Ya Al-Manfi | Mohamed Rahal - Αλγερία
Ένα από τα πιο διάσημα δημοφιλή ποιήματα που τραγουδήθηκαν κατά τη διάρκεια της Αλγερινής Επανάστασης μεταξύ 1873 και 1924, μαζί με άλλα ποιήματα όπως το "Al-Babour, Qala'at wa-Dur" (Η Βάρκα, τα Κάστρα και τα Σπίτια του Οράν),
είναι ένα παλιό αλγερινό τραγούδι του οποίου οι στίχοι είναι διασκευασμένοι από ένα δημοφιλές ποίημα που χρονολογείται από το 1871, μια από τις πιο διάσημες εθνικές επαναστάσεις, την Επανάσταση των Μοκράνι. Το ποίημα γράφτηκε από έναν από τους κρατούμενους της Επανάστασης των Μοκράνι που εξορίστηκαν στο νησί της Καληδονίας στην Ωκεανία, νότια του Ειρηνικού Ωκεανού.
Το ποίημα αφηγείται την τραγωδία ενός μεγάλου αριθμού Αλγερινών αγωνιστών της αντίστασης και κρατουμένων που απελάθηκαν μεταξύ 1864 και 1921.
Ξεκινώντας από την αυλή του Κωνσταντίνου, έφτασαν στην εξορία στο νησί της Καληδονίας, στη Δυτική Αυστραλία, και τα βάσανα που υπέστησαν, μη γνωρίζοντας τη μοίρα που μπορεί να αντιμετώπιζαν.
Οι γαλλικές δυνάμεις εκτόπισαν βίαια τους επαναστάτες από τη χώρα τους σε στρατόπεδα εργασίας στο νησί της Καληδονίας, σε επίπονα ταξίδια που ξεκίνησαν το 1873, κατά τη διάρκεια της περίφημης Εξέγερσης των Μοκράνι, και συνεχίστηκαν τον επόμενο αιώνα.
Τα ταξίδια ξεκίνησαν από το λιμάνι του Αλγερίου και ακολούθησαν διάφορες διαδρομές, συμπεριλαμβανομένου του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας και της Διώρυγας του Σουέζ, μέχρι να φτάσουν στο νησί. Το ταξίδι περιελάμβανε κάθε μορφής ταλαιπωρία, όπως πείνα, κρύο και αποξένωση. Μερικοί από τους εξόριστους βρήκαν τον θάνατο στην πορεία και ρίχτηκαν στη θάλασσα.
Όταν έφτασαν οι επαναστάτες, τα βάσανα δεν τελείωσαν. Αντιμετώπισαν σκληρή δουλειά και φυλετικές διακρίσεις. Όταν τελείωσε η γαλλική αποικιοκρατία, οι απόγονοι των Αλγερινών βρέθηκαν να αναζητούν την ταυτότητα που είχαν χάσει ως αποτέλεσμα της αποικιοκρατίας και ένιωθαν νοσταλγία για την πατρίδα και τις οικογένειές τους.
Η φήμη του ποιήματος: Αυτό το ποίημα έγινε ένα από τα πιο διάσημα λαϊκά ποιήματα που γιόρταζαν τη μετανάστευση στη λαϊκή κληρονομιά. Οι στίχοι του έγιναν ένα τραγούδι που πολλοί καλλιτέχνες ξαναείπαν μετά την επανάσταση, και τραγουδήθηκε από σημαντικούς καλλιτέχνες σε αραβικές χώρες, όπως ο Τυνήσιος Saleh al-Farzit τη δεκαετία του 1980 και ο Μαροκινός καλλιτέχνης Abdelwahab Doukkali, μεταξύ άλλων.
Η διεθνής φήμη του ήρθε όταν η μουσική rai έγινε δημοφιλής στις αρχές της δεκαετίας του 1990, συνδυάζοντας διεθνείς επιρροές σε μουσική όπως η ποπ, η ροκ και η τζαζ. Ο αείμνηστος καλλιτέχνης Rachid Taha ξαναείπε αυτό το τραγούδι στο άλμπουμ του του 1992 "Barra Barra", το οποίο ήταν γνωστό ως το τραγούδι "Ya al-Rayeh" του Dahman al-Kharashi. Απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη φήμη όταν είχε προγραμματιστεί να παρουσιαστεί στην έναρξη της θρυλικής συναυλίας "1:2:3 Shams" τη νύχτα της 26ης Σεπτεμβρίου 1998, με τους Khaled και Fawdil. Ήταν η μεγαλύτερη και πιο επιτυχημένη συναυλία rai στην ιστορία όσον αφορά το άλμπουμ, τα βραβεία και την ψυχαγωγία.
Στίχοι του ποιήματος:
Πες στη μητέρα μου να μην κλαίει, ω εξόριστε.
Μη λυπηθεί ο Θεός τον γιο σου, ω εξορία.
Και όταν μπω στη μέση των θυρών, ω εξορία,
Οι επτά ανάμεσά τους είναι οι γενναίοι, ω εξορία.
Και μου είπαν, "Υπάρχει καπνός, ω εξορία."
Και ήμουν ανάμεσά τους, έκπληκτος, ω εξορία.
Πες στη μητέρα μου να μην κλαίει, ω εξορία.
Μη λυπηθεί ο Θεός τον γιο σου, ω εξορία.
Όταν με πήγαν στο δικαστήριο, ω εξορία.
Οι ηλικιωμένοι και οι νέοι χωροφύλακες, ω εξορία.
Και η αλυσίδα ζυγίζει ένα εκατό κιλό, ω εξορία.
Και με εκπαίδευσαν για ένα χρόνο και μια μέρα, ω εξορία.
Πες στη μητέρα μου να μην κλαίει, ω εξορία.
Μη λυπηθεί ο Θεός τον γιο σου, ω εξορία.
Μόλις μπω, γυρίζω το κεφάλι μου, ω εξορία.
Και δώσε μου έναν επισκέπτη και ένα μπαγιά, ω εξορία.
Και ας μας περικυκλώσουν οι φρουροί, ω εξορία.
Στις 8 η ώρα, ακούς το σφύριγμα, ω εξορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου