Σπύρος Αυλωνίτης - ΕΚΛΑΜΨΕΙΣ
Η νέα Ποιητική Συλλογή του Σπύρου Αυλωνίτη έχει τον τίτλο ΕΚΛΑΜΨΕΙΣ 1&2 και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΡΟΜΩΝ
Το πρώτο μέρος περιέχει ποιήματα κοινωνικά, πολιτικά και ερωτικά ενώ το δεύτερο σατυρικά.
Σε μια εποχή που πολλοί Ποιητές επιχειρούν να εντυπωσιάσουν με διάχυτο ερωτισμό και περίτεχνες λέξεις ο Σπύρος Αυλωνίτης επιμένει στην απλή, καθημερινή Ποίηση, χωρίς καλολογικά στοιχεία και με λέξεις απόλυτα κατανοητές.
Πολλές φορές γίνεται ειρωνικός και σαρκαστικός, για να τονίσει τον παραλογισμό της εποχής μας .
Η θλίψη, η απογοήτευση και η μοναξιά δεν τον καταβάλλουν, αλλά τον οδηγούν σε αντίσταση.
Αντιστέκεται με αισιοδοξία και οδηγείται στο φως.
Στο ποίημα ΕΚΛΑΜΨΕΙΣ γράφει:
Η ομίχλη των καιρών
μηδενίζει την ορατότητα..
στ' απόνερα των ονείρων βουλιάζω...
οι σκέψεις, ανεξίτηλες εκλάμψεις
μ' οδηγούν στ' ανοιξιάτικο ξέφωτο..
Νιώθω το φως να με τυλίγει.
Πολύ συχνά αναφέρεται στα χαμένα όνειρα των νέων της εποχής μας που τους οδηγούν στην ξενιτιά κι εκφράζει την αγωνία του για το μέλλον, αλλά και την αδυναμία του, την αδυναμία μας να αλλάξουμε την πραγματικότητα όσο κι αν το θέλουμε.
Στο ποίημα ΞΕΝΙΤΙΑ γράφει:
Εκεί στα πέρατα του κόσμου
ανθίζει τώρα ο βασιλικός μου,
ακολούθησε τα χελιδόνια
στα δίσεκτα τούτα χρόνια....
Θελω άνοιξη να της προσφέρω
σ' άλλη πατρίδα να τη φέρω....
Για όλους ο ήλιος να φωτίζει,
Να μπορεί καθένας να ελπίζει,
δικαίωμα να ‘χει στον αγώνα,
να μη φοβάται το χειμώνα.
Ο λόγος του, συμπυκνωμένος κι επίκαιρος, συχνά γίνεται η φωνή της συνείδησής μας, καθώς στηλιτεύει τον καιροσκοπισμό, την ελαστικότητα της συνείδησης και το κυνήγι του ατομικού συμφέροντος.
Στο ποίημα ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ επισημαίνει:
Υπήρξες πάντα θηρευτής ευκαιριών,
την εύκολη ανέλιξη αναζητούσες,
ποτέ δεν δάμασες το ένστικτό σου....
Δεν αναγνωρίζεις σύνορα και εθνικότητες,
ούτε ξεχωρίζεις σημαίες και θρησκείες,
δείγμα της αναιμικής παιδείας που έλαβες...
Μονο για σένα θέλεις να υπάρχεις...
Δεν γεννήθηκες ήρωας εσύ.
Αναζητά με πάθος την αλήθεια και αρνείται να συμβιβαστεί, όπως διαβάζουμε στο ποίημα
ΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΗ:
Στο διάβα της ζωής μου
τ' ανεξιχνίαστο θα ψηλαφώ
έως την ενσωμάτωση
με τη μητέρα γη.
Ασχολείται με ευαισθησία με γεγονότα απλά, αλλά και διαχρονικά. Αντιδρά στους εκάστοτε πολιτικούς που συμβιβάζονται και αδιαφορούν για το κοινωνικό συμφέρον και καυτηριάζει τις σκουριασμένες ιδέες. Απευθύνεται σε ανθρώπους που σκέπτονται με σκοπό να διεγείρει τις συνειδήσεις
Στο ποίημα ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ γράφει:
Η προϋπάρχουσα σήψη
γεννά καχυποψία
και άρνηση αντίδρασης,
μοναδική επιτυχία
του κατεστημένου.
Αντισταθείτε.
Παράλληλα όμως είναι και αισιόδοξος.
Υποστηρίζει ότι παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε πάντα θα ελπίζουμε και θα
ονειρευόμαστε
Στο ποίημα ΝΑ ΚΑΡΤΕΡΑΣ ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΗ γράφει:
Κανείς τα όνειρα δεν μπόρεσε να σταματήσει,
ξενοιαστα αστέρια η παλάμη να γεμίσει,
στη βαρυχειμωνιά που εξαφνα σ' έχει κυκλώσει
να καρτεράς μιαν άνοιξη, να ‘ρθει να σ' ανταμώσει.
Πιστεύει ότι μόνο τότε αξίζει η ζωή, όταν αγωνιζόμαστε παρακάμπτοντας κάθε εμπόδιο.
Στο ποίημα ΑΣΙΓΑΣΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ γράφει:
Απ' τη χρυσή φυλακή του μυαλού μου
η φλεγόμενη εικόνα του αγώνα ακτινοβολεί,
ασίγαστο κάλεσμα στη νικηφόρο πορεία.
Συχνά καταγγέλλει το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης που οδηγεί σταδιακά στη διαστρέβλωση της γλώσσας, στη λήθη της Ιστορίας μας, στην τελμάτωση της σκέψης μαςκαι τονίζει και πάλι την ανάγκη της αντίστασης.
Στο ποίημα ΜΠΟΡΟΥΜΕ γράφει:
Είναι άδικο δίχως αντίσταση να χαθούμε,
λίγο πριν, χωρίς πνοή στο άπειρο δοθούμε,
για αυτούς που θα 'λθουν πρέπει να πολεμήσουμε,
μπορούμε καλύτερο κόσμο να τους αφήσουμε..
Και φυσικά δεν μπορούσε να μην αναφερθεί στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι και να καταγγείλει την απρονοησία των υπευθύνων, υπενθυμίζοντας σαρκαστικά πόσο «αναλώσιμοι» είμαστε.
Πέρα από τα κοινωνικά προβλήματα ο έρωτας έχει κυρίαρχη θέση στην Ποίηση του Σπύρου Αυλωνίτη. Ο έρωτας που δίνει ζωή και δύναμη στον άνθρωπο και επανέρχεται συχνά στην Ποίησήτου, μα κι ο έρωτας σαν απουσία.
Την οδύνη της απουσίας του αγαπημένου προσώπου, αλλά και την οδύνη της απουσίας συναισθημάτων την μετουσιώνει σε στίχους θλιμμένους με το βλέμμα όμως πάντοτε στραμμένο προς το φως.
Στο ποίημα ΥΠΑΡΧΩ γράφει:
Προπομπός ελπίδας
ο ακανόνιστος παλμός
μιας ματωμένης καρδιάς
στου φεγγαριού το φως.
Ξεκάθαρη ένδειξη
πως ακόμα υπάρχω.
Συχνά στα ποιήματά του αναφέρονται και έρωτες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, αλλά επιμένουν να υπάρχουν.
Στο ποίημα ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ διαβάζουμε:
Άδεια τα πρόσωπα της αυταπάτης
ακόμα προσμένουν την άνοιξη
που ποτέ δεν έτυχε να συναντήσουν.
Μονολογώ ασταμάτητα με τον εαυτό μου
Μην έχοντας τη δύναμη ν' απαντήσω
πόσα «αντίο» μου χρωστά ακόμα η ζωή....
Ο Ποιητής αναφέρεται και σε αγάπες που δεν ευοδώθηκαν εξαιτίας ανώτερης δύναμης, τονίζοντας κι εξιδανικεύοντας την αληθινή αγάπη.
Στο ποίημα ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ ΑΓΑΠΗ γράφει:
Ενδειξη ζωής τ' αναφιλητό της,
φλεγόμενοι πυράκανθοι τα μάτια
ασίγαστο ρίγος διαπερνά το κορμί.
Δεν τόλμησε ο άνεμος να της πει
τ' ανομολόγητο κακό μαντάτο
που ψιθυρίζουν τα θαλασσοπούλια...
Λένε οι ναυτικοί το σούρουπο,
Βλέπουν στ' απόνερα της προπέλας
δυο υδάτινες σκιές αγκαλιασμένες...
Τέλος η φιλία είναι συχνά παρούσα στα ποιήματα του Σπύρου.
Και δυο λόγια για τα σατυρικά του ποιήματα.
Καταπιάνεται με όλα τα θέματα και καυτηριάζει συμπεριφορές.
Άλλοτε μας τέρπει με θέματα πιο ανάλαφρα και άλλοτε, πιο συχνά, με θέματα εμπνευσμένα από τη σύγχρονη ζωή των πολιτικών και των απλών πολιτών στηλιτεύει τις ψεύτικες υποσχέσεις και την αστάθεια τους, την έλλειψη ιδανικών, το κυνήγι του εύκολου πλουτισμού, τον κίνδυνο αφανισμού της γλώσσας μας και ξυπνά τις συνειδήσεις μας, προτρέποντας σε αντίσταση, σε ανάληψη ευθύνης, σε πρόληψη.
Σπύρο μου, να μας χαρίζεις
Μαρία Λίτσα - Φιλόλογος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου