Νικόλας Άσιμος ( 20 Αυγούστου 1949 - 17 Μαρτίου 1988)

Ο Νικόλας Άσιμος (πραγματικό όνομα: Νικόλαος Ασημόπουλος, Θεσσαλονίκη, 20 Αυγούστου 1949 - Εξάρχεια Αττικής, 17 Μαρτίου 1988) ήταν Έλληνας στιχουργός, συνθέτης και τραγουδιστής κυρίως του ελληνικού ροκ, αλλά τραγούδησε και πολιτικά τραγούδια, μπαλάντες και λαϊκά. Ήταν περίπτωση ιδιαίτερα αντισυμβατικού καλλιτέχνη, κυρίως όσον αφορά τον τρόπο ζωής. Οι συμπεριφορές του και τα τραγούδια που έγραψε θεωρήθηκαν συχνά προκλητικά. Επρόκειτο για ένα έντονα πολιτικοποιημένο άτομο, που δεν αποδεχόταν την «ταξινόμηση» σε κάποια ιδεολογία. Ο Άσιμος ήταν αρχικά αριστερός, απέκτησε όμως αναρχική συνείδηση λίγο αργότερα και στη συνέχεια ξεπέρασε και τον αναρχισμό, καθώς δεν επιθυμούσε να του «κολλούν ταμπέλες».

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Αυγούστου του 1949 και μεγάλωσε στην Κοζάνη. Ο πατέρας του, Λάζαρος Ασημόπουλος, ήταν ιδιοκτήτης καταστήματος γενικού εμπορίου στο κέντρο της Κοζάνης και η μητέρα του, Μαρίκα Ασημοπούλου, το γένος Πινελίδη, ασχολείτο με τα οικιακά και ήταν προσφυγικής καταγωγής. Υπήρξε μέτριος μαθητής, ασχολήθηκε με τον στίβο και το ποδόσφαιρο (έπαιζε τερματοφύλακας) και στην εφηβεία του αγάπησε τα ποιήματα του Γεωργίου Σουρή (1853 - 1919) και διασκέδαζε τους συμμαθητές του σκαρώνοντας σατιρικούς στίχους πάνω σε μελωδίες ξένων επιτυχιών της εποχής, όπως το γαλλικό τραγούδι Monsieur Cannibale του 1966 που τραγούδησε ο Σασά Ντιστέλ. Εστειλε μάλιστα το συγκεκριμένο στιχούργημά του σε στήλη για τη νεολαία που διατηρούσε ο δημοσιογράφος Νίκος Μαστοράκης στην εφημερίδα Ελεύθερος Κόσμος, χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά το ψευδώνυμο «Άσιμος» (υπέγραψε ως «Νίκος Άσιμος»).

Το 1967 εισήχθη στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ., όπου ασχολήθηκε με το φοιτητικό θέατρο, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα στην ιδιωτική Δραματική Σχολή του Κυριαζή Χαρατσάρη, χωρίς να αποφοιτήσει. Στη Θεσσαλονίκη αγόρασε την πρώτη του κιθάρα και ξεκίνησε να παίζει ως αυτοδίδακτος και να συνθέτει τα πρώτα του τραγούδια. Τον Δεκέμβριο του 1972 πρωτοεμφανίστηκε στο κοινό ως τραγουδοποιός, αλλά και ως ηθοποιός (ερμήνευε το μονόπρακτο «Το Πανηγύρι» του Ζαν Κοκτώ) στο δώμα του Λευκού Πύργου, το οποίο είχε μετατραπεί σε μπουάτ. Εκεί προέκυψαν για πρώτη φορά διαφωνίες και ρήξεις με συνεργάτες του, ένα φαινόμενο που τον ακολούθησε σε όλη την καλλιτεχνική διαδρομή του.

Τον Μάιο του 1973 εγκατέλειψε τις σπουδές του, έφυγε από τη Θεσσαλονίκη και κατέβηκε στην Αθήνα. Άρχισε να ασχολείται όλο και περισσότερο με τη μουσική, περιλαμβάνοντας όμως πάντα θεατρικά στοιχεία στις εμφανίσεις του. Στις μπουάτ της Πλάκας συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με καλλιτέχνες όπως ο Πάνος Τζαβέλας, ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Σάκης Μπουλάς, ο Θάνος Αδριανός, ο Περικλής Χαρβάς, η Μαριάννα Τόλη και το ντουέτο Λήδα-Σπύρος. Το 1974 σκηνοθέτησε μία βραχύβια μουσικοθεατρική παράσταση στη μπουάτ «Εντεκάτη Εντολή», χωρίς ανταπόκριση από το κοινό.

Το 1975 σημειώθηκε η πρώτη του παρουσία στη δισκογραφία με ένα δίσκο 45 στροφών που περιείχε τα τραγούδια «Ο Μηχανισμός» (Α' πλευρά) και «Ο Ρωμιός» (Β' πλευρά) σε ενορχήστρωση του Γιώργου Στεφανάκη. Τον έβγαλε η εταιρεία «Λύρα» του Αλέκου Πατσιφά (1912 - 1981) και έπεσε θύμα λογοκρισίας: δηλαδή μπορούσε κάποιος να τον αγοράσει στα δισκοπωλεία, αλλά απαγορευόταν η μετάδοσή του από την δημόσια ραδιοτηλεόραση. Την ίδια χρονιά ο Άσιμος συμμετείχε στο πρόγραμμα του Μουσικού Καφενείου «Σούσουρο» (υπόγειο στην οδό Αδριανού 134 στην Πλάκα), ενός, κατά κάποιον τρόπο, πολιτικού καμπαρέ της Μεταπολίτευσης. Το 1976 απέκτησε μία κόρη από την εκτός γάμου σχέση του με την αναρχοφεμινίστρια Λίλιαν Χαριτάκη. Τον Οκτώβριο του 1977, λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές της 20ης Νοεμβρίου εκείνης της χρονιάς, προσήχθη και προφυλακίστηκε στις φυλακές της Αίγινας μαζί με πέντε εκδότες πολιτικών εντύπων (τέσσερις αναρχικούς και έναν αριστεριστή), γιατί παρουσιάστηκαν από την Αστυνομία σαν «ηθικοί αυτουργοί» ταραχών που ξέσπασαν στην Αθήνα κατά τη διάρκεια αντιγερμανικών διαδηλώσεων, με αφορμή τους θανάτους μελών της ένοπλης οργάνωσης «Φράξια Κόκκινος Στρατός» («RAF») στα διαβόητα «λευκά κελιά» των φυλακών Στάμχαϊμ στη Δυτική Γερμανία. Μετά από λίγες εβδομάδες αφέθηκε ελεύθερος.

Το 1978 ξεκίνησε η περιπέτειά του για να αποφύγει την στράτευση. Πήρε απαλλαγή προσποιούμενος τον ψυχοπαθή και κατάφερε να του αναγνωριστεί ότι πάσχει από σχιζοειδή ψύχωση. Οπως περιγράφει στο βιβλίο του «Αναζητώντας Κροκάνθρωπους», ιδιωτική έκδοση με πλήθος αυτοβιογραφικών στοιχείων, την οποία τύπωσε το 1980 και διακινούσε ο ίδιος, υιοθέτησε αυτή την συμπεριφορά γιατί ήταν αντίθετος προς τη στράτευση.

Από τον Σεπτέμβριο του 1978 έως τον Μάρτιο του 1987 κυκλοφόρησε οκτώ παράνομες κασέτες με, λιγότερο ή περισσότερο, πρόχειρες ηχογραφήσεις τραγουδιών του. Τις διακινούσε κυρίως ο ίδιος, στα κάγκελα του Πολυτεχνείου στην οδό Πατησίων, τριγυρνώντας σε μαγαζιά, νυχτερινά κέντρα και μπαρ, ή στα «μαγαζόσπιτα» όπου ζούσε κατά καιρούς, με πιο χαρακτηριστικό το ημιυπόγειο επί της οδού Αραχώβης 41 στα Εξάρχεια, την περίφημη «υπόγα» του Άσιμου, εκεί όπου διέμεινε από το φθινόπωρο του 1978 έως την άνοιξη του 1983.

Από το 1981 δρομολογείται η επώδυνη σχέση του με τα ψυχιατρεία, στα οποία νοσηλεύτηκε αρκετές φορές.

Το Νοέμβριο του 1982 κυκλοφόρησε από την εταιρεία δίσκων «Μίνως» ο μοναδικός δίσκος 33 στροφών (LP) που έβγαλε όσο ζούσε, με τίτλο «Ο Ξαναπές», σε ενορχήστρωση του Θανάση Μπίκου και παραγωγή του Ηλία Μπενέτου. Συμμετείχαν η Χάρις Αλεξίου σε δύο τραγούδια («Αμα σε λέγαν Βάσω» και «Παπάκι»), ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου σε άλλα δύο («Πιάστηκα Σχοινί Κορδόνι» και «Της Επανάστασης») και η Αθηναΐκή Κομπανία σε ένα τραγούδι («Σεισμός»), το όνομα της οποίας δεν γράφτηκε στο εξώφυλλο, διότι θεωρήθηκε πολύ «εμπορική» για τον «αντάρτη» Άσιμο.

Έστηνε αυτοσχέδιες παραστάσεις στο δρόμο (happenings) στο κέντρο της Αθήνας, για τις οποίες είχε επινοήσει τους όρους «Κροκ» (στη δεκαετία του '70) και «Βόλτα» (στη δεκαετία του '80 στο Λόφο του Στρέφη), ακολουθούμενος από περιστασιακούς συνοδοιπόρους του στο πλαίσιο μιας αρχηγικής καλλιτεχνικής και πολιτικής παρέμβασης. Έκανε σύντομα περάσματα σε κινηματογραφικές ταινίες. Έφτιαξε δύο βραχύβια μουσικά συγκροτήματα, την «Exarchia Square Band», με τον Χρήστο Ζυγομαλά, και τους «Νικόλας ΄Ασιμος και οι Εναπομείναντες» με τον Τόλη Βουλτζάτη και τη Λίτσα Περράκη, με τα οποία δεν ηχογράφησε.

Τον Απρίλιο του 1987 ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου τραγούδησε στον δίσκο του «Χαιρετίσματα» πέντε τραγούδια του 'Ασιμου : «Ο σάλιαγκας κι ο μάλιαγκας», «Αγαπάω κι αδιαφορώ», «Θα 'ρθω να σε βρώ», «Θα νικήσουμε (Venceremos)», «Καταρρέω».

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του εξέφρασε μεταφυσικές ανησυχίες, απέκτησε εμμονή με το έργο του Αμερικανού ανθρωπολόγου και συγγραφέα Κάρλος Καστανιέδα (1925 - 1998) και, σύμφωνα με μαρτυρίες, πίστεψε ότι διέθετε ικανότητες σαμάνου και έκανε «πειράματα αθανασίας» σκοτώνοντας άτυχα κατοικίδια ζώα τα οποία μετά προσπαθούσε να «αναστήσει».

Το 1987 ο Άσιμος κατηγορήθηκε για το βιασμό μίας κοπέλας και φυλακίστηκε για ένα χρονικό διάστημα. Η επικείμενη δίκη είχε συνέπειες στη ψυχοσωματική του κατάσταση. Τα ξημερώματα της Πέμπτης 17 Μαρτίου 1988 έδωσε τέλος στη ζωή του, πριν δικαστεί. Κρεμάστηκε από σωλήνα ύδρευσης στο «Χώρο Προετοιμασίας» όπως αποκαλούσε το τελευταίο μαγαζόσπιτό του στην οδό Καλλιδρομίου 55 στα Εξάρχεια.[2][3] Πέθανε σε ηλικία 38 ετών.

Αναφορές

Το 1995 ο Στέλιος Καζαντζίδης περιέλαβε ένα τραγούδι με τίτλο «Ο Φίλος μας» στο δίσκο «Τα βιώματά μου», σε στίχους Λευτέρη Χαψιάδη και μουσική Θανάση Πολυκανδριώτη. Το τραγούδι αυτό, όπως σημειώνεται στο εξώφυλλο του δίσκου «είναι αφιερωμένο στον Νικόλα Άσιμο. Τον καλλιτέχνη και άνθρωπο που έζησε και αμφισβήτησε με συνέπεια και πίστη αυτόν τον κόσμο της βαρβαρότητας».

Δισκογραφία και συνεργασίες (ενδεικτικά)

Οκτώ "παράνομες κασέτες", όπως ο ίδιος τις χαρακτήριζε, ηχογραφήθηκαν σε σπίτια ή άλλους κατάλληλους (ή μη) τόπους με διάφορους μουσικούς και διακινούνταν "υπόγεια" μέσω του ίδιου του καλλιτέχνη ή φίλων του, αποφεύγοντας έτσι την εκμετάλλευση των συνθέσεών του από τις δισκογραφικές εταιρίες. Όσο βρισκόταν εν ζωή ηχογράφησε, πλην των κασετών, ένα single με 2 τραγούδια, έναν προσωπικό δίσκο 33 στροφών και συμμετείχε ως δημιουργός στον δίσκο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου «Χαιρετίσματα». Ακολούθησαν μεταθανάτιες εκδόσεις τραγουδιών του και διασκευές από νεότερους καλλιτέχνες.

1975, «Ο Μηχανισμός (Α' πλευρά) - Ο Ρωμιός (Β' πλευρά)». Δίσκος 45 στροφών (ΛΥΡΑ).

1978, "Η Κασέτα με το Βαρέλι που για να Βγει το Σπάει" (Παράνομη Κασέτα Νο.000001). Ηχολήπτης ήταν ο τεχνικός του ΟΤΕ Στέλιος Λογοθέτης.

1979, "Τριπλή Κασέτα Μπέλα Με Χωρίς Ταμπέλα". Εκδοση τριών κασετών. Ηχολήπτης ήταν πάλι ο Στέλιος Λογοθέτης.

"Είμαι παλιάνθρωπος" (Παράνομη Κασέτα No.000002)

"Γιατί φοράς κλουβί" (Παράνομη Κασέτα No.000003)

«Klaste Eleftheros» (Παράνομη Κασέτα No.000004)

1982, «Ο Ξαναπές». Δίσκος 33 στροφών (ΜΙΝΩΣ). Συμμετέχουν η Χάρις Αλεξίου, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. και η Αθηναΐκή Κομπανία.

1986, "Τριπλή Κασέτα". Εκδοση τριών κασετών.Ηχολήπτης ήταν ο Νίκος Πέππας - Studio Diva.

"Ο Σάλιαγκας" (Παράνομη Κασέτα No.000005)

"Η Ζαβολιά" (Παράνομη Κασέτα No.000006)

"Πάλι στην Ξεφτίλα" (Παράνομη Κασέτα No.000007)

1987, "Το Φανάρι του Διογένη" (Παράνομη Κασέτα No.000008). Τραγουδάει η Σωτηρία Λεονάρδου. Ηχογράφηση Studio Diva.

1987, Συμμετοχή με 5 τραγούδια στο δίσκο "Χαιρετίσματα" του τραγουδιστή Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

1988, Συμμετοχή στο δίσκο "Ήχοι του Χειμώνα" με ηχογράφηση του τραγουδιού "Πάλι στην ξεφτίλα" από συναυλία.

1989, "Το Φανάρι του Διογένη" (ΜΙΝΩΣ). Ο πρώτος μεταθανάτιος δίσκος με τραγούδια του 'Ασιμου. Περιέχει κομμάτια από την Παράνομη κασέτα No.000008 με κάποιες παρεμβάσεις στο στούντιο και νέα μίξη ήχου από τους συνεργάτες του Θύμιο Παπαδόπουλο και Δημήτρη Τραντάλη. Συμμετέχει η Σωτηρία Λεονάρδου. Στον «Μπαγάσα», το πιο γνωστό τραγούδι του 'Ασιμου, οι Παπαδόπουλος και Τραντάλης κράτησαν στο δίσκο μόνο τη φωνή του αυτόχειρα τραγουδοποιού. Ωστόσο στην ομότιτλη παράνομη κασέτα του 1987 ο «Μπαγάσας» ακούγεται ως ντουέτο του 'Ασιμου με την Λεονάρδου.

1992, "Στο Φαλημέντο του Κόσμου/Γιουσουρούμ" (MUSIC BOX). Ο δεύτερος μεταθανάτιος δίσκος. Περιέχει δύο εντελώς νέες ηχογραφήσεις με τη φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου (στα τραγούδια «Πας φιρί φιρί» και «Γιουσουρούμ») και τη φωνή του Ασιμου μαζί με κάποιες βάσεις ηχογραφήσεων από τις παράνομες κασέτες «εμπλουτισμένες» με πρόσθετα όργανα.

1997, Το συγκρότημα Magic de Spell διασκευάζει το τραγούδι "Μπαταρία" του Νικόλα Άσιμου στο cd single τους "Ο Φόβος έχει όνομα".

1997, Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου διασκευάζει 5 τραγούδια του Νικόλα Άσιμου στο δίσκο "Πες μου ένα ψέμα ν' αποκοιμηθώ".

2000, Το συγκρότημα Ενδελέχεια διασκευάζει το τραγούδι "Μπαγάσας" του Νικόλα Άσιμου στο Cd single τους "Καθρέφτης".

2002, Συλλογή (2 Cd) ονομαζόμενη "Βιομηχανία του πεζοδρομίου" με επιλογές από τις παράνομες κασέτες του Νικόλα Άσιμου.

2009, Μια παράσταση (2 Cd) με ζωντανή ηχογράφηση στο Rodeo Club (26/02/1986).

2014, «Αρνήθηκα Πολλά» (b-otherside Records). Δίσκος βινυλίου 33 στροφών. Περιέχει έξι ανέκδοτα τραγούδια τα οποία ο 'Ασιμος επεξεργαζόταν το χρονικό διάστημα λίγο πριν την αυτοκτονία του και βρέθηκαν στο μαγαζί-σπίτι της οδού Καλλιδρομίου 55 μετά την αυτοκτονία του.

Βιβλία

Άσιμος, Νικόλας (2000). Αναζητώντας Κροκανθρώπους. Αθήνα: Εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος. ISBN 960-7280-14-8. (Αρχικά κυκλοφορημένο από τον Άσιμο σε φωτοτυπημένα αντίγραφα.)

Συμμετοχή σε ταινίες

Ο δράκουλας των Εξαρχείων (1983)

Τα βαποράκια (1983)

Ρεμπέτικο (1983)

Όνειρο Αριστερής Νύκτας (1987)

https://el.wikipedia.org/

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΡΟΚΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

«Ονομάζομαι Νικόλας Άσιμος. Ουχί Νίκος ουδέ Νικόλαος. Νικόλας και το «Άσιμος» με γιώτα. Ουχί Ασίμος ουδεμίαν σχέσιν έχω με τον Ισαάκ Ασίμοφ. Τώρα θα μου πεις, γιατί το «Άσιμος» με γιώτα. Γιατί όταν λέμε «ο τάδε είναι άσημος τραγουδιστής. . .», η λέξη «άσημος» παίζει το ρόλο επιθετικού προσδιορισμού στη λέξη «τραγουδιστής» και γράφεται με ήτα. Ενώ το «Άσιμος» είναι όνομα ή καλύτερα επώνυμο και ουχί ο επιθετικός προσδιορισμός του εαυτού μου». «Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, θ' ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις. Αλλά δε θα 'μαι πια εγώ. Θα 'ναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους. Όσους τη χρησιμοποιούν μετά το θάνατό τους, όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν. Όσο υπήρχα με φοβόσουν. Όσο υπήρχα δε με άντεχες. Δεν είχες καν τη δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά, άμα σου το ζητούσα. Θα προτιμούσα να μη με διάβαζες ποτέ. Είναι καλύτερο ν' αγοράσεις ή να κλέψεις ένα μπλουζάκι με τη φάτσα μου επάνω τυπωμένη. Κι ας σου φαίνεται γελοίο. Κι ας μου φαινόταν γελοίο». «Όταν πλακώσει ο θάνατος αρχίζει η καταγραφή της ζωής. Κι έτσι κυκλοφορούν τα βιβλία. Το καλό με μένα αλλά και το ζόρι είναι που ξέρω συνειδητά το θάνατό μου και μαζί με την καταγραφή της πεθαμένης ζωής μπορώ να καταγράφω και το θάνατο. Ενώ οι πιο πολλοί, που καταγράφουν τη ζωή στο θάνατό της, δεν το ξέρουν και τον νομίζουν αυτό ζωή». (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

https://www.politeianet.gr/

Venceremos

Στίχοι-Μουσική-Πρώτη ερμηνεία Νικόλας Ασιμος Από την παράνομη κασέτα 000006 "η ζαβολιά" Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα σε μαγεμένη τροχιά πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα τίποτα δε μ' ακουμπά στον παράξενο μου χρόνο Ξέρουμε πως είναι ψέμα μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι να σ'αγαπήσω να μ'αγαπήσεις έστω για λίγο για τοσοδούλι Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά στων προσώπων μας τις ζάρες Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες δίχως καβάντζα καμιά ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας και η ψυχή μου πηδά στου απέραντου τη ψύχρα Θες ν' αγγίξεις την αλήθεια για βγες απ' έξω απ' τη συνήθεια σύρε κι έλα να με λούσεις κι ας είμαι της καθαρευούσης να σ' αγαπήσω να μ' αγαπήσεις έστω για λίγο για τοσοδούλι Δρεπανηφόρα άρματα περνάν στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν ασυγκίνητο σ' αφήνει Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα θωρακισμένε καιρέ με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα σε πλησιάζω ,μωρέ μ' αυταπάτες πια δεν έχω Ξέρουμε πως είναι ψέμα μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα δες θα φτιάχνουμε στιχάκια να περπατάν σαν καβουράκια πλάγια κι ακριβά τα χάδια φως αχνό μες στα σκοτάδια Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ Venceremos, Venceremos

Μπαγάσας

Στίχοι : Νικόλας Άσιμος
Μουσική : Νικόλας Άσιμος

Δίσκος : "Το Φανάρι του Διογένη"

Το τραγούδι είχε ηχογραφηθεί στην Παράνομη κασέτα Νο.000008. Συμμετέχει η Σωτηρία Λεονάρδου.

" Μπαγάσας "

Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
να ξαναγίνω καβαλάρης και ξαναέλα να με πάρεις
ουρανέ,
για δεν υπήρξα κατεργάρης και τη χρειάζομαι τη χάρη σου
μωρέ.

Βρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω ;
Μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω.

Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σα σε χαζεύω δε χαμπαριάζεις..
Πρότεινε μου κάποια λύση
δε θα σου παρακοστίσει.

Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια
στο ρεφρέν

Για το χαμένο μου αγώνα
που τ'αστεράκια μείναν μόνα
να τον κλαιν..

Αφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
πως να ξεφύγω από τη μοίρα και χω μέσα μου πλημμύρα
ουρανέ,
για δεν υπήρξα κατεργάρης και θα το θες να με φλερτάρεις
γαλανέ..

Βρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω ;
Κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω.

Κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις.

Κι ό,τι σου ρθει κατεβάζεις
μη θαρρείς πως με ταράζεις.

Γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια
στο ρεφρέν.

Για το χαμένο μου αγώνα
που τ'αστεράκια μείναν μόνα
να τον κλαίν.. (x2)
http://www.stixoi.info/

Αγαπάω κι αδιαφορώ

Στίχοι : Νικόλας Άσιμος
Μουσική : Νικόλας Άσιμος

Αγαπάω κι αδιαφορώ και κρατάω τον κατάλληλο χορό το λοιπόν θα αγαπάω και μένα όπως εσένα Μην παρανοείς τα λόγια που `χω πει είναι η πιο απλή του κόσμου συνταγή νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς είν’ πανάκριβο σ’ το λέω ν’ αγαπάς Κοίτα με στα μάτια με υπομονή διώξε του άλλου κόσμου την επιρροή νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς κι όπου θες να σε πηγαίνω να με πας Αγαπάω κι αδιαφορώ και μαζί σου το `χω μάθει και αυτό παραδόξως ν’ αγαπάω και μένα όπως εσένα Την εικόνα αυτού του κόσμου δεν μπορώ δεν του μοιάζω κι ούτε θέλω να αλλοτριωθώ μάγεψαν και σένανε τα ξωτικά κάνεις πάλι κύκλους σ’ άλλη αγκαλιά Μη μας ξεγελάν φως μου οι πληγές στις χρυσές στιγμές μας πλάι και αυτές νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς είν’ πανάκριβο στο λέω ν’ αγαπάς Αγαπάω κι αδιαφορώ κι αν το θες μ'αφήνεις μόνο για καιρό παραδόξως ν’ αγαπάω και μένα όπως εσένα

Ο Μηχανισμός

1978 Παράνομη κασέτα Νο 000001 "Με το βαρέλι που για να βγεί το σπάει" Πλευρά Α Κομμάτι 1 Μουσική:Νικόλας Άσιμος Στίχοι:Νικόλας Άσιμος Με πείσανε να γίνω ρεβιζιονιστής Και να γυρίσω δίσκο Θα ρθει όμως καιρός που κι εσύ θε να πειστείς Πως έτσι δεν τη βρίσκω. Τι θα κάνω ήτανε γραφτό Θέλω δεν το θέλω, ότι τραγουδώ Να το πουλώ να ζήσω Όταν πάω στον παραγωγό Πρέπει να βολέψω έτσι το γραφτό Να του γυαλίσει, για να το πουλήσει Να χει σαλέπι, για να σας αρέσει Να έχει θέμα με έρωτα και αίμα Να είναι λόγια, λόγια κομπολόγια Να σας καλοκαρδίσω Για να σας γαλουχήσω. Κι από χρέος συναδελφικό Να χαμογελάω στο κοινό Να του σαλεύω για να το μερεύω Να του σφυρίζω να το νανουρίζω Να το φουντώνω να το ξεφουσκώνω Και στην κομμούνα να είμαι οπορτούνα Για να σας εκτονώνω Με πλαίσιο το νόμο. Δουλειά σου είναι μούπανε να κρύβεις τα τρωτά Των καθιερωμένων Για να διατηρήσουμε τα οικονομικά Των ευαρεστημένων. Σιγουριά και δόξα τω θεώ Τα καλά στον καπιταλισμό Είναι πως έχει βίδα. Άμα πιάσεις το μηχανισμό Από τ αυτιά τον πιάνεις το λαγό Τον Πελοπίδα τρως με μια τσιμπίδα Στην Παρθενόπη χαρίζεις ένα τόπι Και με τα χρόνια γυρνάς ες τα σαλόνια Ξεχνάς ποια μάνα σε γένναε στο κλάμα Και του εργάτη καβάλλησες την πλάτη. Μα θε να πει Αμάν πια Και πας ες τα κομμάτια Και άει στα κομμάτια.

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος Μουσική: Νικόλας Άσιμος

Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα να μου κάνει πα, πα, πα Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει που όλο μου κουνάει τ' αφτιά Και δε μου καίγεται καρφί αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς Ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια όταν, θα έχω πια χαθεί κι ή θα μ' έχουν θάψει ή θα έχω μα ή θα έχω μαραθεί Και ας μη σου καίγεται καρφί Και ας συνήθισες και ας συνήθισες και εσύ

Ουλαλούμ

Στίχοι: Γιάννης Σκαρίμπας Αφήγηση: Γεράσιμος Σκιαδαρέσης Μουσική: Νικόλας Άσιμος Ερμηνεία: Νικόλας Άσιμος

Ήταν σαν να σε πρόσμενα κυρά... Απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα... Κι έλεγα: θα 'ρθει απόψε απ' τα νερά, κι από τα δάσα... Θα 'ρθει αφού φλετράει μου η ψυχή... Αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι... Και θα μυρίζει φώτα και βροχή το νιο φεγγάρι... Και να, το κάθισμά σου συγυρνώ... Στολνώ την κάμαρά μου αγριομέντα... Και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ, χρυσή, κουβέντα... Πως να... θα μείνει ο κόσμος με το "μπα"... Που μ' έλεγε τρελόν... Πως είχες γίνει καπνός... Και -τάχας- σύγνεφα θαμπά, προς τη σελήνη... Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ... Κίνησα να σε βρω στο δρόμο, ωϊμένα... Μα σκούνταφτες -όπου εσκούνταφτα, χρυσή, κι εσύ με μένα... Τόσο πολύ μ' αγάπησες, κυρά... Που άκουγα διπλά τα βήματα μου... Πάταγα εγώ στραβός μες στα νερά; Κι εσύ κοντά μου...

Εγώ με τις ιδέες μου

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος Μουσική: Νικόλας Άσιμος Εγώ με τις ιδέες μου κι εσείς με τα λεφτά σας, νομίζω πως τα θέλετε μονά ζυγά δικά σας, δε θέλω την κουβέντα σας ούτε τη γνωριμιά σας. Θα χτυπήσω εκεί που σας πονάει, κανένα δε θα αφήσω εμένα να κερνάει. θα με χρίσω ιππότη και τζεντάι και άμα ξεμεθύσω σας λέω και γκοντμπάι. Και οι θεοί σαν πείθονται εάν υπάρχει ανάγκα, για πόλεμο δεν έκανα ποτέ εγώ το μάγκα και ούτε νεροπίστολο δεν έχω στην παράγκα. Θα τραβήξω το δρόμο μου όσο πάει κανένα δε θα αφήσω εμένα να κερνάει, Θα απολύσω κι όποιον με περιγελάει, χιλιάδες δυο αλήθειες ο πόνος μου γεννάει. Εγώ στα δίνω έτοιμα κι εσύ τα θες δικά σου λιγούρα που σε έδερνε παρ' όλα τα λεφτά σου και ούτε στο νυχάκι μου δε φτάνει η αφεντιά σου. Δε σε παίρνει εμένα να κοιτάξεις χωρίς καμιά ουσία εσύ θα τα τινάξεις. Είσαι θύμα του νόμου και της τάξης δεν ξέρεις καν το λόγο για να με υποτάξεις