Ποιος θα χαϊδέψει
τα βότσαλα της ακρογιαλιάς
που μας σημάδεψαν;
Είδα τη φλόγα να σβήνει
με την ανάσα του φθινόπωρου.
Τώρα τα μάτια που θάμπωσε
η ακτινοβολία του προσώπου σου
τα θαμπώνει το δάκρυ.
Η καρδιά μου σε προσμένει
μαραμένη
σαν λουλούδι,
που στερήθηκε τη δρόσο,
σαν χερσοτόπι,
που το ξέχασε η άνοιξη.
ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου