ΜΑΡΙΝΑ ΣΟΛΔΑΤΟΥ "ΣΥΝΕΙΡΜΙΚΑ"

Φωτογραφία :Michel Kirch 

Σκέφτηκα εχθές να αποτινάξω τον ζυγό
και να βαδίσω στην ερημία,
ωσάν αποκάλυψη μιας διαμαρτυρίας...
Κρύωνα, τ´ ομολογώ
και καθώς δεν υποχωρούσε ο καιρός στα όνειρά μου,
κίνησα για την έξοδο,
μια λυσσασμένη γάτα που ψάχνει φίδια και ποντίκια...

Δεν μου φτάνει ο κόσμος, αναχώρησα στο ταξίδι των σύγνεφων,
ωσάν γυπαετός να θερίσω την όραση στα τυφλά μεσοδιαστήματα...

Άκουσα τα τραγούδια των αχθοφόρων οριζόντων,
έκτοτε βυθίζομαι στην λύπη συνειρμικά,
άδοντας τις αισχρές παραφωνίες της παγωμένης ζωής...
«Φωνές θλιβερές, πέτρινες μυσταγωγίες,
λεπρές συλλογές, μικρές ιστορίες...
Πού πάτε μετά; Κοιτάτε κατά;
Βαδίζετε προς; Σοφίζεστε πώς;
Μετράτε δια; Συλλέγετε ομού;
Ωιμέ, του κακού!
Φωνές θλιβερές, δειπνήσετε ως χθες,
πεινάσετε ως προχθές,
πεθάνετε ως μικρές,
μικρές ιστορίες, λεπρές συλλογές, πέτρινες μυσταγωγίες»...

Μαρίνα Σολδάτου