ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΥ " ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ"

 ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ

Πόσο παλαιός είναι ο κόσμος;

Στα μακριά δάκτυλα απλώσαμε τον πλατύ δρόμο έως το φεγγάρι,

με μιάν σκανδαλιάρα διάθεση, με το λευκό μαντήλι της γοργόνας

να σείεται στ´ανεμολόγιο του ναυαγίου..

Κρατήσαμε ημερολόγιο,

ο ναύτης των ωρών μας χάθηκε στο βρώμικο λιμάνι

-το πλακόστρωτο βρωμούσε χαρμάνι, λάσπη φτωχή-

και στα ρείθρα να ξεπλένονται συνειδήσεις..

Πόσο παλαιός είναι ο κόσμος;

Ένα παραθύρι για τον καθένα,

μιά άρρυθμη εορτή με λικνιζόμενες υποσχέσεις,

το εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου

που η νύχτα φιλά την ημέρα,

η στιγμή της αναχώρησης που είπαν θάνατο

κι ένα κοράκι που τραγουδά την ματαιότητα..

Σαν ήμουν παιδί, αγαπούσα πολύ τα ταξίδια,

έπειτα βρήκα την ποίηση να κλαίει και μίκρυνε ο κόσμος..

Μιά αυλή, ένα χαμόσπιτο, μιά συνείδηση συλλογική που έρπει,

ένα ρόδο στα μαλλιά της ωραιότητος,

ένα νεκρό παιδί με τα αιμάτινα μάτια,

μιά μάνα που με χαιρετά εξόριστη στην πλάτη του δελφινιού

που πλέει στο ουράνιο πέλαγος του παραδείσου..

Είμαστε ναυαγοί, φιλάσθενοι στο ρίγος του ανεμόμυλου,

όταν ο Δον-Κιχότε σπαθίζει την ψυχή μας,

όταν μιά κόκκινη σημαία υψούται στο ευπρεπές μας όριο..

Ο κόσμος.. Ο κόσμος και εγώ,

ένας μονόλογος κρυφός και διαρκής..

Μην με μαρτυρήσετε, είμαι μια ερώτηση κι ένα ερωτηματικό..

Angie Raftopoulou

2021

Κύκλος ποιημάτων: Μονόλογος