Ο αββάς Πρεβώ (πραγμ. όνομα Αντουάν Φρανσουά Πρεβώ ντ' Εζίλ (Antoine François Prévost d'Exiles), Εστντέν, Αρτουά (Hesdin, Artois) 1697 - Σαντιγί 1763) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος.
Μαθήτευσε στους Ιησουίτες και έγινε δόκιμος μοναχός της Εταιρείας αλλά την εγκατέλειψε για να καταταγεί στον στρατό. Ύστερα από ένα αποτυχημένο έρωτα, ο Πρεβώ έγινε Βενεδικτίνος μοναχός και το 1726 ιερέας. Επειδή όμως εγκατέλειψε κι αυτήν του την θέση με συνέπεια να εκδοθεί ένταλμα συλλήψεως εναντίον του (lettre de cachet), διέφυγε στο Λονδίνο το 1728 αποφασισμένος να ζήσει στο εξής από την πένα του.
Την ίδια χρονιά εκδόθηκαν στο Παρίσι οι πρώτοι τέσσερις τόμοι του μυθιστορήματός του Αναμνήσεις ενός ευγενούς. Ύστερα από ένα χρόνο παραμονής στην Αγγλία ο Πρεβώ πήγε στην Ολλανδία και το 1730 άρχισε η δημοσίευση του Άγγλου φιλοσόφου που διήρκεσε εννιά χρόνια και καταλάμβανε οκτώ τόμους.
Το 1731 δημοσιεύτηκαν στο Άμστερνταμ ο πέμπτος, έκτος και έβδομος τόμος των Αναμνήσεων ενός ευγενούς. Ο έβδομος τόμος περιλάμβανε την Ιστορία του ιππότη ντε Γκριέ και της Μανόν Λεσκώ και δημοσιεύτηκε μεμονωμένος στο Παρίσι την ίδια χρονιά. Η γαλλική κυβέρνηση απαγόρευσε το έργο αλλά «το Παρίσι ξετρελλάθηκε μ’ αυτό το μυθιστόρημα. Οι άνθρωποι τρέχαν να το αγοράσουν [τις παράνομες εκδόσεις του] λες κι ορμούσανε στη μάχη».
Το 1733, επειδή έμαθε στο Άμστερνταμ όπου βρισκόταν, ότι οι Βενεδικτίνοι είχαν πετύχει την έκδοση διαταγής φυλάκισής του, δραπέτευσε στην Αγγλία με την γυναίκα ενός άλλου. Για να ζήσει παρέδιδε μαθήματα αλλά ένας μαθητής του τον κατηγόρησε ότι πλαστογράφησε επιταγή πενήντα λιρών και φυλακίστηκε. Το έγκλημα της πλαστογραφίας επέσυρε τότε θανατική καταδίκη αλλά σε λίγο ο Πρεβώ αφέθηκε ελεύθερος και γύρισε στην Γαλλία έχοντας δηλώσει υποταγή στο τάγμα των Βενεδικτίνων. Πέθανε μοναχός είκοσι χρόνια αργότερα.
Το έργο που του χάρισε την αθανασία, η Μανόν Λεσκώ, είναι κατά κάποιον τρόπο η αυτοβιογραφία του : Ο ήρωάς του, ο ιππότης ντε Γκριέ, προοριζόταν κι αυτός για ιερωμένος κι έχει τον ίδιο ανήσυχο χαρακτήρα με τον συγγραφέα του. Το μυθιστόρημα αυτό ήταν η αρχή των romans larmoyants, των δακρύβρεκτων μυθιστορημάτων, που συγκινεί μέχρι σήμερα -ειδικά οι οπερατικές μεταφορές του- παρ’ όλο που μιλά για μιαν εταίρα κι ένα απατεώνα. Η επίδρασή του στους μεταγενέστερους (Ρουσσώ, Ντιντερό, Μπερναρντέν ντε Σαιν-Πιέρ, Δουμά υιό) ήταν τεράστια.
Επιλογή έργων
Mémoires et aventures d’un homme de qualité qui s’est retiré du monde (Αναμνήσεις και περιπέτειες ενός ευγενούς που αποσύρθηκε από τον κόσμο, τόμοι 1-4 Παρίσι 1728, τόμοι 5-7 Άμστερνταμ 1731. Ο 7ος τόμος περιέχει την Histoire du chevalier des Grieux et de Manon Lescaut, 1731 (Ιστορία του ιππότη ντε Γκριέ και της Μανόν Λεσκώ). - μετάφραση Λένας Τσουκαλά ("ΑΓΚΥΡΑ")
Le Philosophe anglais ou Histoire de M. Cleveland, fils naturel de Cromwell, 1731- 1739 (Ο Άγγλος φιλόσοφος, ή Ιστορία του κ. Κλήβελαντ, φυσικού γιου του Κρόμβελ, ιστορικό μυθιστόρημα)
Histoire d'une Grecque moderne (Ιστορία μιας Νεοελληνίδας, 1740, την οποία ένας Γάλλος αγοράζει από το χαρέμι ενός πασά, με εμπερίστατες ψυχολογικές αναλύσεις) - μετάφραση Λ. Κορμαζοπούλου-Καγκάλου ("ΕΣΤΙΑ")
Η Μανόν στην όπερα
Ντανιέλ Ωμπέρ : Manon Lescaut, 1856
Ζυλ Μασνέ : Manon, 1884
Τζάκομο Πουτσίνι : Manon Lescaut - Μανόν Λεσκώ (όπερα), 1893
Άββας Πρεβώ - Μανόν Λεσκώ (ραδιοφωνικό θέατρο)
Μανόν Λεσκώ
Η Μανόν Λεσκώ είναι αφηγηματικό έργο του αββά Πρεβώ. Δημοσιεύτηκε στο Άμστερνταμ το 1731 και περιλαμβάνεται στον έβδομο τόμο των Αναμνήσεων ενός ευγενούς του οποίου αποτελεί μέρος. Ο πλήρης τίτλος της έκδοσης αυτής ήταν Histoire du chevalier des Grieux et de Manon Lescaut (Ιστορία του ιππότη ντε Γκριέ και της Μανόν Λεσκώ). Δημοσιεύτηκε μεμονωμένα στο Παρίσι την ίδια χρονιά. Η γαλλική κυβέρνηση απαγόρευσε το έργο αλλά «το Παρίσι ξετρελάθηκε μ’ αυτό το μυθιστόρημα. Οι άνθρωποι τρέχαν να το αγοράσουν [τις παράνομες εκδόσεις του] λες κι ορμούσανε στη μάχη». Το 1753 η Μανόν κυκλοφόρησε σε νέα έκδοση εμπλουτισμένη με ένα σημαντικό επεισόδιο.
Το έργο είναι τρόπον τινά η αυτοβιογραφία του αββά Πρεβώ : Ο ήρωάς του, ο ιππότης ντε Γκριέ, προοριζόταν κι αυτός για ιερωμένος κι έχει τον ίδιο ανήσυχο χαρακτήρα με τον συγγραφέα του.
Περίληψη του έργου
Ο μαρκήσιος ντε Χ., αφηγητής (και υποτίθεται συγγραφέας) των Αναμνήσεων ενός ευγενούς, ταξιδεύοντας προς την Χάβρη συναντά ένα όχημα με δώδεκα πόρνες που πρόκειται να μεταφερθούν στην Αμερική. Τις ακολουθεί ένας νέος, απελπισμένος γιατί δεν έχει χρήματα για να συνταξιδεύσει με μιαν από τις γυναίκες, την Μανόν, ο ιππότης ντε Γκριέ. Ο μαρκήσιος, συγκινημένος, του δίνει τα απαραίτητα χρήματα και δύο χρόνια αργότερα δέχεται την επίσκεψη του ιππότη που του διηγείται την ιστορία του.
Ο ιππότης ντε Γκριέ, ένας υποδειγματικός νέος που δεν ήξερε τι θα πει γυναίκα και προοριζόταν για το εκκλησιαστικό στάδιο, συναντά την δεκαπεντάχρονη Μανόν Λεσκώ που οι δικοί της σκόπευαν να κλείσουν σε μοναστήρι. Αλληλαπάγονται και συζούν στο Παρίσι. Οι δικοί του τον ανακαλύπτουν, φροντίζουν να συλληφθεί από την αστυνομία και τον γυρίζουν σπίτι. Όταν μαθαίνει ότι η Μανόν έγινε ερωμένη ενός πλουσίου, απελπίζεται και δέχεται να γίνει αββάς. Δυο χρόνια αργότερα, όταν ο ντε Γκριέ δίνει εξετάσεις στην Σορβόννη, συναντά και πάλι την Μανόν και πάλι αλληλαπάγονται.
Ζουν ζωή πολυτελή στο Παρίσι με τα χρήματα που είχε πάρει η Μανόν από τον εραστή της αλλά ληστεύονται κι ο ντε Γκριέ γίνεται χαρτοκλέφτης για να επαρκέσει στις τρελές δαπάνες της Μανόν. Τον ληστεύουν και πάλι και η Μανόν γίνεται ερωμένη ενός φιλήδονου γέρου «για να κάνει τον ιππότη της πλούσιο κι ευτυχισμένο». Προσπαθούν να εξαπατήσουν τον εραστή της Μανόν, ανακαλύπτονται και κλείνεται αυτός σε μοναστήρι κι αυτή στο νοσοκομείο των πορνών. Μετά από ένα φόνο και πολλές δωροδοκίες δραπετεύουν κι ορκίζονται αιώνια πίστη.
Αλλά τα χρήματά τους τελειώνουν και η Μανόν γίνεται ερωμένη ενός πλουσίου νέου. Ο πατέρας του ντε Γκριέ πετυχαίνει την εξορία της στην Λουιζιάνα κι ο ντε Γκριέ, με χρήματα που του έδωσε ο μαρκήσιος την ακολουθεί στο ίδιο πλοίο. Όταν φτάνουν στην Νέα Ορλεάνη ζουν σεμνά και ήσυχα αλλά ο γιος του κυβερνήτη την ερωτεύεται. Ο ντε Γκριέ τον σκοτώνει σε μονομαχία και δραπετεύουν στην έρημο όπου η Μανόν πεθαίνει από τις κακουχίες. Ο ντε Γκριέ την θάβει και γυρίζει στην Γαλλία, όπου αφηγείται στον μαρκήσιο την ιστορία του.
Επίδραση
Το μυθιστόρημα αυτό ήταν η αρχή των romans larmoyants, των δακρύβρεκτων μυθιστορημάτων, που συγκινεί μέχρι σήμερα παρ’ όλο που μιλά για μιαν εταίρα κι ένα απατεώνα. Η επίδρασή του στους μεταγενέστερους ( Ρουσσώ στην Νέα Ελοΐζα του, Ντιντερό στα δακρύβρεκτα δράματά του, Μπερναρντέν ντε Σαιν-Πιέρστο ιδεαλιστικό και εξιδανικευμένο έργο του Παύλος και Βιργινία, Δουμά υιό στην Κυρία με τας καμελίας) ήταν τεράστια. Συγκινούν επίσης οι οπερατικές μεταφορές του έργου (Ντανιέλ Ωμπέρ : Manon Lescaut, 1856 - Ζυλ Μασνέ : Manon, 1884 -Τζάκομο Πουτσίνι : Manon Lescaut, 1893)
Manon Lescaut. Giacomo Puccini. (Callas & di Stefano)
Daniel Francois Esprit Auber /// Manon Lescaut
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου