ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ ΒΑΘΗ - ΠΕΝΤΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Φωτογραφία: Makis Bitos

Το δικό σου φιλί...

Το δικό σου φιλί, θησαυρός στο σκοτάδι,
της κολάσεως το χάδι, παραδείσιο πουλί.
Μια έκρηξη της φύσης, οργασμός στις αισθήσεις,
η δροσιά ενός δέντρου, το νερό μιας πηγής.

Τι δικό σου φιλί, μια εικόνα που ζαλίζει,
μια σταγόνα που δροσίζει, την καυτή μου πυγμή.
Ένας αέρας ανάγκης, ζωογόνος επαναστάτης,
που το όχι και πρέπει δεν ξέρει τι πάει να πει.

Όταν ψάχνει και ανακαλύπτει, κρυφά όρια και μήκη,
όταν σιγά σιγά σκοτώνει κάθε αμφιβολία και με τελειώνει,
ξέρω ότι για πάντα του ανήκω, σώμα και ψυχή.
Είναι εκεί να με ορίζει, και γλυκά να με ποτίζει,
με του πάθους τις φωτιές τις καυτές υποταγές.

Δύο χείλη με καμπύλες, με σάρκα για παρανομίες,
βόμβα στην λογική και έκρηξη στην ηδονή.
Να συνταράσει το είναι όλο, ένα στολίδι μικρό του πόθου
και η ψυχή να φτάνει τέρμα, για των χειλιών σου την τριβή.

Βομβιστής, επαναστάτης, θρασύς αντάρτης,
της καρδιάς μου ο χτύπος όλος, το νερό της ζωής.
Και όταν χαμογελάει, η καρδιά μου να χτυπάει,
σε ακραίους της έντασης ήχους με ανυπέρβλητη προσμονή.

Ένα δάσος δροσιάς, ένα νερό ξενοιασιάς,
ένα δέντρο φρεσκάδας, ένας άνεμoς σοροκάδας.
Μια λέξη, μια εικόνα.
Η αρχή και το τέλος, μια αναπνοή, προσφέρω και την ύπαρξή μου όλη για να το έχω μαζί.
28-6-2016

Άγρια κρίνα...

Άγρια κρίνα, αντίθεσης νεύμα,
να λυσσομανούν στην ματιά για ένα φιλί.
Να ανατριχιάζει το κορμί,
να ωρύεται η ψυχή,
να καίνε τα χείλη,
χάδι και προσμονή.

Βλέμμα και χτύποι,
πουθενά μυαλό,
φεγγάρι και αστέρια για οδηγό.
Καίνε, καίνε οι δρόμοι,
ιδρώτας και κάψα,
φωτιά και κάρβουνο,
λαίλαπα καυτή,
σάρκα στην σάρκα,
δροσιά να ρέει αποτελειωτική.
Άγρια κρίνα, ρίγη ζωής.
Κραυγή που ξεχύνεται από τα έγκατα της ψυχής.

Τρέχει λάβα, λάβα και νέκταρ,
ύδωρ αναγεννησιακό,
δροσιά στα χείλη,
βλέμμα μαγευτικό.
Άγρια κρίνα, πέταλα και μίσχοι γυριστοί ,
ένα ταξίδι νυχτερινό στον έναστρο ουρανό,
με εσένα και εμένα για οδηγό.

Κρίνα, κρίνα και φωτιά,
νερό να ρέει άγρια στην κάθε μας μάτια.
Χείλη, χείλη και πέταλα,
μίσχοι κορμιά,
άγρια κρίνα, πυρά, νερό, μια αγκαλιά.
Λαίλαπα η καρδιά.
25-6-2019

Η φωτογραφία είναι από http://www.truenaxos.com/

Φωτογραφία : Μάνος Γαμπιεράκης

Θάλασσα, φως, εγώ και εσύ...

Μαΐστρος και δροσερό κρασί,
Θάλασσα, φως, εγώ και εσύ.
Πουλιά, φτερά, μια αγκαλιά,
δροσερό φιλί στα χείλη τα καυτά.
Η Ακρόπολη και ο Παρθενώνας να σε χαιρετά.

Ακρογιαλιές, πενιές, παιχνίδια στις αμμουδιές,
ηφαίστεια, αγάλματα, μνημεία όλο διδαχές.
Κυκλάδες μέσα στα λευκά,
γαλάζιο όσο να χάνεται η ματιά.

Η Κρήτη με χαμόγελα και μπαλωθιές,
η Ρόδος με ιππότες από το χτες.
Κως, Σάμος, Λέσβος βασίλισσες με ομορφιές,
Χίος νησί των καπετανέων,
πλουτισμένη με της μαστίχας τις ευωδιές.

Τα πράσινα τα Επτάνησα τα θεϊκά,
Φαίακες, τραγούδια και χαρά.
Μια Ιθάκη ο Οδυσσέας να αναζητεί,
θάλασσες ονειρικές,
του μύθου ιστορίες και της φαντασίας αληθινοί.

Είναι γλυκός και ηλιοστάλαχτος ο δρόμος της πατρίδας.
Μάρμαρο, πέτρα και αμπέλι,
ήλιος, φεγγάρι και ελιά,
Θάλασσα να σε χορταίνει,
όλο μνήμη θεώρατα βουνά.

Και νύμφες, νύμφες της γης ακόμα πιο πολλές.
Να ξεπροβάλλουν μέσα από τα κύματα,
σειρήνες αληθινές.
Έξι χιλιάδες και...
Άλλες με πέτρα, άλλες πράσινες,
στεριά για ταξιδευτές.

Ωωω άκου άκου...
Κάπου εκεί, μέσα στα δέντρα, κοντά στο νερό, μια πλανεύτρα.
Κόσμος, κόσμος πολύς...
Η Επιδαύρεια γη έχει γιορτή.
Θέατρο, πολιτισμός και δίπλα της ο γιατρός Ασκληπιός.
Δράμα, κωμωδία, δάκρυ και γέλιο μαζί,
χτυπάει δυνατά η καρδιά, ΖΕΙ.

Λάδι ζωής να γίνεις αθάνατος,
κρασί για να ερωτευτείς,
γαλάζιο πέρα ως πέρα,
μέσα του να χαθείς.
Σιγομουρμουρίζουν τα κύματα και σε καλούν,
αποπλανούν την ματιά σου, την ψυχή θεριεύουν,
την καρδιά με άυλες αλυσίδες δένουν,
το κορμί σου θεσπέσια τυραννούν.

Είναι ωραία αυτή η τυραννία,
μένει μόνιμα στην ψυχή.
Σε μαγεύει, σε υπνωτίζει,
σκλάβο της σε κάνει παντοτινά,
σε όλη σου την ζωή σε ορίζει.
Άκου, άκου πως σε νανουρίζει μέσα στην γαλάζια της αγκαλιά!
Και εσύ να ταξιδεύεις,
να πας αντάμα αντάμα με τα λευκά πουλιά.

Βλέπεις και την Θεά την Αφροδίτη,
να κάνει μπάνιο στης Κύπρου τα ονειρικά νερά.
Και μετά να πετάξεις,
να πας δίπλα από της Πυθίας τον τρίποδα τον ιερό,
να πάρεις και χρησμό από τον ομφαλό της γης,
να δεις τι θα κάνεις τελικά στον κόσμο αυτό...

Αλλά εσύ ξέρεις...
Ξέρεις ότι έχεις μαγευτεί...
Εχεις μεθύσει από της Ελλάδας το φως και το αθάνατο λάδι και κρασί.
Το κάνεις αφιέρωμα στον Ποσειδώνα στο Σούνιο,
ένα βράδυ με πανσέληνο για να την ξαναδείς.

Και εκεί ξάφνου πετάγονται τα Μετέωρα,
κάτι το υπερβατικό.
Λες.... "Ναι, ναι!!! Εδώ κατοικεί ο Θεός!!"
Εκκλησίες να ξεπετάγονται από το παρελθόν,
κεντημένες με ιστορία, με αγώνα, να έχουν κάτι το συμπαντικό.

Προχωράς και χάνεσαι...
Μόνο που πρέπει να έχεις ανοιχτά τα μάτια της ψυχής,
να αισθάνεσαι...
Βλέπεις τοπία γαλαξιακά, λίμνες, ποτάμια, τρεχούμενα νερά.
Βλέπεις πολιτισμούς που πέρασαν παλιά,
που άφησαν το στίγμα τους σε μία γη θεϊκιά.

Έχει ιστορία ετούτη η γη...
Ξεδιπλώνεται στο κάθε εκατοστό της,
στην κάθε σου στιγμή.
Μαΐστρος και δροσερό κρασί,
Θάλασσα, φως, εγώ και εσύ!!
Μαζί...

Μια γοργόνα βαθιά μας καλεί...
Και ένα άλογο κουνάει την χαίτη με προσμονή...
Πάμε στην Βασίλισσα του Βοριά,
κάθεται εκεί και μας αγναντεύει, μας κοιτά.
Πάμε να της δώσουμε φιλιά.

Έχει ζήσει πολλά αυτός ο τόπος!
Κάθε πέτρα της, κάθε ακρωτήρι,
καθε φυσαλίδα της θάλασσας, κάθε τρεχαντήρι,
κάτι έχει σου πει,
κάτι να σου ψιθυρίσει,
κάτι να σου εξομολογηθεί.

Οι καμπάνες χτυπούν από τον Έβρο μέχρι την Μάνη
και ακόμα πάρα πέρα,
μέχρι τον Ψηλορείτη κάνουν σεργιάνι..
Και σε ξυπνούν...
Άραγε είναι αληθινό αυτό που βλέπεις ή το έβγαλες από τον δικό σου νου??

Είναι πλανεύτρα η Ελλάδα,
μια ιέρεια, μια Θεά.
Με τις κλωστές της σε έχει δέσει,
σε ταξίδια παντοτινά.
Άνοιξε, άνοιξε τα φτερά.
Πέτα πλάι πλάι με τα πουλιά.
Η ζωή είναι μικρή,
αγαπά με την καρδιά.

Πουλιά, φτερά, μια αγκαλιά.
Δροσερό φιλί στα χείλη τα καυτά!!
Θάλασσα, φως, πέτρα και κρασί,
μεθυσμένοι από της Ελλάδας το αθάνατο λάδι και κρασί.
Η ζωή είναι μικρή.
Θάλασσα, φως, εγώ και εσύ...

18-6-2019

Κύκλος για στιχάκι

Ω πως μεγάλωσε το φεγγαράκι!!
Έγινε κύκλος για στιχάκι.
Να σε αρμενίζει σε γαλαξίες,
να σου μιλάει για ιστορίες.

Ο Ιούνης με τριαντάφυλλα και μυρωδιές,
κύματα αχνοστόλιστα και ακρογιαλιές.
Και αυτό να κλείνει το μάτι πονηρά,
να λέει για έρωτα και για του πάθους ηλιόκαυτα φιλιά.

Μέσα στου Δία την αγκαλιά
αρμενίζει με ορθάνοιχτα πανιά.
Βρίσκει καμπύλες θελκτικές,
ματιές λάβρες, αποπλανητικές.

Ακούς πως κουδουνίζουν τα μέταλλα από το κατάρτι,
όπως με τα σύννεφα και το φεγγάρι,
ο αγέρας κάνει τον άγριο αντάρτη.
Φιλί, φιλί και περαντζάδα ,
στόματα κολλητά μια ουράνια φεγγαράδα.
17-6-2019

Η φωτογραφία είναι από https://gr.pinterest.com/

Φωτογραφία : Stamatina Vathi

Ατιτλο 

Όπως γλυκοασήμιζε ο ήλιος πάνω στα μάρμαρα του Ποσειδώνα,
ενάς πελαργός έδωσε ένα χάδι στης θάλασσας το μπλε το χρώμα.
Έδωσε φιλί, ένα άγγιγμα πάνω στων αφρών την κοσμοσυρροή
και οι αχτίδες είχαν μεγάλη στο χορό αντοχή.

Τα κύματα το είχαν ρίξει σε ένα ήσυχο αγκυροβολητό
και ένα τραγούδι από σειρήνες καλούσαν για ένα παλικάρι γνωστό.
Ακουγόταν που και που ένας καλπασμός,
ένα κλάμα, ένα παράπονο στο φως.

Μια γοργόνα είχε χάσει εδώ και αιώνες τα δυο του τα μάτια
και μια τρίαινα είχε τρυπήσει στο σκαρί της πατρίδας του τα άγρια χάδια.
Ένα πέταλο που χτυπούσε με πείσμα το χώμα,
δίπλα στους κίονες να αγναντεύει του βοριά το ντέρτι μέχρι το γιόμα.

Αχ Βουκεφάλα μου φίλε καλέ,
το δάκρυ της γοργόνας στέρεψε,
έγινε χώμα πάνω στο ναό εδώ ψηλά, αφιέρωμα στον Θεό της θάλασσας,
να αγναντεύει από μακριά.
Έγινε τρικυμία, έγινε ηρεμία,
έγινε μνήμη και παράπονο,
έγινε δάκρυ, χώμα ιερό,
ιερή μου Ελλάδα πόσα σου χρωστώ.

6-6-2018

Η Λόλα Γιαννοπούλου live στον Ορφέα – Παρασκευή 10 Ιουλίου

Η Λόλα Γιαννοπούλου στον Ορφέα

Παρασκευή 10 Ιουλίου

Μαζί της στο πιάνο ο Χρίστος Θεοδώρου

Με αφορμή το νέο της album με τίτλο "6 αυτοτελείς ιστορίες" η ερμηνεύτρια Λόλα Γιαννοπούλου θα βρεθεί για μία μοναδική βραδιά, την Παρασκευή 10 Ιουλίου στην Κυψέλη στον Ορφέα, σε έναν από τους πιο όμορφους δρόμους της Αθήνας, στην Φωκίωνος Νέγρη. Μαζί της ο πιανίστας και συνθέτης Χρίστος Θεοδώρου,

Η Λόλα Γιαννοπούλου και ο Χρίστος Θεοδώρου θα μας ταξιδέψουν με επιλογές από ένα ευρύ φάσμα της ελληνικής, και όχι μόνο, μουσικής. Από το "Μοιάζεις κι εσύ σαν θάλασσα" του Μανώλη Χιώτη μέχρι το "No ordinary love" της Sade και από το "Αργοσβήνεις μόνη" του Βασίλη Τσιτσάνη ως το "Damn your eyes" της Etta James, αλλά και με δικές τους συνθέσεις και φυσικά τα τραγούδια από τις "6 αυτοτελείς ιστορίες", η Λόλα Γιαννοπούλου μας φανερώνει τις ιδιαίτερες ερμηνευτικές της δυνατότητες και παρέα με τον Χρίστο Θεοδώρου μας υπόσχονται μία ξεχωριστή βραδιά!

Παρασκευή 10 Ιουλίου

Ώρα έναρξης 22:00

Είσοδος: 5 ευρώ

Facebook event: https://www.facebook.com/events/1129698670745004/

Orfeas Live

Cafe Bar Restaurant

Φωκίωνος Νέγρη 25

Αθήνα, Κυψέλη

Τηλέφωνο για κρατήσεις 2108668544 6939-187511

https://www.facebook.com/orfeas.cafe/

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΛΙΝΟΣ»

Ο Σύλλογος Λόγου- Μουσικής- Τέχνης, "Λίνος" προκηρύσσει Παγκόσμιο Διαγωνισμό Δοκιμίου Φιλοσοφίας εις την ελληνική γλώσσα, για τον οποίο η προθεσμία υποβολής των δοκιμίων αρχίζει την 1η Ιουλίου 2020 και λήγει την 30η Σεπτεμβρίου 2020.

Είναι ένας διαγωνισμός που εισηγείται ο «Λίνος», για να προωθήσει τη φιλοσοφική σκέψη στους νέους ανθρώπους και μάλιστα στους εφήβους. Σε μια φανταστική αναβίωση της σωκρατικής παιδείας , με το δοκίμιο αυτό, καλούνται οι συμμετέχοντες να απαντήσουν με το δικό τους πρωτότυπο τρόπο στο Θέμα:

"Τί θα έκανε ο Σωκράτης ..... αν ζούσε την εποχή της πανδημίας"

Καλούνται να ταυτισθούν με τον μεγάλο σοφό που ενέπνευσε όλους τους λαούς και όλους τους αιώνες.

Η κρίση των έργων θα γίνει από κριτική επιτροπή που ορίζεται από το Δ. Σ. του Συλλόγου και αποτελείται από διακεκριμένους φιλοσόφους και λογοτέχνες. Για λόγους διασφάλισης της αντικειμενικότητας του διαγωνισμού τα ονόματα των μελών της κριτικής επιτροπής θα ανακοινωθούν την ημέρα της απονομής των βραβείων.

Η ημέρα της απονομής των βραβείων θα ανακοινωθεί στην ιστοσελίδα του Συλλόγου "Λίνος", καθώς και στο Facebook, που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα.

Κατά την τελετή αυτή, στους διακριθέντες θα απονεμηθούν τρία βραβεία, τρεις έπαινοι και δέκα διακρίσεις. Παρακαλούνται οι συμμετέχοντες να είναι παρόντες κατά την τελετή απονομής, όπως συνηθίζεται. Όσοι μένουν μακριά μπορούν να στείλουν αντιπρόσωπο.

 ΓΕΝΙΚΟΙ ΟΡΟΙ

1. Δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό έχουν νέοι, (άνω των 15 ετών) και ενήλικες, που γράφουν στην Νέα Ελληνική Γλώσσα και διαμένουν στην Ελλάδα ή το εξωτερικό.

2. Οι υποψήφιοι έχουν δικαίωμα να λάβουν μέρος με ένα αδημοσίευτο σε ηλεκτρονική ή έντυπη μορφή (βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, διαδίκτυο) δοκίμιο, τηρώντας τους όρους που ακολουθούν και αναφέρονται παρακάτω αναλυτικά.

3. Τα δοκίμια θα είναι γραμμένα απαραίτητα στην ελληνική γλώσσα και όχι σε κάποια τοπική διάλεκτο ή άλλη ξένη γλώσσα.

4. Τα γράμματα θα είναι Αrial, μέγεθος 12 και η έκταση του δοκιμίου θα πρέπει να είναι 500-600 λέξεων (χωρίς τη συμπερίληψη συνδέσμων και προθέσεων), με σωστή ορθογραφία και σύνταξη.

5. Το δοκίμιο θα έχει το ψευδώνυμο του διαγωνιζομένου γραμμένο στο επάνω μέρος στη δεξιά πλευρά της πρώτης σελίδας, σε τρία αντίτυπα, που θα μπουν σε έναν μεγάλο φάκελο με το ψευδώνυμο επάνω και τα στοιχεία του ¨Λίνου¨, ( όχι το ονοματεπώνυμο). Μέσα σε έναν άλλο μικρό φάκελο που θα έχει ξανά το ψευδώνυμο του διαγωνιζομένου επάνω, θα υπάρχει μία σελίδα μέσα με το ονοματεπώνυμο του αποστολέα, το ψευδώνυμο, διεύθυνση κατοικίας, ηλεκτρονική διεύθυνση και τηλέφωνα. Ο μικρός φάκελος θα είναι κλεισμένος με όλα τα στοιχεία και θα μπει μέσα στον μεγάλο. Όχι φωτογραφίες ή οτιδήποτε γραμμένο με το χέρι.

Επίσης να σταλεί ένα αντίγραφο σε WORD, μόνο με το ψευδώνυμο στο sillogoslinos@yahoo.com για να μπει στο βιβλίο που θα εκδοθεί.

6. Με την αποστολή του έργου, ο διαγωνιζόμενος αποδέχεται πως το έργο του θα τεθεί υπό αξιολόγηση. Οι συμμετέχοντες συμφωνούν με τους όρους του διαγωνισμού και αποδέχονται την απόφαση της κριτικής επιτροπής.

7. Εάν οποιαδήποτε συμμετοχή δεν πληροί όλους ανεξαιρέτως τους όρους του διαγωνισμού, θα αποκλείεται, χωρίς ειδοποίηση του διαγωνιζομένου.

8. Τα δοκίμια που υποβάλλονται στον διαγωνισμό δεν επιστρέφονται, ενώ, τα μη διακριθέντα θα καταστραφούν μετά την ολοκλήρωση του διαγωνισμού.

9. Η διεύθυνση αποστολής είναι: Για τον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Δοκιμίου Φιλοσοφίας του Συλλόγου "Λίνος", Ε.Λ.Τ.Α. Λεωφόρος Βουλιαγμένης 115- 117 και Ηλία Ηλιού, Θυρίδα 18750.

Για περισσότερες πληροφορίες στο τηλ. 6909336870,παρακαλούμε μόνο κατάλληλες ώρες. Καλή σας Επιτυχία.

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ 3ου ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΠΟΙΗΣΗΣ του ΣΥΛΛΟΓΟΥ "ΛΙΝΟΣ"

Ο Σύλλογος Λόγου- Μουσικής- Τέχνης, "Λίνος" προκηρύσσει τον 3ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης εις την ελληνική γλώσσα, για τον οποίο η προθεσμία υποβολής των ποιημάτων αρχίζει την 1η Ιουλίου 2020 και λήγει την 30η Σεπτεμβρίου 2020.

Η κρίση των έργων θα γίνει από κριτική επιτροπή που ορίζεται από το Δ. Σ. του Συλλόγου και αποτελείται από διακεκριμένους λογοτέχνες και φιλολόγους. Για λόγους διασφάλισης της αντικειμενικότητας του διαγωνισμού τα ονόματα των μελών της κριτικής επιτροπής θα ανακοινωθούν την ημέρα της απονομής των βραβείων.

Η ημέρα της απονομής των βραβείων θα ανακοινωθεί στην ιστοσελίδα του Συλλόγου "Λίνος", καθώς και στο Facebook, που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα.

Κατά την τελετή αυτή, στους διακριθέντες θα απονεμηθούν τρία βραβεία, τρεις έπαινοι και είκοσι διακρίσεις. Παρακαλούνται οι συμμετέχοντες να είναι παρόντες κατά την τελετή απονομής, όπως συνηθίζεται. Όσοι μένουν μακριά μπορούν να στείλουν αντιπρόσωπο.

ΓΕΝΙΚΟΙ ΟΡΟΙ

1. Δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό έχουν ενήλικες, (άνω των 18 ετών), που γράφουν στην Νέα Ελληνική Γλώσσα και διαμένουν στην Ελλάδα ή το εξωτερικό.

2. Οι υποψήφιοι έχουν δικαίωμα να λάβουν μέρος με ένα αδημοσίευτο σε ηλεκτρονική ή έντυπη μορφή (βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, διαδίκτυο) ποίημα, τηρώντας τους όρους που ακολουθούν και αναφέρονται παρακάτω αναλυτικά.

3. Τα ποιήματα θα είναι γραμμένα απαραίτητα στην ελληνική γλώσσα και όχι σε κάποια τοπική διάλεκτο ή άλλη ξένη γλώσσα.

4. Τα γράμματα θα είναι Αrial, μέγεθος 12 και η έκταση του ποιήματος θα είναι έως 30 στοίχους και σε ένα μόνο φύλλο, με σωστή ορθογραφία και σύνταξη.

5. Το ποίημα θα έχει το ψευδώνυμο του ποιητή γραμμένο στο επάνω μέρος στη δεξιά πλευρά της σελίδας, σε πέντε αντίτυπα, που θα μπουν σε έναν μεγάλο φάκελο με το ψευδώνυμο επάνω και τα στοιχεία του ¨Λίνου¨, ( όχι το ονοματεπώνυμο). Μέσα σε έναν άλλο μικρό φάκελο που θα έχει ξανά το ψευδώνυμο του ποιητή επάνω, θα υπάρχει ένα χαρτί μέσα με το ονοματεπώνυμο του αποστολέα, το ψευδώνυμο, τον τίτλο του ποιήματος, διεύθυνση κατοικίας, ηλεκτρονική διεύθυνση και τηλέφωνα. Ο μικρός φάκελος θα είναι κλεισμένος με όλα τα στοιχεία και θα μπει μέσα στον μεγάλο. Όχι φωτογραφίες ή οτιδήποτε γραμμένο με το χέρι.

(Υπενθυμίζεται ότι: α) Όσοι από τους συμμετέχοντες επιθυμούν να μπουν στο ανθολόγιο το ποίημα θα αποστέλλεται και ηλεκτρονικά σε word μία φορά, μόνο με το ψευδώνυμο, στο mail sillogoslinos@yahoo.com

β) μπορούν να αποστείλουν ένα μικρό βιογραφικό τους έως τρείς σειρές, γ) όσοι έχουν βραβευθεί στους προηγούμενους διαγωνισμούς να στείλουν το ποίημα που βραβεύθηκε σε word.

6. Με την αποστολή του έργου, ο διαγωνιζόμενος αποδέχεται πως το έργο του θα τεθεί υπό αξιολόγηση. Οι συμμετέχοντες συμφωνούν με τους όρους του διαγωνισμού και αποδέχονται την απόφαση της κριτικής επιτροπής.

7. Εάν οποιαδήποτε συμμετοχή δεν πληροί όλους ανεξαιρέτως τους όρους του διαγωνισμού, θα αποκλείεται, χωρίς ειδοποίηση του διαγωνιζομένου.

