ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΥΠΕΡΜΑΧΟΥ "ΑΤΙΤΛΟ"

Σ' έψαξα παντού.
Σε βίβλους με περγαμηνές
μα και σε πάπυρους
αρχαιοτάτου κόσμου διασωσμένους.
Στο θόλο τον ουράνιο
ασέληνης, πανσέληνης και έναστρης νυχτιάς.
Μέσ' στα βυζαντινά ψηφιδωτά τα επίχρυσα.
Στους θόλους των ναών,
στο λιόλουστο το φως της μέρας
και στα ξωκκλήσια τα ερημικά
των ταπεινών θνητών.
Σε προφητείες, σε διδαχές,
κάθε αποστολής που εκπληρώθηκε
και κάθε που ' σκαβα τη γη
να θάψω, ότι νεκρό αποσυντέθηκε.
Στα συναξάρια
και μέσ' στη σύναξη πιστών.
Σε λειτουργίες των όρθρων,
στο βίο τον ασκητικό των μοναχών.
Σ' αποζητούσα μια ζωή
σαν την Πυθία,
τον χρησμό που θέλει επαλήθευση,
σαν αυτοσχέδια προσευχή
που εκλιπαρεί τη λύτρωση.
Στη νηνεμία της σιωπής
Κι όποτε με κατέκλυσε
η οχλοβοή της κόλασης.
Στα άχραντα μυστήρια
και στ' άγιο δισκοπότηρο,
κάθε που κοινωνούσα απ' τη ζωή
μια στάλα από μετάληψη.
Κίνησα γη και ουρανό,
γλιστρώντας απ' το μέσα μου.
Ρευστή να ρέω
ασταμάτητη
μεσ' απ' τις εκροές μου.
Κι εσύ
Σμίλη και σμίλευμα μαζί
στη κοίτη του χειμάρρου μου,
στη μελωδία του νερού
απ' τις πηγές
έως τις εκβολές μου.

Χριστίνα Υπερμάχου.

Η φωτογραφία είναι από http://www.informatii-agrorurale.ro/