.

       

          Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να μην εστιάσει στη σχέση μεταξύ της Αισθητικής και της Ηθικής. Σύμφωνα, δηλαδή, με την αντίληψη αυτή το Ωραίο, το Όμορφο, το Κάλλος δρουν ηθικοποιητικά στον άνθρωπο και τον καθιστούν ενάρετο πολίτη. Εξάλλου το ιδανικό των αρχαίων Ελλήνων ήταν «ο καλός καγαθός πολίτης».

          Με άλλα λόγια η Ηθική αποβλέπει στην αποφυγή του κακού και στην επιδίωξη του καλού. Από την άλλη πλευρά η Αισθητική αποσκοπεί στην απόλαυση (Ψυχική, πνευματική…). Τούτων, όμως, δοθέντων εύκολα μπορούμε να εικάσουμε και να διαπιστώσουμε πως μέσα στο Ωραίο υπάρχει και κάποιο  Ήθος, όπως και σε κάθε Ήθος- Ηθικό (αλήθεια) υπάρχει η ομορφιά. Κι αυτό γιατί κανείς δεν διανοείται να εκλάβει και να αποδεχτεί κάτι ως Ωραίο που μέσα του όμως ενυπάρχει το ανήθικο και το αντίθετο.

         Γίνεται, λοιπόν, κατανοητό πως το Ωραίο με όλα τα γνωρίσματά του επηρεάζει ηθικά την ψυχή του ανθρώπου, τον εξαγνίζει, τον λυτρώνει, τον απελευθερώνει από τα γήϊνα και γενικότερα τον ηθικοποιεί και συντείνει στην τελείωσή του ως μιας πολυδιάστατης οντότητας. Η αισθητική κάθαρση, η εσωτερική τέρψη και η πνευματική ανάταση συνδράμουν θετικά και στην Ηθική αρτίωση του ανθρώπου.

         Με οδηγό όλες τις παραπάνω παραδοχές μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε την αλήθεια που υποδηλώνει η θέση του Νίτσε πως «Η Αισθητική είναι η Ηθική του μέλλοντος».

        Αν κάποιος προσπαθήσει να  αναζητήσει και να καταγράψει όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν το περιεχόμενο της αισθητικής εύκολα θα μπορέσει μεταξύ των άλλων να συμπεριλάβει και τα παρακάτω, όπως τα καταγράφει και ο Ιάσων Ευαγγέλου στο βιβλίο του «Αισθητική και Τέχνη» (Εκδόσεις Σαββάλα):

       “Η καθαρή και ακριβής έκφραση, η αρχιτεκτονική της μορφής και της ουσίας, η αρμονία και ο ρυθμός, η ισορροπία των μερών, η αναλογία των σχέσεων, η συμμετρία, η τάξη των σχημάτων και η ελευθερία των αναζητήσεων, η ευρηματικότητα του σπάνιου και του εκλεκτού, η αποκάλυψη της ανθρώπινης ευαισθησίας…).  

                                              Η Αισθητική της Γλώσσας

       Πολλά από τα παραπάνω στοιχεία υφαίνουν και την Αισθητική της Γλώσσας. Στοιχεία που καθιστούν τη Γλώσσα-Λέξεις χρήσιμο εργαλείο για την ηθική κοινωνικοποίηση του ανθρώπου και ιδιαίτερα των νέων.

        Μπορούμε, όμως, να μιλάμε  για «Αισθητική της Γλώσσας»; Μπορούμε να υποστηρίξουμε πως και οι λέξεις εμπεριέχουν στο σώμα τους το στοιχείο-γνώρισμα της αισθητικής, όπως ένα ποίημα, ένα άγαλμα ή ένας ζωγραφικός πίνακας;

          H Γλώσσα-Λέξεις συνιστούν από τη φύση τους μία αισθητική δημιουργία και η λειτουργία τους εμπεριέχει πολλά στοιχεία αισθητικής. Κι αυτό γιατί στη Γλώσσα και στις Λέξεις μας αποκρυσταλλώνονται και αντανακλώνται οι πεποιθήσεις μιας κοινωνίας, οι αξίες της, η ηθική της, τα πρότυπα, τα ιδανικά, τα οράματα, τα προτάγματα και η γενικότερη βιοθεωρία της.

      Ο λαός θεωρεί πως «Η Γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει». Αυτή η παραδοχή από μόνη της μάς υποχρεώνει να δηλώσουμε πως οι λέξεις που χρησιμοποιούμε δεν είναι και τόσο αθώες. Κι αυτό γιατί με τη βοήθειά τους ορίζουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε και ζούμε την πραγματικότητα (Φυσική και Κοινωνική).

      Η Γλώσσα, δηλαδή, δεν είναι ουδέτερη, ούτε μόνον εργαλείο κοινοποίησης των σκέψεων και  των συναισθημάτων μας. Η ίδια η Γλώσσα και οι Λέξεις είναι πηγές και φορείς νοημάτων. Διαμορφώνουν και ορίζουν το περιεχόμενο και την ποιότητα των νοημάτων μας.          

      Σε ένα άλλο επίπεδο-σύμφωνα και με τη γνώμη των ειδικών και των γλωσσολόγων-η Γλώσσα-Λέξεις διαμορφώνουν την ίδια την πραγματικότητα. Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος τίποτε δεν μπορεί να αντιληφθεί και να ορίσει λογικά χωρίς τη συνδρομή των λέξεων. Χωρίς, δηλαδή, τη λέξη και το «όνομα» δεν υπάρχει και το αντικείμενο, η πραγματικότητα γενικότερα.

        Ο άνθρωπος, επομένως, υπάρχει και νοηματοδοτεί τη ζωή του με τη βοήθεια των λέξεων. Κατανοεί, ερμηνεύει την πραγματικότητα με εργαλείο τη Γλώσσα-Λέξη. Χρησιμοποιώντας άλλες λέξεις αντιλαμβάνεται και ορίζει την πραγματικότητα με άλλον τρόπο.

        Από όλα τα παραπάνω, λοιπόν, προκύπτει αβίαστα ως συμπέρασμα πως οι λέξεις που χρησιμοποιούμε τόσο στον προφορικό όσο και στον γραπτό μας λόγο  αποκαλύπτουν και την Αισθητική μας. Μία κακή εκφορά των σκέψεών μας και μία κακή γραπτή διατύπωση των νοημάτων και της θέλησής μας υποδηλώνει άτομο με απουσία αισθητικής. 

                    

         Μερικοί δε στην αδυναμία τους να αλλάξουν την πραγματικότητα και να ελέγξουν τους όρους που διέπουν τη ζωή τους αλλάζουν τις λέξεις. Τέτοια είναι η δύναμη των Λέξεων, όπως και η Αισθητική τους. Σχετικά με αυτό τόνισε ο Γάλλος Πολιτικός Jean Jaures:

       “Όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, αλλάζουν τις λέξεις”. 

       Για πολλούς ανώτερο κριτήριο αξιολόγησης ενός ανθρώπου είναι και η αισθητική των λέξεων που χρησιμοποιεί. Μπορεί αυτό να φαντάζει κάπως περίεργο, αλλά συνιστά μία πραγματικότητα. Ενδεικτική είναι εξήγηση που έδωσε ο Ελύτης για τον τρόπο με τον οποίο διάλεξε το ψευδώνυμο «Ελύτης»:

        “Οι λέξεις που ξεκινούσαν από «ελ» μού ασκούσαν πάντα μία μαγεία. Ελλάδα, Ελευθερία, Ελπίδα και μία Ελένη που ερωτεύτηκα”.

                                         Οι ξενόγλωσσες πινακίδες

         Επομένως, αν όλα συνηγορούν στην αξία της Αισθητικής της Γλώσσας μας και των Λέξεων που χρησιμοποιούμε πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε την κατά κόρον χρήση επιγραφών και πινακίδων με ξένους όρους; Αν όλοι οι ποιητές και διανοούμενοι  διακηρύσσουν την αισθητική της Ελληνικής Γλώσσας, εμείς πώς μπορούμε και επιλέγουμε σε δημόσιους χώρους τη χρήση πινακίδων με ξενικούς όρους;

      Ενδεικτική είναι η θέση του Άγγλου ιστορικού Εδουάρδου Γίββωνα για την αισθητική της Ελληνικής Γλώσσας:

      “…μια προνομιούχο μουσικότητα και γονιμότητα γλώσσα, που δίνει πνοή στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων”.

                         

                                        Το Forest  Park των Τρικάλων

         Ποια, λοιπόν, αισθητική και σκοπιμότητα επέβαλε τη χρήση του όρου Forest Park σε γνωστό χώρο αναψυχής των Τρικάλων; Πώς μπορούμε και με ποια επιχειρήματα να αποδομήσουμε τη θέση του μέγιστου Wittgenstein που διακήρυξε πως:

                     “Στο έσχατο βάθος η αισθητική και η ηθική συμπίπτουν”.

          κ. Δήμαρχε

     Αποτελεί στοιχείο δημοκρατικότητας και «Πολιτικής Αισθητικής» της λειτουργίας της δημοτικής αρχής όταν τείνετε ευήκοον ους σε επισημάνσεις συμπολιτών σας που στοχεύουν αποκλειστικά και μόνον στην υπεράσπιση της Ελληνικής Γλώσσας.

      Είναι στοιχείο προσωπικής ευαισθησίας όταν ως άτομο μπορείτε να διακρίνετε σε κάποια δημοσιεύματα συμπολιτών σας την αγωνία τους για την Αισθητική και απότοκη Ηθική που ενυπάρχει στο σώμα της Γλώσσας μας.

           Εξάλλου, αν το ξενόγλωσσο “Forest Park” δεν προσδίδει «προστιθέμενη αξία» στο χώρο, προς τι η χρήση του;

    

            O Andre Breton στην υπερβολή του είπε και μία αλήθεια για τη δύναμη της Λέξης:

        “Μια λέξη και όλα σώζονται. Μία λέξη και όλα χάνονται”.  

      Και πώς μπορούμε κ. Δήμαρχε να ακυρώσουμε και να «πληγώσουμε» τον ποιητή μας Γ. Σεφέρη που λαμβάνοντας το Βραβείο Νόμπελ (1963) είπε:

   «Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα…».

 

από https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com/

Κωνσταντίνος Μπασούρης "Αποχρώσεις"

Αυτή είναι η τέχνη
κι αυτά τα έργα της -
συν-αντίληψη και συν-αίσθηση.
Ένα φως που το πρίσμα διαπερνά
και διαθλάται σε ποικίλους χρωματισμούς.
Ερώτημα που δε θα 'χει απάντηση,
μα απαντήσεις,
που δε κρύβεται αλήθεια,
μα αλήθειες.

Της τέχνης έργο μέγα,
που μιλά μια γλώσσα πανανθρώπινη,
οικουμενική,
που ξεπερνά κάθε όριο
Χώρου και Χρόνου,
που υπερβαίνει τον Άνθρωπο
και σ' αυτόν πάλι επιστρέφει,
που αποκαλύπτει κι αποκαλύπτεται συνάμα.

Μέγα της τέχνης έργο,
μύχιες χορδές αγγίζει,
φωτίζει σκοτεινές γωνιές
σαν φως που διαθλάται,
τ' αναρίθμητα πρίσματα καθώς διαπερνά,
σ' αναρίθμητες αποχρώσεις.

Κωνσταντίνος Μπασούρης

Πίνακας Freydoon Rassouli art

από https://freydoonrassouli.com/

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΤΑΦΥΛΗ ΜΕΘΗ ΣΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ ΤΕΥΧΟΣ 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2023

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΣΤΑΦΥΛΗ

ΜΕΘΗ ΣΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ

ΤΕΥΧΟΣ 5

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2023

ΕΚΔΟΣΗ:

Εκδόσεις Κουκκίδα

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

Διώνη Δημητριάδου

Κώστας Θ. Ριζάκης

ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΕΚΔΟΣΗΣ:

Γιώργος Γώτης

Δημήτρης Κόκορης

Ισιδώρα Μάλαμα

Δήμητρα Μήττα

Μιχ. Γ. Μπακογιάννης

Συμεών Γρ. Σταμπουλού

ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:

Γιώργος Δελιόπουλος

Ευσταθία Δήμου

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ: Μαρίζα Γαλάνη, Αναστασία Γκίτση, Έφη Ζερβού

Βέρα Κονιδάρη

Άννα Κουστινούδη Ειρήνη ΜαργαρίτηΛίλιαΤσούβα

ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Φωτεινή Χαμιδιελή

ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ ΤΕΥΧΟΥΣ: Μαρία Ξαγοράρη

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ – ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Εύη Κώτσου

ISSN 2732-8899

24x15

σελ. 216

13,00 Ευρώ

Στη Σταφυλή, από το πρώτο τεύχος μας, θελήσαμε να δώσουμε την ευκαιρία σε έργα παλαιότερων εποχών να νιώσουν το άγγιγμα μιας καινούργιας προσέγγισης, δίπλα στη σύγχρονη δημιουργία, που πάντοτε θα προκαλεί το ενδιαφέρον με την καινοτομία, την πρωτοτυπία σε μορφή και περιεχόμενο. Στο τωρινό μας τεύχος, δίπλα στις σύγχρονες δημιουργίες, διαβάζουμε για τον Άρη Αλεξάνδρου, τον Ζακ Πρεβέρ, τον Αναστάσιο Δρίβα, τον Κωστή Παλαμά, τον Γεώργιο Βιζυηνό, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, επιδιώκοντας τη γόνιμη συνομιλία του παλαιότερου με το καινούργιο. Βιώματα σημερινά δένουν με τη μνήμη αλλά και με τη φαντασία, νέες προσεγγίσεις (αναπόφευκτα και ερμηνείες) δίνουν το παλαιό αποτύπωμα μέσα από το διαφορετικό πρίσμα, οι ιδεολογίες διευρύνονται, ό,τι παλαιότερο κερδίζει μια νέα ζωή. Θέλουμε στη Σταφυλή να μιλάμε με σύγχρονο τρόπο, να είμαστε μέσα στη ζώσα πραγματικότητα, οι λέξεις μας να σταλάζουν αλήθεια, γεμάτες προσοχή, να πιάνουν τόπο σε μια εποχή που όλα φαντάζουν αβέβαια και ασταθή.

Εκδόσεις Κουκκίδα

Θεμιστοκλέους 37 106 77 Αθήνα

Τηλέφωνο: 210 3802644

e-mail: koukkida.edit@yahoo.gr

Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο Θεμιστοκλέους 37

106 77 Αθήνα

Τηλ: 210 3802644

ΣΟΦΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ "Νυχτωδία"

Τη νύχτα δεν γίνονται συναθροίσεις .

Μόνο τα όνειρα παίρνουν πλακάτ και συνωστίζονται στην είσοδο του μυαλού μου

σιωπηλά φωνάζοντας να τα θυμάμαι το πρωί .

Δεν ξέρουν πως η ίδια ευλαβικά τα στήνω εκεί

προσμένοντας το επόμενο βράδυ κάποιο να έχει δραπετεύσει με σάρκα και οστά .

Μα αυτά όλο και πληθαίνουν αξημέρωτα .

Σοφία Βασιλειάδου 

H φωτογραφία ανήκει στο μπλογκ

Carpe "Κόλαση επί της γης..."

Τα δάκρυα στέρεψαν,
οι κραυγές των ζωντανών νεκρών
αντηχούν στη γη της επαγγελίας.
Σώματα ανακατεμένα με σκόνες και
μολύβι καυτό,
βυθισμένα στα χαλάσματα
μιας προηγούμενης ζωής.
Το μαρτύριο συνεχίζεται αμείωτο.
Γιέ μου κρατώ το παγωμένο χέρι σου,
το πρόσωπο σου το ψάχνω ακόμα.
Κόρη μου σε κρατώ σφιχτά,
το αίμα σου τα χέρια μου πλημμύρισε.
Ίσως ο Θεός να έχει δώσει εντολή
στον εκλεκτό λαό του
να φτιάξει την κόλαση επί της γης....
και το όνομα αυτής ... Γάζα !!!

Carpe.

“Μετά Διακόσια Χρόνια " Τραγούδι Νο 6 από το CD “Lia'sSongs”: - Στίχοι Λία Σιώμου , μελοποίηση Δρ. Αθανάσιος Ζέρβας και ερμηνεία Αγγελική Καθαρίου

 

Μετά Διακόσια Χρόνια῾, · Τραγούδι Νο 6 από το CD “Lia’s Songs”:

- Στίχοι Λία Σιώμου, μελοποίηση Δρ. Αθανάσιος Ζέρβας και ερμηνεία Αγγελική Καθαρίου.

Song No. 6 από το CD Lia’s Songs "Two hundred Years later” Angelica Cathariou · Igor Petrin, · Athanasios Zervas · Lia Siomou

Lia's Songs ℗ 2022 Phasma-Music Composer: Athanasios Zervas

Lyricist: Lia Siomou

Μετά Διακόσια Χρόνια!

Πες μου, τι βλέπεις τώρα εδώ

σ᾽ αυτήν τη γη, τη γη

την ποτισμένη αίμα;

Μη και ακούς μες᾽ την σιγή

θρήνο των γυναικών στο κοιμητήρι;

Μη και ποδοβολητά, και λάμψη μη γροικάς

απ᾽ άρματα κι από σπαθιών την κόψη;

Μη και λυγμούς, μη και φωνές

παιδιών χαμένων στα βουνά

χαμένων στα λαγκάδια;

Τον πόνο τους μη νιώθεις;

Όχι μου λες

Ειρήνη τώρα στις πλαγιές.

Τους κάμπους ντύνει ο ήλιος.

Κι η κόρη που αγάπησες

δες᾽ τηνε τώρα πως γυρνά

σε ανθισμένη γη, της άνοιξης την χώρα.

Μαγιού στεφάνι στα μαλλιά της

και σπέρνει στάχυα στους αγρούς

Δένει στις βάρκες τα όνειρα της

να ταξιδέψουν στ´ άστρα!

Και οι ψυχές… Ηρώων ψυχές

Με του χαμού σφραγίδα

στα όνειρά τους

θωρούν την κόρη, χαίρονται

ξεχνούν τον πόνο, τις σφαγές

και τους νεκρούς, και τις θυσίες

Και την λατρεύουν, προσκυνούν

χαράς με δάκρυα την ποτίζουν

και την καλούν Ελλάδα

Λία Σιώμου

15 Ιουνίου 2021

David Haotian Dai "Manifesto of Inspirational Realism"

 

David Haotian Dai, born in China and live in USA, is a well known bilingual poet and philosopher. His philosophical poetry book—“The Cry of Wisdom” was published by Amazon.

His poems were set to music to sing and translated and published in Spanish, Uzbek, Bengali, Arabic, French, Russian and Serbian. His poems also won prestigious literature prizes such as Merit Award in International poetry contest, Literature Award by Italian Institute of Culture in Nepalis.

Manifesto of Inspirational Realism of Arts and Literature

Preamble

Arts and literature function as crucial media of ideology to shape people mindset and behavior matured from Realism movement as mirror to reflect the reality of societies in 18th century and marched forward to be Critical Realism until 20th century as micro scope to scrutinize and reveal the darkness of human societies. Unfortunately, this social functional arts and literary progress had been terminated by the various modern movements and schools of arts and literature which castrated the social functioning of “Arts for Life’s Sake” and replaced it with “Arts for Arts Sake”theory. Consequently, the social functions of Arts and Literature to better human life and societies completely lost.

The Birth of Inspirational Realism

With a view of resuming the social path of Realism to Critical Realism and now to “Inspirational Realism” as telescope to see and reflect the bright future of human society. Well Known Philosophical Poet- David Haotian Dai has originated this arts and literary movement, who regards Arts and Literature as “Weapons of Mass Construction” to illuminate people’s mind and touch people’s hearts to embrace peace, love and dreams to make a brighter human world as the current world is a semi-bright,semi-dark world with discrimination, social injustice, corruption, crimes, violence, and war.

The Philosophy of Inspirational Realism

He believes that the function of Arts and Literature are more than entertainment, they can inspire people and better the world.

Inspirational art works are so powerful that can link people of different race together to realize the same dream---to make the world a better place to live, for inspirational art works are “Weapons of Mass Construction” to inspire people for peace, love and dreams. We all expect the world to be filled with peace, love and dream, not hate, violence, crimes and war.But unfortunately, the semi-dark world is troubled with these terrible problems that bring tremendous misfortune and suffering to peoples in the world.

As all these evil actions are originated from people’s minds and hearts, To enlighten people's minds and change people’s hearts are the keys to resolve these human disasters,—to change hateful and violent ideology into peaceful and love ideology and to curb the greed and selfishness of human heart are the ultimate solution to all human sufferings and sorrows.

Call for Participation in this changing world Ideology Movement

I sincerely call for your participation in this changing world arts and literature movement. It is a new literary movement to regain social value of arts and Literature! This is the time that science and technology are so advanced that they can be used to make “Weapons of Mass Destruction” to self destruct mankind, but human ideology still in the semi-dark age. I will organize a “Inspirational Realism of Arts and Literature Union “

Artists and Writers/Poets who applaud the Manifesto are welcome to join in the Union to make the world a bright place to live with the power of Arts and Literature!

Drafted by David Haotian Dai- Well-Known Philosophical Poet

Originator of

Inspirational Realism of Arts and Literature

My Philosophy of Poetry

Poetry has the softness

To calm a broken heart

To heal an injured soul

And cut a sharp sword

-David H.Dai

Love to share my poetry book at

https://www.amazon.com/Haotian-Dai/e/B01MZ4B0GY/ref=ntt_dp_epwbk_0

Δημοσθένης – Δημήτριος Δεσποτίδης "ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ"

Ειρήνη, λέξη μαγική,
Ειρήνη, λέξη σπάνια,
τώρα περισσότερο από ποτέ,
τόσο, μα τόσο επίκαιρη.

Η βία ξέσπασε πάλι,
στην αγκαλιά της Μεσογείου,
κοντά στα σπίτια μας,
μέσα στις καρδιές μας.
ο φόβος, ο κίνδυνος φώλιασε.

Μωρά σφαγιάζονται,
Νέοι σκοτώνονται.
Έλεος δεν υπάρχει,
μήτε λύπηση.
Λαοί έρμαια χρόνιων διχονιών,
μίσους άσβεστου,
τα χέρια τους με αίμα βάφουν,
ξανά και ξανά.

Ας αποφασίσουμε επιτέλους,
τούτο τον κόσμο να αγαπήσουμε.
Κι ο ένας δίπλα στον άλλο να σταθεί.
Η πολυπόθητη σύρραξη χώρα να λάβει,
όσο το δυνατόν πιο σύντομα,
όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα,
με διάθεση αλτρουισμού,
ουχί εγωισμού.

Αντισταθείτε όσο είναι καιρός!


Δημοσθένης – Δημήτριος Δεσποτίδης

Carpe "Στιγμές αυθεντικές..."

Οι αυθεντικές στιγμές μεσουρανούν.
Ένας αυτοσχεδιασμός της ψυχής
μας σπρώχνει έξω από τα αδιέξοδα.
Την καινούρια μέρα,
στην καταχνιά των καιρών
μεθάω με τα όνειρα.
Οι στιγμές στρογγυλεύουν
το αίμα ανανεώνεται.
Το προαίσθημα των πόθων
που έρχονται υγραίνει
τα φιμωμένα χείλη.
Αδιαφορώ για τους συμβιβασμούς,
μέσα μου καταλαγιάζουν
οι κανόνες της λογικής.
Στα ερείπια της σιωπής χρόνων
σαλεύουν οι επιθυμίες της νεότητας.
Μια κηλίδα μπλε ουρανού ανακινεί
τις συστάδες των συναισθημάτων.
Στραγγίζω απ'το σώμα μου
τις στάλες του ιδρώτα.
Στέκομαι και αφουγκράζομαι
το σφυγμό σου...
την παλιά φουρτούνα.

Carpe.

ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "Αρμένιοι: Από τη Γενοκτονία στην Εθνοκάθαρση"

 *Η τραγωδία του Ναγκόρνο Καραμπάχ 

     “H Γεωγραφία θέτει όρια στους ηγέτες όλου του κόσμου. Πράγματι, για να κατανοήσουμε τις διεθνείς εξελίξεις χρειάζεται να κατανοήσουμε τον άνθρωπο, τις ιδέες και τα κινήματα… Αλλά αν δεν γνωρίζουμε γεωγραφία, τότε δεν πρόκειται να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα..” («Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας»,Tim Marshall).

    *Σήμερα η Γάζα, χθες το Ναγκόρνο Καραμπάχ, αύριο; Αρμένιοι και Παλαιστίνιοι οι συνήθεις ανέστιοι και θύματα της λογικής της δύναμης.

      “Η Δημοκρατία του Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ) θα πάψει να υπάρχει από την 1η Ιανουαρίου 2024”.

     Κάπως έτσι γράφεται το τέλος μιας περιοχής και μιας πατρίδας. Το διάταγμα που ισοδυναμεί με παράδοση της αποσχισθείσας περιοχής (Ναγκόρνο Καραμπάχ), του θύλακα των Αρμενίων που βρίσκεται στο κράτος του Αζερμπαϊτζάν, με απλό αλλά και ωμό τρόπο επιβάλλει μία άλλη πραγματικότητα για τους 120.000 Αρμένιους που αποτελούν και την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού των κατοίκων αυτής της γεωγραφικής περιοχής.

      Οι Αζέροι ανάγκασαν την δημοκρατία του Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ) να υπογράψει το διάταγμα της αυτοδιάλυσής της. Άλλοι αυτό το είπαν προδοσία και άλλοι μία παράπλευρη συνέπεια των οικονομικών συμφερόντων της περιοχής. Φαίνεται πως οι ανάγκες των δυτικών χωρών της Ευρώπης για ενέργεια μέτρησαν περισσότερο από την αξία 120.000 αρμένικων ψυχών.

     Η γλώσσα των οικονομικών συμφερόντων και της διπλωματίας είναι πάντα ουδέτερη και ψυχρή. Το συναίσθημα και οι ανθρώπινες ψυχές, το δίκαιο και η ηθική απουσιάζουν μπροστά στη δύναμη του ισχυρού και στο νόμο της αναγκαιότητας που επιβάλλεται από τις εκάστοτε περιστάσεις και σκοπιμότητες. Η επίκληση του διεθνούς δικαίου και του σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα υποκρύπτει μία απέραντη υποκρισία όταν χιλιάδες άνθρωποι αναγκάζονται – εκόντες, άκοντες – να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες.

     Πώς να απαντήσεις, όμως,   στα απορημένα μάτια και στο φοβισμένο βλέμμα χιλιάδων παιδιών που ζουν τις συνέπειες της εθνοκάθαρσης, χωρίς να γνωρίζουν το περιεχόμενο της έννοιας. Ούτε μπορεί να καθησυχάσει κάποιος τα τρομαγμένα παιδιά παρηγορώντας τα πως στη Μητέρα-Πατρίδα, την Αρμενία, θα ζήσουν με μεγαλύτερη ασφάλεια. Πώς να τους πείσεις ότι είναι αναγκαίο να ξεχάσουν την παλιά τους πατρίδα, το γενέθλιο τόπο, και να αποδεχτούν με ελπίδα τη νέα πραγματικότητα;

         Εν τω μεταξύ στις διαδηλώσεις των Αρμενίων κατά της «σιωπής» της Ε.Ε κάποιο πλακάτ έγραφε «Ξεπουλήσατε 2000 χρόνια αρμενικού πολιτισμού για αζέρικο αέριο».

       Ποια εξήγηση και ποιον παρηγορητικό λόγο θα μπορούσε να διατυπώσει κάποιος στα παιδιά του Ναγκόρνο Καραμπάχ πως η εκδίωξή τους από το γενέθλιο τόπο ήταν μία πράξη συμβατή με το δίκαιο, την ηθική και την ανθρωπιά; H αμηχανία του βλέμματος, η άγνοια για τα συντελούμενα, ο φόβος-τρόμος από το άγνωστο και η απόγνωση μπροστά στον ξεριζωμό επωάζουν ένα μεγάλο και ηχηρό συνάμα «Γιατί πάλι;”.

          Πώς να πείσεις το παιδικό μυαλό που επίμονα αναζητά μία πειστική απάντηση, τόσο από τους ηγέτες του όσο κι από τους διεθνείς οργανισμούς, για την σκοπιμότητα και την αναγκαιότητα του ξεριζωμού των Αρμενίων από την Πατρίδα τους; Πώς να τους εξηγήσεις ότι οι συνεχείς - σε ιστορικό χρόνο - διώξεις, γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις των Αρμενίων δεν αποτελούν φυσικό νόμο, αλλά είναι έργο ανθρώπων;

       Αλλά και τι να απαντήσεις στην ηγεσία του Αζερμπαϊτζάν και στην επιθεώρηση Countercurrents που μιλούν για «εθελουσία έξοδο» και για «Μαζική Μετανάστευση»; Ένα έγκλημα βαπτίζεται ως «μετακίνηση και μετακόμιση» κι έτσι απoενοχοποιούνται οι ένοχοι.

       Πόσα όνειρα, πόσες διαψεύσεις και πόσες λαχτάρες μπορούν να χωρέσουν σε μία καρότσα  ενός αυτοκινήτου που μαζί με εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες άλλα αυτοκίνητα συνθέτουν το κομβόι της σύγχρονης προσφυγιάς σε μία γωνιά της Ευρώπης; 

     Ένας Αρμένιος πρόσφυγας από το Ναγκόρνο Καραμπάχ, διωγμένος και πικραμένος, εξομολογείται με λόγια που συγκινούν και διδάσκουν :

        "Σκέφτηκα να βάλω φωτιά να κάψω το σπίτι μου, μα δεν μου πήγε η καρδιά-έπλυνα τα πιάτα, τα τακτοποίησα στα ράφια, σα να περίμενα επισκέπτες...Φέτος είναι πολύ καλή σοδειά των χουρμάδων. Θα τους φάνε οι Τούρκοι. Τους άφησα ένα γράμμα, τους έγραψα πως σ' αυτό το σπίτι ζούσαν έντιμοι άνθρωποι, που τα έβγαζαν πέρα με τον ιδρώτα του προσώπου τους, να το κρατάνε καθαρό. Τους παρακάλεσα να ποτίζουν τα λουλούδια"

        Οι εκδιωγμένοι Αρμένιοι από το Ναγκόρνο Καραμπάχ ίσως να μην γνωρίζουν ή και να μην θέλουν να γνωρίζουν το νομικό καθεστώς που διέπει την ύπαρξη ενός κράτους σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο (Τόπος, Λαός, Εξουσία). Ούτε θέλουν να γνωρίζουν την ιδιαιτερότητα του Ναγκόρνο Καραμπάχ που λειτουργούσε ως θύλακας Αρμενίων μέσα σε άλλο κράτος (Αζερμπαϊτζάν). Αυτήν την ιδιαιτερότητα κάποιοι άλλοι την αποφάσισαν και την επέβαλαν.

        Τελικά η κατάρρευση της πάλαι ποτέ κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης προκάλεσε πολλές τερατογενέσεις  που σήμερα αποτελούν χαίνουσες πληγές για την ηθική και τον ανθρωπισμό της Ευρώπης (Ουκρανία…).

          Μία από τις πολλές πληγές είναι και τα ασαφή όρια της έννοιας «Πατρίδα» και το δικαίωμα κάθε ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο να έχει και να θεωρεί ως Πατρίδα του τον τόπο που γεννήθηκε, μεγάλωσε, ονειρεύτηκε και θα ήθελε να ζει στο υπόλοιπο της ζωής του. Φαίνεται, ωστόσο, πως αυτό το αυτονόητο δικαίωμα για κάποιους ισχυρούς και οπαδούς του αναθεωρητισμού δεν είναι και τόσο αυτονόητο.Με περίσσιο κυνισμό προβάλλουν εμφαντικά το λατινικό: "Ubi bene, ibi patria" (Όπου καλά, εκεί πατρίδα).

         Το Αζερμπαϊτζάν υποκριτικά δηλώνει πως η φυγή των Αρμενίων του Ναγκόρνο Καραμπάχ συνιστά μία δική τους ελεύθερη απόφαση και τους καλεί, όσοι το επιθυμούν να μείνουν στα σπίτια τους χωρίς καμία επίπτωση. Φαίνεται πως γνωρίζουν πολύ καλά την τεχνική των Ρωμαίων που εμφανιζόταν ως ευεργέτες και σωτήρες τη στιγμή που κατέστρεφαν.

         "Ubi  solitudinem  faciunt,  pacem  appellant" ( Όπου δημιουργούν έρημο, εκεί  λένε ότι έδωσαν ειρήνη / τη δημιουργία της ερήμου την καλούν ειρήνη)

        H Ρωσία ως φίλη χώρα της Αρμενίας, προστάτιδα δύναμη και εγγυήτρια της ειρήνης στην περιοχή αυτή εθελοτυφλεί, κωφεύει και σιωπά. Για άλλη μία φορά τα γεωστρατηγικά συμφέροντα συνιστούν την απόλυτη προτεραιότητα ενός κράτους.

      Η Ευρώπη εγκλωβισμένη κι αυτή στα δικά της συμφέροντα και στην ανάγκη προμήθειας φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν εξαντλείται σε νουθεσίες που θυμίζουν κατηχητικό σχολείο. Εν τω μεταξύ στις διαδηλώσεις των Αρμενίων κατά της «σιωπής» της Ε.Ε κάποιο πλακάτ έγραφε «Ξεπουλήσατε 2000 χρόνια αρμενικού πολιτισμού για αζέρικο αέριο».

       Η Τουρκία εκμεταλλεύεται κάθε γεγονός της περιοχής – αν δεν τα προκαλεί – παρέχει υποστήριξη στη φίλη χώρα, το Αζερμπαϊτζάν με την επίκληση του εθνικού της δόγματος «Δύο κράτη, ένα έθνος».

      Ο ΟΗΕ ωσεί παρών κατά την πάγια τακτική του υπόσχεται την αποστολή επιτροπής για να διαπιστώσει αν παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα των Αρμενίων του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Φαίνεται πως τα καραβάνια των προσφύγων και τα θλιμμένα βλέμματα των παιδιών δεν φτάνουν ως εικόνα στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ.

        Η  Εκκλησία σε διεθνές επίπεδο ενδιαφέρεται για την επιτυχία της «Οικουμενικής Ολονυκτίας Προσευχής» στο Βατικανό. Αλήθεια πιστεύουν πως ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος με τέτοιες προσευχές; H Ειρήνη θα ενισχυθεί και η ανθρωπιά των Ηγετών θα ξεχειλίσει από τέτοιες εκδηλώσεις;

      H Ελλάδα ανάμεσα στις συμπληγάδες της Ε.Ε και των διεθνών συσχετισμών αδυνατεί να αρθρώσει μία φωνή Ειρήνης, Ανθρωπιάς και Συμπάθειας στους δοκιμαζόμενους Αρμενίους. Ομοιοπαθής η χώρα μας από ανάλογες εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες θα πρέπει να είναι περισσότερο ευαίσθητη και καταγγελτική σε τέτοια γεγονότα.

      Και να μην ξεχνάμε πως έχουμε ως εκκρεμότητα το Κυπριακό και τις συχνές αναφορές της Τουρκίας στην «Τουρκική Μειονότητα» της Θράκης.

                                          Προσέχουμε για να έχουμε…

            Μπορεί να φαίνεται μοιρολατρικό, τόσο για τους Αρμένιους όσο και τη χώρα μας, αλλά είναι μία σκληρή αλήθεια. «Είμαστε Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας». Όπως εύστοχα σημειώνει στο ομώνυμο βιβλίο του ο Tim Marshall:

        “Η Γη που πατάμε ανέκαθεν μας καθόριζε. Καθόριζε τους πολέμους, την ισχύ, την πολιτική και την κοινωνική εξέλιξη των λαών που τώρα έχουν καταλάβει σχεδόν κάθε γωνιά του πλανήτη”.

Από https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com/