Να τανε λέει καλοκαίρι όλη η ζωή.
Κι οι χειμώνες κλεισμένοι
σε επτασφράγιστο σεντούκι.
Να χαμε λέει δυο αγκαλιές αληθινές,
μία για τις γιορτές και σχόλες
και μια για τις άλλες, τις καλοκαιρινές.
Κι ότι θα ζούσαμε θα ταν γλυκό σα μέλι
Το γέλιο μας γλυκόπιοτο κρασί
Να μαστε λέει όλοι ενωμένοι
Κι οι πόλεμοι στα παραμύθια
να έφτιαχναν χάρτινα σπαθιά.
Να κρατούσαν οι χοροί ως τα αξημέρωτα,
τα γλέντια να στολίζαν γειτονιές.
Να τρεχε το κέφι στα πλακόστρωτα καντούνια
να διαλαλεί μόνο χαρές…
Να χαν τα μάτια, βλέμματα καθάρια
να βλεπες ως τα τρίσβαθα, μόνο αγάπη.
Να υπήρχαν μόνο χέρια ενωμένα
να πρόσφεραν αλληλεγγύη.
Να ανοίγονταν δρόμοι μεγάλοι
για κάθε ενός την ευτυχία.
Κι ο πόνος, ο πόνος να ταν λίγος.
Μικρός όπως του πρέπει.
Να τανε λέει…
Φωτογραφία : Κική Μπουρδάκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου