''Είναι μεγάλο ατύχημα να μην έχεις αρκετό πνεύμα, ώστε να μιλάς καλά, ούτε αρκετή κρίση ώστε να σωπαίνεις. Αυτή είναι η αρχή κάθε θράσους''...Λαμπυγιέρ.
Περιττολογούν εμπαίζοντας. Λόγια πολλά, συνήθως αστόχαστα, άνοα που με "αριστοτεχνικό" τρόπο νεκρώνουν τις κοινωνικές σχέσεις.
Αντιστρατεύονται τον διάλογο κατά το δοκούν αφού δεν αποδέχονται το ''κάλεσμα'' της λογικής που αγνοείται.
Ζούμε σε μια υποκουλτούρα που δίνει αξία στο θράσος και στην προσβολή, η οποία σιτίζεται καθημερινά από ένα προσφάγι που μας επιτρέπει να πούμε οτιδήποτε, οποτεδήποτε και σε οποιοδήποτε. Εκχέουμε αδιακρίτως μια κακεντρέχεια και μια φαυλότητα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Η Αγένεια κι η θρασύτητα τιμούν αυτό τον νιόφερτο τρόπο ζωής, του βίτσιου της αταξίας και της αναίδειας χωρίς ίχνος ντροπής, κάτι το οποίο δεν υπήρχε σε κανέναν πολιτισμό προγενέστερα. Κίβδηλη εσωτερικότητα της ζωής, ενός νόθου συναισθηματισμού.
Κοκορομάχοι, ''δήθεν'' φιλανθρωπεύουν. Όλοι κάτοχοι πτυχίου ''Αυτογνωσίας'' με εξειδίκευση στην προπέτεια. Η αδολεσχία ''τσουτσουνίζει'' με την αερολογία κι εμείς χαζεύουμε το αποτέλεσμα της συνουσίας, την κακότροπη Αυταρέσκεια. Δεν ντρέπεται αυτός που έχει κακούς τρόπους. Αυτός όμως που σέβεται τον Εαυτό του, οφείλει να μην είναι αναιδής. Το Θράσος δεν είναι συνώνυμο του Θάρρους. Το θράσος έχει "τουπέ" συγκαλυμμένης ενοχής. Το θάρρος έχει άδολο και καθαρό χαρακτήρα, σέβεται. Το θράσος μιλάει πολύ. Το θάρρος έχει πολλά να πει.
Οι Μεγάλοι Σημαντικοί, εκείνοι οι οποίοι δημιούργησαν μεγαλειώδη αποτελέσματα, έτρεφαν μια υπέρτατη αίσθηση σεβασμού και εκτίμησης για τους Ανθρώπους.
*** Ας επιλέγουμε την καλοσύνη....οι μοχθηροί μπορούν να μας βοηθήσουν σ αυτό.
Ας επιλέγουμε να σωπαίνουμε...οι φλύαροι μπορούν να μας βοηθήσουν σ αυτό.
Ας επιλέγουμε να είμαστε επιεικείς...οι φανατικοί μπορούν να μας βοηθήσουν σ' αυτό.
''Διδάσκου και μη θρασύνεσθαι'' Μάθαινε να μην γίνεις θρασύς...( Σοφοκλής )
Γράφει η Μαντλίν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου