Υπάρχουν λέξεις που πονούν κι άλλες που σε λυτρώνουν
σταλάζουν μέσα σου το φως ή στον καημό σε τρέχουν
τους ήχους τους και τις σιωπές δεν έμαθαν ν’ αντέχουν
εκείνοι που στα κύματα ποτέ τους δεν στεριώνουν.
Κι είναι μια λέξη δύσκολη που θέλει θάρρος τόσο
να βγει έστω σαν ψίθυρος, σαν στεναγμός, σαν δάκρυ
στα χείλη πάνω να πλεχτεί, να φτάσει ως την άκρη
παίρνω το κάθε γράμμα της μα πώς να τα ενώσω;
Μην απορήσεις που σιωπώ και δεν ζητώ ''συγνώμη''
που κάποτε σε πίκρανα και σ' έχω αδικήσει
είναι γιατί ως τώρα εγώ δεν μ' έχω συγχωρήσει,
θρηνώ πάνω στη γέννα της το θάνατό μου ακόμη.
Φωτογραφία : Κατερίνα Καλαϊτζάκη - Σύρος
Πολύ όμορφο Κατερίνα!
ΑπάντησηΔιαγραφή