ΕΙΡΗΝΗ - ΒΑΡΒΑΡΑ ΛΑΓΟΥΒΑΡΔΟΥ " Η Αξία Του Επαίνου Στις Διαπροσωπικές Σχέσεις "

 Μαρία Φιλοπούλου - Γυμνή στο δωμάτιο

════════════════════════

Το 1956, σε μια συνέντευξη στο περιοδικό «Time», η Μαρία Κάλλας αναφέρει:

«Η αδελφή μου ήταν λεπτή, όμορφη και φιλική και η μητέρα μου την προτιμούσε πάντα. Εγώ ήμουν το ασχημόπαπο. Η μητέρα μου δεν μου έδινε σημασία και δεν μου έλεγε ποτέ μια καλή κουβέντα. Για να την κάνω να με προσέξει έπρεπε να τραγουδώ. Ήξερα πως είχα ωραία φωνή και μου έκανε καλό να προκαλώ θαυμασμό όταν τραγουδούσα. Έτσι, το τραγούδι έγινε προοδευτικά το φάρμακο κατά των συμπλεγμάτων μειονεξίας που ένιωθα».

Μέσα από προαναφερθέντα λόγια της Κάλλας, μπορεί κανείς να αντιληφθεί ποιος είναι ο αντίκτυπος στην ψυχοσυναισθηματική εξέλιξη, στην αναγνώριση της αυταξίας και στην ενδυνάμωση της αυτοπεποίθησης και της αυτοεκτίμησης ενός παιδιού, το οποίο έχει στερηθεί τον έπαινο, την ενθάρρυνση, την ενσυναίσθηση από τον «σημαντικό άλλο».

~

Αυτό το παιδί -κάθε παιδί- θα αναζητήσει την ουσιαστική αποδοχή, την οποία δεν έλαβε· συχνά, θα την αναζητήσει εκεί, όπου -και πάλι- δε θα τη λάβει, με συνέπεια να βιώσει την απόρριψη εκ νέου.

Αυτό το παιδί -κάθε παιδί- θα χρειαστεί να μοχθήσει, για να αναπληρώσει το κενό· αν εξελίσσεται μέσα σε μια ευρύτερη κοινωνία, της οποίας τα μέλη άλλοτε ανατρέφονται με παρόμοιο -απορριπτικό και υποτιμητικό τρόπο- άλλοτε γαλουχούνται να επικεντρώνονται μονομερώς και υπέρμετρα στα δικά τους θετικά στοιχεία και, ταυτοχρόνως, να υποτιμούν ή/και να προσπερνούν αδιάφορα τα θετικά στοιχεία των άλλων ανθρώπων.

~

Οι Buie και Adler (1982) υποστηρίζουν ότι η ικανότητα ενός ανθρώπου να γνωρίζει τον εαυτό του βαθειά· να καλλιεργεί την αυταξία του και να τον αγαπά· αναπτύσσεται μόνον, όταν έχει υπάρξει η εμπειρία αναγνώρισης, εκτίμησης και αγάπης από τους άλλους σε ικανοποιητικό βαθμό.

~

Αν εμείς έχουμε μάθει να συγχέουμε την έννοια του επαίνου με εκείνη της κολακείας, οπότε είμαστε ανίκανοι να ενθαρρύνουμε ουσιαστικά τον άλλον άνθρωπο· αν έχουμε διδαχθεί να εστιάζουμε στα αρνητικά στοιχεία, τα δικά μας ή/και των άλλων· αν «νομίζουμε ότι ακούμε, αλλά, στην πραγματικότητα, σπανίως ακούμε με πραγματική κατανόηση, αληθινή ενσυναίσθηση», όπως γράφει ο Rogers (1979, σ.2)· τότε θα ήταν ωφέλιμο να επανεξετάσουμε, εάν χτίζουμε διαπροσωπικές σχέσεις ή εάν εφορμούμε σε αυτές· εάν επενδύουμε στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους ή εάν δημιουργούμε περιστασιακές σχέσεις με ωφελιμιστικά κριτήρια· εάν μεταβιβάζουμε στους άλλους ανθρώπους τον αρνητισμό, ο οποίος υπάρχει απωθημένος μέσα μας, ή εάν ο ναρκισσισμός μας είναι υπέρμετρος.

~

Ας έχουμε κατά νου ότι ο καλός λόγος θρέφει την ψυχή του ανθρώπου, όπως το μητρικό γάλα θρέφει το κορμάκι του βρέφους· όπως η μάνα, η οποία κοιτάζει με τρυφερότητα το βρέφος της στα μάτια, κατά τη διάρκεια του θηλασμού, θρέφει και την ψυχή του.

~

Ειρήνη-Βαρβάρα Λαγουβάρδου

Ψυχολόγος Παντείου Παν. Αθηνών

════════════════════════

Βιβλιογραφικές αναφορές:

Buie, D.H. & Adler, G. (1982). “Definitive treatment of the borderline personality”, International Journal of Psychoanalytic Psychotherapy 9: 51-87.

Rogers, C.R. (1979). The Foundations of the Person-Centered Approach. 

https://empsichoslogos.wordpress.com/