ΣΤΕΛΛΑ ΤΕΡΓΙΑΚΗ "Ο ΒΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΜΟΝΗΣ"

Τ’ ανεμόκλαδα ριγούν στο πέρασμα του αγέρα…
νωχελικές φωνές ακούγονται στο διάβα το γοργό
κι ίσως οι απρόσμενες σιωπές να καρτερούν
την παράδοση στο λυτρωτικό φως …
που σε φέρνει πιο κοντά στην ψυχή σου!

Παραδομένα όλα στο βοριά της προσμονής
που απαντέχει ν’ αντισταθμίσει το μένος
στις ανυπότακτες ώρες …
και τα τραγούδια, δεν ακούγονται πια στη καρδιά,
γιατί κι εκείνη αμφιβάλλει
και προκαλεί ν’ ακουστεί …

Ίσως να φταις,
μπορεί και όχι...
μιας κι οι δοξασίες σου γκρεμίστηκαν
αφού δεν συνάδουν, με ‘τα απαραίτητα
της μοίρας καμώματα …
που καιροφυλακτούν ν’ αντισταθμίσουν
τα οπωροφόρα περάσματά σου στην ύλη !

Αντιστέκεσαι στον ανελέητο και ρυθμικό χορό του χρόνου,
μα οι νότες της καρδιάς σου σε γυρνούν και πάλι στο χθες,
σ΄εκείνες τις θύμησες που με χρώματα πλουμιστά
έχτισαν την καθάρια ζήση σου ...
……

(Μέρος απ’ το ποίημα «Ο βοριάς της προσμονής»)

© Στέλλα Τεργιακή
21/11/2014

Φωτογραφία : Pinterest