8. Τα ποιήματα που υποβάλλονται στον διαγωνισμό δεν επιστρέφονται, ενώ, τα μη διακριθέντα θα καταστραφούν μετά την ολοκλήρωση του διαγωνισμού.

9. Η διεύθυνση αποστολής είναι: Για τον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης του Συλλόγου "Λίνος", Ε.Λ.Τ.Α. Λεωφόρος Βουλιαγμένης 115- 117 και Ηλία Ηλιού, Θυρίδα 18750.

Για περισσότερες πληροφορίες στο τηλ. 6909336870, παρακαλούμε μόνο κατάλληλες ώρες. Καλή σας Επιτυχία.

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ του ΣΥΛΛΟΓΟΥ "ΛΙΝΟΣ". ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ, ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ, ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ, ΠΟΙΗΣΗΣ, ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΚΔΟΘΕΙ ΤΟ 2019-2020

Ο Σύλλογος Λόγου- Μουσικής- Τέχνης, "Λίνος" προκηρύσσει Διαγωνισμό Βιβλίων: Μυθιστορήματος, Διηγήματος, Παραμυθιού, Ποίησης, για τον οποίον η προθεσμία υποβολής του αρχίζει την 1η Ιουλίου 2020 και λήγει την 30η Σεπτεμβρίου 2020.

Η κρίση των Βιβλίων θα γίνει από κριτική επιτροπή που ορίζεται από το Δ.Σ. του Συλλόγου και αποτελείται από διακεκριμένους λογοτέχνες και φιλολόγους. Για λόγους διασφάλισης της αντικειμενικότητας του διαγωνισμού τα ονόματα των μελών της κριτικής επιτροπής θα ανακοινωθούν την ημέρα της απονομής των βραβείων.

Η ημέρα της απονομής των βραβείων για τα Βιβλία, θα ανακοινωθεί στην ιστοσελίδα του Συλλόγου ¨Λίνος¨, καθώς και στο Facebook, που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα. Κατά την τελετή αυτή, στους διακριθέντες θα απονεμηθούν τρία βραβεία, τρεις έπαινοι και είκοσι διακρίσεις. Παρακαλούνται οι συμμετέχοντες να είναι παρόντες κατά την τελετή απονομής, όπως συνηθίζεται. Όσοι μένουν μακριά μπορούν να στείλουν αντιπρόσωπο.

 ΓΕΝΙΚΟΙ ΟΡΟΙ

1. Δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό έχουν ενήλικες, (άνω των 18 ετών), που γράφουν στην Νέα Ελληνική Γλώσσα και διαμένουν στην Ελλάδα ή το εξωτερικό.

2. Οι υποψήφιοι έχουν δικαίωμα να λάβουν μέρος τηρώντας τους όρους που ακολουθούν και αναφέρονται παρακάτω αναλυτικά.

3. Τα βιβλία θα είναι γραμμένα απαραίτητα στην ελληνική γλώσσα και όχι σε κάποια τοπική διάλεκτο ή άλλη ξένη γλώσσα.

4. Με την αποστολή των βιβλίων, ο διαγωνιζόμενος αποδέχεται πως το έργο του θα τεθεί υπό αξιολόγηση. Οι συμμετέχοντες συμφωνούν με τους όρους του διαγωνισμού και αποδέχονται την απόφαση της κριτικής επιτροπής.

5. Τα βιβλία που υποβάλλονται στο διαγωνισμό θα είναι από τρία σε κάθε είδος βιβλίου και δεν θα επιστρέφονται. 

6. Στο διαγωνισμό Βιβλίου, μπορούν να λάβουν μέρος συγγραφείς, μεταφραστές και εκδοτικοί οίκοι με βιβλία τους, οι οποίοι προτείνουν προς βράβευση ένα ή περισσότερα βιβλία. Επίσης παρακαλούμε να υπάρχουν στοιχεία επαφής με τον συγγραφέα, (τηλέφωνα, e.mail, διευθύνσεις). 

7. Η διεύθυνση αποστολής των βιβλίων είναι: Για τον διαγωνισμό Βιβλίων: Μυθιστορήματος, Διηγήματος, Παραμυθιού, Ποίησης, του Συλλόγου "ΛΙΝΟΣ", Ε.Λ.Τ.Α. Λεωφόρος Βουλιαγμένης 115- 117 και Ηλία Ηλιού, Θυρίδα 18750.

Για περισσότερες πληροφορίες στο τηλ. 6909336870,παρακαλούμε μόνο κατάλληλες ώρες. Καλή σας Επιτυχία.

ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ "ΘΕΛΩ, ΜΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ… "

Τρέξτε γρήγορα παιδιά! Του ονείρου θα περάσουμε αυτήν την αξημέρωτη βραδιά!

Πάλι τα ΠΡΕΠΕΙ με τα ΘΕΛΩ, στήσανε καυγά. Οι δυο μεγάλες κυρίες της Λογικής και της Αλόγιστης λαχτάρας, το ρίξανε στην κατινιά.

Ε, ναι σας λέω! Μαλλί με μαλλί πιάστηκε η γόησσα των ΘΕΛΩ, με την γεροντοκόρη λογική, την ώρα που τούτη η ανέραστη, σάρκαζε από ψηλά.

-Θα έρθει η ώρα σου και σένα ξελογιάστρα πεθυμιά, που με σκυμμένο της μεταμέλειας το κεφάλι, θα φωνάξεις:

Αχ, ‘’στερνή μου γνώση, να σ΄είχα πρώτα’’

-Βλέπεις κυρά μου σωφροσύνη και μόνη σου το λες…’’να σ΄είχα πρώτα’’

Ε, λοιπόν εγώ, πριν από ‘’τα πρώτα’’ θα βάλω πρώτα- πρώτα, τα μεράκια της καρδιάς!

Εσύ, τι ζόρι τραβάς με της πρεσβυωπίας τα κουπιά; Γιατί δεν μ΄αφήνεις στον βυθό των συναισθημάτων μου να κολυμπήσω;

Να ξεμυαλιστώ, να στραβοπατήσω, να ηδονιστώ, να Ζήσω και με την τρέλα μου να ηττηθώ και να νικήσω! Κουμανταδόρο θα σε βάλω στα ΘΕΛΩ και στο ΠΡΕΠΟΝ της χαράς;

Άντε σταμάτα πια… με ένα ΜΗ και μ΄ένα ΟΧΙ και με όλα τα ΠΡΕΠΕΙ σε ντελίριο, ολημερίς με κυνηγάς.

Ναι, όπως ακριβώς το είπες. Θυματοποιός του εαυτού μου και θύτης, σε ό,τι το κέφι λαχταρά.

Το Μεράκι της ψυχής, μην το προσπερνάς!

Να θηλάσει απ΄τις λαχτάρες μας, γυρεύει η καρδιά!

Άλλωστε, είτε τα Θέλω προσκυνήσω, είτε τα Πρέπει ακολουθήσω, στο τέλος, στην τιμωρία και των δυο θα γονατίσω.

Ωραία! Όταν τα ΘΕΛΩ μου απαρνηθώ κι αποφασίσω

στην σοβαροφάνεια της Άτολμης Λογικής να βολευτώ,

τότε, εμείς οι δυο, θα στήσουμε χορό με της μοιρολογίστρας τον ζουρνά.

Θα στρώσουμε τα ΠΡΕΠΕΙ στο τραπέζι,

στο κρεββάτι την ανημποριά,

στο φιλί μας το λιβάνι,

στον έρωτα την μακαριά

και παρέα θα θρηνούμε, της ζήσης την ουσία που αφήσαμε να ξεψυχήσει από φόβο… τι θα πει ο άτιμος ντουνιάς.

Μωρέ ποιος είναι αυτός ο κερατάς; Μήπως αυτές οι απρόσωπες φιγούρες, με την σκανδάλη στην ματιά και στα χείλη τη συκοφαντία, που θα΄θελαν να είναι της ζωής τους εραστές, αλλά δεν τους παίρνει πια;

Όλοι αυτοί οι ηθικοπλάστες ξαφνικά, γιατί η γλυκιά ατασθαλία δεν τους φλερτάρει, ούτε από χίλια μίλια μακριά;

Λοιπόν παιδιά! Επειδή, όσο να σκεφτούν οι λογικοί, οι ''τρελοί'' περνάνε ωραία τον καιρό τους, ελάτε να γίνουμε λιγάκι ανυπότακτοι, σε ό,τι την ύπαρξή μας τυραννά.

Πάμε όλοι μαζί, να ψηφίσουμε και πάλι και ξανά

Όλα της αναρχίας μας τα ΘΕΛΩ

και της φιμωμένης μας λαλιάς!

Μόνον έτσι απ΄την ζωή μας θα απαιτήσουμε,

Εκείνο που ‘’μας πρέπει’’

Αρκεί, η στάση μας απέναντί της,

να είναι ‘’καθώς πρέπει’’

Πρέπει δεν πρέπει,

εκείνο που μας Πρέπει,

είναι τα ΘΕΛΩ της Καρδιάς!!!

Εικαστικό:Turgut Daruga

ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ Της ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΚΚΑΛΑΣ - ΟΙ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΥΝΘΟ

Αεροφωτογραφία του ναού της Αρτέμιδος, προς Νότο στο τέλος των ανασκαφικών έργων 2018

ΟΙ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΥΝΘΟ

Στην κεντρική Εύβοια βρίσκεται η Αμάρυνθος, γνωστή και ως Βάθεια, μια παραλιακή κωμόπολη. Απέχει 30 χλμ. ανατολικά της Χαλκίδας στον Νότιο Ευβοϊκό κόλπο απέναντι από τις βόρειες ακτές της Αττικής. Είναι μία από τις μεγαλύτερες κωμοπόλεις της Εύβοιας και η μεγαλύτερη στο Δήμο Ερέτριας στον οποίο υπήχθη με το Πρόγραμμα Καλλικράτης.

Γύρω από την πόλη απλώνεται κάμπος μέχρι τους πρόποδες του όρους Όλυμπος, με την ιστορία της περιοχής να εκτείνεται μέχρι τη νεολιθική περίοδο, ενώ μεταγενέστερα η Αμάρυνθος αποτέλεσε σημαντικό εμπορικό κέντρο και ήταν γνωστή στην αρχαιότητα για την λατρεία της θεάς Αρτέμιδος.

Ένα εντυπωσιακό εύρημα ήρθε στο φως από τις ανασκαφές στην Αμάρυνθο. Τα λείψανα του ιερού της Αμαρυσίας Αρτέμιδος ανακάλυψε, μετά από εκατό και πλέον χρόνια έρευνας, ομάδα αρχαιολόγων της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Ελλάδα σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ευβοίας.

Από το 2007 η έρευνα διεξάγεται υπό την καθοδήγηση του καθηγητή του Πανεπιστημίου της Λοζάνης και διευθυντή της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Αθήνα, Karl Reber, και την Αμαλία Καραπασχαλίδου, επίτιμη έφορο Αρχαιοτήτων Ευβοίας, συνδιευθύντρια τον ανασκαφών.

Η ανατολική πλευρά του ναού, στους πρόποδες του λόφου της Παλαιοχώρας

Ο ναός αποτελούσε αντικείμενο έρευνας εδώ και έναν αιώνα περίπου, εντοπίστηκε στους πρόποδες του λόφου Παλαιοεκκλησίες, της Αμαρύνθου της Εύβοιας, δηλαδή 10 χιλιόμετρα μακριά από την αρχική τοποθεσία όπου εκτιμούσαν οι αρχαιολόγοι ότι βρισκόταν. Τα πρώτα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά, καθώς ήρθε στο φως μνημειώδης στοά του 4ου αι. π.Χ. που πλαισίωνε την ανατολική και τη βόρεια πλευρά του ιερού. Κατά τη διάρκεια των εργασιών του καλοκαιριού 2017, ανοίχθηκαν τομές στον χώρο που περιβάλλεται από τις στοές, στις οποίες εντοπίστηκε ο πυρήνας του ιερού, αποδεικνύοντας ότι πρόκειται πράγματι για το ιερό της Αμαρυσίας Αρτέμιδος. Ανακαλύφθηκαν κτήρια διαφόρων εποχών (από τον 6ο έως και τον 2ο αι. π.Χ.) και υπόγεια κρήνη που είχε κτιστεί με αρχιτεκτονικά μέλη και βάσεις από μνημεία σε δεύτερη χρήση. Από κάποιες ενεπίγραφες βάσεις και ενσφράγιστες κεραμίδες που φέρουν το όνομα «Αρτέμιδος», στάθηκε δυνατή η ταύτιση του ιερού της Αμαρυσίας Αρτέμιδος, καθώς οι επιγραφές αναφέρονται σε αναθέσεις στη θεά Αρτέμιδα, στον αδελφό της Απόλλωνα και στη μητέρα τους Λητώ. Η Άρτεμις λατρευόταν ως η προστάτιδα θεά της Αμαρύνθου, της πόλης που πήρε το όνομά της από έναν άνδρα της Ερέτριας που γοητεύτηκε από την θεά. Σύμφωνα με τις αρχαίες γραπτές πηγές, το ιερό αυτό υπήρξε από τα σημαντικότερα της Εύβοιας. Η ύπαρξή του είναι γνωστή από το 10ο βιβλίο του έργου του γνωστού γεωγράφου της αρχαιότητας Στράβωνα από την Αμάσεια του Πόντου. Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν τμήματα ενός μεγάλου τοίχου που χρονολογείται από την κλασική εποχή και ο οποίος, εκτιμάται ότι αποτελούσε μέρος στοάς που βρισκόταν δίπλα από τον ναό. Από τον 19ο αιώνα, οι αρχαιολόγοι προσπάθησαν να εντοπίσουν το συγκεκριμένο ιερό, αλλά αυτό δεν κατέστη δυνατό, παρά τις πολλές υποθέσεις, εξαιτίας της λανθασμένης ένδειξης της απόστασης στο κείμενο του Στράβωνα. Όπως ορθά απέδειξε ο καθ. Denis Knoepfler, ιστορικός και επιγραφικός στο Πανεπιστήμιο του Neuchâtel (Ελβετία) και στο Collège de France, το ιερό της Αμαρυσίας Αρτέμιδος δεν βρισκόταν σε απόσταση 7 στάδια (δηλ. 1,5 χλμ.) από την πόλη της Ερέτριας, όπως αναφέρει ο Στράβων, αλλά σε απόσταση 60 στάδια (δηλ. 11 χλμ.).

Η έρευνα στράφηκε προς τον κεντρικό χώρο του ιερού με στόχο την αποκάλυψη του αρχαίου ναού και του βωμού. Σημαντικά ευρήματα του 2018, όπως ένα ομοίωμα χάλκινης φαρέτρας, που αποτελεί τμήμα αγαλματιδίου της Αρτέμιδος και μία νέα βάση γλυπτού που φέρει τα ονόματα της Αρτέμιδος, του Απόλλωνα και της Λητούς, καθώς και ένα ακόμα μεγάλο θεμέλιο, ενισχύουν την άποψη ότι ο ναός βρίσκεται σε αυτή τη περιοχή και αναμένεται να εντοπιστεί τα επόμενα χρόνια. Η διερεύνηση άλλων τριών οικοπέδων στους πρόποδες του λόφου των Παλαιοεκκλησιών επέτρεψαν την ταύτιση των νοτίων ορίων του τεμένους, ενώ τα όρια προς δυτικά, όπου πιθανότατα βρισκόταν η κύρια είσοδος της Ιεράς Οδού από την Ερέτρια, παραμένουν ακόμα άγνωστα λόγω της ύπαρξης σύγχρονων κατοικιών στην περιοχή.

Ομοίωμα χάλκινης φαρέτρας που αποτελεί τμήμα αγαλματιδίου της Αρτέμιδος.

Το 2018 οι Ελβετοί και Έλληνες αρχαιολόγοι διερεύνησαν επίσης κατάλοιπα πρωιμότερων οικοδομικών φάσεων που χρονολογούνται από το 10ο έως τον 7ο αιώνα π.Χ., όπως ένα επίμηκες κτίριο μήκους άνω των 20 μέτρων, το οποίο χρονολογείται στους πρώιμους αρχαϊκούς χρόνους κι εδράζεται πάνω σε αψιδωτό κτίριο της γεωμετρικής εποχής. Το μνημειώδες αρχαϊκό κτίριο με παραστάδες δέσποζε αδιαμφισβήτητα στην περιοχή της αρχαίας Αμαρύνθου. Μόνο η συνέχιση της ανασκαφής, θα επιτρέψει να προσδιοριστεί η χρήση του κτιρίου, δηλαδή κατά πόσο αυτό σχετιζόταν με την λατρεία της Αρτέμιδος. Τα πρωιμότερα αυτά κτίσματα θυμίζουν τα αντίστοιχα στο ιερό του Απόλλωνα Δαφνηφόρου της Ερέτριας, ωστόσο ο ναός των ύστερων αρχαϊκών έως ελληνιστικών χρόνων στην Αμάρυνθο φαίνεται πως χτίστηκε σε άλλο σημείο, μάλλον προς δυτικά. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ίδρυση του ιερού της θεάς Αρτέμιδος στο άκρο της εύφορης πεδιάδας ανατολικά της Ερέτριας συνδέεται με την ενίσχυση των συνόρων της πόλης – κράτους της Ερέτριας, ενώ αργότερα, όταν ενσωματώθηκε μεγάλο τμήμα της νότιας Εύβοιας μέχρι τα Στύρα, όπως αναφέρεται σε ενεπίγραφη στήλη που βρέθηκε το 2017, το ιερό αναδείχθηκε σε κεντρικό σημείο της περιοχής. Ο θρησκευτικός χαρακτήρας του χώρου, μετά από καταστροφή τον 1ο αι. π.Χ., πιθανόν ανανεώθηκε το 2ο αι. μ.Χ. και συνεχιζόταν έως περίπου τον 3ο αιώνα μ.Χ., όπως αναφέρει ο καθ. Denis Knoepfler, ιστορικός και επιγραφολόγος του Πανεπιστημίου του Neuchâtel (Ελβετία) και του Collège de France και επιστημονικός επικεφαλής της ανασκαφικής ομάδας.

Οι ανασκαφείς επί το έργον

Η περιοχή της Αμαρύνθου, με ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων, μαζί με την περιοχή της Ερέτριας αποτελούν το πιο ενδιαφέρον από ιστορική άποψη κομμάτι της Εύβοιας. Πολλοί επιστήμονες μάλιστα τοποθετούν την Ερέτρια των μυκηναϊκών χρόνων στη θέση της σύγχρονης Αμαρύνθου. Το όνομα της πόλης φαίνεται να προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα ἀμαρύσσω, το οποίο σημαίνει “λάμπω, ακτινοβολώ”.

Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, στην Αμάρυνθο αναπτύχθηκε μόνιμος οικισμός κατά τη νεολιθική περίοδο (6000 – 3000 π.Χ.). Κατά τη διάρκεια της πρώιμης εποχής του Χαλκού (3000 – 2100 π.Χ), η Αμάρυνθος αποτελούσε έναν από τους σημαντικότερους πρωτοελλαδικούς οικισμούς και σπουδαίο προϊστορικό λιμάνι στο νησί της Εύβοιας. Είχε αναπτύξει εμπορικές σχέσεις με τα νησιά του Αιγαίου, όπως αποδεικνύεται από τα κυκλαδικά αντικείμενα που βρέθηκαν στην περιοχή. Κατά τη Μεσοελλαδική περίοδο (2000 – 1650 π.Χ.) η πόλη είχε στενές εμπορικές σχέσεις με την ηπειρωτική Ελλάδα και παρήγαγε θαυμαστά δείγματα της μινύειας αρχιτεκτονικής. Κατά την πρώιμη Υστεροελλαδική περίοδο αποτελούσε μια από τις σπουδαιότερες περιοχές της Εύβοιας, ενώ το όνομα της Αμαρύνθου αναφέρεται στις πινακίδες της Γραμμικής Β. Εκτός από το εμπόριο άλλες ασχολίες των κατοίκων ήταν η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία και η χαλκουργία.

Η περιοχή, στην οποία είχαν εγκατασταθεί οι Ίωνες, ήταν τόπος λατρείας της θεάς Αρτέμιδος, στην οποία είχε δοθεί το προσωνύμιο Αμαρυνθία ή Αμαρυσία από το όνομα της πόλης και ο ναός της οποίας βρισκόταν στην πεδιάδα. Ο οικισμός και ο αποθέτης του ιερού ανασκάφησαν μεταξύ των 1987 – 1990 και βρίσκονται σήμερα στο Μουσείο της Ερέτριας. Διοργανώνονταν προς τιμήν της τα Αμαρύσια, γιορτή η οποία μεταφέρθηκε και στο Άθμονον της αρχαίας Αθήνας που αποτελεί το σημερινό Μαρούσι. Άλλωστε και η ίδια η ονομασία Αμαρούσιον προέρχεται από την Αμάρυνθο και συγκεκριμένα από το προσωνύμιο Αμαρυσία. Μάλιστα η πρώτη σύγχρονη ονομασία του δήμου της Αττικής ήταν "Δήμος Αμαρυσίων" που εξελίχθηκε σε "Δήμος Αμαρουσίου".

Καθιστό γυναικείο πήλινο ειδώλιο

Ο αρχαίος οικισμός της Αμαρύνθου πιθανολογείται πως βρισκόταν σε μικρή απόσταση στα ανατολικά του σύγχρονου οικισμού, στον παραλιακό λόφο της Παλαιοχώρας, εξού και το η ονομασία του “παλαιά χώρα”. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα η περιοχή μαστιζόταν από τις επιδρομές πειρατών και οι κάτοικοι της αρχαίας τοποθεσίας κατέφευγαν στην ενδοχώρα για να προστατευθούν, όπου δημιούργησαν τον οικισμό της Βάθειας. Ο αρχαίος οικισμός εγκαταλείφθηκε οριστικά και καταστράφηκε το 1470 από τον τουρκικό στόλο, ο οποίος στη συνέχεια πολιόρκησε την Χαλκίδα. Όσο για τις καταστροφές που προκλήθηκαν στο ιερό κατά τη διάρκεια των αιώνων, η κ. Καραπασχαλίδου επισημαίνει ότι αυτό οφείλεται στη συχνή χρήση του χώρου σε διάφορες περιόδους, όπως στη ρωμαϊκή εποχή, ενώ πολλές ήταν και οι φθορές που προκάλεσαν οι νεοέλληνες. «Μας έλεγαν οι γείτονες ότι αρχές του περασμένου αιώνα έρχονταν από τον Ωρωπό και έπαιρναν υλικό. Δηλαδή, το λιθολογούσαν και το μετέφεραν είτε για να χτίσουν, είτε για να κάνουν ασβέστη. Μέσα στον χώρο του ιερού έχουμε βρει ένα μεγάλο σύγχρονο ασβεστοκάμινο, όπου εκεί έχουν καταστρέψει πολλά», σημείωσε.

Η Βάθεια πήρε το όνομά της από τη βαθιά χαράδρα στους πρόποδες του όρους Κοτύλαιο όπου χτίστηκε, ώστε να μην είναι ορατή από τα παράλια.

Στα τέλη του 19ου αιώνα κάτοικοι της Βάθειας άρχισαν και πάλι να μετακινούνται προς την αρχική τους κοιτίδα στα παράλια της περιοχής, όπου έχτισαν νέο οικισμό με το όνομα Κάτω Βάθεια, ενώ ο παλαιότερος οικισμός ονομάστηκε Άνω Βάθεια και υπάρχει μέχρι σήμερα 3 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Αμαρύνθου. Ο οικισμός της Κάτω Βάθειας αναφέρεται για πρώτη φορά το 1906 και το 1907 ορίστηκε ως έδρα του δήμου Αμαρυνθίων, ο οποίος είχε ιδρυθεί το 1835. Το 1911 η Κάτω Βάθεια μετονομάστηκε σε Αμάρυνθος, με το νέο αυτό οικισμό να λαμβάνει το όνομα του αρχαίου οικισμού της περιοχής από τον οποίο άλλωστε προέρχονταν οι κάτοικοι που ίδρυσαν την Άνω Βάθεια.

Φωτογραφία: Το μνημείο και οι ανασκαφείς αρχαιολόγοι του τον Αύγουστο του 2014. © Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή στην Αθήνα.

Γενική άποψη του Ιερού της Αμαρυσίας Αρτέμιδος με φόντο τα σπίτια της σημερινής Αμαρύνθου, το 2007. © Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή στην Αθήνα.

Τα νέα ανασκαφικά δεδομένα παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Αθήνα, που έγινε στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, στις 8 Μαρτίου 2018. ( Είχε προηγηθεί η παρουσίαση στην Αμάρυνθο). Ανάμεσα στο πολυπληθές ακροατήριο υπήρχαν αρχαιολόγοι από όλο τον κόσμο, γεγονός που καταδεικνύει τη σπουδαιότητα των ευρημάτων, όπως επίσης ο πρέσβης της Ελβετίας στην Αθήνα Χανς-Ρούντολφ Χόντελ. Η έρευνα ξεκίνησε το 2007 από Έλληνες και Ελβετούς αρχαιολόγους που διερεύνησαν πολλά οικόπεδα στους πρόποδες του λόφου των Παλαιοεκκλησιών, κοντά στη σύγχρονη Αμάρυνθο.

Παρουσίαση των ευρημάτων 6 Σεπτεμβρίου 2017 στην Αμάρυνθο

Εκδήλωση με αντικείμενο την παρουσίαση στους πολίτες της περιοχής των πρώτων αποτελεσμάτων του επί 10ετία ανασκαφικού έργου για το Ιερό της Αρτέμιδος στη θέση Παλαιοχώρα ή Παλαιοχώρια Αμαρύνθου, διοργάνωσαν η Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή στην Ελλάδα, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ευβοίας και ο Δήμος Ερέτριας, το βράδυ της Τετάρτης 6 Σεπτεμβρίου 2017 στην κεντρική πλατεία της Αμαρύνθου.

Αρχαιολόγοι επί το έργον στην ανασκαφή του 2017. © Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή στην Αθήνα.

Ευρήματα του 2007, όταν η ανασκαφή στο Ιερό της Αμαρυσίας Αρτέμιδος άρχισε να δίνει τα πρώτα ενθαρρυντικά αποτελέσματα. © Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή στην Αθήνα.

Ευελπιστούμε οι εργασίες να συνεχιστούν.

Γιάννης Κοκκάλας

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Κάτοικοι της Αμαρύνθου Ευβοίας διαμαρτυρήθηκαν για την έγκριση, με βάση την αρχαιολογική νομοθεσία, της ανέγερσης οικοδομής σε μη οριοθετημένο αρχαιολογικό χώρο. Συγκεκριμένα, εγκρίθηκε η ανέγερση οικοδομής στους πρόποδες/ανατολική πλευρά του λόφου της περιοχής «Παλαιοχώρια» (Παληοχώρα) Αμαρύνθου, ο οποίος έχει χαρακτηρισθεί αρχαιολογικός χώρος, λόγω της αποκάλυψης οικιστικών λειψάνων από την εποχή του Χαλκού. Στην περιοχή βρίσκονται και δύο εκκλησίες υστεροβυζαντινών χρόνων που επίσης έχουν χαρακτηρισθεί ιστορικά διατηρητέα μνημεία.

Συνήγορος του πολίτη Ιούνιος 2012 Σύμφωνα με την αρχαιολογική νομοθεσία

Πηγές:

Υπουργείο Πολιτισμού 

 Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή στην Αθήνα

Δήμος Ερέτριας

Πολιτιστικός Σύλλογος Αμαρύνθου

ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ"

«Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων»

(Όμηρος)

Η κοινωνική ιστορία του ανθρώπου είναι στενά συνυφασμένη με πράξεις και ενέργειες που τις χαρακτηρίζουν το πνεύμα της ΑΝΤΙθεσης και ΑΝΤΙδρασης απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις που δεσμεύουν και φυλακίζουν την ανθρώπινη σκέψη και ελευθερία.

Το κοινωνικό άτομο βρίσκεται μόνιμα  άλλοτε συνειδητά και ηθελημένα και άλλοτε ασυνείδητα και αθέλητα – σε μια ΑΝΤΙπαράθεση προς τον εαυτό του, τους άλλους και σε όλους εκείνους τους παράγοντες που θέτουν εμπόδια στη ζωή του. 

Αυτό το πνεύμα της αντιπαράθεσης και ΑΝΤΙστασης άλλοτε αποτελεί παράγοντα προόδου και εξέλιξης για το άτομο και την κοινωνία και άλλοτε πηγή έντονων συγκρούσεων ανάμεσα σε άτομα, κοινωνικές ομάδες και κράτη. Το πνεύμα της ΑΝΤΙπαλότητας φαίνεται να δεσπόζει σε κάθε φάση της ιστορικής πορείας του ανθρώπου άλλοτε με τη μορφή της προσπάθειας για επιβίωση και άλλοτε με τη μορφή της θέλησης για υπεροχή και διάκριση.

Η διαχρονία του «ΑΝΤΙ»

Παλαιότερα το πνεύμα αυτό της αντίστασης, της αντίθεσης και της αντιπαράθεσης εξωτερικευόταν και είχε ως «αντίπαλο δέος» - στόχο ένα πρόσωπο (εξουσία – βασιλιάς), μία αρνητική κατάσταση (δουλεία – φτώχεια) ή μια παραδοσιακή - συντηρητική ιδεολογία ή βιοθεωρία. Ο αντίπαλος, δηλαδή, είχε ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο και ο αγώνας απέναντι σ’ αυτόν είχε ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο και στόχο. Σήμερα όμως το πνεύμα και η διάθεση για αντιπαλότητα και αντιπαράθεση διαποτίζει κάθε πτυχή της ανθρώπινης σκέψης και συμπεριφοράς, το «αντίπαλο δέος» είναι απρόσωπο κι έτσι ο καθένας κάτω από το βάρος της ανάγκης για υλική επιβίωση και κοινωνική ανάδειξη συγκρούεται και μάχεται όχι με πρόσωπα αλλά με τις ανώνυμες δυνάμεις της αγοράς, απέναντι στις οποίες διαμορφώνει μία ψυχολογία σύγκρουσης, καχυποψίας, υπερτέρεσης και επιβολής.

Όλα αυτά τα συναισθήματα μορφοποιούνται και αισθητοποιούνται μέσα από τις διάφορες εννοιολογικές και σημασιολογικές αποχρώσεις του ΑΝΤΙ, που η κύρια έκφρασή του στις μέρες μας είναι ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ. 

Η νέα θεότητα

Το Καρτεσιανό «σκέπτομαι, άρα υπάρχω» έχει υποχωρήσει και τη θέση του κατέλαβε το «ανταγωνίζομαι, άρα υπάρχω».

Ο ανταγωνισμός, λοιπόν, η νέα θεότητα της εποχής μας, εγείρει ερωτήματα και αμφισβητήσεις τόσο για τη φύση του (προέλευση) όσο και για τη χρησιμότητά του. Σχετικά με το πρώτο (προέλευση) έχουν διατυπωθεί δύο αντικρουόμενες θέσεις.

Η πρώτη πρεσβεύει πως ο ανταγωνισμός είναι μία έμφυτη τάση του ανθρώπου, μία από τις πολλές μορφές έκφρασης του βασικού ενστίκτου της αυτοσυντήρησης. Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται όσοι πιστεύουν πως ο ανταγωνισμός επιβάλλεται και συντηρείται από τις σύγχρονες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Είναι, δηλαδή, μία απόλυτα κοινωνικά καθορισμένη συμπεριφορά και αποτελεί το δομικό στοιχείο του σημερινού οικονομικού και κοινωνικού συστήματος (καπιταλισμός). Μία σειρά δε από έννοιες συνυφαίνουν την κυριαρχία του ανταγωνισμού σε όλα τα επίπεδα, όπως: ανταγωνιστική κοινωνία, ανταγωνιστική οικονομία, ανταγωνιστικά προϊόντα, ανταγωνιστικές σχέσεις κλίμα ανταγωνισμού, ανταγωνιστικότητα, διεθνής ανταγωνισμός. 

 

Όσον αφορά τη χρησιμότητα του ανταγωνισμού ως ιδεολογίας και βιοθεωρίας έχουν διατυπωθεί δύο αντίθετες απόψεις. Η πρώτη θεωρεί τον ανταγωνισμό ως μία αναγκαιότητα της εποχής μας και ως πηγή δημιουργίας για τον άνθρωπο και ταυτόχρονα παράγοντα προόδου και εξέλιξης της κοινωνίας. Η δεύτερη αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό αυτή τη βίαιη εισβολή του ανταγωνισμού στη ζωή μας κατηγορώντας τον ως υπαίτιο για πολλά αρνητικά φαινόμενα που σχετίζονται τόσο με την ποιότητα των κοινωνικών σχέσεων όσο και με τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου.

Η χρησιμότητα

Σε ατομικό επίπεδο ο ανταγωνισμός συντελεί στην αυτογνωσία και στη δόμηση της «προσωπικής ταυτότητας». «Η διαφωνία η φιλονικία, όπως και ο ανταγωνισμός παίζουν ένα θετικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου. Γιατί αλλιώς πώς μπορεί ένας άνθρωπος να ξέρεις ποιος είναι, τι σκέφτεται και τι πιστεύει, όταν δεν υπάρχουν οι άλλοι που σκέφτονται και πιστεύουν διαφορετικά; Στη ζωή είναι σημαντικό να ερχόμαστε αντιμέτωποι με άλλους ανθρώπους∙ διαφορετικά παύουμε να υπάρχουμε ως άτομα. Καθορίζουμε τον εαυτό μας, τόσο ψυχικά όσο και κοινωνικά ή πνευματικά μέσα από τη σύγκριση, τη διαφοροποίηση και την αντιπαλότητα με τους άλλους. Το χρώμα δεν υπάρχει παρά στη σχέση του με ένα άλλο χρώμα. Η προσωπικότητα δεν έχει κανένα νόημα παρά σε σχέση με άλλες προσωπικότητες. 

Το «εγώ» δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς την ανταγωνιστική σχέση προς το «εσύ» και το οι «άλλοι» - οι «απέναντι». Η διατήρηση, λοιπόν, της ανθρώπινης προσωπικότητας και η δόμηση της προσωπικής ταυτότητας απαιτεί την αντίθεση. Και όταν ο «εχθρός» δεν υπάρχει, είμαστε υποχρεωμένοι να τον δημιουργήσουμε. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι χρειάζεται να καταστρέψουμε εκείνους που αντιτίθενται σε μας, ούτε καν πως πρέπει να αισθανόμαστε εκδικητικότητα προς αυτούς». (Άντονυ Στορ)

Ο άνθρωπος, λοιπόν, στην πορεία του προς την ολοκλήρωση δεν χρειάζεται μόνο την υποστήριξη των ομοϊδεατών του αλλά και τους αντιπάλους που του δίνουν τη δυνατότητα να ξεχωρίσει τον εαυτό του και να αποκτήσει τη δυνατότητα να γνωρίσει τις συνιστώσες της ταυτότητάς του.

«Το φίδι αν δεν φάει φίδι δεν γίνεται δράκος»

(Αρχαιοελληνική παροιμία)

Η επιβεβαίωση και η αναγνώριση έρχονται ως αποτέλεσμα όχι τόσο της απλής συνύπαρξης ή συνεργασίας, αλλά ως προϊόν μιας δυναμικής αντιπαράθεσης  με πρόσωπα του περιβάλλοντός μας. Ο άλλος δίνει το στίγμα της δικής μας ανωτερότητας ή ποταπότητας και η ανταγωνιστική σχέση που διαμορφώνουμε προς αυτόν  αποκαλύπτει όλα τα ξεχωριστά στοιχεία του εαυτού μας. Έχουμε λοιπόν ανάγκη όχι μόνο  αυτούς που βαδίζουν παράλληλα με εμάς, αλλά κι εκείνους που στέκονται ανταγωνιστές – αντίπαλοί μας.

Ανταγωνισμός και Ολοκλήρωση

Γενικότερα όμως ο ανταγωνισμός ενεργοποιώντας όλες τις πνευματικές, ψυχικές και σωματικές δυνάμεις του ατόμου συμβάλλει αποφασιστικά στην ολοκλήρωσή του. Η επαγγελματική  επιτυχία και ανέλιξη ως στόχος του σύγχρονου ατόμου μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από τον ανταγωνισμό. Αυτός συμβάλλει στη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης και ως ένα βαθμό στην οικονομική ανεξαρτησία.

Σε πνευματικό επίπεδο ο ανταγωνισμός πλουτίζει με γνώσεις το άτομο και το καθιστά ικανό να γνωρίσει και να ερμηνεύσει την πραγματικότητα στην οποία ζει. Επίσης καλλιεργεί τις πνευματικές αρετές – στον αγώνα για επικράτηση – όπως: την κριτική ικανότητα, τη διορατικότητα, την ευστροφία και την οξυδέρκεια. Ένα ανταγωνιζόμενο άτομο κρατεί σε συνεχή εγρήγορση όλες τις πνευματικές του δυνάμεις.

Σε ψυχολογικό επίπεδο ο ανταγωνισμός, ως κυρίαρχη τάση της εποχής μας, αυξάνει την υπομονή και επιμονή του ατόμου. Ισχυροποιεί τη βούλησή του, επαυξάνει την αυτοπεποίθησή του, του προσδίδει ψυχικό σθένος και αντοχή και το κάνει να νιώθει ανεξάρτητο και ασφαλές. Όλα μαζί αυτά  συμβάλλουν στην ανακάλυψη και καλλιέργεια νέων πτυχών του εαυτού του, εντείνει τη διάθεσή του για αυτοκριτική και αυτοέλεγχο και γενικά το οδηγεί στην αυτογνωσία και αυτοαξιολόγηση. Δεν είναι δε και λίγες οι περιπτώσεις που το άτομο ωριμάζει συναισθηματικά μέσα από τον ανταγωνισμό γιατί δοκιμάζεται τόσο στη χαρά της νίκης όσο και στη σκληρότητα της ήττας.

Εξίσου ωστόσο είναι και η θετική συνεισφορά του ανταγωνισμού σε κοινωνικό επίπεδο. Κι αυτό γιατί συνιστά έναν από τους βασικότερους φορείς κοινωνικοποίησης. Η σύγκρουση με τους άλλους και η προσπάθεια για διάκριση και υπεροχή συμβάλλει στο ξεδίπλωμα όλων των κοινωνικών αρετών, χωρίς αυτό να σημαίνει και τη χρήση αντικοινωνικών μεθόδων. Η τριβή με τα αντίθετα συμφέρονται οδηγεί το άτομο σε μία ηρωική έξοδο από το ναρκισσιστικό βασίλειο του «εγώ» του και το τοποθετεί δίπλα και μέσα στους άλλους. 

Επιμύθιο

Ο ανταγωνισμός, λοιπόν, πανταχού παρών, αναδεικνύει την αξία της δράσης, της πρωτοβουλίας και της αποφασιστικότητας, ενισχύει την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση και θρυμματίζει κάθε διάθεση για μοιρολατρία και παθητική αποδοχή των δεδομένων.

Ο ανταγωνισμός λοιπόν δικαιώνει πανηγυρικά και επικυρώνει τη θέση του Καζαντζάκη:

«Η κοινωνία είναι μια παλαίστρα, που όλοι πρέπει να παλαίψουμε»

ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ - ΑΡΘΡΑ

1.       «Ανθρώπινη επιθετικότητα», Άντονυ Στορ

2.       «Η αντιφατικότητα του ανταγωνισμού», Ηλία Γιαννακόπουλος (Διαδικτυακό άρθρο)

3.       «Συνεργασία vs Ανταγωνισμός», Ηλίας Γιαννακόπουλος (Διαδικτυακό άρθρο)

ΓΙΟΥΛΗ ΜΠΟΪΝΤΑ "ΑΤΙΤΛΟ"

Στο δικαστήριο της υπόδουλης ζωής
μαζεύτηκαν οι δικαστές τις προσδοκίες να δικάσουν.
Έβαλαν φωτιά στις αναμνήσεις και στο παρελθόν
και έσυραν τους ονειροπόλους στα κάτεργα της μετάνοιας.
Αόρατες οι αλυσίδες των ανθρώπων,
άλλες από αγάπη και άλλες από όνειρα
τρίζουν την ώρα που τα μάτια κλείνουν
και απ’ τα δεσμά τους δύσκολα κανείς ξεφεύγει.

Ανοίγουν τα παράθυρα διάπλατα!
Μπροστά κυλά μ’ ορμή το αίμα των αθώων.
Εύθραυστες οι παιδικές ψυχές γίνονται θρύψαλα
και κάθε πρόθεση βουλιάζει στον βάλτο της αμαρτίας.
Τα μεθυσμένα άλογα της φαντασίας
καλπάζουν για εκεί που η λαχτάρα ξεψυχά.
Πρόθυμοι κομπάρσοι εκφωνούν επικήδειους αξιοπρέπειας
Στάχτη γίνονται οι ελπίδες που πέθαναν πριν καν να γεννηθούν!

Ο χρόνος έστησε προσεκτικά παγίδες
σ’ ό,τι οι θνητοί θεωρούν ‘αξίες’.
Κάτω από το φως του φεγγαριού θυσιάστηκαν οι υποσχέσεις
και τα όνειρα της νιότης χειρόγραφα ξεχασμένα σ’ένα παλιό συρτάρι.
Στην Κόλαση ο χρόνος κυλά νωχελικά.
Ρολόγια δεν υπάρχουν τις ώρες να μετρούν
και οι βασανισμένοι δεν έχουν πια δικαίωμα
τις αμαρτίες να ξεπλύνουν στον αγιασμό της λησμονιάς.

Γιούλη Μποϊντά – Ιούνιος 2020
Φωτογραφία από το Pinterest (GiulianBekor.com)