ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ " ΦΟΒΟΣ "

Όχι, δεν είναι όνειρο, ο φόβος δεν είναι όνειρο. μένει, κλεισμένος, στη μυστική του γωνιά, και περιμένει, την ώρα που τα βουνά γίνονται γκρίζα, κι ο δρόμος για το σπίτι είναι μακρύς, να ξεχειλίσει απ’ τα δάκτυλα, και να βαδίσει παρέα με τη πίκρα μας. Γι’ αυτό σου λέω, δεν θα σου δώσω πια απόθεμα του ήλιου, που χρόνια μαζεύω στις χούφτες μου. Μου χρειάζεται στις ώρες του δειλινού, τότε, που ξεχύνεται ο φόβος, και λιμνάζει, στα μάτια μου το γκρίζο φως, και νιώθω ρευστή τη μοναξιά να με νικάει. Σ’ αυτόν τον τόπο, με τ’ ακανόνιστο τοπίο, -όπως έλεγες,- τα χρώματα που συγκρούονται, - όπως σου είπα,- αιώνες τώρα για επικράτηση, σ’ έναν εμφύλιο φοβερό, σ’ αυτόν τον τόπο αν απλώσεις τα χέρια σου, θα τα γεμίσεις ήλιο και δύναμη και αίμα. Αν θέλεις. Αν όχι, υπάρχουν Καιάδες και Τάρταρα, υπάρχει ο Αχέροντας να βυθιστείς, δένοντας πέτρα στα χέρια σου, την απόλυτη σκέψη σου.

Γιώργος Σταυράκης