Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2019

ΖΑΚΥΝΘΟΣ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΝΕΛΛΑΣ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ








 Ιόνιο Πέλαγος.






Η Ζάκυνθος, το Τζάντε όπως συνήθως την ονόμαζαν οι ποιητές στα παλιά χρόνια, είναι το νησί στο πιο νότιο σημείο των Ιονίων νήσων και το τρίτο σε μέγεθος.

Καλύπτει επιφάνεια σχεδόν 405 τ.χλμ. όπου ζούν περίπου 35.000 κάτοικοι, βρίσκεται 300 χλμ. δυτικά της Αθήνας και απέχει 9,5 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Πελοπονήσου, με την οποία συνδέεται με συχνά δρομολόγια πλοίων.

Η Ζάκυνθος, νησί με μεγάλες αντιθέσεις όπως παραλίες χρυσής άμμου και επιβλητικές βραχώδεις ακτές, έχει ένα κλίμα εύκρατο, μεσογειακό, με ήπιους χειμώνες και δροσερά καλοκαίρια; πράγματι oι άφθονες χειμωνιάτικες βροχές ευνοούν την ανάπτυξη μιας πλούσιας βλάστησης και εξασφαλίζουν αξιόλογα αποθέματα νερού για την καλοκαιρινή περίοδο







Το νησί είναι "καταπράσινο" σε σημείο που στο παρελθόν τόσο ο Ομηρος όσο και οι Ενετοί κατακτητές του απέδιδαν ονομασίες όπως "Δασώδης" ή "Φιόρο του Λεβάντε".

Οι πολύ ζεστές θάλασσες που βρέχουν τις ακτές, εκτός του ότι προσφέρουν μια ιδιαίτερα μεγάλη τουριστική περίοδο (από τον Μάϊο μέχρι τέλος Οκτωβρίου), επέτρεψαν στην Ζάκυνθο να γίνει αντικείμενο διεθνούς ενδιαφέροντος, δεδομένου ότι στό νότιο μέρος του νησιού αναπαράγονται οι χελώνες CARETTA-CARETTA, μια σπάνια ράτσα που προστατεύεται από την Ελληνική νομοθεσία με την ίδρυση ενός θαλάσσιου πάρκου.

Στις βραχώδεις και απότομες δυτικές ακτές αναπαράγεται και η φώκια Monachus Monachus, η οποία επίσης προστατεύεται από την τοπική Αυτοδιοίκηση.






Παράλληλα με το υπέροχο φυσικό τοπίο, η Ζάκυνθος προσφέρει την ευκαιρία μιας επίσκεψης στα πολυάριθμα ακατοίκητα νησάκια που την περιβάλλουν, όπως το Πελούζο και το Μαραθoνήσι στον κόλπο του Λαγανά, τον Αγιο Ιωάννη απέναντι από το Πόρτο Βρώμη και τις Στροφάδες. Οι Στροφάδες είναι δύο νησίδες 27 ναυτικά μίλια νότια της Ζακύνθου και λόγω της απαράμιλλης ομορφιάς τους έχουν περιληφθεί στο θαλάσσιο πάρκο.

Τα τελευταία χρόνια το νησί έχει αναπτυχθεί σταδιακά, ώστε να προσφέρει στον επισκέπτη μοντέρνες υποδομές, αλλά διατηρεί ακόμη, από τις ταβέρνες στην ακρογιαλιά μέχρι τα χωριουδάκια στο εσωτερικό του, την παλιά παραδοσιακή όψη που, μαζί με την χαρά της ζωής και την φιλόξενη διάθεση των κατοίκων του, θα σας κατακτήσει από την πρώτη στιγμή. 




Το πυργοειδές Κωδωνοστάσιο του Ναού, που συνθέτει αρμονικά το κτιριακό συγκρότημα της Μονής, πρέπει να σημειωθεί, ότι και αυτό γνώρισε διάφορες φάσεις λόγω της έντονης σεισμικότητας της περιοχής. Το σημερινό χτίστηκε μεγαλόπρεπο κι εκφραστικό της ζακυνθινής ιδιαιτερότητας μετά την σεισμοπυρκαϊά του Αυγούστου του 1953, ύψους 40 περίπου μέτρων και με πυραμοειδή κορυφή, το οποίο με τις γλυκόηχες καμπάνες του διαλαλεί προς κάθε κατεύθυνση την ακοίμητη παρουσία του Πολιούχου της Ζακύνθου στην ευλογημένη εκείνη ιερή στέγη, επίκεντρο και σημείο αναφοράς της πνευματικής ζωής του νησιού. Εάν παρατηρήσουμε το καμπαναριό του θα βρούμε πολλές ομοιότητες με το καμπαναριό του ναού του Αγίου Μάρκου της Βενετίας. 










Η πιο ξακουστή περιοχή του νησιού είναι η Μπόχαλη, η οποία βρίσκεται στο πιο ψηλό σημείο της πόλεως της Ζακύνθου και απέχει μόλις 2 χμ από αυτήν. Από εκεί η θέα είναι μαγευτική καθώς μπορούμε να θαυμάσουμε από ψηλά όχι μόνο την πόλη αλλά και το απέραντο γαλάζιο του Ιονίου που εκτείνεται μπροστά σου, το λιμάνι, το Αργάσι και τον κόλπο του Λαγανά.

Είναι από τις παλαιότερες γειτονιές της Ζακύνθου καθώς αποτέλεσε την πρώτη περιοχή επέκτασης της παλιάς πρωτεύουσας που κάποτε βρισκόταν μέσα στο κάστρο. Λόγω των σεισμών τα αρχοντικά της έχουν καταρρεύσει αλλά αξίζει να περπατήσετε στα στενά της με τα παλιά σπίτια. Το παράξενο σχήμα των λοφίσκων σε συνδυασμό με τις αρμονικές αντιθέσεις των χρωμάτων δημιουργούν μια θαυμάσια ατμόσφαιρα. Ένας μικρός ανήφορος σε οδηγεί στο λοφίσκο του Αντίλαλου, λίγο πριν το χωριό.



Η πιο όμορφη θέα της Ζακύνθου είναι από την Μπόχαλη...Από πουθενά αλλού...
Η περιοχή της Μπόχαλης ήταν από τις πρώτες περιοχές που αναπτύχθηκαν από πολύ παλιά καθώς η πρωτεύουσα του νησιού ήταν μέσα στο Ενετικό Κάστρο το οποίο βρίσκεται εκεί. Οι κάτοικοι της περιοχής προσπαθούν να διατηρήσουν την παράδοση με παραδοσιακά χτίσματα. Οι δρόμοι μέσα στο χωριό είναι λιθόκτιστοι διατηρώντας την παλιά αρχιτεκτονική του νησιού.




Η πλατεία του Αγίου Μάρκου ( ή αλλιώς Πλατύφορος) αποτελούσε το πιο αξιόλογο κέντρο κοινωνικής ζωής της Ζακύνθου. Προσωπικότητες των γραμμάτων την είχαν ως σημείο συνάντησης και αντάλλαζαν απόψεις. Επίσης εδώ συνέβησαν πολλά ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τις πολιτικές εξελίξεις στη Ζάκυνθο.
Σε αυτή την πλατεία το 1797 οι Ποπολάροι έκαψαν και το Libro D`Oro ( χρυσό βιβλίο) των ευγενών. Το δέντρο της ελευθερίας στο κέντρο της πλατείας συμβολίζει την απελευθέρωση από τους Ενετούς και την υποδοχή των Γάλλων δημοκρατικών. Εδώ βρίσκεται και ο καθολικός ναός του Αγ. Μάρκου που ιδρύθηκε το 1518 ως παρεκκλήσι του μοναστηρίου των Φραγκισκανών καλόγερων. Αργότερα αποτέλεσε τον καθεδρικό ναό της Λατινοεπισκοπής Ζακύνθου - Κεφαλληνίας.




Η νέα αρχιτεκτονική της πόλης της Ζακύνθου.


Απέναντι η Κεφαλλονιά..



Ψαρεύοντας στο Ιόνιο Πέλαγος..









Σε απόσταση μόλις δύο χιλιομέτρων από την πόλη βρίσκεται ο λόφος του Στράνη, ακριβώς πάνω στην διασταύρωση που στρίβουμε για την Μπόχαλη. Εδώ ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, ακούγοντας τους κανονιοβολισμούς του Μεσολογγίου, εμπνεύστηκε και έγραψε τον εθνικό μας ύμνο.

Στην μικρή πλατεία, στην θέση που σήμερα δεσπόζει η προτομή του Διονυσίου Σολωμού, υπήρχε το δέντρο στην σκιά του οποίου έγραψε τον "Ύμνο εις την Ελευθερία" και τους "Ελεύθερους Πολιορκημένους".









Το αρχοντικό του ποιητή βρίσκεται λίγο πιο πάνω προς την κορυφή του λόφου το οποίο διατηρείται σε αρκετά καλή κατάσταση ακόμα και σήμερα. Η ομορφιά του τοπίου(καταπράσινος πευκόφυτος λόφος) και η υπέροχη θέα μας βοηθούν να κατανοήσουμε σε ποιο βαθμό αυτά τα στοιχεία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο και ενέπνευσαν τον εθνικό μας ποιητή ώστε να δημιουργήσει τα υπέροχα αυτά έργα.






Ο Λαγανάς βρίσκεται 9 χμ της πόλης της Ζακύνθου όπου αποτελεί το δημοφιλέστερο και πιο πολυσύχναστο τουριστικό θέρετρο του νησιού. Το χωριό πήρε το όνομά του από τις λαγίνες που κατασκεύαζαν εκεί (πήλινα δοχεία που χρησιμοποιούσαν για νερό). Το χωριό είναι παραθαλάσσιο και καταλήγει στην μεγαλύτερη παραλία του νησιού ( μήκος 9 χμ) που ανήκει στον ομώνυμο κόλπο.




Η Ελλάδα έχει κρυμμένους θησαυρούς και παραδεισένια τοπία που θυμίζουν Καραιβική. Ένα από αυτά είναι ένα ιδιόκτητο νησάκι στην Ζάκυνθο που όποιος το έχει επισκεφθεί έχει φύγει με τις καλύτερες εντυπώσεις και με πολλές φωτογραφίες! Ο λόγος για τον Άγιο Σώστη οπου βρίσκεται ανάμεσα στο Λαγανά και στο Κερί.








Νησάκι Αγιος Σώστης

Πολλοί θα αναρωτιέστε από πού πήρε το όνομά του. Από το εκκλησάκι που βρίσκεται εκεί. Το νησί ήταν ενωμένο με τη στεριά μέχρι το 1633 όπου το χώρισε ένας ισχυρός σεισμός. Σήμερα η επικοινωνία γίνεται με γεφυράκι που θυμίζει εξωτικό μέρος. Το μικρό νησί είναι μοναδικής ομορφιάς ενώ η πυκνή του βλάστηση και οι σπηλιές εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες οι οποίοι δεν σταματούν να τραβούν φωτογραφίες.





Περνώντας στο νησάκι του Αγίου Σώστη,το οποίο έχει εισιτήριο 5 ευρώ για να μπεις μέσα,,,Εχει μπαράκι για καφέ και σνακς, το παμπάλαιο εκκλησάκι του Αγίου Σώστη και μικρή παραλία για μπάνιο στην πίσω μεριά!









Ο κόλπος του Λαγανά είναι από τους μεγαλύτερους στην Ελλάδα ( μήκος ακτών 20χμ). Υπάρχουν αρκετοί ελαιώνες ενώ ένα πευκόφυτο παραθαλάσσιο δάσος που αποτελεί το φυσικό όριο του Λαγανά με το Καλαμάκι. Η τουριστική κίνηση είναι έντονη στην περιοχή κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών. Στο χωριό αυτό χτυπάει η καρδιά του καλοκαιριού αφού η διασκέδαση και κυρίως η νυχτερινή είναι ξέφρενη. Η μεγαλύτερη ανάπτυξη του χωριού βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο του χωριού που οδηγεί στην παραλία. Κατά μήκος αυτού του δρόμου υπάρχουν όλων των ειδών τα μαγαζιά και κυρίως νυχτερινά μπαρ.





Και αριστερά το αεροδρόμιο.....

Ο Λαγανάς Δεν προτείνεται σε παραθεριστές που θέλουν να συνδυάσουν τις διακοπές τους με ηρεμία και χαλάρωση






Οι κανόνες προστασίας της χελώνας για τους παραθεριστές είναι ιδιαίτερα αυστηροί καθώς το είδος αυτό έχει ανακηρυχθεί απειλούμενο είδος. Η πρόσβαση στην παραλία δεν επιτρέπεται μετά την δύση του ηλίου. Προτείνεται ανεπιφύλακτα η επίσκεψη της καθώς θα εντυπωσιαστείτε από το μαγικό αυτό τοπίο που αποτελεί στολίδι του νησιού.






Η παραλία του Γέρακα αποτελεί για πολλούς την ομορφότερη στο νησί. Βρίσκεται 18 χμ νοτιοανατολικά της πόλης και ανήκει κι αυτή στην κοινότητα του Βασιλικού. Ένας υπέροχος κολπίσκος την φιλοξενεί, με απέραντη αμμουδιά που σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε παραλία της Αφρικής.
Η άμμος της είναι λεπτή και χρυσαφένια ενώ τα νερά της είναι ζεστά, ρηχά και καταγάλανα. Είναι ιδανική για κολυμβητές μικρής ηλικίας και όχι μόνο. Υπάρχουν αρκετές ομπρέλες και ξαπλώστρες προς ενοικίαση. Ακόμα στην άκρη της υπάρχει ένα ακρωτήρι που αποτελείται από άργιλο και δεν πρέπει να παραλείψετε να νιώσετε την εμπειρία ενός λασπόλουτρου





Ξημερώνει στον Βασιλικό Ζακύνθου..



Ο ήλιος ανατέλλει πίσω από τα βουνά της Πελοποννήσου .














Τα βαθιά πεντακάθαρα νερά στο μικρό κόλπο του Αγίου Νικολάου είναι ιδανικά για κολύμπι.

Η περιοχή του Αγίου Νικολάου των Βολιμών, δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη τουριστικά κυρίως λόγω της μεγάλης της απόστασης από το κέντρο του νησιού. Το λιμανάκι του κόλπου φιλοξενεί τις ψαρόβαρκες της περιοχής , και τα καραβάκια που κάνουν περιηγήσεις στις Γαλάζιες Σπηλιές των Βολιμών και το Ναυάγιο, προτιμείται ιδιαίτερα από τους παραθεριστές που επισκέπτονται το νησί με σκάφος, ενώ απο εκεί, μικρό ferryboat συνδέει τη Ζάκυνθο με την Κεφαλονιά. Ακόμα στην κεντρική παραλιακή οδό υπάρχουν αρκετές γραφικές Ταβέρνες και καφέ. Απέναντι ακριβώς βρίσκεται το μικρό ακατοίκητο νησάκι του Αγ. Νικολάου.




Φεύγοντας με το σκάφος για τις Γαλάζιες Σπηλιές και το Ναυάγιο...



Κοντά στο ακρωτήρι Σκινάρι, στη βόρεια πλευρά του νησιού, οι Γαλάζιες Σπηλιές συνθέτουν ένα τοπίο άγριας και ταυτόχρονα γαλήνιας ομορφιάς. Τα τραχιά βράχια, από τη μία, τα γαλήνια νερά με το καταγάλανο χρώμα, αλλά και το παράξενο αίσθημα των σπηλαίων από την άλλη, δημιουργούν όλα τα απαραίτητα στοιχεία για μια μοναδική εμπειρία.






Η χρωματική πανδαισία δεν περιορίζεται στο λευκό και το μπλε αλλά περιλαμβάνει και τα μοβ και πορτοκαλί κοράλλια μέσα στο νερό.






Οι επισκέπτες μπορούν να φτάσουν στις σπηλιές με τα καραβάκια, που ξεκινούν από διάφορα σημεία του νησιού και κάνουν δρομολόγια προς τη βορειοδυτική Ζάκυνθο και την περιοχή Άσπρος Βράχος





Οι διαδοχικοί θάλαμοι οδηγούν στη Μεγάλη και τη Μικρή Σπηλιά, αφήνοντας τον επισκέπτη να απολαύσει τους υπέροχους χρωματισμούς από την αντανάκλαση του νερού αλλά και τη μορφολογία των βράχων. 




Πλησιάζοντας στο Ναυάγιο,τα νερά παίρνουν αυτό το εκπληκτικό χρώμα!









Αποτελεί μια πασίγνωστη παραλία στην ανατολική πλευρά του νησιού κοντά στο ορεινό χωριό της Αναφωνήτριας. Πεντακάθαρα νερά, λευκή άμμος, εντυπωσιακοί απότομοι βράχοι και το μισοβυθισμένο στην άμμο κουφάρι ενός πλοίου συνθέτουν ένα φανταστικό σκηνικό. 







Ο Γερμανός περιηγητής E.L. Salvatos αναφέρει το 1901, για την περιοχή του Ναυαγίου, ότι ήταν μία πολύ μικρή παραλία με μαύρες πέτρες. Γέροντες της περιοχής μιλούν ότι μέχρι το 1920 υπήρχε εκεί πολύ μικρή παραλία με το όνομα Σπιριλί. 





Την 2 -2 - 1980 και ώρα 05: 00 το Φ/Γ πλοίο "ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ" Ν.Π. 4512, Κ.Ο.Χ. 465 με πενταμελές πλήρωμα και μεταφέροντας φορτίο 1895 κούτες τσιγάρα ενώ βρισκόταν στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κεφαλονιάς - Ζακύνθου, υπέστη βλάβη στην κύρια μηχανή και έμεινε ακυβέρνητο. Αποτέλεσμα ήταν να προσαράξει στη βραχώδη και απόκρημνη ακτή ΒΑ της Νήσου Ζακύνθου όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Επί του πλοίου επέβαιναν τρεις (3) Έλληνες ως συνεργείο για επιδιόρθωση μηχανικής βλάβης και ένας Ιταλός ως συνοδός φορτίου.



Το πλήρωμα με πνευρσή λέμβο αποβιβάστηκε σε βραχώδη ακτή όπου στη συνέχεια διασχίζοντας δύσβατη ορεινή περιοχής έφθασε στην Κοινότητα Βολιμών όπου και ενημέρωσε το Σταθμό Χωροφυλακής Βολιμών για το συμβάν. 





Μετά το 1922 από κατολισθήσεις δημιουργήθηκε αρχικά η πρώτη αξιόλογη παραλία η οποία ήταν περίπου μέχρι το σημείο που είναι σήμερα το καράβι. Η τελευταία κατολίσθηση μετά το Ναυάγιο δημιούργησε την σημερινή παραλία. —



Ακόμα και σήμερα η παραλία έχει πρόσβαση μόνο από τη θάλασσα. Από την πόλη της Ζακύνθου, το γειτονικό πόρτο Βρώμη αλλά και από άλλα σημεία του νησιού φεύγουν καθημερινά καραβάκια για την παραλία του ναυαγίου




Μεταφέρει γύρω στα 600 άτομα,τα οποία θα τα αφήσει στην παραλία του Ναυαγίου....Και πίσω του έρχεται ένα ακόμα με άλλα τόσα άτομα....Κι εμείς,όπου φύγει φύγει!!!





Το πλοίο εντοπίστηκε την 5η Οκτωβρίου 1980 από περιπολικό σκάφος της Θαλάσσιας Οικονομικής Αστυνομίας και διαπιστώθηκε ότι μετέφερε λαθραία τσιγάρα. Η αξία των περίπου 2.000 κιβωτίων τσιγάρων εκτιμήθηκε στα 30 εκατομμύρια δραχμές. Το πλήρωμα υποστήριξε πως, αφού επί τρεις μέρες το πλοίο λόγω των κακών καιρικών συνθηκών περιφερόταν μεταξύ Κεφαλλονιάς και Ζακύνθου, εξαιτίας μηχανικής βλάβης προσάραξαν στο ακρωτήρι Σχοινάρι. Για δύο μέρες παρέμειναν αποκλεισμένοι σε σπηλιά και μετά βρήκαν καταφυγιο στο χωριό Βολίμες.


































Το έντονο γαλάζιο χρώμα που παίρνει οτιδήποτε βυθιστεί μέσα στα νερά τους έδωσε το όνομα στις σπηλιές αυτές.

Η μεγαλύτερη από τις σπηλιές είναι το Κυανό Σπήλαιο.









Η καλύτερη ώρα για να επισκεφθεί κανείς τις σπηλιές είναι το πρωί γιατί οι αντανακλάσεις που δημιουργούνται εκείνη την ώρα στα τοιχώματα από το έντονο φως του ήλιου και το γαλάζιο χρώμα κάνουν τον πυθμένα να αλλάζει διάφορα χρώματα...........

Εμείς δυστυχώς πήγαμε καταμεσήμερο.





Οι μικρότερες βάρκες μπαίνουν μέσα στα διάφορα διαμερίσματα του σπηλαίου όπου μαζί με τα τόσα άλλα θα νιώσει ο καθένας μια αποθέωση χρωμάτων κοιτάζοντας με θαυμασμό και περίσκεψη τους σταλακτίτες που κρέμονται σαν πολυέλαιοι από τις κορυφές των αρμονικών βράχων του ξακουσμένου Κυανού Σπηλαίου. 



Καλόγριες...Σπάροι....Λαυράκια.....
Η χαρά του ψαρά! 




Οι σπηλιές απέχουν 10 λεπτά με τα ναυλωμένα βαρκάκια που ξεκινούν από το λιμανάκι του Αγίου Νικολάου. Ξενάγηση στις σπηλιές γίνεται και από τα καραβάκια που ξεκινούν από κοντινές παραλίες όπως των Αλυκών ή κάνουν το γύρο του νησιού όπου ξεκινούν από το λιμάνι της πόλης.




Η περιοχή του Αγίου Νικολάου Βολιμών έχει κατορθώσει να παραμείνει «άφθαρτη» με την πάροδο του χρόνου, γεγονός που δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να απολαύσει ένα γαλήνιο και μοναδικού φυσικού κάλλους τοπίο. Η τουριστική ανάπτυξη στην περιοχή έχει πραγματοποιηθεί με ένα σχετικά ήπιο ρυθμό, ο οποίος ωστόσο της επιτρέπει να συνδυάζει την ηρεμία και την γαλήνη με τη διασκέδαση και όλα όσα αναζητά κανείς από έναν τουριστικό προορισμό.






Καλόγουστο καλωσόρισμα...





Αξίζει να σημειωθεί ότι στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Νικολάου υπάρχουν αμέτρητοι βραχώδεις κολπίσκοι, οι οποίοι είναι προσβάσιμοι είτε μέσω μικρών μονοπατιών είτε με κάποιο μικρό σκάφος. Σε κάθε περίπτωση, η περιοχή είναι ιδανική για εξερευνήσεις.



(μέσα από το πούλμαν) Οι Αλυκές αποτελούν το τελευταίο πεδινό τμήμα της ανατολικής Ζακύνθου καθώς αμέσως μετά ξεκινά το ορεινό κομμάτι του νησιού. Η πεδιάδα των Αλυκών είναι κατάφυτη από ελαιώνες, αμπελώνες και τοπικά αγροκτήματα. Ένα ποταμάκι (ο Σκούρτης) αποτελεί το φυσικό όριο που χωρίζει τις Αλυκές από τον Αλυκανά και κατά μήκος του ποταμιού έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε τα γραφικά γεφυράκια που υπάρχουν. — 




Πλατεία Αγίου Μάρκου ή Σολωμού...
Εκεί δεσπόζει και το άγαλμα του Εθνικού μας ποιητή, Διονυσίου Σολωμού, αντίγραφο του αρχικού που ήταν έργο του Αθηναίου γλύπτη Γεωργίου Βρούτου.
Η πλατεία βρίσκεται στο τέλος της κεντρικής αποβάθρας του λιμανιού και η σημερινή της μορφή (πλακόστρωση) είναι μετασεισμική.
Στην θέση της παλαιότερα υπήρχε θάλασσα, αλλά κατά την διάρκεια της επέκτασης της πόλης, το σημείο εκείνο επιχωματώθηκε. Εξάλλου παλαιότερα ονομαζόταν του "Μωλου" επειδή σχηματίστηκε από την επιχωμάτωση της περιοχής. 




Στην πλατεία του Αγίου Μάρκου βρισκόταν το ιστορικής σημασίας καζίνο του νησιού, που αποτελούσε τον τόπο συνάντησης των φιλελευθέρων. Με τους σεισμούς του 1953 καταστράφηκε και μετασεισμικά στην θέση του κτίστηκε το "Μαυσωλείο Σολωμού, Κάλβου και επιφανών Ζακυνθίων" που αποτελεί και το σημαντικότερο κτίσμα της πλατείας.




Η πλατεία Αγίου Μάρκου πήρε το όνομά της από την ομώνυμη εκκλησία που ιδρύθηκε το 1518 και διακρίνεται για το ότι είναι η μοναδική καθολική εκκλησία στη Ζάκυνθο. Κάποτε υπήρξε καθεδρικός ναός για την επισκοπή της Κεφαλονιάς και της Ζακύνθου. Σήμερα, η εκκλησία αυτή είναι ανοιχτή για το κοινό μόνο το καλοκαίρι. Ο σεισμός του 1953 την κατέστρεψε και ύστερα ξαναχτίστηκε σε μικρότερη κλίμακα.




Στο καρνάγιο της πόλης της Ζακύνθου.
















ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΕΙΜΕΝΑ : ΝΕΛΛΑ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ 

πηγές  πληροφοριών 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου