συναίσθημα μοναχικής ψυχής
που σπαράζει σε αγκαλιά κενή,
απλωμένη σε χείλη που ποτέ
δεν άγγιξαν τα δικά σου ούτε στιγμή...
Άσε με να σε λέω αγάπη
και ας μην με αγάπησες πολύ,
το όνομα σου λατρεία
το κορμί σου ομορφιάς υπερβολή...
Και να τώρα καίγομαι στα πόδια σου
δίχως έλεος χωρίς ντροπή,
εσύ η κορύφωση του έρωτα,
εσύ του πάθους η διαδρομή...
Κοίτα με την ύστατη στιγμή
είμαι εδώ γονατιστός
αγάπησε με όπως μου αξίζει
και εγώ θα είμαι στον έρωτα μου
Θα παραμείνω πιστός....
Αντώνης Σαμολαδάς
Η φωτογραφία είναι από το https://www.pinterest.es/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου