Σε πρωτόδα στη κοιλάδα της Φουέντε Οβεχούνα
κάπου στου 1470 τη χρονιά, πάνου σε άτι αστραφτερό
να δρασκελάς οριζόντους, παρέα με τον Μπέρτολ,
τον Βλαντιμίρ τον Γιάννη,τον Νίκο και άλλους
πολλούς σαματατζήδες, αγέρωχη σύναξη παθιασμένη
για λεφτεριά και έρωτα.
Σε ξανάδα με ένα τσιμπούκι στα χείλη, ένα πιάνο στο να χέρι
και τ΄άλλο να γνέφει αψηλά στο θόλο καλώντας
τα πετούμενα, σμαρί να φτιάσουν να διαβούν άλλους
τόπους, την άνοιξη γυρέβοντας ατελέφτητα .
Μυριάδες ήσαν οι φορές που προσκύνησες το χώμα
που πατούσες, αφτό που μυριάδες σε πρόδωσε, σε μαστίγωσε
αλύπητα, σένα και τους ομοίους σου και συ πεισματικά φιλιά
γοερά του ματάδινες.
Αγνάντια στο πέλαγο σ΄είδα να σκίζεις τα στήθια της Ρόζας
χορέβοντας πάνω στο φτερό του καρχαρία που τόσο
πολύ λάτρεψες.
Και όταν χίλιοι χαρόντοι σε πάλεψαν στου Διγενή τ΄αλώνια
συ με δυο νότες κι ένα σου νέβμα τους νίκησες κατά κράτος
να ρθεις να μας βρεις να μας μοιράσεις ψωμί βερεσέ
απ΄τον μπακάλη.
Καλώς σε βρήκαμε Θάνο .
http://anorthografies.net/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου