ΔΩΡΑ ΜΑΡΓΕΛΗ " Πώς σπάνε κάποτε οι άνθρωποι "

Prayer by Graham Dean

Εχθές στο σούπερ μάρκετ
Συνάντησα ένα φίλο παιδικό
Τα μάτια του γελούσανε ακόμα 
Όπως γελούνε μέσα μας
Οι στίχοι που τραγουδούσαμε παιδιά
Και τους καρφιτσώναμε κρυφά
Στου ήλιου τη χαίτη

Δεν είχε σπάσει
Ήτανε όμορφος και ατόφιος
Ανθισμένος φίλος
Με γέλιο ανήλικο όπως τότε
Ίδιο με γιασεμί

Αυτή τη φράση "έχει σπάσει "
Τη θυμάμαι από παιδί
Τη λέγανε οι μεγάλοι
Όταν στο σούπερ μάρκετ
Συναντούσαν φίλους παιδικούς
Το έλεγαν με θλίψη: "έσπασε..."

Έτσι σπάνε οι μεγάλοι
Από τις σιωπές που πρώτα σου τρυπούν τα τύμπανα
Και χάνεις το ρυθμό των λέξεων
Απ' τα ληγμένα ρήματα
Που ένα "θα" παντρεύονται για άλλοθι
Από τις προστακτικές
Λυγίζουνε τα σώματα και σπάνε
Από τα βιασμένα χαμόγελα
κάνουν ρωγμές τα μάγουλα
Σπάνε από τη βροχή στο τζάμι
Μιας Κυριακής απόγευμα
Και κατακερματίζονται οι άνθρωποι
Από τις καταφάσεις
Σπάνε πάνω στο ροκ που δεν τους ξέρει πια
Σπάνε από τα αν που τρύπωσαν στο μαξιλάρι
Τα αν τους κόβουνε στα δύο
Μια λέξη τόση δα μα κόβει

Εμείς πάλι τότε
Το "έχει σπάσει" το λέγαμε για τα πλέιμομπιλ
Για τις κούκλες βιτρίνας σε μικρογραφία
Για τα τζάμια
Για τα ποτήρια της μαμάς
και τα μπιμπλό
Του μολυβιού τη μύτη
Που αυτοκτονούσε από ανία
Πρώτη ώρα μπροστά σ αυτή την καθηγήτρια
Που έπρεπε να είναι αλλού
Αλλού και εμείς

Και λέω τώρα
Πώς σπάνε οι άνθρωποι;
Από μέσα προς τα έξω
Σπάει η ομορφιά;
Δεν σπάει

Σπάνε οι άνθρωποι από τα μάτια πρώτα Τα μάτια που δεν βλέπουν πια
Μόνο κοιτούν
Και έχουν πάψει να γελούν
Όχι γιατί τους λείπει η ευτυχία
-Ο μύθος της γνωστός
Όταν ακούει το όνομά της φεύγει-
Αλλά γιατί τους λείπει η αλήθεια
Τα μάτια αυτά ραγίζουν
Μαζί τους σπάνε οι άνθρωποι
Πάντα από μέσα προς τα έξω

Στο διάδρομο του σούπερ μάρκετ
Χαζεύοντας ημερομηνίες λήξης
Τους αποφεύγουμε οι φίλοι τους σπασμένους φίλους
Καμιά φορά αποφεύγουν τους καθρέφτες
Μην τύχει και τους πουν
"Έσπασε, έσπασα, έσπασες, σπάσαμε "

Δώρα Μαργέλη