ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΕΚΛΙΖΙΩΤΗΣ " Γυναίκα της υπομονής... "

Φωτογραφία - Κώστας Μπαλάφας 

Γυναίκα της υπομονής, μήτρα του κόσμου γέννα,
αμέρωτη λιποθυμιά, του πόθου συ μια πένα
γυναίκα της υπομονής των αστεριών το λάμπος,
χρυσή βροχή η ζήση σου στα μάτια μου το θάμπος.

Το πάθος τρέχει πάνω σου σαν το νερό της βρύσης,
που 'χει την νερομάνα της, στα δροσερά της φύσης
εκεί που πέρδικες λαλούν κι αηδόνια σιγολένε,
τον όμορφό σου το σκοπό στα χείλη σου που καίνε.

Γυναίκα της υπομονής, μητέρα συ και κόρη
αγκάλιασε τα σύννεφα, γινού κορφή στα όρη,
ψηλά εκεί στο γαλανό να στέκει η μορφή σου,
δίπλα στην Θεομήτορα στεφάνι και αφήσου.

Τα μάτια σου μια λευτεριά, τα στήθια σου μετάξια,
τα χέρια σου τα λιόχαρα στη δούλεψή τους ειν' άξια,
σταγόνες δρόσου χύνονται στο μέτωπο σαν Ήρας,
σε κειο το φαρδοπέτωπο που στέκει μόνο χήρας

Αλώβητη ανασαιμιά, λουλούδι του ανέμου
που λούζεσαι στην ερημιά, χωρίς μιλιά Θεέ μου,
τ' αμέρωτα τα κρόσσια σου, των μαύρων των μαλλιών σου
πως κρέμονται κι αφήνονται στον άσπρο το λαιμό σου.

Γυναίκα της υπομονής, αγράμπελη της νιότης
το ρίγος της ανασαιμιάς το φως και ζωοδότης,
τα στήθια σου χορεύουνε στο κάθε σου το βήμα
τρελό χορό του έρωτα, του πόθου συ το κύμα.

Αμόλυντη αποθυμιά, στέργω στην θύμησή σου,
στις νύχτες των καλοκαιριών επάνω στο κορμί σου,
να λούζομαι στα κύματα των ρόδινων χειλιών σου
και μέσα κει ν' αφήνομαι ερέτης των φιλιών σου....

Αχ των φιλιών σου η ξεψυχιά να φραζε την πνοή μου...

Θανάσης Καραθύμιος Σεκλιζιώτης

"χαμένες μέρες" υπό έκδοση