Αγαπημένε μας άγγελε
Σε θυμάμαι δεκατεσσάρων ετών
μέσα στην αίθουσα
να σηκώνεις πάντα το χέρι σου
και χαμηλόφωνα να λες το μάθημα.
Όταν γύρω σου
τα άλλα παιδιά έκαναν σκανταλιές
εσύ στεκόσουν στο ύψος σου
σοβαρή κι αμέτοχη.
- Τι ήθος! Σκεφτόμουν, μπράβο της.
Με την ίδια ακριβώς σεμνότητα
στόλιζες τη γαλανόλευκη στις παρελάσεις.
Όλοι είχαν να λένε:
- Άγγελος το κορίτσι αυτό
να το χαίρονται οι γονείς του!
Δεν αρκούσε μια θνητή ζωή
να χωρέσει το μεγαλείο σου.
Μόνο δεκαέξι χρόνια
χάρισε ο Κύριος των πάντων.
Οι ουρανοί σε ζήτησαν
να στολίσεις τα τάγματα των αγγέλων.
Μόνο να που...
μας λείπεις αφόρητα.
Δεν ξέρω αν μας βλέπεις
από εκεί που βρίσκεσαι
μα άκου την δασκάλα σου
για τελευταία φορά.
Πήγαινε στο θρόνο του Παντοδύναμου
και ζήτησέ του
να δώσει κουράγιο στους γονείς σου.
Αποκλείεται να αρνηθεί τη χάρη
στον αγαπημένο του άγγελο.
Τσαμάκη Βασιλική
Εις μνήμην της Β.Γ.
Εύφημη μνεία
Γ΄ Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός 2019-2020
Πνευματικοί Ορίζοντες Λεμεσού
Η εικόνα είναι από: pixabay.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου