ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ "ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ"

Κοιμήθηκες μες στον Αύγουστο, Παναγιά,
με το θέρος καυτό,
με τον ήλιο στα μεσούρανα.

Έκλεισες τα μάτια
κι ο ωκεανός αντάριασε,
τα καράβια μαρμάρωσαν στη μέση του πελάγους,
γείραν δακρυσμένα τα κατάρτια,
μαυροντύθηκαν οι ναύτες.

Το πρόσωπό σου γλυκύτατο την ώρα την τελευταία,
τα χέρια σου χελιδόνια ξέπνοα στο στήθος σου
και το ταξίδι τους για τις χώρες τις μακρινές λησμονημένο.

Προσφυγοπούλα που διάβηκες τις ερήμους της γης,
με τη μπόλια να πέφτει στο μέτωπό Σου,
με την ψυχή ματωμένη.

Η νεκρική κλίνη άναυδη,
οι ψαλμοί οι εξόδιοι σπαράσσουν τους αέρηδες.

Μητέρα του Θεού,
με το σημάδι του πόνου βαθύ,
με την αγάπη ανέσπερη.

Αιώνια ν’ ανασταίνεις τον άνθρωπο,
αιώνια ν’ αγκαλιάζεις τον Θεό!


Ιωάννα Αθανασιάδου,
ποίημα από το υπό έκδοση βιβλίο μου.

Εικόνα :Δομήνικος Θεοτοκόπουλος - Η Κοίμηση της Θεοτόκου περ. 1567, τέμπερα σε ξύλο, 61,4x45 εκ., Ερμούπολη, Εκκλησία της Κοίμησης της Παναγίας