ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ " ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ " Ποιητική Συλλογή

Γιάννης Γερογιάννης - Πολίτης του κόσμου
Είδος - Ποιητική Συλλογή
Εκδόσεις - Δρόμων
Χρονολογία Έκδοσης Ιούνιος 2018
Σελίδες -78.
Διαστάσεις - 24x17εκ.
ISBN 978-960-694-347-8

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

Γλύπτης ο χρόνος στην ανθρώπινη ύπαρξη,
τα σύννεφα λύσανε τα πανιά τους,
πέτρωσε την ψυχή σου ο ήλιος,
και σου έφερε νέα πατρίδα και νέους ουρανούς
Μελβούρνη -Σικάγο- Στουτγάρδη.
Ένα θλιμμένο φεγγάρι, οδηγούσε τη στράτα σου
κι ένα κοπάδι από άστρα στην αγκαλιά σου.
Τις νύχτες, γύριζες στις ερημιές και μέτραγες άστρα,
τις μέρες έδιωχνες τους ίσκιους και φύτευες γνώση
και με δάκρυ τα πότισες.
Έσπειρες το κλάμα στη θάλασσα
και το κύμα αγρίεψε, ξεσηκώθηκε
δάκρυσε ο ήλιος και χάθηκε
μια δροσοσταλίδα σε πότισε
και μ’ αλέτρι του ήλιου όργωνες την έρημο
κι έσπερνες τα παιδιά του Παρθενώνα
και της Αγάπης.
Έσπειρες αγάπη στη θάλασσα
κι έβγαλες ειρήνη και δάκρυα.
Έσπειρες τον στίχο στα στήθια σου
κι όλα φως κι ελπίδα ζωντάνεψαν.
Πέταξες χαλίκια στη θάλασσα
και τον κάτω κόσμο λευτέρωσες.
Άνθισαν τ’ αμπέλια της θάλασσας
κάρπισαν οι κόρφοι των γυναικών.
έσμιξε η γη με τη θάλασσα
κι έσμιξαν πατρίδες και όνειρα!!!

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ 

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ

Βαδίζοντας λεύτερα, προς του ήλιου τη δύση,
στον πυρόξανθο τόπο,
πολεμούσε η ζωή κι η επιβίωση δύσκολη.
Καμένα κουφάρια κοκορεβιθιάς είχαν απλώσει
τα χέρια κι μας έδειχναν το δρόμο
Σφαγμένο κριάρι κι ένα κρανίο στ’ αρχαίο πηγάδι
σιμά αφημένο από τότε.
Η μεγάλη σφαγή των Αιτωλών, το κλάμα του τόπου .
Ξεραμένα χορτάρια κι ο μοχθηρός ήλιος
υποχωρούσε στη σκιά της δρυός κι η ζωή άλλαζε.
Σκεπασμένες εδώ οι πέτρες και δεν υπάρχει χόρτο ξερό
μόνο μεγάλα δένδρα κι οι θάμνοι τεράστιοι
σκέπαζαν τα δρομάκια και τον ήλιο.
Μόλις που ξεχώριζες το αρχαίο πηγάδι
και η Βρούσκα άφαντη, σκεπασμένη με θάμνους.
Το κοίλο σκαμμένο στους λόφους
αντήχηση χρόνου και τόπου κι ο λόγος καθάριος
και στο βάθος πελεκητές τετραγωνισμένες πέτρες.
Όρχησης ο πάτος της Βρούσκας κι οι πέτρες Διάζωμα
γρανίτης καθάριος δεκαέξι σειρών που μιλούσε.
Ο τόπος ηχείο ολόγυρα πολλαπλασίαζε τη φωνή σου
Εύρηκα! Εύρηκα ! φώναξες, σ άκουσαν χιλιάδες δένδρα
χιλιάδες ψυχές, μα δε σ’ άκουσαν οι άνθρωποι
κι οι ομιλούσες Δρυάδες ψιθύρισαν
«Σήμερα είδες το αρχαίο θέατρο
Πότε όμως θα δεις τους ανθρώπους;
πότε θ ανακαλύψεις τη σκέψη τους»; ακολούθησε σιγή..
κι ο ήλιος βασίλεψε, βουβοί θεατές στη φθορά και τη σήψη.
Αίνιγμα η ζωή και η σκέψη των ανθρώπων
Συνάντησες το παρελθόν. Ακούμπησες το μέλλον
μα όχι τη σκέψη του σήμερα.
Θέατρο η ζωή και θεατές κατάσπαρτοι βράχοι
γρατζουνιά απ τα πουρνάρια
που σκεπάζουν το θέατρο και μας κρύβουν τον ήλιο
γρατζουνιά η ζωή που ξεσκίζει τα όνειρα και μας πνίγει το Δίκιο.

✦    ✦    ✦    ✦

Ν ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

(Έπαινος σε Διεθνή Διαγωνισμό για το Ν. Καζαντζάκη)

Κρατώ, γιομάτο το ποτήρι μου,
πίνω τον κόπο του παππού και του προπάππου
σκύβω και αφουγκράζομαι στα Τάρταρα
κι ακούω φωνές αυτής της γης, που με φωνάζουν
«Ν’ αγαπάς την ευθύνη, μόνος σου να σώσεις τη γη»!
και ρωτώ: «ποιος πρόγονος με φώναξε;
και ποιος ανηφορίζει στο χώμα και στον ήλιο»;
Σκύβω, φιλώ το χώμα της πατρίδας
κι ράτσα μου αντρειεύει και υψώνεται
Μόνο αυτός που ξέφυγε απ την κόλαση του «εγώ»,
τιμά αυτή τη ράτσα.
Τιμά αυτό το χώμα και τον άνθρωπο
Δουλεύουμε ,αγαπάμε και πεθαίνουμε
ανοίγουμε ένα δρόμο, μες την άβυσσο
κι η πόρτα αυτή, μας δείχνει τον ΑΓΩΝΑ και τη ζωή
-Πολέμα , μη γυρεύεις πλερωμή,
η σάρκα και το αίμα να στεριώσει
πολέμα Καζαντζάκη και το θάνατο
στα Τάρταρα η ανθρωπιά για να φυτρώσει.
-Τίποτα δε φοβάμαι μας εφώναξες
-Τίποτα δεν ελπίζω ,δεν προσμένω
ζωή να πιω τον τόπο ως το μεδούλι του
κι αέρα λευτεριάς ν’ ανασαίνω
Σαν «πειρασμός» πορεύτηκες «σταυρώθηκες»
κατάρες τιποτένιων κι αδικίες
σαν «Οδυσσέας», πάτησες τα σύμπαντα
την Κίνα ,την Ισπανία και τις Ρωσίες
μα είχες το καράβι γοργοτάξιδο, «Στον Γκρέκο»
στο «Ζορμπά» ,στα πέρατα του ονείρου,
στη χώρα της ΕΥΘΥΝΗΣ και στον Καύκασο
μα προπαντός, στη χώρα του ΑΓΩΝΑ και του ΟΜΗΡΟΥ.

✦    ✦    ✦    ✦

ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΣΕ (μελοποιημένο)

Σκοτείνιασε στη χώρα μας ,άλλαξε ο ήλιος δρόμο
και έσπειρε τα βάσανα ,τη θλίψη και τον τρόμο

Θα ’ρθει μια φωτεινή αυγή ,ένας γαλάζιος ήλιος
θα ‘ρθει το γέλιο κι χαρά, να στήσουνε βασίλειο

και το φεγγάρι της νυχτιάς, το βράδυ θα ‘ναι μόνο
θα ψιθυρίζει στη νυχτιά και θα φωτάει το δρόμο.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Γιάννης Γερογιάννης γεννήθηκε στην Αιτωλοακαρνανία, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια. Εργάζεται στην εκπαίδευση, σε δημόσιο σχολείο του Ψυχικού. Θεωρεί ότι: "Με παλιές φόρμες και φθαρμένα ίσως υλικά, προσπαθώ να ανακυκλώσω, σκέψη αρχέγονη για το περιβάλλον και τον άνθρωπο".

Έργα του: 

"Μαραθώνιος δρόμος, δρόμος Ειρήνης και πολιτισμού" 

"Αμαδρυάδα" ποιητική συλλογή, εκδόσεις Δρόμων (2016) 

"Η Αμαδρυάδα και τα ιερά δάση της Ελλάδος" (2017) κείμενα για το περιβάλλον. 

" Πολίτης του κόσμου " Δρόμων (2018) 

Ποιητικά κείμενα φιλοξενούνται στα "Αιτωλικά", "Αμφικτυονία Ελληνισμού", "Επτανησιακή Λογοτεχνία", "Μαρμάρων Παλινόστησις". 

Βραβεύσεις: 

Έτος 2017: 

Πρώτο βραβείο ΕΠΟΚ. 

Έπαινος σε Διεθνή Διαγωνισμό για το Ν. Καζαντζάκη 

Παγκόσμιο βραβείο για τη φύση, έβδομη θέση σε Διεθνή Διαγωνισμό 

Β΄ βραβείο Αμφικτυονίας Ελληνισμού στον 6ο παγκόσμιο διαγωνισμό. 

Β΄ έπαινος στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος της Εστίας Ρουμλουκιωτών (Αλεξάνδρεια Ημαθίας). 

Έτος 2016: 

Βραυρώνια 2016, έπαινος. 

1ος Διεθνής Ποιητικός Διαγωνισμός UNESCO Ζακύνθου, πρώτο βραβείο. 

Διεθνής Λογοτεχνικός Διαγωνισμός για τον Αριστοτέλη, Βραβείο (ΕΛΒΕ). 

Ψηφιακό ιδεοδρόμιο 2016, βραβείο ποίησης. 

Βραυρώνια 2015, έπαινος. 

Δ΄ παγκόσμιος Διαγωνισμός Αμφικτυονίας Ελληνισμού, β΄ βραβείο.