Πίνακας - Γ. Σταύρου
ένα σφίξιμο στη καρδιά....
Χιλιάδες μίλια μαυροθάλασσα
περιμένουν στη λάινα
να τα πλεύσουμε!
Περιμένουν οι χειμώνες
τη ζεστή μας ανάσα,
το καυτό στις φλέβες μας αίμα
να δρασκελίσει τα παγερά τους απόβραδα…
Ν’ ανταμώσουμε τις υγρές ατμόσφαιρες
της ανέχειας στα βαρκόσπιτα,
δίνοντας μια χούφτα σεντς ρεγάλο ’
να χαμογελάσουν τα λερά προσωπάκια
των πεινασμένων παιδιών!
Τα κορίτσια, μας περιμένουν στο Madras
κάτου από τα χλωμά φώτα ’
χαρά να δώσουν
στη διψασμένη για έρωτα
αρμυρή μας σάρκα!
Άλλη μια φορά,
για δυο δραχμές παραπάνω
κι από διαστροφή
σέρνουμε το ναυτικό μας σάκο,
την αδηφάγα μας ύπαρξη…
για άλλο ένα μπάρκο,
άλλο ένα ρισάλτο στο πουθενά!
Σπρώχνουμε από ματαιδοξία
το τομάρι μας στις τύχες των θαλασσών ’
δε τη γουστάρουμε
τη μπουνάτσα της στεριάς,
μάθαμε να ζούμε
να προκαλούμε το κίνδυνο
κι ίσως...ίσως το θάνατο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου