ΧΡΥΣΑ ΝΙΚΟΛΑΚΗ "Νύσιον Πεδίον"

Παράθυρο στον ήλιο η σκέψη,
μισάνοιχτο.
Στο Πάνθεον η Πύλη
ορθάνοιχτη.
Ελαφρύ αεράκι σε βαλς τη λευκή κουρτίνα λικνίζει
και τη γυναίκα.
Περσεφόνη και Δίας, κορφή και γκρεμός,
Θεός και Άνθρωπος.
Φτερωτός κι ο Ερμής, συνοδεία Αιόλου
το ισοζύγιο ισορροπεί,
των ψυχών.
Κι εγώ, ανεμόσκαλα
με χέρια σταρένια στου Αυγούστου
το ναρκοπέδιο, που κοιμάται αμέριμνος
πρίν του ψωμιού τη ζύμωση.
Τι κι αν τα πιθάρια του Πλούτου άδειασαν,
πέρασε του θερισμού ο καιρός.
Τώρα,σε σπασμένο γυαλί ο Νάρκισσος
καθρεπτίζεται,
σπασμένο και του Άδη το άρμα.
Άφαντες οι Ωκεανίδες, ελεύθερο
το Νύσιον Πεδίον.

Ας ποτίσω
τα τριαντάφυλλα !

Χρυσα Νικολάκη(c)
14.8.2020

Η φωτογραφία είναι από το https://gr.pinterest.com/