Τα μάτια σου, αντιφεγγίσματα στο λυκόφως
του άναστρου ουρανού της ύπαρξής μου
ακαθόριστη πορεία πλεύσης χάραξαν
για το χαμένο δισκοπότηρο της ευτυχίας .
Αναπάντεχα το κύμα ξέθαψε τον έρωτα
και λαμπυρίζει σαν αστραφτερό πετράδι
κάτω απ' το φως ενός χλωμού φεγγαριού
που διαγράφει το περίγραμμα της μορφής .
Ποτάμι ορμητικό ο πόθος απέτρεψε
την ανάδειξη κάθε μύχιας σκέψης
απ΄τα βάθη της ερειπωμένης ψυχής
που επιζητούσε την ηδονή σαν εξαγνισμό .
Μάταια τα μαργαριταρένια δάκρυα
τη στάχτη προσπάθησαν να ξεπλύνουν
απ' το άνυδρο τοπίο της απόγνωσης.
Άμμος λευκή γλύστρησε αναίτια ο χρόνος
ανάμεσα στις προσμονής τις παλάμες
δίχως ποτέ πραγματικά να ανταμώσουμε..
ΑΘΗΝΑ 07 -- 08 -- 2016
Α Υ Λ Ω Ν Ι Τ Η Σ Σ Π Υ Ρ Ο Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου