ΕΛΕΝΑ ΑΚΑΝΘΙΑΣ "GOLITH" - Νουβέλα

Νέα κυκλοφορία

Έλενα Ακανθιάς : GOLITH

Εκδόσεις : Σμίλη 

Χρονολογία έκδοσης: Ιούλιος 2020

Είδος : Νουβέλα 

Σελ.: 90

ISBN: 978-618-5399-51-1

Οπισθόφυλλο

«…Είχε δίκαιο ο μπαγάσας. Τελευταίες στιγμές και του έβαλα τις φωνές. Πού να ξέρω, όμως; Κόντεψα και να πνιγώ από εκείνο το κωλόφτερο. Τα χρειάστηκα, σου λέω! Θα μου πεις, και που τη γλίτωσες τότε, τι κατάλαβες; Εντάξει, πήρα bonus αναβολή σαράντα οκτώ ωρών. Ε, όσο να ‘ναι, άλλον έναν γύρο στη ζωή τον έκανα. Μόνος μου, όμως. Γιατί τέτοια ταξίδια πρέπει κανείς μόνος του να τα κάνει. Τάδε έφη Λίλι. Κι εγώ της είπα Πριτς και πάλι πριτς! Μωρέ, τι μας λες;! Να ταξιδέψω πίσω και μπροστά στον χρόνο, ν’ ανακατέψω τις ζωές και τις ψυχές των ανθρώπων και να ‘μαι μοναχός μου; Ούτε ένας φίλος, μία καβάτζα, όταν θα αγριευτώ ή όταν θα με πιάσει η απελπισία; Ο Οδυσσέας ταξίδεψε με τόσα συντρόφια. Σκληρή γυναίκα η Λίλι, σκληρή και άδικη…»

Η Λίλι, τη στιγμή που μιλάει στο τηλέφωνο με τη φίλη της, εξαφανίζεται. Ένα γονίδιό της, από εκείνα που αναπτύσσουν δραστηριότητα μέχρι και σαράντα οκτώ ώρες μετά τον θάνατο, προχωρεί σε ένα ταξίδι χωροχρόνου, μέσα από το videogameGolith, επιχειρώντας να ανακαλύψει την αιτία της εξαφάνισής της. Η Μάμω με τη φωνή καμπάνα, που στο τέλος την χάνει, οι τρεις άντρες που, σχηματίζοντας με τα σώματά τους έναν κύκλο, αφηγούνται ιστορίες και μυστικά και ο τελευταίος διάλογος της Λίλι με τη φίλη της είναι κάποια από τα στοιχεία που θα οδηγήσουν το γονίδιο στη λύση του μυστηρίου.

Μία νουβέλα για τη γυναικεία αυτογνωσία και την αμφισβήτηση της θέσης του ανθρώπου σ’ έναν κόσμο που, φαινομενικά, προσδιορίζει απολύτως τις συντεταγμένες των μελών του.

Αποσπάσματα 

i. «Βύθισε τα πέλματά της στις παντόφλες με ένα γουργουρητό ικανοποίησης. Από γεννησιμιού της έτσι έκανε. Τακτοποιούσε πάντα με τρυφερότητα και προσοχή τις σάρκινες αυτές μάζες στα πλαδαρά από την πολυετή και θηριώδη άλωση παπούτσια. Εξάλλου, από εκεί εκκινούσε η φωνή της. Κάθε φο­ρά που ήταν να μιλήσει, ένιωθε το λάκτισμα σε κάθε δάχτυλο αντίστοιχα, ανάλογα με την περίσταση. Ας πούμε, όταν μιλούσε στα παιδιά της, κούρδιζε τη φωνή της στο μικρό με γλύκα και αγάπη. Σαν πάλι έπιανε κουβέντα με τις φίλες και τα βάσανα ξεχεί­λιζαν, το τέταρτο δάχτυλο τρεμόπαιζε ασταμάτητα. Απ’ τον γιατρό και τον παπά αν ήταν να πάρει συμ­βουλή, ίδιος γάντζος το μεσαίο γύρευε να σκάψει τη σόλα του παπουτσιού και να στερεωθεί μέσα στη γη. Μονάχα το δεύτερο, το μεγαλύτερο, ήταν βουβό και ασάλευτο χρόνια τώρα, από τότε που έχασε τον άντρα της. Σήμερα, όμως, είχε σειρά το πρώτο, το κορκανύχικο, του εαυτού, όπως το έλεγε...»

💛           💛

ii. «…Την προηγούμενη εβδομάδα τη ρώτησε ο γιατρός, έτσι στα ξαφνικά, αν έχει συχνά τέτοιους πόνους στο μεγάλο δάχτυλο. Τάχα και δήθεν πως ανησύχησε από το φούσκωμα το ελαφρύ. Τον κοίταξε ανόρεκτα και δύσπιστα: 

«Γιατρέ, δεν μου αρέσει να με ρωτάς τέτοια πράματα. Να κάμεις την ιατρική σου και μακριά από τα δάχτυλα των ποδιών μου. Αν σου κάνει ανάγκη, να σου αφήσω το παπούτσι μου για να το μελετήσεις». 

«Μάμω, σε παρακαλώ, σοβαρέψου. Μπορεί να πάσχεις από ουρικό οξύ. Θέλω να είμαι σίγουρος. Τη Δευτέρα το πρωί να είσαι στο ιατρείο μου, για να το δούμε επισταμένως». 

Του θύμωσε εγγαστρίμυθα. Δεν το ’δειξε, όμως. «Ο φαντασμένος! Ότι δηλαδή μπορεί από μια ματιά στο δάχτυλο, έτσι απλή και ξιπασμένη, να βγάλει λαγό απ’ τη φωλιά, αρρώστια από το σώμα. Ε, κακομοίρη μου! Και μετά βάζουν στο στόμα τους την κυρα-Γιασμίνα, εδώ πιο κάτω, που διαβάζει τις ελιές στο κορμί, αλλά μονάχα αυτές στην πλάτη, γιατί εκείνες είναι, λέει, που ομολογούν τα μυστι­κά της σκιάς του καθενός. Μα τούτη το κάνει με σέβας και με δέος. Συναξαρίζει τη μαγγανεία και τη γητειά και τη μαντρίζει σε σταυρούς και κο­μποσκοίνια. Και όποιο ζόφο συναντήσει, δεν τον βαφτίζει με αλλοπαρμένα ονόματα. Ακούς εκεί ου- ρι-κό ο-ξύ! Κάθου λοιπόν, ντοκτόρι μου, να με ανα­μένεις παρέα με το ου-ρι-κό σου το ο-ξύ. Εγώ το μόνο οξύ που ξέρω είναι εκείνο που καθαρίζουμε τον απόπατο, μετά συγχωρήσεως δηλαδή. Ε, όχι και να μου συγγενέψεις το δάχτυλο με τα σκατά! Αλλά, πού να καταλάβεις τι φλεβοκουβαλά ο χτύ­πος του πρησμένου του δαχτύλου, τι ορμήνιες και αινίγματα».

Έλενα Ακανθιάς, Golith, νουβέλα, Εκδόσεις Σμίλη, 2020

(Αποσπάσματα από το κεφάλαιο: ΠΙΣΤΑ 1-GENESIS: ΜΑΜΩ)

Βιογραφικό 

Η Έλενα Ακανθιάς γεννήθηκε στην Αμμόχωστο της Κύπρο και μεγάλωσε στην Κρήτη, όπου και εργάστηκε. Σπούδασε Νομική, Φιλοσοφία, Παιδαγωγικά και Μουσική.Για τη νουβέλα «Το Δόντι του Καρχαρία» (εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2016) ήταν υποψήφια για το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου στην Πεζογραφία του περιοδικού «Ο Αναγνώστης». Ζει στη Γερμανία.