Carpe "Παρωδία"

Θυμάμαι τα ξεραμένα φύλλα να πέφτουν,

χωρίς πνοή να φεύγουν

στιγμές που πια δε ζουν .

Μια παρωδία η λάμψη του ήλιου,

κουβαλά τις συγκρούσεις

και τις συνωμοσίες τόσων χρόνων.

Κινούμαστε στα άκρα,

μέσα σε ναρκοπέδια,

η πορεία μια γιορτή

χωρίς προφύλαξη καμιά.

Κάθε μέρα τα κύτταρα

επιζητούν τη λάμψη του ήλιου.

Θαμπώνονται,τυφλώνονται

ίσως ακόμα και να καίγονται

μέσα στην παρωδία της ζωής μας.

Carpe.