Xetobyte art
τα πορφυρά τα λόγια,
που φθονεί τα φυλλοκάρδια μας.
Πρόσφερε χτύπους ακανόνιστους
στις πράξεις της ψυχής μας.
Χρόνος που άφησε χωρίς τροφή
τις καρδιές στο παγωμένο πέρασμά του.
Χωρίς οίκτο,
απλώνει τον ίσκιο του
στα πεπραγμένα και σ'αυτά που έρχονται.
Κοιτάζει πια,με μάτια ζαρωμένα
τις ζωές μας λαξεύοντάς τες
με το μαχαίρι της θλίψης.
Αδυσώπητος ο χρόνος,
χωρίς αρχή και τέλος,
θρυμματιζόμαστε στη δίνη των ανέμων του.
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου