Ολόγιομο φεγγάρι
σωστός αλήτης
τον ουρανό δρασκελίζει
ανάγλυφα φιλιά, ερωτικά
στη θάλασσα, χαρίζει.
Μεθυσμένη από έρωτα
παράφορα η κυματούσα ριγεί.
Ασημόλουστη γίνεται πίστα.
Πλήθος αστερισμοί
σαν δεινοί χορευτές
επάνω της λικνίζονται.
Κι εκεί σιμά,δυο ερωτευμένοι
πάνω στην υγρή αμμουδιά,
στη μαγεία βουλιάζουν,
βασιλιάδες στέφονται
στα έκπαγλα του έρωτα
μαγικά παλάτια.
Κάθε ιριδισμός
κάθε κυμάτισμα
μάτια μέσα τους ανοίγει,
ευφρόσυνο φως ανασαίνουν.
Κορμιά, φλόγινες μπάλες
στην απεραντοσύνη της φύσης,
με ηδυπάθεια βουβή,
ο ένας την ψυχή του άλλου ψαύει.
Ο φτερωτός του έρωτα Θεός,
θεία πνοή σμιλεύει
στης ψυχής τα βάθη,
κορμιά αγιασμένα
από αγάπη, αιωρούνται
στην απροσπέλαστη
του κόσμου οροφή.
Π.Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου