Το τρένο με τους βοστρύχους του Διονύσου, με τις πονηρές φάτσες του Πανός, τους χορούς των Ναιάδων στις βαριές σκιές των δασών, με φρύγανα και κλαδιά στα παράθυρα του∙ με τις Προσωκρατικές φιλοσοφίες ,κρυστάλλινο ,διάφανο κάλυμμα στου μηχανοδηγού την όραση ∙με τους πλατωνικούς διαλόγους ,σκέψεις ,ιδέες ..φουγάρα του, με των Στωικών και των Γνωστικών τις ιδέες ..καπνοί γαλάζιοι και μαύροι ∙με των νεοπλατωνιστών και του μεσαίωνα τα δόγματα στους σκληρούς και δυνατούς τροχούς του ∙ με όλη την Αναγέννηση περασμένη στους καθρέπτες των βαγονιών του, με τους στοχαστές της Ηθικής του Λόγου, τους διαφωτιστές των ατομικών ελευθεριών περασμένους στις ατέλειωτες ράγες του ∙ με τους 19ου αιώνα φιλοσόφους της αμφισβήτησης σημαία στη μηχανή του και με της σύγχρονης αγωνίας τον υπαρξισμό του 20ου αιώνα στα φωταγωγημένα πρόσωπα των έκπληκτων επιβατών του και με όλη ως τα σήμερα μεγάλη σκέψη και πείρα στα φωτεινά και τα σκοτεινά ,το τρένο, σκέψη και φωνή, τεντώνει το χέρι του για να σας ανεβάσει πάνω του ,να σας προλάβει όποια ιδέα ή φιλοσοφία κι αν εδρεύει στην λογική και την ψυχή σας. Για το τρένο καλοδεχούμενο ό,τι περιέχει ένα νόημα. Το τρένο τραγουδάει και καλεί ευθύς όσους έχουν στις αποσκευές τους […] να επιβιβαστούν.
Και νάμαι πάλι εγώ ο κακογράφος, ερημικός μαυρότραγος ,ολομόναχος να διακοσμώ την ψυχή μου με όλο τον κόσμο……
Φωτογραφίες : Σταύρος Λαγκαδιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου