Αύγουστο μήνα, υπόσχονται τα πρώτα κυκλάμινα,
Αύγουστο μήνα και τα πρώτα ρείκια!
στο βάθος του ορίζοντα οσμίζονται τα πρωτοβρόχια
ψιθυρίζουν λόγια υπομονής με τρυφερότητα
στη φρυγμένη γη.
Τι ήταν εκείνα τα βήματα στα βότσαλα!
ήχησαν σαν τα διαμάντια στη σπηλιά των πειρατών,
έτριξαν σαν τα δόντια του δράκοντα της Κίνας!
Μα ήταν μόνο τα ορεξάτα βήματα -πρωί της νέας μέρας-
μιας κοπέλας που όριζε γη και ουρανό στην πρώτη νιότη,
βέλος στο φλεγόμενο στερέωμα εν μέσω καύσωνος.
Κι άλλα βήματα ήταν ...πατημασιές στο βελούδο της λάσπης
σαν γλυκιά αμαρτία παιδιάστικη,
να βυθίζονται τα πέλματα ηδονικά, να κολλούν
και να τινάσσουν στα κοντοπαντέλονα κομμάτια
μιας χωμάτινης σοκολάτας όλο ενοχή και καμάρι,
γρατζουνισμένα γόνατα και κουρεμένα κεφάλια
των αδερφών και των συντρόφων στο παιχνίδι.
Κάβουρες και χελώνες και βατράχια να φλυαρούν ανενδοίαστα
και υπέροχα χαμόγελα ευδαιμονίας να πεταρίζουν ανεμπόδιστα!
Πώς έκανα να βηματίσω!
Με τρόμαξε ο ήχος των αλυσίδων!
Τις έσερνα τόσον καιρό...
σχεδόν τις είχα ξεχάσει!
(Μαρία Μπούχλη)
Η φωτογραφία είναι από :https://wyrdwordsandeffigies.wordpress.com/
Καταπληκτική!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή